Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΟΔΗΓΟΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ


Παραθέτουμε ένα διάλογο από το παρελθόν που πρέπει να είναι ο οδήγος του σήμερα. Ο διάλογος γίνεται ανάμεσα σ’ ένα Ηπειρώτη Ιερολοχίτη της Δερβιτσάνης που είχε ορισθεί σαν ένα από τα στρατολογικά κέντρα και στον Άγγλο απεσταλμένο, μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Ελέγχου. Είναι η περίοδος του Αγώνα της απελευθέρωσης της Βορείου Ηπείρου (Μάρτης 1914).

-Πόσα φυσίγγια έχεις ; ρωτάει ο Άγγλος.

-Αυτά που ’χω στις θήκες μου, του απαντάει ο Ιερολοχίτης.

-Πόσα είναι ;

-Εξήντα.

-Αυτά μόνο έχεις ;

-Έχω και σαράντα στο κατάλυμά μου.

-Δηλαδή, εκατό. Άλλα δεν έχεις ;

-Όχι, αποκρίνεται ο Δερβιτσιώτης.

-Με εκατό φυσίγγια θα πολεμήσεις ; Γίνεται πόλεμος με εκατό φυσίγγια ; Κι άμα σωθούν αυτά, τι θα κάνεις ;

-Και την Κυβέρνηση γιατί τη σχηματίσαμε, μυλόρδε, παρά για να φροντίσει, τι θα κάνουμε, όταν σωθούν τα 100 φυσίγγια. Και τα χρήματα που δίνουν οι Ηπειρώτες, γιατί άλλο παρά για φυσίγγια τα δίνουν...

-Έχετε, λοιπόν, χρήματα ;

-Στέλνουν οι Ηπειρώτες κάθε μέρα.

-Έχουν στείλει πολλά ;

-Ως δύο-τρία εκατομμύρια για πρώτη δόση. Και στέλνουν καθημερινά και δέκα έξι σωστά χρόνια μπορούμε να κρατήσουμε πόλεμο με στρατό 50.000 στο πόδι , μιλόρδε.

-Αλλά ο Βηδ (ο Αλβανός ηγεμόνας) θα σας δώσει όσα προνόμια κι εγγυήσεις θέλετε. Γιατί είσαστε τόσο αδιάλλαχτοι ;

-Αν οι Γάλλοι, μιλόρδε, σας έδιναν όλων των ειδών τα προνόμια και σας έπαιρναν την Αγγλία, τι γνώμη θα δίνατε, Άγγλοι σεις ;

-Αυτό είναι άλλο, είπε νευρικά.

-Είναι κάτι περισσότερο από όμοιο, μιλόρδε. Στο σπίτι του νοικοκύρη δε δίνει προνόμια ο φιλοξενούμενος αλλ’ ο νοικοκύρης, αν θέλει, δίνει, όσα του αρέσει. Κι εμείς μέσα τώρα στην Αυτόνομη Ήπειρο δεν έχουμε άλλο σκοπό παρά να τους θεωρήσουμε όλους ίσους κι ελεύθερους, να δώσουμε εγγυήσεις, και προνόμια κι ο,τι θέλουν, αλλά να ’μαστε εμείς οι νοικοκυραίοι και να μη μας δώσουν σαν να ’μαστε νοικάτορες. Αυτή είναι η ουσία, μιλόρδε, και τα τουφέκια γι’ αυτή κι όχι για καμιά άλλη δουλειά έχουν το φουσέκι.


Δεν υπάρχουν σχόλια: