Η επιστολή Λυσσαρίδη και ο εκνευρισμός Χριστόφια

ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ

ΤΟΥ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ της Δημοκρατίας φαίνεται να μην αντέχει στην κριτική.

Ενοχλείται συχνά και εκνευρίζεται τακτικά.

Είναι πολλές οι περιπτώσεις, που με έκδηλο εκνευρισμό και θυμό επετέθη εναντίον όσων τον έκριναν σε όσα υποχωρεί ή αποφεύγει να ανακόψει.

Ας θυμηθούμε την ανεπίτρεπτη αντίδρασή του στο συνέδριο των αποδήμων, μετά από ομιλία του Μητροπολίτη Πάφου.

Τώρα, εκνευρίζεται με αφορμή μια επιστολή, που ο επίτιμος πρόεδρος της ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης τού απέστειλε στις 29 Οκτωβρίου, αλλά δεν είχε τη στοιχειώδη πολιτική αβρότητα να απαντήσει.

Σε δηλώσεις του πριν αναχωρήσει για τη Μόσχα, ο Δ. Χριστόφιας χαρακτήρισε ως «άδικες» τις θέσεις Λυσσαρίδη, «διότι εμπεριέχουν», είπε, «επιθέσεις και χαρακτηρισμούς».

Πού είδε τις επιθέσεις και τους χαρακτηρισμούς;

Κυρίως, γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αρνείται σε έναν καταξιωμένο και αγωνιστή πολιτικό να εκφράζει την αγωνία του για την πορεία του Κυπριακού;

Οι δηλώσεις Χριστόφια, ως αντίδραση στην επιστολή Λυσσαρίδη, επιβεβαιώνουν ξανά την καταγγελία του δεύτερου, ότι από την Κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ επιχειρείται άσκηση πνευματικής τρομοκρατίας.

Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκαν τον τελευταίο καιρό ο Κοιν. Εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ Ν. Κατσουρίδης, ο Εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Α. Κυπριανού και η «Χαραυγή».

Με εκφοβιστικές και απαξιωτικές δηλώσεις και με προκάλυμμα το μνήμα του Αγίου Νεοφύτου, που προσφυώς αποκαλείται «ενότητα», γίνεται προσπάθεια στιγματισμού, εκφοβισμού και φίμωσης όσων κρίνουν τους χειρισμούς Χριστόφια στο Κυπριακό.

Προχθές Τρίτη, η «Χαραυγή», όργανο του ΑΚΕΛ, με ένα μειωτικό και χλευαστικό κείμενό της, επιτίθεται βιαιότατα εναντίον όσων επικρίνουν τον Πρόεδρο.

Τους βαφτίζει ως «θλιβερή μειοψηφία», ορολογία που χρησιμοποιήθηκε πρώτα από το γνωστό αρθρογράφο της αυτάδελφής τους «Αλήθειας». Αυτή η «θλιβερή μειοψηφία», κατά τη «Χ», αντιπαλεύει, τάχα, λυσσαλέα τη λύση της διζωνικής και υπονομεύει την πολιτική του Προέδρου, που υποστηρίζει η πλειοψηφία των κομμάτων.

Όμως, η «θλιβερή μειοψηφία» δεν υπονομεύει τον Πρόεδρο, αποφαίνεται η «Χ», αλλά την περιούσια ενότητα και δι’ αυτής επιχειρείται «να περιορίσουν τη δυναμική που δημιούργησε η εκλογή Χριστόφια και να ψαλιδίσουν τις προσδοκίες και την ανανέωση της ελπίδας του λαού μας για μια ευκαιρία για ειρήνη».

Τι ποιητικός οίστρος!

Για ποιες προσδοκίες και για ποιες ελπίδες μιλάμε;

Και ποιος τις ψαλιδίζει;

Η δήθεν «θλιβερή μειοψηφία» ή οι αλαζονικές αξιώσεις, οι απαράδεκτοι όροι και οι εκβιασμοί της Τουρκίας;

Η άσκηση κριτικής και η έκφραση ανησυχιών είναι τώρα, στο κράτος της ΑΚΕΛικής «δίκαιης κοινωνίας», υπονόμευση του Δ. Χριστόφια και ψαλίδισμα προσδοκιών;

Έτσι η «Χ» αντιλαμβάνεται τη δημοκρατία;

Και γιατί αποκρύπτει από το αναγνωστικό της κοινό την τουρκική αδιστακτότητα;

Για να μη χαλάσει το κλίμα;

Γιατί δεν καταγγέλλει με την ίδια σκληρότητα και βιαιότητα, όπως κάνει με τη «θλιβερή μειοψηφία», και τον πεφιλημένο σύντροφό της, κατοχικό Ταλάτ;

Γιατί κάθε φορά ο Πρόεδρος τον θωπεύει;

Ας κάνουμε και λίγη αριθμητική: Η «θλιβερή μειοψηφία», που χλευάζει η «Χ», αποτελείται από την πλειοψηφία των μελών του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ, του ΔΗΣΥ, το ΕΥΡΩΚΟ, τους Οικολόγους και όλους τους βαθύτατα προβληματιζόμενους και σκεπτόμενους πολίτες, που δεν ανέχονται τις πολιτικές εκτροπές και τις άνευ ανταλλαγμάτων μονομερείς υποχωρήσεις του Δ. Χριστόφια.

Αυτή η «θλιβερή», κατά τη «Χ», αλλά συντριπτική πλειοψηφία απαιτεί από τον Πρόεδρο να επιμείνει και να σεβαστεί τις σιδηρές δεσμεύσεις του έναντι των κομμάτων και του λαού.

Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.

Αυτά είναι... υπονόμευση;

Πηγή: Η Σημερινή