Πολλοί είναι αυτοί που απογοητευμένοι από την πολιτική, οικονομική και κοινωνική διάλυση που διανύουμε, λένε χαρακτηριστικά ότι οι πολιτικοί δεν καταλαβαίνουν και δεν ιδρώνει το αυτί τους από παράπονα των πολιτών. Αυτό ίσως παλιότερα στην προ Μνημονίου εποχή να ίσχυε. Πλέον η κυβέρνηση έχει στραφεί εναντίον των “ παιδιών” της, εναντίον δημοσίων υπαλλήλων, εργαζομένων στις ΔΕΚΟ και εναντίον όλων όσων τόσα χρόνια βόλευε για να έχει έναν ισχυρό κομματικό στρατό. Συνεπώς, ο στρατός αυτός παίρνει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, επίσημα ή ανεπίσημα θέση μάχης για αντιπαράθεση με την κυβέρνηση που τόσα χρόνια τον εξέτρεφε. Δεν έχει λοιπόν η κυβέρνηση να βασιστεί για μελλοντικές εκλογικές μάχες. Αν προσθέσουμε και την αυξανόμενη οργή του κόσμου, τότε καταλαβαίνει κανείς απόλυτα τον πανικό που φαίνεται να κατατρώει τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. “ Δεν μπορούμε να βγούμε έξω στον κόσμο” λένε πολλοί, όπως διαβάζουμε στις εφημερίδες. Άλλωστε η γιαουρτοφοβία δεν κάνει εξαιρέσεις.
Νομίζω όμως ότι η πιο λαμπρή απόδειξη για τον φόβο που αισθάνεται η κυβέρνηση ΓΑΠ είναι η τραγική εικόνα, προ ημερών, ενός κατά τα άλλα ισχυρού πρωθυπουργού(!), να σέρνεται σε ένα ιδρυτικό συνέδριο κόμματος για να προτείνει συνεργασία!! Με ποιον; Με ένα κόμμα που δεν έχει εκπροσώπηση κοινοβουλευτική (είναι γελοίο να θεωρούμε ότι εκπροσωπείται αφού τα μέλη που βρίσκονται στο κοινοβούλιο εξελέγησαν με άλλο συνδυασμό), ένα κόμμα που τώρα συστάθηκε; Αλήθεια, ίσως ηλικιακά να μην έχω την εμπειρία να το πω, αλλά θυμάται κανείς ποτέ εν ενεργεία πρωθυπουργός να πέφτει τόσο χαμηλά για να κερδίσει τις 1.8-2 ποσοστιαίες μονάδες που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στην Δημοκρατική Αριστερά του Φ. Κουβέλη; Τόσο μα τόσο απελπισμένοι είναι όλοι οι ειδικοί επικοινωνιολόγοι εκεί στο ΠΑΣΟΚ; Με τον τρόπο που έγινε περισσότερο θύμισε guest ενός “ μεγάλου” ονόματος σε σειρά που τα νούμερα δεν πάνε καλά μήπως και αλλάξει το κλίμα!
Εντάξει ότι η Δημοκρατική Αριστερά θα αποτελούσε το ένα δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ και αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο και μόνο για να επιτελέσει αυτόν τον ρόλο, τουλάχιστον όσοι διαβάζουμε πέντε πράγματα εκτός ΜΜΕ, το ξέραμε. Το λογικό θα ήταν να ιδρυθεί το κόμμα και μετά, μάλλον πριν τις εκλογές, να ανακοινώνονταν μια συνεργασία ίσως και κοινή κάθοδος για να δημιουργηθεί και ένα ρεύμα. Η παρουσία του πρωθυπουργού όμως στο συνέδριο της Δημοκρατικής Αριστεράς, όχι μόνο έπεισε και τους πλέον επιφυλακτικούς, ότι το κόμμα του κ. Κουβέλη αποτελεί δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ, αλλά καταβαράθρωσε και το τελευταίο ίχνος της εικόνας του ισχυρού ηγέτη που τόσο ήθελε να έχει ο Παπανδρέου. Δείχνει ακόμη τον τεράστιο πανικό μπροστά στο αδιέξοδο που μάλλον ήρθε πιο νωρίς απ’ ότι το περίμεναν, γιατί ακόμη και το ΔΝΤ είναι εξοργισμένο με την πολιτική ΠΑΣΟΚ καθώς η πλήρης ανικανότητα αποτελεί και για το ταμείο μεγάλη αρνητική διαφήμιση και δυσκολότερα οι υπόλοιπες χώρες θα ακολουθήσουν τους μηχανισμούς του Ταμείου.
Η παρουσία ΓΑΠ σε αυτό το συνέδριο, δεν ήταν τίποτε άλλο από το μήνυμα της ενεργοποίησης της “ παρέας των προθύμων”, που θα αποτελέσουν το επόμενο σχέδιο στήριξης της πολιτικής του Μνημονίου. Σιγά σιγά στον χορό θα μπουν και τα δεξιά δεκανίκια Ντόρα και Καρατζαφέρης (παίζεται με πόσους βουλευτές όμως) και πολύ φοβάμαι πώς αν δεν βγει και αυτό το σχέδιο λόγω αντιδράσεων και λαϊκής οργής, το επόμενο θα είναι ακόμη πιο επικίνδυνο για την δημοκρατία μας από την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας που ψηφίστηκε πέρισυ… Άλλωστε δεν είναι άσχετα τα σενάρια για οικουμενική κυβέρνηση προσωπικοτήτων, ανθρώπων δηλαδή που δεν θα έχουν την εντολή του ελληνικού λαού, και κανέναν δισταγμό να επιβάλλουν τα επαχθέστερα μέτρα του Μνημονίου για τα οποία η σημερινή κυβέρνηση κωλυσιεργεί, λόγω κοινωνικής κατακραυγής.
Έλληνες επαγρυπνείτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου