Χελένικ doormat*

Του ΚΩΣΤΑ ΖΟΥΡΑΡΙ

«Του δι όβερ-φάιτινγκ φιμέιλ-τζένεραλ δι λοτ-οβ βικτόριους εζ μπίιν ντελίβερντ φρομ δι χαρντ-σιπς θένκινγκς».

Και, έπεται μετάφρασις, εις παρωχημένον και μη εγκεκριμένον γλώσσημα πληθυσμού περιθωριακού και μη πολυπολιτισμικού, εγκαταβιούντος εις βραχώδη τενάγη της γιουροπίαν Ευρώπης. Η μετάφρασις: «τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια»...

Η μετάφραση κατέστη απαραίτητη και ως απαραίτητη, επείγουσα, άρα απαραίτητη, διότι «θείη δε μιν αμφέχυτ' ομφή» από τις Βρυξέλλες: μας περίχυσε απεριήχητον αφροδισιασμόν με την θεϊκή φωνή της, η καλλίπυγος μαγωδία της Αννης της Αδαμαντογεννήτου: η λαγνουργία της επιτυχίας, μας είπε η Αννα, έχει γλώτταν την αγγλικήν και άρα, το εγγλωττογαστόρων γένος το εκσυγχρονιστικόν, οφείλει να κράζει επισήμως στ' αγγλικά. Τα αγγλικά, λοιπόν, του λοιπού, ως επίσημη γλώσσα της Ψωροκώσταινας, ως ευρωβριθές εκσυγχρονιστάν. Τό 'πε, βέβαια, η Αννα η Διαμαντογέννητη, ως αρμόζουσα αρμονική γυναίκα, επιστήμη, επίτροπος... Τι πάει να πει όμως «επίσημη» γλώσσα και ποια, επομένως, είναι μια «αρμονική» φωνή, που προτείνει, επιστημονική, ότι τα αγγλικά πρέπει πια να είναι επίσημη γλώσσα;

Λέει, λοιπόν, σε περιθωριακή και παρακατιανή γλώσσα, ο Κλεωνίδης: «Αρμονική εστιν επιστήμη θεωρητική τε και πρακτική της του ηρμοσμένου φύσεως».

Ηεν Βρυξέλλαις υπερεθνική μας Αννα, είναι μεν κληδών καλλιπάρειος, είναι όμως «αρμονική» και «ηρμοσμένη»; Ιδού λοιπόν το «ηρμοσμένον» κι όχι ανάρμοστον, Διαντογέννητή μου, «το εκ φθόγγων τε και διαστημάτων» ελληνικών, ισορροπημένων, «ποιάν τάξιν εχόντων, συγκείμενον». Πρώτον: «να μη χάσουν το τρένο» της σαχλοπροόδου, οι Ελληνες; Μα, οι Ρωμιοί, όπως πάντοτε, άλλωστε, είναι σήμερα οι πιο πολύγλωσσοι της Ευρώπης (μαζί με τους Ολλανδούς). Αρα; Σε προλάβανε, Αννα μου, οι «καθυστερημένοι»... Οταν ξυπνούσες εσύ, αυτοί γυρνούσανε, βαριεστημένοι... Δεύτερον: τα «απαραίτητα» αγγλικά, ως επίσημα; Μα, οι επίσημοι, καλλιγάληνή μου Αδαμαντίνη, τα κουτσο-αγγλικά τους, των πεντακοσίων κωδικών λέξεων, ώστε να συνεννοούνται με τα υπόλοιπα αφασικά αστέρια των Βρυξελλών, ναι, αυτά τα κολοβά, ιδρυματικά αγγλικά, όλοι τους τα ψελλίζουν. Αρα; Αρα πάσχετε, εσείς τα εκσυγχρονιστήρια, πανώρια μου Αννα Διαμαντογέννητη! Πάσχετε! Αφασικά λιγούρια είσαστε όλοι εσείς του εκσυγχρονιστάν, πάσχετε «συμπλέγματα κατωτερότητας απέναντι των ξένων, ανωτερότητας απέναντι των ντόπιων» και πνευματική σας τροφή είναι «ο πνευματικός νεοπλουτισμός», που είναι «από τα συνηθισμένα χαρακτηριστικά των μορφωμένων μας», σού γράφει ο Σεφέρης. Των παραμορφωμένων μας, θα συμπλήρωνα εγώ. Κι όποιος ζη και αναπνέει, όπως εσείς τα εκσυγχρονιστήρια, με ανήκεστο «πνευματικό νεοπλουτισμό» και «συμπλέγματα κατωτερότητας απέναντι των ξένων» τότε, την Ελληνική Δημοκρατία την μετατρέπει μέσα στην ραγιάδικη ψυχή του σε Χελένικ doormat. Τέτοιο είναι το «ηρμοσμένον»-ανάρμοστο της «αρμονικής» αφασίας, που κουβαλάτε μέσα στις ανερμάτιστες ψυχές σας... Ευρωλιγούρια του doormat...

Οπως εκείνο, το άλλο accident culturel, εκείνο το ηδυμελίφθογγον κρουπέζιον1 του αμερικανικού κοκκυσμού,2 ο Georgos, ο οποίος έσπευσε στις φυλακές να επισκεφθεί κάτι Αγγλους κρετίνους, οι οποίοι φωτογράφιζαν «ελληνική» αεροπορική βάση, παρά τις τρις υπομονητικές συστάσεις του επιχωρίου εισαγγελέως! Γιατί, τουλάχιστον, ο Georgos δεν αναφέρει στους ανωτέρους του, τους ανθρωπιστικούς κίλερς, ότι η Ψωροκώσταινα είναι μια ποστ-μόντερν χώρα, διότι, από συστάσεώς της έχει μετατρέψει το υπουργείον Εξωτερικών της, σε μια «μη κυβερνητική οργάνωση», avant la lettre, αφού ουδέποτε, από καταβολής Ψωροκώσταινας, το Υμέτερον Υπουργείον Εξωτερικών τεμενάδων, ουδέποτε ανήκε στην ελληνική κυβέρνηση... Είδες, Αννα Διαμαντογέννητη, ότι πάντοτε υπήρξαμε πρωτοπόροι στο Χελένικ doormat των αγγλο-μολπηδόν κρεμβάλων3 σου; Και, πρόσεξε, Αννα μου: το πολύ doormat, δύναται να εκληφθή ως ιδιαζούσης μολπής ευρω-χαμευνία... Ανήκει και αυτή, ως κοινοτικόν κεκτημένον, στην ευρω-ευαρμοστία;

* doormat: ευρωψάθα για να σκουπίζω το υποπόδιον των ποδών μου, χαλάκι σε στιλ όμως πατσαβουρέ, για τα θυρανοίξια, που εγκαινιάζουν οι εκάστοτε Ισχυροί... 1. κρουπέζιον: ξύλινο παπούτσι, που βοηθά στο κράτημα του χρόνου, όταν χορεύει ο περιφερειάρχης Τζεμ και κροταλίζει ως καλαβίς το Υμέτερον Υπουργείον Εξωτερικών τεμενάδων 2. κοκκυσμός: κακός ήχος, νατοϊκός, αμερικανικός, ήχος Βρυξελλών 3. κρέμβαλα: τα κρόταλα που παίζει ανάμεσα στα δάχτυλά της η τσιφτετελού

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 05/12/2001

Πηγή