Πατριωτικές Ιστοσελίδες: Ο Αγώνας τώρα αρχίζει ...

Ο κύριος Πάγκααλος απο την Καθημερίνη (23/4/2011) επιτέθηκε κατά των blogs γράφοντας μεταξύ των άλλων σοφών:

Τα ανώνυμα blogs είναι σαν να γράφεις νύχτα στους τοίχους ένα καινούργιο σύνθημα κάθε 10 λεπτά, χωρίς να σε βλέπει κανείς και χωρίς, φυσικά, να υπογράφεις.

Ακριβώς όπως το γράφει. Αλοίμονο αν οι αγωνιστές του 41-44, του 114 υπογράφανε τις λέξεις ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ - ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Οι πατριωτικές ιστοσελίδες, ας τις ονομάζει ακροδεξιές ή όπως αλλοιώς θέλει, καρφί δεν μας καίγεται.είναι ο τοίχος του σήμερα. Αγωνίζόμαστε για το Εθνος που αγωνιά και δεν θα περιμένουμε να πάρει την σημαία ό αέρας, αλλά την κρατάμε ψηλά.

Πατριωτικές Ιστοσελίδες: Ο Αγώνας τώρα αρχίζει ...

Μέσα στην Ελλάδα της παρακμής και του πολιτικού αχταρμά τα κόμματα γερασμένα και διάτρητα έχουν μετατραπεί σε αντίπαλα στρατόπεδα που με σημαία τους τα πάθη ξεπουλάνε τις ελπίδες των Ελλήνων καλλιεργώντας τον πλέον άκριτο φανατισμό, γιατί δεν έχουν τίποτα άλλο να προσφέρουν. Οι κοσμοπολίτες(κλικ), πιθηκίζοντας, κρύβοντας το μπάσταρδο πρόσωπό τους πίσω από ψευδεπίγραφα ιδεολογήματα, νεοφιλευθερισμός, Democracy, παγκοσμιοποίηση, πολυπολιτισμικότητα.., έχουν κηρύξει τον πόλεμο εναντίον της Ελλάδας και της ελληνικής κοινωνίας. Εφημερίδες, περιοδικά, το χαζοκούτι και τα παρακρατικά τσιράκια τους, τύπου Antifa, αντιεξουCIAστές, κουκουλοφόροι, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, έχουν επιστρατευθεί να τον φέρουν εις πέρας. Τα Πανεπιστήμια και τα σχολεία έχουν αλωθεί από τις καλά οργανωμένες συμμορίες του Νεοταξίτικου παρακράτους(κλικ). Οι συμμορίες των Νεοταξίτων λακέδων καλυμμένες από την φρεναπάτη του "πανεπιστημιακού ασύλου" τρομοκρατούν τον αντίλογο και μηρυκάζουν ένα συνονθύλευμα εντέχνως δομημένων ασυναρτησιών ροκανίζοντας(κλικ) την συλλογική μας ελευθερία. Οι κοκότες πολυτελείας κατασκευάζουν νέες ιδέες και διαφημίζουν ανεξέλεγκτα το πύο της σαπίλας και της προστυχιάς σαν πρότυπα μιας δήθεν "νέας εποχής". Τα προπαγανδιστικά ιερατεία των ΜΜΣ(κοταδισμού) θέλουν τους Έλληνες και τις Ελληνίδες απλούς θεατές των εξελίξεων, αδρανοποιημένους καταναλωτές των μύθων τους, εττικεταρισμένα αντικείμενα, ένα άθροισμα ατομιστών χωρίς ταυτότητα, συνειδησιακά ισοπεδωμένων, ιστορικά στεγνών και ανθρωπολογικά κενών.

Στην Ελλάδα του σήμερα έχει συντελεσθεί μια οργουελικού τύπου αλλοίωση και διαστρέβλωση των εννοιών. Η βία ή τασυγκεκριμένα ποσά βίας(Κλικ) χαρακτηρίζονται "πολιτικό γεγονός" , η κατάληψη και καταστροφή "διαμαρτυρία", η παρανομία "ανυπακοή", το 'έγκλημα "παράβαση", η εγκληματικότης "παραβατικότητα", ο νόμος "αυθαιρεσία" η νόμιμη εξουσία "αυταρχισμός", η βαρβαρότητα του σκοτεινού Δεκέμβρη 2008 "εξέγερση". Η πατρίδα μας έχει βουλιάξει στο βούρκο ενός παρωχημένου πολιτικού λόγου που παραπέμπει στις σκοτεινότερες εποχές βαρβαρότητας, την πολιτικά μηδενιστική συμπεριφορά, την άσκηση ωμής βίας και συνολικά την καταστροφή της συλλογικής οντότητας των Ελλήνων. Ο Έλληνας άνθρωπος του 21ου αιώνα είναι ένα ηθικό ναυάγιο. Ζει ενστικτωδώς τον "θάνατο του Έθνους", στερείται κάθε αναφορά του βίου και με κοκαλωμένη ψυχή δεν υποψιάζεται τα μεγάλα ερωτήματα και δεν τα θέτει ποτέ στην ψυχή του. Για την αλλοίωση αυτή του Έλληνα ανθρώπου το έδαφος είναι έτοιμο. Η επιχείρηση "καμμένη γη" που προετοίμασαν οι εγκάθετοι των "εθνικών" και πλανητικών νταβατζήδων έχει ολοκληρωθεί. Σήμερα ο κόσμος της Ελλάδας παρουσιάζεται αδειανός και η πίστη στο Έθνος που χαλύβδωσαν οι αγώνες της Φυλής έγινε συντρίμμια.

Αν όμως η πίστη έχει τραγικά υποχωρήσει αφήνοντας ερημωμένες τις συνειδήσεις, η αγάπη προς αυτήν την πατρίδα που είναι υπόθεση και κοινωνική συμπεριφορά παραμένει ισχυρή. "Σε τούτο το λαό, ο δεσμός του αίματος, εξακολουθεί πάντοτε να είναι τρομακτικά ιερός, όπως άλλοτε. Ο οίκος και το γένος δένουν τους ανθρώπους με αλυσίδες βαρύτατες, άλλοτε χρυσές και άλλοτε μολυβένιες"(Μ. Καραγάτση, Η Μεγάλη Χίμαιρα). Δολοφονήθηκε ο νομοθέτης αλλά ο νόμος του παραμένει δρών, ισχυρός και ρυθμίζει όχι πια την συμπεριφορά των ανθρώπων αλλά την στάση απέναντι στην επέλαση της Νέας Τάξης.

Στο σημερινό κόσμο που κινείται σ΄ένα συνεχές ημίφωτο. Κόσμο που ζει στο χθες και το πουθενά, η αίσθηση μιας κοινωνίας χωρίς σκοπό, χωρίς πίστη, που σαν καράβι σέρνεται από θάλασσα σε θάλασσα χωρίς δρομολόγιο, με σπασμένες πυξίδες, εγκαταλειμμένο στα κύματα εκφράζει μία συγκλονιστική απουσία που εκβάλλει κατ ευθείαν στην σπουδαιότητα των Πατριωτικών ιστοσελίδων. Στο ιδεολογικά βασανισμένο και παρηκμασμένο πολιτικό περιβάλλον της Ελλάδας, οι Πατριωτικές ιστοσελίδες είναι το πνεύμα, η ψυχή, το σώμα. Αποκτούν μία σπουδαιότητα εφάμιλλη, αν όχι υπερβολικά μεγαλύτερη από εκείνη του κανονιού που γκρέμισε τον Μεσαίωνα, της τυπογραφίας που διέλυσε την απολυταρχία.

Οι πατριώτες στις ιστοσελίδες τους δεν κατασκευάζουν τον λόγο τους. Σε αντίθεση με τα αναξιοπρεπή μηρυκαστικά της σεσημασμένης δημοσιογραφίας και τους ενδόμυχα θαυμαστές του Κουφοντίνα και του Ξηρού τηλεαστέρες της"ενημέρωσης"(κλικ) που ξεσκονίζουν τις εξουσίες που διαχειρίζονται το σύστημα της σήψης. Σε αντίθεση με τον επιδοτούμενο χυλό των ιστορικών, πανεπιστημιακών, σοφών και φωτιστάδων που εγκλωβισμένοι μέσα στο απόλυτο μηδέν μας οπισθοδρομούν στην βαρβαρότητα, αποδυναμώνουν τον πολιτισμό μας, καταστρέφουν την Πολιτεία μας και την καταστούν ευάλωτη στις θελήσεις των πλανητικών νταβατζήδων. Οι Έλληνες πατριώτες τον λόγο τους τον γεννούν. Πετιέται, κόβεται από μέσα τους, όπως τα μάρμαρα του Παρθενώνα, οι πέτρες των Βυζαντινών Ναών από τα λατομεία. Κινητήρια δύναμης είναι το πάθος για την Ελλάδα σαν τρόπος και σκοπός ζωής. Ενα πάθος μέσα στο οποίο συγχωνεύονται όλα τα πάθη όλες οι φιλοδοξίες για ένα καλύτερο αύριο, για το μέλλον. Τα κείμενα τους δεν είναι πλασμένα με "ψυχραιμία υπολογισμένη" ή "επιμελημένα". Κυριαρχούνται από το δαιμόνιο της φυλής. Επιμένουμε σ' αυτή τη λεπτομέρεια, γιατί τα κείμενα τους και στο σύνολο τους και στις λεπτομέρειες, και με ό,τι φανερώνουν και σε ό,τι κρύβουν , είναι κείμενα, είναι καρπός αληθινής χειροπιαστής ανιδιοτελούς αγάπης γι αυτήν την ξέρα που κατοικούμε.
Η αφθονία του λόγου , η δύναμη της έκφρασης, η ανοιχτοματιά, η τόλμη είναι τα πιο φανερά δείγματα του περιεχομένου των πατριωτικών ιστοσελίδων . Δίνουν φωνή στους Έλληνες που καταρρέουν. "Όλοι οι φονιάδες της ζωής και οι πνίχτες της αλήθειας" τρέμουν! Οι ιστοσελίδες των Ελλήνων πατριωτών παίρνουν απροσμέτρητες διαστάσεις. Είναι δυνατές γεμάτες πάθος καταλυτικό για τους Έλληνες που ψάχνουν να βρουν την χαμένη τους Ζωή.

Η Ελλάδα στις πατριωτικές ιστοσελίδες είναι το αμετακίνητο κέντρο μίας ολόκληρης ύπαρξής. Αυτή η ανιδιοτελής αγάπη για την πατρίδα που διακλαδώνεται μέσα στα κείμενα τους, ανασηκώνει τους πατριώτες μπλογκερς από το επίπεδο της τυφλής και στενής υποταγής, στα ποικίλα κέντρα εξουσίας, που διακρίνει την πλειονότητα των δημοσιογράφων, δημόσιων διανοούμενων και "πολιτικών αναλυτών". Σε αντίθεση με τους διψασμένους για "ορατότητα" που ρίχνουν στο χαρτί τα σκουπίδια του μεγαλοφυούς μυαλού τους με , απόλυτα "μακντοναλντοποιημένα"άρθρα φασόν, και με τεχνάσματα που χρησιμοποιεί κάθε επιχείρηση που αγωνίζεται για την επιβίωσή της σε μία ιδιαίτερα ανταγωνιστική αγορά, οι Έλληνες πατριώτες, λόγω του ότι δεν γράφουν κατά παραγγελία δεν φοβούνται και μπορούν κατά την περίσταση να είναι τραχύς, ευαίσθητοι οι απόλυτοι. σε ένα ανελέητο πόλεμο με την άσοφη σοφία των "διαβασμένων" του κοσμοπολιτισμού(κλίκ).


Απαλλαγμένοι από εκλεκτικές συγγένειες και το κόστος ζωής που επιβάλουν στις επαγγελματίες πουτάνες της πληροφόρησης τις αγωνιώδεις αναζητήσεις διεξόδων που εξαπατούν. Οι πατριώτες μπλογκερς μας δίνουν όλη τη ζέστα και την ασπαίρουσα αρετήν του "η Ελλάς απαμύνεται την δεσποσύνην ", αλλά και μαζί την ψυχική αγωνία του ανθρώπου που είναι αναγκαστικός κληρονόμος και δια των γενεών μεταδότης και πολλαπλασιαστής του "μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστιν η πατρίς και σεμνώτερον και αγιώτερον και έν μείζονι μοίρα και παρά θεοίς και παρ΄ανθρώποις τοις νούν έχουσι..."

Μέσα στο άγχος και στην μουντάδα μιας χώρας που συνεχώς βομβαρδίζεται από αμετροεπείς λόγους, πρόστυχες πράξεις και πρακτικές ελάχιστες στιγμές ανάτασης, έστω και σύντομης απομένουν. Πρόκειται για στιγμές που οΕλληνας πατριώτης πληκτρολογεί και ο ήχος των πλήκτρων ρέει, σφηνώνει στις ιστοσελίδες, αντιτάσσεται στα ντεσιμπέλ και στη βρομιά της παρακμής, διαποτίζει συνειδήσεις. Ήχος μεστός και ουσιαστικός που αντιπαραβάλλεται επιτυχώς με τις ιαχές των ημερών μας. Χαρίζει μια νότα αισιοδοξίας και ελπίδας στην ασχήμια της χοντροκομμένης δημοσιογραφίας των εξουσιών. Προτείνει ένα νέο τρόπο παρουσίασης και την βεβαιότητα πως η πολιτική, η ιστορία, τα γεγονότα μας αφορούν ακόμη. Εκεί έξω στην Ελλάδα , στην κυριολεξία , υπάρχει ένας άλλος κόσμος, ίσως όχι αγγελικά πλασμένος αλλά πάντως όμορφος, ένας κόσμος που δίψα για έναν άλλου τύπου αγώνα.

Το γράψιμο ενός κειμένου, για μας τους Ελληνες πατριώτες , δεν είναι πράξη βιοποριστική αλλά σανίδα σωτηρίας που καταφεύγουμε για να γλιτώσουμε από την απελπισία, γιατί αγωνιάμε και πονάμε τον τόπο μας. Βέβαια ο λόγος μας δεν είναι πάντα προσεγμένος όσο θάπρεπε, συμβαίνει να τραυματίζεται, να σκοντάφτει, να αλαφιάζεται αλλά αυτό προέρχεται από την νεανικότητα της ψυχής μας, δείχνει φρεσκάδα, υπάρχει ροδαλότητα. Τι δηλαδή τα φέρετρα της τελειότητας των ιεροφάντων της Νέας Τάξης και του εθνοφοβισμού;

tabouri