ΟΥ ΠΟΙΗΣΟΜΑΙ ΠΕΡΙ ΠΛΕΙΟΝΟΣ ΤΟ ΖΗΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Οὐ ποιήσομαι περί πλείονος τό ζῆν τῆς ἐλευθερίας… (= δε θα προτιμήσω τη ζωή από την ελευθερία…)

Έτσι ξεκινούσε ο όρκος, που έδωσαν οι συνασπισμένοι Έλληνες κατά των βαρβάρων (Περσών) πριν τη μάχη των Πλαταιών τον Αύγουστο του 479 π.Χ..

Αμέτρητοι Έλληνες έκτοτε με τη γενναιότητά τους μπροστά σε κάθε λογής βαρβάρους κέρδισαν την αγέραστη δόξα και ένα τάφο που πιο τρανός δε γίνεται· όχι εκεί που κείτονται θαμμένοι, αλλά εκεί που στέκουν ζωντανοί, στη μνήμη μας, όταν κεντριστεί με την παραμικρή ευκαιρία.

Σε αυτή την αλυσίδα της Τιμής, που μας δένει σφιχτά με το προγονικό παρελθόν, λάμπουν ξεχωριστά οι Αθάνατοι Νεκροί ΤΑΣΟΣ ΙΣΑΑΚ και ΣΟΛΩΜΟΣ ΣΟΛΩΜΟΥ.

Όρθωσαν την αδάμαστη καρδιά τους στους βαρβάρους, και για αυτό τάφος τους είναι ολόκληρη η γη· και δεν τον σημαδεύουν στήλες και επιγραφές στην πατρική γη, μα και πέρα από αυτή, σε όλα τα μέρη του κόσμου, μνήμη χωρίς επιγραφές που ζει άσβεστη στην καρδιά του κάθε Ανθρώπου.

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΑΙΩΝΙΑ σε αυτούς που άδραξαν την αλυσίδα και σε αυτούς -τους λίγους και εκλεκτούς- που θα την αδράξουν…

Θ. Δ.

ΔEN ΞEXNΩ!!!