Μπήκαν στο διάλογο με σχέδιο Β

Η Τουρκία και ο Ταλάτ εισήλθαν στις απευθείας συνομιλίες με ένα εικονικό σχέδιο Α, αλλά στην πραγματικότητα εφάρμοζαν σχέδιο Β. Αυτό που θέτουν σε εφαρμογή σήμερα.

Εικονικά, έλεγαν ότι θα συνομιλήσουν για να βρουν λύση. Στην πραγματικότητα, οι στόχοι τους ήταν άλλοι:

Διά των συνομιλιών να αποενοχοποιήσουν την Τουρκία ενόψει της αξιολόγησής της, να υποβάλουν τέτοιες απαράδεκτες προτάσεις που θα ήταν αδύνατον να γίνουν αποδεκτές από την ελληνοκυπριακή πλευρά, και στη συνέχεια, με μια συντονισμένη και καλά οργανωμένη διεθνή εκστρατεία, να επιρρίψουν την ευθύνη στην ελληνοκυπριακή πλευρά.

Σήμερα, η τουρκική πλευρά βρίσκεται στο τελευταίο στάδιο του σχεδίου Β.

«Δεν φακκά πενιά» για τις συνομιλίες και πού θα καταλήξουν. Για την Άγκυρα και τον Ταλάτ οι συνομιλίες είναι κλινικά νεκρές. Όλη η προσπάθεια των Τούρκων είναι επικεντρωμένη πια στην εκστρατεία διαβολής της ελληνοκυπριακής πλευράς και στην ενίσχυση των ενταξιακών προοπτικών της Τουρκίας, ενόψει αξιολόγησης.

Βρισκόμαστε μπροστά σε μια γιγαντιαία εκστρατεία της Άγκυρας, με στόχο να καταδειχθεί στους Ευρωπαίους η τεράστια σημασία που θα έχει για την Ευρώπη η ένταξη της Τουρκίας και αφετέρου να εκτεθεί διεθνώς η ελληνοκυπριακή πλευρά και ιδιαίτερα να προσβληθεί το κύρος του Προέδρου Χριστόφια, ως μετριοπαθούς ηγέτη που διαθέτει τη βούληση για λύση.

Σε αντίθετη πορεία βρέθηκε η ελληνοκυπριακή πλευρά, για να αποδειχθεί πανηγυρικά η ρήση του Ταγίπ Ερντογάν, ότι η Τουρκία βρίσκεται 11 βήματα πιο μπροστά από τους Έλληνες στο Κυπριακό.

Ο Πρόεδρος Χριστόφιας εισήλθε στις συνομιλίες με σχέδιο Α. Το είπε άλλωστε και ο ίδιος. Δεν υπάρχει σχέδιο Β, διακήρυξε προ πολλού. Το σχέδιο Α ήταν επικεντρωμένο σε μια ψευδαίσθηση. Στο ότι μπορεί να εξευρεθεί λύση και ότι αρκεί η φιλία με τον Ταλάτ, για να ενεργήσει ως μοχλός πίεσης επί της Τουρκίας, να αποδεχθεί δίκαιη διευθέτηση.

Όταν, λοιπόν, τον Σεπτέμβριο του 2008 ξεκινούσαν οι συνομιλίες Χριστόφια-Ταλάτ, οι Τούρκοι βρίσκονταν στο Δεκέμβριο του 2009!

Ενώ η ελληνοκυπριακή πλευρά βρισκόταν ακόμα στο 1975, όταν ξεκινούσε ο διακοινοτικός διάλογος. Δεν διδάχθηκε τίποτε από την αποτυχία και το ναυάγιο τόσων διαλόγων, ηλικίας 34 χρόνων.

Αλλά οι Τούρκοι εγνώριζαν εκ των προτέρων πού θα κατέληγαν και οι νέες συνομιλίες. Και, τώρα, ως συνήθως, τρέχουμε να τους προλάβουμε. Αλλά η απόσταση είναι τεράστια και δεν καλύπτεται...

Πηγή