Του Βία Λειβαδά.
Η ενότητα ενός λαού είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την επιτυχία του ΣΚΟΠΟΥ που έχει τάξει. Πραγματικά αν κάποιοι υποστηρίζουν κάτι και άλλοι κάτι διαφορετικό και οι τρίτοι κάτι εντελώς διαφορετικό, τότε δεν υπάρχει περίπτωση επιτυχίας. Οι ξένοι που επαγρυπνούν να επιτύχουν τα δικά τους συμφέροντα θα υποδαυλίζουν αυτές τις διαφορετικές προσεγγίσεις και στο τέλος θα επιτύχουν το δικό τους.
Κατά το δημοψήφισμα δεν υπήρξε ομόνοια στις επιδιώξεις. Τα δύο μεγάλα κόμματα τάχθηκαν υπέρ του τερατουργήματος Ανάν, ενώ ο λαός είχε πολύ μεγαλύτερη ενότητα και έδωσαν την απάντηση στις επιβουλές των ξένων διασώζοντας την πατρίδα μας από την παράδοση στην Τουρκία.
Τώρα και τα δύο αυτά κόμματα υποστηρίζουν την ενότητα στην υποστήριξη του προέδρου, αγνοώντας ότι στις κρίσιμες στιγμές διέσπασαν την ενότητα του λαού. Ακόμα πιο πολύ τα δύο στελέχη του κόμματος του προέδρου, υποστηρίζουν ότι πρέπει να υπάρχει ενότητα για να βοηθεί ο πρόεδρος στις διαπραγματεύσεις. Εκείνο που με προβληματίζει είναι: ενότητα ναι, αλλά με ποιο σκοπό; Ποιους στόχους έχουμε καθορίσει ώστε όλοι σύμφωνοι και ομόφωνοι να αγωνιστούμε για την επίτευξή τους;
Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα η πραγματικότητα είναι ότι δεν έχουμε καθορίσει κανένα σκοπό. Μόνο ο πρόεδρος διακήρυττε προεκλογικά κάποιες θέσεις που στο μεγαλύτερό τους βαθμό συμφωνούσαμε. Μετά ο κ. Άντρος Κυπριανού μας τόνιζε ότι στο εθνικό θέμα το πρόγραμμα που θα εφαρμοσθεί θα είναι εκείνο του προέδρου και κανενός άλλου. Η δική μας γνώμη, των πολιτών και των άλλων κομμάτων δεν είχε καμιά σημασία και δεν πρόκειται να ληφθούν υπόψη. Με άλλα λόγια ο πρόεδρος περιφρονούσε το λαό και τη γνώμη του και εφάρμοζε αυτό που ο ίδιος επιδίωκε χωρίς να λαμβάνει κανένα υπόψη του. Λάθος. Για να είμαστε ακριβείς, συνεργαζόταν στενά με τον κ. Αναστασιάδη με τον οποίο συμφωνούσαν πλήρως σε όλες τις υποχωρήσεις.
Θα ήμουν ευτυχής αν υπήρχε κοινά συμφωνημένος σκοπός. Πως όμως είναι δυνατόν να υπάρχει συμφωνία με τις θέσεις και ενέργειες: κατάργηση της συμφωνίας της 8ης Ιουλίου, αποδοχή δύο κρατών με πολιτική ισοτιμία, εκ περιτροπής προεδρία, προσφορά για 50.000 έποικους πριν καν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις, το γκρέμισμα τής εθνικής άμυνας, εγκατάλειψη των πέντε μονίμων μελών του Σ.Α. και προσκόλληση στο άρμα της Αγγλίας και Αμερικής, στις χώρες δηλαδή που υποστηρίζουν πλήρως την Τουρκία και που την βοήθησαν να καταλάβει την Κύπρο με την εισβολή. Και ακόμα την υποστηρίζουν σε όλες τις απαιτήσεις της και την βοηθούν διεθνώς.
Πάνω σ΄ αυτές τις βάσεις θέλουν οι συνεργαζόμενες ηγεσίες να υπάρξει η ενότητα. Στην περιφρόνηση των απόψεων του λαού και την επαναφορά του σχεδίου Ανάν σε πολύ χειρότερη μορφή από την προηγούμενη. «Θα το φέρνουμε και θα το ξαναφέρνουμε μέχρι να το δεχθείτε», δήλωνε ο αρχιτέκτονάς του, ο Χάνευ. Και βάλθηκε ο κ. Χριστοφιας να το επαναφέρει, σε πείσμα του λαού που αντιδρά. Πιστός στα κελεύσματα των Άγγλων, του μεγαλύτερου εχθρού του κυπριακού Ελληνισμού. Μας παρέδωσε χωρίς επιφυλάξεις στα ιοβόλα γρανάζια των Βρετανών, που δημιούργησαν όλο το πρόβλημα και όλους τούς εχθρικούς σχεδιασμούς, εγκαταλείποντας το φυσικό σύμμαχό μας, την Ελλάδα.
ΟΧΙ, λοιπόν, κύριοι εκπρόσωποι του κόμματος του προέδρου και του στενού συνεργάτη σας Αναστασιάδη. Αυτή δεν είναι ενότητα. Είναι ομαδική παραφροσύνη. Να στρατευθούμε όλοι γύρω από τον πρόεδρο που με τη πορεία που ακολουθεί θα μας οδηγήσει με ακρίβεια στην αγκαλιά της Τουρκίας. Και μετά θα ψάχνουμε χώρα να μας δεχθεί ως πρόσφυγες.
ΟΧΙ σε τέτοια ενότητα. Καλύτερα ο διαχωρισμός θέσεων από τον ολισθηρό κατήφορο που ακολουθεί ο πρόεδρος, για να σώσουμε την πατρίδα μας από τον προγραμματισμένο όλεθρο που μας οδηγεί.
Αλήθεια τι κάνουν το ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ; Θα εξακολουθήσουν να παραμένουν σε μια κυβέρνηση με την οποία διαφωνούν πλήρως στη πορεία λύσης; Ποιες είναι οι δικές τους ευθύνες για την καταστροφική πορεία;
Η ενότητα ενός λαού είναι ο ακρογωνιαίος λίθος για την επιτυχία του ΣΚΟΠΟΥ που έχει τάξει. Πραγματικά αν κάποιοι υποστηρίζουν κάτι και άλλοι κάτι διαφορετικό και οι τρίτοι κάτι εντελώς διαφορετικό, τότε δεν υπάρχει περίπτωση επιτυχίας. Οι ξένοι που επαγρυπνούν να επιτύχουν τα δικά τους συμφέροντα θα υποδαυλίζουν αυτές τις διαφορετικές προσεγγίσεις και στο τέλος θα επιτύχουν το δικό τους.
Κατά το δημοψήφισμα δεν υπήρξε ομόνοια στις επιδιώξεις. Τα δύο μεγάλα κόμματα τάχθηκαν υπέρ του τερατουργήματος Ανάν, ενώ ο λαός είχε πολύ μεγαλύτερη ενότητα και έδωσαν την απάντηση στις επιβουλές των ξένων διασώζοντας την πατρίδα μας από την παράδοση στην Τουρκία.
Τώρα και τα δύο αυτά κόμματα υποστηρίζουν την ενότητα στην υποστήριξη του προέδρου, αγνοώντας ότι στις κρίσιμες στιγμές διέσπασαν την ενότητα του λαού. Ακόμα πιο πολύ τα δύο στελέχη του κόμματος του προέδρου, υποστηρίζουν ότι πρέπει να υπάρχει ενότητα για να βοηθεί ο πρόεδρος στις διαπραγματεύσεις. Εκείνο που με προβληματίζει είναι: ενότητα ναι, αλλά με ποιο σκοπό; Ποιους στόχους έχουμε καθορίσει ώστε όλοι σύμφωνοι και ομόφωνοι να αγωνιστούμε για την επίτευξή τους;
Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα η πραγματικότητα είναι ότι δεν έχουμε καθορίσει κανένα σκοπό. Μόνο ο πρόεδρος διακήρυττε προεκλογικά κάποιες θέσεις που στο μεγαλύτερό τους βαθμό συμφωνούσαμε. Μετά ο κ. Άντρος Κυπριανού μας τόνιζε ότι στο εθνικό θέμα το πρόγραμμα που θα εφαρμοσθεί θα είναι εκείνο του προέδρου και κανενός άλλου. Η δική μας γνώμη, των πολιτών και των άλλων κομμάτων δεν είχε καμιά σημασία και δεν πρόκειται να ληφθούν υπόψη. Με άλλα λόγια ο πρόεδρος περιφρονούσε το λαό και τη γνώμη του και εφάρμοζε αυτό που ο ίδιος επιδίωκε χωρίς να λαμβάνει κανένα υπόψη του. Λάθος. Για να είμαστε ακριβείς, συνεργαζόταν στενά με τον κ. Αναστασιάδη με τον οποίο συμφωνούσαν πλήρως σε όλες τις υποχωρήσεις.
Θα ήμουν ευτυχής αν υπήρχε κοινά συμφωνημένος σκοπός. Πως όμως είναι δυνατόν να υπάρχει συμφωνία με τις θέσεις και ενέργειες: κατάργηση της συμφωνίας της 8ης Ιουλίου, αποδοχή δύο κρατών με πολιτική ισοτιμία, εκ περιτροπής προεδρία, προσφορά για 50.000 έποικους πριν καν αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις, το γκρέμισμα τής εθνικής άμυνας, εγκατάλειψη των πέντε μονίμων μελών του Σ.Α. και προσκόλληση στο άρμα της Αγγλίας και Αμερικής, στις χώρες δηλαδή που υποστηρίζουν πλήρως την Τουρκία και που την βοήθησαν να καταλάβει την Κύπρο με την εισβολή. Και ακόμα την υποστηρίζουν σε όλες τις απαιτήσεις της και την βοηθούν διεθνώς.
Πάνω σ΄ αυτές τις βάσεις θέλουν οι συνεργαζόμενες ηγεσίες να υπάρξει η ενότητα. Στην περιφρόνηση των απόψεων του λαού και την επαναφορά του σχεδίου Ανάν σε πολύ χειρότερη μορφή από την προηγούμενη. «Θα το φέρνουμε και θα το ξαναφέρνουμε μέχρι να το δεχθείτε», δήλωνε ο αρχιτέκτονάς του, ο Χάνευ. Και βάλθηκε ο κ. Χριστοφιας να το επαναφέρει, σε πείσμα του λαού που αντιδρά. Πιστός στα κελεύσματα των Άγγλων, του μεγαλύτερου εχθρού του κυπριακού Ελληνισμού. Μας παρέδωσε χωρίς επιφυλάξεις στα ιοβόλα γρανάζια των Βρετανών, που δημιούργησαν όλο το πρόβλημα και όλους τούς εχθρικούς σχεδιασμούς, εγκαταλείποντας το φυσικό σύμμαχό μας, την Ελλάδα.
ΟΧΙ, λοιπόν, κύριοι εκπρόσωποι του κόμματος του προέδρου και του στενού συνεργάτη σας Αναστασιάδη. Αυτή δεν είναι ενότητα. Είναι ομαδική παραφροσύνη. Να στρατευθούμε όλοι γύρω από τον πρόεδρο που με τη πορεία που ακολουθεί θα μας οδηγήσει με ακρίβεια στην αγκαλιά της Τουρκίας. Και μετά θα ψάχνουμε χώρα να μας δεχθεί ως πρόσφυγες.
ΟΧΙ σε τέτοια ενότητα. Καλύτερα ο διαχωρισμός θέσεων από τον ολισθηρό κατήφορο που ακολουθεί ο πρόεδρος, για να σώσουμε την πατρίδα μας από τον προγραμματισμένο όλεθρο που μας οδηγεί.
Αλήθεια τι κάνουν το ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ; Θα εξακολουθήσουν να παραμένουν σε μια κυβέρνηση με την οποία διαφωνούν πλήρως στη πορεία λύσης; Ποιες είναι οι δικές τους ευθύνες για την καταστροφική πορεία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου