- Ο Γιώργος Παπανδρέου επισκέπτεται την Άγκυρα, ενώ ο Ερντογάν προκαλεί την Ελλάδα
- Εισηγήσεις για να αναβληθεί η επίσκεψη Παπανδρέου στην Άγκυρα
- Τι πάει να συζητήσει ο Παπανδρέου με τον Ερντογάν, όταν έχει υποχωρήσει σε όλα τα μέτωπα εις βάρος των συμφερόντων της Ελλάδας;
Τον περασμένο Μάιο, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Δημ. Δρούτσας δήλωνε, προκαλώντας τον θαυμασμό πολλών, πως η Ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ, διότι κάτι τέτοιο «θα επιβάρυνε τις διερευνητικές επαφές» Αθηνών και Άγκυρας. Σήμερα, και με τον διάδοχό του εξαιρετικά προσεκτικό σε ό,τι (δεν) λέει, τα περί «μη επιβάρυνσης των διερευνητικών συνομιλιών» μοιάζουν με χοντρό φανταρίστικο αστείο.
Η Άγκυρα αγνοεί απολύτως το «επίπεδο» των διμερών σχέσεων με την Ελλάδα, δεν ανησυχεί μήπως και «επιβαρύνει» τίποτε από την πλευρά της, έχει κουρελιάσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας «ορίζοντας» από την πλευρά της ΑΟΖ για την ίδια και τους γείτονές της κατά το πώς αυτή νομίζει και όπως της αρέσει! Όσο για τις περιβόητες, κατεψυγμένες τώρα, «διερευνητικές» (που προφανώς περιμένουν την «ώρα» τους), αυτές προκαλούν πλέον θυμηδία στα παρασκήνια του υπουργείου Εξωτερικών.
Σήμερα, στο μέγαρο της λεωφόρου Β. Σοφίας υποτίθεται ότι θα πρέπει να ξεκινήσει σύντομα κάποια προετοιμασία της επίσκεψης που (υποτίθεται ότι) θα πραγματοποιήσει η Τουρκία ως τις αρχές Νοεμβρίου ο Γ. Παπανδρέου, επικεφαλής ομάδας υπουργών. Κατά τον τουρκικό τύπο (Hurriye), το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού θα έχει σαν στόχο την «αναβάθμιση» των διμερών σχέσεων σε «όλα τα επίπεδα». Η Αθήνα, πάντως, περιορίζεται στο να μην διαψεύδει τέτοιες πληροφορίες. Άλλωστε, πολιτικοί και πολίτες στην Ελλάδα συνήθισαν πια να λαμβάνουν ενδιαφέρουσες ειδήσεις για θέματα εξωτερικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας από τουρκικά Μέσα Ενημέρωσης και Τούρκους πολιτικούς…
Κρίση μεγαλείου
Η στάση της Ελληνικής κυβέρνησης στην υπόθεση της έντασης που έχει δημιουργηθεί στα νερά της Ανατολικής Μεσογείου, εξαιτίας των στρατιωτικών κινήσεων της Άγκυρας περί το «οικόπεδο 12» της κυπριακής ΑΟΖ, γίνεται ολοένα και πιο εντυπωσιακή καθώς περνά ο καιρός. Το υπουργείο Εξωτερικών, παγίως «ψύχραιμο» σε τέτοιες δύσκολες υποθέσεις, «παρακολουθεί» τις εξελίξεις (οι πιλότοι της Πολεμικής μας Αεροπορίας έχουν πολύ δουλειά πάλι) και η Ελληνική ηγεσία εμφανίζεται ιδιαιτέρως ικανοποιημένη, διότι και η Ε.Ε. και η Ουάσινγκτον, όπως και η Μόσχα, έχουν εκδηλώσει τη δυσαρέσκειά τους για τα επιθετικά παιχνίδια του βαρέως ασθενούντος πλέον από κρίση μεγαλείου Ταγίπ Ερντογάν απέναντι στην Κυπριακή Δημοκρατία.
Οχυρωμένη πίσω από την ευρωατλαντική δυσαρέσκεια και πάντοτε προβάλλοντας σταθερά τη λογική της ανάγκης να μην «παγιδευτεί» η Ελλάδα στα δίχτυα των στρατιωτικών προκλήσεων της Τουρκίας και «συρθεί» (το αγαπημένο ρήμα της Ελληνικής ηγεσίας) σε οδυνηρές διαπραγματεύσεις με την γείτονα χώρα, η Ελληνική ηγεσία, καθησυχασμένη, αδρανεί πολιτικά, προκαλώντας όμως ποικίλα ερωτήματα με αυτή ακριβώς την στάση της.
Οι δύο εκτιμήσεις
Ο τρόπος με τον οποίο τοποθετείται η Ελληνική κυβέρνηση και σήμερα, Οκτώβριο του 2011, στην υπόθεση των ΑΟΖ μπορεί να οδηγήσει σε δύο υποθέσεις:
Είτε ότι ο Γιώργος Παπανδρέου διαθέτει ένα πολιτικό σχέδιο, βάσει του οποίου θα αναλάβει κάποια πολιτική δράση την «κατάλληλη στιγμή», όταν η δυναμική της τουρκικής πολιτικής στην περιοχή προκαλέσει νέα «δεδομένα» για Ελλάδα και Κύπρο
Είτε ότι δεν έχει κανένα σχέδιο και απλώς παρακολουθεί ως καλός «κουλ» παρατηρητής τα της Ανατολικής Μεσογείου, τοποθετημένος (και «εξασφαλισμένος») σε μία «γραμμή» δίπλα στο Ισραήλ, με την πεποίθηση και τη γνώση ότι το όλο «παιχνίδι» έχει αναλάβει να εποπτεύει και να «ελέγχει» στρατιωτικά, αν και όποτε χρειαστεί, η Ουάσινγκτον με την ισχυρότατη αεροναυτική μηχανή της στη Μεσόγειο.
Και στις δύο περιπτώσεις, όμως, τα Ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα δεν προστατεύονται. Στα διπλωματικά παρασκήνια εκτιμάται ως βέβαιο ότι η Αθήνα έχει αθορύβως υποκύψει, χωρίς να δώσει καν μία πολιτική μάχη, στην τουρκική «απαίτηση» να μην έχει παρά μόνο χωρικά ύδατα και σε καμία περίπτωση υφαλοκρηπίδα το Καστελόριζο. Γίνεται λόγος δηλαδή για μία μεγάλη ήττα της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, που εξηγεί έτσι και το γιατί η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου εμφανίζεται απρόθυμη να ανακοινώσει Ελληνική ΑΟΖ σε επαφή με την Κυπριακή. Εξηγείται έτσι και το ότι η Τουρκία υποστηρίζει στις «διερευνητικές» για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν περιλαμβάνεται συζήτηση υφαλοκρηπίδας του Καστελόριζου, που είναι για την Άγκυρα «ξεχωριστή» περίπτωση.
Εθνικό τσαλάκωμα
Ήδη, λοιπόν, η Ελλάδα μετράει απώλειες στην υπόθεση των ΑΟΖ μίας περιοχής με τεράστια, καθώς φαίνεται, οικονομική αξία και με αδιαμφισβήτητο γεωστρατηγικό βάρος, μίας περιοχής στην οποία η Τουρκία έχει αποφασίσει να κάνει ό,τι το δυνατόν για να επιβάλει με πολιτικά και στρατιωτικά μέσα μία «ισχυρή παρουσία», όπως το λέει ο Ερντογάν και να αποβάλλει από εκεί την Ελλάδα.
Μπορεί να υπολογίζει σήμερα ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου στην εκτίμηση της ηγεσίας των ανήσυχων Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ότι «τελικώς» δεν θα επιχειρήσει σε αυτή τη φάση μία «πολεμική» περιπέτεια η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά στο διπλωματικό πεδίο σημασία έχει ότι η Ελλάδα ηττάται, με πρώτη την ήττα της στο «τσαλάκωμα» της Ελληνικής κυριαρχίας στο Καστελλόριζο.
Η άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας στο πλαίσιο των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου δεν πρέπει να είναι διαπραγματεύσιμη (η Λευκωσία το τήρησε αυτό), και όμως η Αθήνα βρίσκεται να «κουβεντιάζει» υπογείως την άσκηση αυτών των δικαιωμάτων με την Άγκυρα, που ακολουθεί μία διεθνώς παράνομη, νομικά γυμνή, τυχοδιωκτική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η νέο-οθωμανική μεγαλομανία του ντουέτου Ερντογάν – Νταβούτογλου μπορεί να προκαλέσει τελικώς ζημιές στην Τουρκία, καθώς η «αυτοκρατορική» ακροβασία που επιχειρούν μεταξύ των συμμάχων της Δύσης και του Αραβικού κόσμου ενέχει κινδύνους. Αλλά απέναντι σε αυτό, η Αθήνα δεν κάνει τίποτε, δεν ρισκάρει τίποτε, δεν ακολουθεί καμία «σταθερά» και δείχνει μόνο έτοιμη να συμμορφωθεί με εξελίξεις που τρίτοι θα διαμορφώσουν. Ούτε καν επιχειρεί να φέρει την υπόθεσης της τουρκικής πολιτικής κατά της Ελλάδας στην πολιτική συνεργασία της Ε.Ε., όπου υπάρχει και συμβατικό πλαίσιο «συνδρομής» από εταίρους.
Ο διακριτικός ΥΠΕΞ
Ο νέος υπουργός Εξωτερικών, Στ. Λαμπρινίδης, που αρχικά έστειλε κάποια «σήματα» στις υπηρεσίες του υπουργείου του για μία αλλαγή της διπλωματίας του «μην ενοχλούμε», δεν φαίνεται να είναι κι αυτός διατεθειμένος σήμερα να ενοχλήσει κανέναν «τρίτο», κάτι με το οποίο προφανώς δεν διαφωνεί και ο πρωθυπουργός.
Έτσι, η Άγκυρα με την «πολιτική των κανονιοφόρων», απαγορεύει στην Ελλάδα να πραγματοποιεί έρευνες στην υφαλοκρηπίδα της, φτάνει η ίδια η Τουρκία να «βολτάρει» και να ερευνά εντός και εκτός αυτής, να «αφαιρεί» υφαλοκρηπίδα από το Καστελλόριζο και να καλεί τον Γιώργο Παπανδρέου για μία διμερή συμφωνία που θα «μοιράζει» χωρικά ύδατα και υφαλοκρηπίδα κατά τις «ανάγκες της Τουρκίας» και που θα οδηγούσε ίσως και σε «συνεταιρισμούς» αξιοποίησης ενεργειακών πόρων (προς ικανοποίηση και των ΗΠΑ).
Αν ο πρωθυπουργός μεταβεί κάτω από τις παρούσες συνθήκες στην Τουρκία, προσεχώς, για συνομιλίες «κορυφής», τότε θα πρέπει λογικά να προκύψει από τις εκεί συνομιλίες του κάποιο «κορυφαίο» αποτέλεσμα, πέρα από τα γνωστά περί οικονομικής, τουριστικής και πολιτιστικής συνεργασίας (την τελευταία την έχουν, άλλωστε, προωθήσει ήδη επιτυχώς τα Ελληνικά ιδιωτικά κανάλια).
Και μόνο η υπόθεση της υφαλοκρηπίδας του Καστελλόριζου και οι πολιτικές της Άγκυρας σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα καθιστούσαν κραυγαλέα πολιτική αποτυχία της Ελλάδας μία επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού στην Τουρκία που θα κινούνταν σε επίπεδο «βελτίωσης διμερών σχέσεων» γενικώς, με ανταλλαγές θερμών χειραψιών και γελαστά προσωπεία ηγετών ενώπιον φωτογράφων και τηλεοπτικής κάμερας.
Ίσως γι αυτό στην Αθήνα, στα διπλωματικά παρασκήνια, γίνεται ήδη λόγος για κάποιες εισηγήσεις που είναι αντίθετες με την ιδέα της πραγματοποίησης συνομιλιών «κορυφής» στην Τουρκία.
Πηγή: Εφημ. "Ο Κόσμος του Επενδυτή"
Ας Μιλήσουμε Επιτέλους 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου