Γερμανικό "λάδι" από Daimler και Ferrostaal AG για φορτηγά και υποβρύχια

Κανείς δεν ξέρει τίποτα στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας για τις προμήθειες των ετών 1998-2002 που δόθηκαν τόσο από την γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Daimler, κατασκευάστρια των οχημάτων Mercedes, όσο και από την έτερη γερμανική εταιρεία Ferrostaal AG που «έκοβε» το ατσάλι στα υποβρύχια 214 και στελέχη της ομολόγησαν ότι έδινε προμήθειες της τάξης του 5% σε Έλληνες αξιωματούχους για να κερδίσει το πρόγραμμα των 214! Έτσι βέβαια, εξηγούνται και πολλά πράγματα για την υπόθεση των 214 (δεν υπήρξε ποτέ βιομηχανικό πρωτότυπο κλπ).

Οι αποκαλύψεις έρχονται τόσο από τις ΗΠΑ σε ότι αφορά την Daimler και την EΛΒΟ που έπαιρνε στην Ελλάδα για λογαριασμό της Daimler τα ελληνικά προγράμματα όσο και από την Γερμανία σε ότι αφορά την Ferrostaal AG.

Στο ελληνικό υπουργείο Άμυνας γίνεται προσπάθεια «να πέσουν οι τόνοι», αφού οι μίζες αυτές αφορούν την «καρδιά» των εξοπλιστικών προγραμμάτων του Στρατού Ξηράς και του Ναυτικού. Υπενθυμίζεται ότι και στο σκάνδαλο της ΜΑΝ πάλι η ΕΛΒΟ είχε εμπλακεί.

Ας δούμε αρχικά την περίπτωση της Daimler: Την επίμαχη περίοδο 1998-2002, στην οποία επικέντρωσαν τη διεύρυνσή τους οι Αμερικανοί, η Mercedes είχε καταφέρει να συνάψει αρκετά συμβόλαια για την προμήθεια οχημάτων στις ένοπλες δυνάμεις. Ο Στρατός και η Αεροπορία έχουν προμηθευτεί οχήματα της γερμανικής εταιρείας μεταξύ 1998 και 2002. Συναρμολογήθηκαν στην ΕΛΒΟ και όλα τα προγράμματα δόθηκαν με απευθείας αναθέσεις. Το δε ύψος των συμβάσεων υπερβαίνει τα 300 εκατ. ευρώ.

Τα περισσότερα αφορούν τζιπ Mercedes ¼ τόνου, τα οποία για περισσότερα από 25 χρόνια αποτελούν το βασικό όχημα των στρατιωτικών μονάδων. Μόνο το 2001 ο στρατός προμηθεύτηκε περί τα 2.500 τζιπ αυτού του τύπου έναντι 161,4 εκατ. ευρώ. Επρόκειτο για την άσκηση προαίρεσης παλαιότερης σύμβασης, του 1997.

Στρατός, Ναυτικό και Αεροπορία έχουν αγοράσει πάνω από 9.000 τέτοια τζιπ σε δύο βασικές παραλλαγές – με κοντό και μακρύ μεταξόνιο.

Το 1998 η Αεροπορία αγόρασε 645 φορτηγά UNIMOG με κόστος 100 εκατ. ευρώ και άλλα 111 κατέληξαν στο στρατό, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για την ανάπτυξη του συστήματος επικοινωνιών ζωνών μάχης «Ερμής», στην υλοποίηση του οποίου, σημειωτέον, η γερμανική Siemens κατείχε κεντρικό ρόλο. Η Αεροπορία έχει πολλά παράπονα από την απόδοσή τους.

Μικρότερου ύψους συμβάσεις, περί 16,5 εκατ. ευρώ, απέσπασε η ΕΛΒΟ σε συνεργασία με τους Γερμανούς για την κατασκευή οχημάτων και πυροσβεστικών.

Στα υποβρύχια Τype 214 που έχουν εξελιχθεί σε "κακό σπυρί" για τη χώρα, η γερμανική εταιρεία Ferrostaal AG, φαίνεται ότι πλήρωσε αδρά τους κρατικούς αξιμωατούχους στην Ελλάδα το 1998 για να αναλάβει την κατασκευή 4 υποβρυχίων στο πλαίσιο της σύμβασης 012Β/00, χωρίς καν να υπάρξει διαγωνισμός.

Μόνο για το «Παπανικολής», σύμφωνα με τις καταθέσεις που έγιναν στην Εισαγγελία του Μονάχου, δόθηκαν 10-12 εκατομμύρια ευρώ, ενώ γενικά οι προμήθειες-ρεκόρ που καταβάλλονταν από τους Γερμανούς ξεπερνούσαν το 5 % του κόστους της παραγγελίας.

Την Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010, άνδρες της Εισαγγελίας του Μονάχου έκαναν έφοδο στα γραφεία της εταιρείας για την οποία υπήρχαν ήδη ενδείξεις ότι «λάδωνε» συστηματικά για να κερδίζει παραγγελίες εργοστασίων παραγωγής και υποβρυχίων σε ολόκληρο τον κόσμο (Αργεντινή, Πορτογαλία, Πακιστάν, Ελλάδα, Τουρκία). Η Εισαγγελία του Μονάχου διενεργεί ανάκριση εναντίον 4 πρώην στελεχών της εταιρείας στον τομέα των πωλήσεων στο εξωτερικό, ενώ δύο μέλη του Δ.Σ. έχουν προφυλακιστεί.

Οι Γερμανοί φαίνεται ότι χρησιμοποιούσαν εταιρείες – «πλυντήρια» τόσο στα Εμιράτα και την Ζυρίχη, όσο και στο Λονδίνο για να κάνουν τις πληρωμές τους.

Δικηγορικό γραφείο της Ζυρίχης που έπαιρνε ποσοστό 10 % και είχε συγκροτήσει δίκτυο υπεράκτιων εταιρειών είχε τον έλεγχο μιας τέτοιας εταιρείας με έδρα το Λονδίνο, της Marine Force International (MFI), στην οποία συμμετείχαν κατά 50% η Thyssen Krupp Marine Systems ιδιοκτήτρια των ΕΝΑΕ!

Στην περίπτωση της Ελλάδας, σύμφωνα με τις ενδείξεις της Εισαγγελίας του Μονάχου, τα χρήματα έφευγαν από την MFI και υπό την υψηλή εποπτεία ενός 60χρονου Έλληνα μοιράζονταν «χρήσιμες (σ.σ. παράνομες) πληρωμές» για τη σύμβαση των 1,8 δις. ευρώ που αφορούσαν την κατασκευή των υποβρυχίων 214, οι οποίες αποτελούν ακόμα το «μήλον της έριδος» μεταξύ του ελληνικού και του γερμανικού Δημοσίου.

Ο Έλληνας μεσάζων προετοίμαζε για το σκοπό αυτό «συμβόλαια συμβούλων», αλλά στην πραγματικότητα ήταν «αχυράνθρωπος». Το κεντρικό διοικητικό συμβούλιο της εταιρείας γνώριζε για τις πληρωμές αυτές, που σε κάποιες περιπτώσεις προσέγγιζαν το 2,5-3 % της σύμβασης. Στην Ελλάδα, ωστόσο, ξεπέρασαν το 5% ή τα 50 εκατομμύρια ευρώ και φαίνεται ότι δόθηκαν για προμήθεια σε συγκεκριμένη εταιρεία από όπου σύμφωνα με τις πληροφορίες δεν έχει αναφερθεί έως τώρα ακριβές ποσό για τις «χρήσιμες πληρωμές» στην Ελλάδα.

Για το «Παπανικολής» το πρώτο από τα υποβρύχια που παρελήφθησαν από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό κατεβλήθη από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας το 75 % του τιμήματος κάπου 250 εκατομμύρια ευρώ.

Καθώς οι «μίζες» δίνονταν pro rata, δηλαδή ανάλογα με το ύψος της πληρωμής απ΄οτον πελάτη προς τις κατασκευάστριες εταιρείες, για το υποβρύχιο που «έγερνε» κατεβλήθησαν, σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις της έρευνας, περίπου 10-12 εκατομμύρια ευρώ σε «χρήσιμες πληρωμές».

Έτσι εξηγούνται και οι ετεροβαρείς συμβάσεις για τα υποβρύχια που ήταν «κομμένες και ραμμένες» στα μέτρα των Γερμανών…

defencenet