Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη Η περίπτωση των λιμανιών είναι μια μεγάλη απόδειξη της απουσίας διευθυνουσών ομάδων στην χώρα, της αδυναμίας του Πολιτικού της προσωπικού. Είναι γνωστό και δεν θα ήθελα να το επαναλάβω ότι από το 1985 η πολιτική μου διαδρομή είναι συνδεδεμένη με αυτό το στρατηγικής σημασίας για την Ελλάδα ζήτημα.
Τα Λιμάνια είναι μια μεγάλη απόδειξη όχι μόνον της ανεπάρκειας της σημερινής όπως την χαρακτήρισα Κυβέρνησης σε κείμενο μου πριν δύο μέρες, αλλά, θα πρόσθετα και της ανευθυνότητας της..
Δεν έχουν εδώ και χρόνια μια σύγχρονη αναλυτική προγραμματική προσέγγιση.
Κοινώς δεν έχουν μια πολιτική για τα Λιμάνια που να εξυπηρετεί το κοινό καλό, το μέλλον του συστήματος Ελλάδα.
Είναι ακόμη νωπές οι εικόνες των Λαϊκών αγωνιστών των Λιμανιών, υπουργών σήμερα, στην Θεσσαλονίκη και στον Πειραιά. Εικόνες που στην Ευρώπη θα χαρακτηρίζονταν όπως τις αξίζει.
Εδώ υπάρχει σιωπή.
Το1999 έγραψα στην εφημερίδα "ΤΑΝΕΑ" ένα κείμενο για τον ρόλο των λιμανιών1. Τότε στην εφημερίδα υπήρχαν άνθρωποι όπως ο Λέων Καραπαναγιώτης. Το έκανε ιδιαίτερη παρουσίαση αναγνωρίζοντας την στρατηγική για την χώρα σημασία του.
Τώρα δυστυχώς το επίπεδο της δημόσιας και της πολιτικής ζωής υποβαθμίζεται διαρκώς. Είναι το πέρασμα όχι στο νέο όπως προπαγάνδιζαν αλλά στην κακιστοκρατία.
Ένα μάθημα άλλων διανοητικών πολιτικών και ηθικών σταθερών έδωσε και ο Ισπανός Αρχιτέκτονας. Ένα οποιοδήποτε σχέδιο πρέπει να στηριχθεί στις αυτόχθονες, ενδογενείς δυνάμεις είπε. Θεμελιώδες αξίωμα για ανθρώπους, πολιτικούς ή επιστήμονες. Όχι για τους επαρχιώτες, τους αμαθείς και χειραγωγούς της κοινής γνώμης.Η γνώμη μου είναι ότι αν γνώριζε την διανοητική μου προσπάθεια και τον πολιτικό μου αγώνα για την Ολυμπία και το Φάληρο,2 επόμενα και την χρήση, την χειραγώγηση που του έγινε, για να καλυφθούν εγκληματικές πολιτικές του παρελθόντος και προγραμματικά κενά του σήμερα, δεν θα έρχονταν. Δεν θα δέχονταν την ολοκληρωτικού τύπου προσωπική χειραγώγηση του. Πολύ περισσότερο αν γνώριζε ότι φανατικοί αντίπαλοι του αγώνα μου ήταν οι σημερινοί οικοδεσπότες του.
Γράφω για αυτά τα ολοκληρωτικού τύπου χαρακτηριστικά του ΚΚΚΑΣΟΡ στο νέο μου βιβλίο3.
Ας θέσω όμως ορισμένα ερωτήματα.
Θα έκανε αυτό το show ο αρχηγός του ΚΚΚΑΣΟΡ αν υπήρχαν στην χώρα συνθήκες ισότιμου Πολιτικού, Ακαδημαϊκού διαλόγου; Ισηγορία την ονόμαζαν στην Αθήνα.
Όχι.
Μπορούν να σταθούν αυτοί οι άνθρωποι σε μια ουσιαστική δημοκρατική συζήτηση για το τι έγινε στην Ολυμπία και το Φάληρο;
Όχι.
Αυτοί μπορούν να σταθούν στο δια βοής ναι ή όχι του γκάλοπ και τον ολοκληρωτικό έλεγχο της τηλεόρασης. Αυτό όμως δεν είναι δημοκρατικός διάλογος. Είμαι σίγουρος, ότι ο Ισπανός Αρχιτέκτονας, αν δεν τους το είπε, θα το σκέφθηκε. "Μα σχεδιάσατε έτσι, στο πόδι, τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, ώστε να γίνουν τόποι σκουπιδιών".
Στο Λονδίνο με αφορμή τους Ολυμπιακούς έχουν την εξής προγραμματική αφετηρία. Να μην μιμηθούμε την Αθήνα.
Εδώ προπαγανδίζουν, με ολοκληρωτικό, τρόπο, ότι έκαναν τους καλύτερους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πρόκειται για διαφορετικούς πολιτισμούς, για διαφορετικές αισθητικές. Υπάρχει όμως ένα ουσιαστικότερο ζήτημα. Αυτές οι συμπεριφορές, αυτές οι νοοτροπίες, αυτά τα ήθη, αυτή η πολιτική αισθητική χαρακτηρίζουν κεντρικές κοινωνίες, εκφραστές της κεντρικότητας των κοινωνιών, τις Ελίτ ή είναι συμπεριφορές περιθωρίου και των ανθρώπων του;
1.Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη. Εκδόσεις Στράβων
2.Τα Θαλάσσια Προπύλαια της Ακρόπολης, στο Πόλεων και Τόπου Παιδεία. Μιχάλης Χαραλαμπίδης. Εκδόσεις Στράβων.
3. Από το ΠΑΣΟΚ στο ΚΚΚΑΣΟΡ ο Εκφυλισμός ενός Ιστορικού Εγχειρήματος. Μιχάλης Χαραλαμπίδης Εκδόσεις Στράβων.
Γλυφάδα 14 Οκτωβρίου 2009
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου