09/10/2011 Με τον Λάζαρο Μαύρο
Μ Α Κ Ρ Ο Τ Α Τ Η περίοδο οξύτατης πολιτικής κρίσης άνοιξε από τη Δευτέρα 3η Οκτωβρίου 2011 η απόφαση του προέδρου Χριστόφια, ν' αρνηθεί τις αδυσώπητες θεσμικές και προσωπικές πολιτικές ευθύνες που του καταλόγισε το Πόρισμα Πολυβίου (ΠΠ) για τον Όλεθρο της 11ης Ιουλίου και να μην παραιτηθεί. Άγνωστες κι απρόβλεπτες κι επίφοβες είν' οι διαστάσεις κι οι αδόκητες συνέπειες που θα προκαλέσει η ήδη εκρηκτική δυσαρμονία ανάμεσα στην πλειοψηφία του λαού απ' τη μια και στην κυβέρνηση ισχνότατης μεν, άκρως αρχομανούς δε, μειοψηφίας αφ' ετέρου, στη διάρκεια του υπόλοιπου 16μήνου τής προεδρικής θητείας που επιμένει να παραμείνει στην εξουσία.
Π Ι Θ Α Ν Ο Τ Α Τ Η προβλέπεται η εκτράχυνση. Επειδή επίκειται η «αυτανάφλεξη κι ανατίναξη» των «εμπορευματοκιβωτίων» που από την 23η Μαΐου 2008 στοιβάζει με τους χειρισμούς του στο Κυπριακό και με τις «γενναίες προσφορές» του στους Τούρκους, κόντρα κι ενάντια στη θέληση της λαϊκής πλειοψηφίας, ο Πρόεδρος. Κι ενώ η τραγωδία στο Μαρί προκλήθηκε από τις στοίβες των κακουργηματικών αμελειών τών υπό την προεδρία του ευθυνομένων, επειδή ως πρόεδρος δεν επέδειξε «ούτε το ελάχιστο επίπεδο της αναμενόμενης απ' αυτόν επιμέλειας» (ΠΠ), η τραγωδία στο Κυπριακό εκκολάπτεται εκ προμελέτης. Και «με γινάτι». Και παρά τις επί τριάμισι χρόνια σαφέστατες και διαρκείς διαφωνίες και προειδοποιήσεις των κομμάτων, με τις νικητήριες ψήφους των οποίων είχε ανέλθει στην εξουσία. Και αν για την εξ αμελείας καταστροφή στο Μαρί κατέστη, για την πλειοψηφία του λαού, απεχθής και λαομίσητη η προεδρία του, πώς άραγε θα εκτιναχθούν οι μεγάτονοι της οργής και της αγανάκτησης του λαού για την καταστροφή στο Κυπριακό;
Ε Λ Α Χ Ι Σ Τ Ε Σ είναι οι πιθανότητες να «διαχειριστούν» σωστά τις επικείμενες εκρήξεις, είτε κατά κόμμα είτε από κοινού, οι ηγεσίες των μη κυβερνώντων κομμάτων. Τα πεπραγμένα τους μετά την καταστροφή της 11ης Ιουλίου έδειξαν στον λαό ότι δεν έχουν τα προσόντα και ότι αδυνατούν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Ουδείς αναδείχθηκε πρόθυμος, άξιος και ικανός ηγέτης για να τον εμπιστευθεί ο λαός, να εμπνεύσει και να ηγηθεί του λαού. Έδειξαν, ένας έκαστος κι όλοι μαζί, αδυναμία κι ανεπάρκεια στρατηγικής αντιμετώπισης της κρίσης. Ανικανότητα σχεδιασμού κι εφαρμογής πορείας εξόδου από την κρίση, που να προσφέρει στον λαό ένα αξιόπιστο δημοκρατικό, ριζοσπαστικό, αποτελεσματικό κι εφικτό πρόγραμμα ανόρθωσης της κοινωνίας, αποκατάστασης των θεσμών κι ενδυνάμωσης της πατρίδας. Θ' αποκτήσουν αίφνης, άραγε, «το ελάχιστο επίπεδο της αναμενόμενης απ' αυτούς επιμέλειας», για ν' αναζητήσουν, έξω από τον κύκλο τους, τον αξιότερο για ηγέτη;
Σημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου