INSIDE THE ARCHIVE OF AN LSD RESEARCHER WITH TIES TO THE CIA’S MKULTRA MIND CONTROL PROJECT24-11-19
ΤΗ ΝΥΧΤΑ της 4ης Ιουλίου 1954, το San Antonio, Texas, συγκλονίστηκε από τον βιασμό και τη δολοφονία ενός 3χρονου κοριτσιού. Ο άντρας που κατηγορείται για αυτά τα εγκλήματα ήταν ο Jimmy Shaver, αεροπόρος στην κοντινή Βάση Πολεμικής Αεροπορίας του Lackland χωρίς ποινικό μητρώο (no criminal record)
ο Jimmy Shaver ισχυρίστηκε ότι έχασε τη μνήμη του (δεν θυμόταν καθόλου) για το περιστατικό.
Το θύμα, το 3χρονο κορίτσι Chere Jo Horton, είχε εξαφανιστεί περίπου τα μεσάνυχτα έξω από τη βάση της Πολεμικής Αεροπορίας, όπου οι γονείς της την είχαν αφήσει στο χώρο στάθμευσης έξω από ένα μπαρ, έπαιζε με τον αδερφό της ενώ οι γονείς της, έπιναν ένα ποτό μέσα. Όταν την είδαν να λείπει, άρχισαν να την αναζητούν.
Μέσα σε μια ώρα, η ομάδα αναζήτησης της μικρής, βρήκε ένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο δίπλα σε ένα χαλικόδρομο. Τα εσώρουχα της Chere κρέμονταν σε μια από τις πόρτες του αυτοκινήτου. Ο Shaver περιπλανιόταν στο σκοτάδι. Ήταν γυμνόστηθος, καλυμμένος με αίμα και γρατσουνιές. Χωρίς να προσπαθήσει να δραπετεύσει, άφησε αυτούς που έψαχναν την μικρή να τον οδηγήσουν στην άκρη του αυτοκινητόδρομου.Οι παρευρισκόμενοι τον περιέγραψαν ως «ζαλισμένο» και σε κατάσταση «έκστασης» (“trance-like” state).
"Τι συμβαίνει εδώ?" ρώτησε. Δεν φαινόταν μεθυσμένος, αλλά δεν μπορούσε να πει πού ήταν, πώς έφτασε εκεί ή τίνος το αίμα ήταν πάνω του. Εν τω μεταξύ, η ομάδα αναζήτησης βρήκε το σώμα της μικρής Horton στο λάκκο. Ο λαιμός της σπασμένος, τα πόδια της σχισμένα και είχε βιαστεί.
Οι αστυνομικοί συνέλαβαν τον Shaver. Στα 29 του, ξαναπαντρεύτηκε πρόσφατα με δύο παιδιά και δεν είχε ιστορικό βίας. Ήταν στο ίδιο μπαρ, από το οποίο είχε απαχθεί η Horton, αλλά είχε φύγει με έναν φίλο του, ο οποίος είπε στην αστυνομία ότι κανένας από αυτούς δεν ήταν μεθυσμένος, αν και ο Shaver δεν φαινόταν να είναι καλά. Προτού μπορέσουν οι αστυνομικοί να πάρουν τον Shaver στη φυλακή του νομού, ένας αστυνομικός από άλλη περιφέρεια (τμήμα) έφτασε με εντολές από τη στρατιωτική αστυνομία, για να αναλάβει την κράτησή του.
Γύρω στις τέσσερις εκείνο το πρωί, ένας στρατάρχης της Πολεμικής Αεροπορίας ανέκρινε τον Shaver και δύο γιατροί τον εξέτασαν, συμφωνώντας ότι δεν ήταν μεθυσμένος. Κάποιος αργότερα κατέθεσε ότι «πιθανότατα δεν ήταν φυσιολογικός… ήταν πολύ ήρεμος εξωτερικά, κάτι που δεν περίμενα να είναι κάτω από αυτές τις συνθήκες». Μεταφέρθηκε στη φυλακή του νομού και κρατήθηκε για βιασμό και δολοφονία.
Οι ερευνητές ανέκριναν τον Shaver το πρωί. Όταν η γυναίκα του ήρθε να επισκεφτεί, δεν την αναγνώρισε. Έδωσε την πρώτη του κατάθεση στις 10:30 π.μ., επιμένοντας (ήταν αμετάπειστος) ότι ένας άλλος άντρας ήταν υπεύθυνος: Μπορούσε να θυμηθεί (ανακαλέσει στη μνήμη του) μια εικόνα ενός ξένου με ξανθά μαλλιά και τατουάζ. Ωστόσο, αφού ο στρατάρχης της αεροπορίας επέστρεψε στη φυλακή, ο Shaver υπέγραψε μια δεύτερη δήλωση με πλήρη ευθύνη. Παρόλο που δεν
Δύο μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο, ο Shaver δεν είχε ακόμα ανακτήσει τη μνήμη του.
Ο διοικητής του νοσοκομείου της βάσης, ο συνταγματάρχης Robert S. Bray, διέταξε να πραγματοποιηθεί μια ψυχιατρική αξιολόγηση του Shaver, από τον Δρ Louis Jolyon West, που ήταν επικεφαλής των ψυχιατρικών υπηρεσιών στην αεροπορική βάση. Ήταν στην κρίση του West, για να αποφασίσει αν ο Shaver ήταν νομικά λογικός, κατά τη στιγμή της δολοφονίας.
Ο Shaver πέρασε τις επόμενες δύο εβδομάδες υπό την επίβλεψη του West,. Επέστρεψαν στη σκηνή του εγκλήματος, και προσπάθησε να ανακτήσει τη μνήμη του.
Αργότερα, ο West υπνώτισε τον Shaver και του έκανε μια ένεση με πεντοθάλη του νατρίου, ή «ορό της αλήθειας», (μπορεί να καταστείλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και να προκαλέσει αληθινές απαντήσεις στα ερωτήματα που τίθενται) για να δει αν μπορούσε να καθαρίσει την αμνησία του.
------------------------
*****Σήμερα, το θειοπενικό νάτριο (πεντοθάλη) δεν χρησιμοποιείται στις δικαστικές έρευνες. "Ο ορός της αλήθειας" απαγορεύεται για χρήση όχι μόνο για δεοντολογικούς, αλλά και για άλλους λόγους.
Ο λόγος είναι η εμφάνιση ψευδαισθήσεων μετά την εισαγωγή των ουσιών. Συχνά όταν χρησιμοποιούσαν τον "ορό της αλήθειας", οι ύποπτοι δεν έλεγαν την αλήθεια, αλλά αυτό που νόμιζαν. Λόγω της δράσης της ψυχοτρόπου ουσίας στον εγκέφαλο, έχουν προκύψει ψευδαισθήσεις, τις οποίες ορισμένοι αντιλήφθηκαν ως πραγματικότητα. Και όταν απαντούσαν σε ερωτήσεις δεν έλεγαν την αλήθεια, αλλά περιέγραφαν τα οράματά τους.
Είναι δύσκολο να επιλέξουμε τη σωστή δοσολογία της ουσίας. Ακόμα και οι πιο έμπειροι ειδικοί δεν είναι πάντοτε σε θέση να καθορίσουν το απαιτούμενο ποσό, ώστε ο ερωτώμενος να πει την αλήθεια.
Η υπερδοσολογία είναι θανατηφόρα.υπό τη δράση του πεντοθαλικού νατρίου, είναι εύκολο για ένα άτομο να ενσταλάξει οποιαδήποτε πληροφορία. Στη συνέχεια, την αντιλαμβάνεται ως πραγματικότητα, σαν να του συνέβησαν όλα όσα είπε. Εξαιτίας αυτού, στην Αμερική αρνούνται να χρησιμοποιήσουν την ουσία και όλα όσα λέγονται υπό την επίδραση της πεντοθάλης νατρίου, δεν είναι απόδειξη της ενοχής του εναγομένου.
(άλλες ουσίες που χρησιμοποιούν σαν ορό αλήθειας είναι η σκοπολαμίνη, η μεσκαλίνη, το Anabazin κ. ά.)
------------------
Ενώ ο Jimmy Shaver ήταν υπνωτισμένος, σύμφωνα με μαρτυρία, θυμήθηκε τα γεγονότα εκείνης της νύχτας. Ομολόγησε ότι σκότωσε την Horton, του είχε φέρει στην επιφάνεια καταπιεσμένες αναμνήσεις από τον ξάδελφο του «Beth Rainboat», που τον κακοποίησε σεξουαλικά όταν ήταν παιδί.Ο Shaver άρχισε να πίνει στο σπίτι εκείνο το βράδυ όταν «του παρουσιάστηκαν οράματα του Θεού, που ψιθύρισε στο αυτί του για να αναζητήσει και να σκοτώσει το κακό κορίτσι Beth.»
Ενώ ο Shaver βρισκόταν σε ύπνωση, ομολόγησε ότι σκότωσε το νεαρό κορίτσι. Στη δίκη, διατήρησε την αθωότητά του.
Στη δίκη,ο West έκανε ελάχιστη προσπάθεια για να απαλλάξει τον Shaver . Ο αεροπόρος βρέθηκε ένοχος. Παρόλο που αργότερα ένα εφετείο αποφάνθηκε ότι είχε υποστεί άδικη δίκη, καταδικάστηκε ξανά στη νέα δίκη. Το 1958, στα 33α γενέθλιά του, εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα. Διατήρησε την αθωότητά του όλη την ώρα, μέχρι το τέλος.
Η δίκη, που εξαρτήθηκε από την κατάθεση του Shaver, θα μπορούσε να είχε τελειώσει διαφορετικά, εάν η κριτική επιτροπή γνώριζε για το παρελθόν του Shaver.
Τα αρχεία του West - ειδικά η αλληλογραφία του με τον Sidney Gottlieb που για μεγάλο χρονικό διάστημα εργάστηκε ως εμπειρογνώμονας δηλητηριάσεων (poisons expert) της CIA, έριξαν φως σε ένα από τα πιο διαβόητα projects, στην ιστορία του οργανισμού.
Το MKUltra ήταν, όπως το έθεσαν οι New York Times, «μια μυστική προσπάθεια είκοσι πέντε ετών, είκοσι πέντε εκατομμυρίων δολαρίων από τη CIA για να μάθει πώς να ελέγχει το ανθρώπινο μυαλό». Τα πειράματά του παραβίασαν τους διεθνείς νόμους, για να μην αναφέρουμε τον χάρτη του οργανισμού, ο οποίος απαγορεύει την οικιακή (domestic) δραστηριότητα.
Στη δίκη, ο West υποστήριξε ότι , ο Shaver είχε υποστεί μια περίοδο προσωρινής παραφροσύνης τη νύχτα της δολοφονίας της Chere Jo Horton, αλλά υποστήριξε ότι ο Shaver ήταν «αρκετά λογικός τώρα».
Στην αίθουσα του δικαστηρίου, ο Shaver δεν έμοιαζε έτσι. Ένα account της εφημερίδας έγραψε ότι «καθόταν στις επίπονες συνεδρίες, σαν άνθρωπος που βρισκόταν σε έκσταση», χωρίς να λέει τίποτα, ποτέ δεν ανέβηκε να τεντωθεί ή να καπνίσει, αν και ήταν γνωστός "chain-smoker" καπνιστής.
στο δικαστήριο ο γιατρός χρησιμοποίησε ακραίες ερωτήσεις για να κάνει τον υπνωτισμένο Shaver να ομολογήσει το έγκλημα.
Μεγάλα κομμάτια της συνέντευξης για την αλήθεια του West με τον Shaver, διαβάστηκαν στο αρχείο του δικαστηρίου. Ο γιατρός είχε χρησιμοποιήσει κορυφαίες ερωτήσεις για να παρασύρει τον κατηγορούμενο Shaver να ομολογήσει το έγκλημα. «Πες μου πότε έβγαλες τα ρούχα σου, Jimmy», είπε.
Το αντίγραφο της συνέντευξης, το οποίο επέζησε μεταξύ των εγγράφων του West, έδειξε επίσης ότι ο West προσπαθούσε να αποδείξει ότι ο Shaver είχε καταπιεσμένη μνήμη και κατά συνέπεια δεν ήταν διαθέσιμη στο συνειδητό μυαλό
«Τζίμι, θυμάσαι πότε κάτι τέτοιο συνέβη προηγουμένως;»
- Ή: «Αφού της έβγαλες τα ρούχα, τι έκανες;»
-«Δεν έβγαλα ποτέ τα ρούχα της», είπε ο Shaver.
Η συνέντευξη χωρίστηκε σε τρία κομμάτια και το μεσαίο κομμάτι δεν είχε καταγραφεί. Όταν πήρε το αντίγραφο, είπε: «ο Shaver έκλαιγε. Έχει αντιμετωπίσει επανειλημμένα όλα τα γεγονότα. "
Ο West ρώτησε, "Τώρα τα θυμάσαι όλα, έτσι δεν είναι, Jimmy;"
«Ναι, κύριε», απάντησε ο Shaver.
Αν και οι δικηγόροι εξέτασαν το ιατρικό ιστορικό του Shaver, ελάχιστη αναφορά έγινε στο νοσοκομείο της βάσης, όπου τα αρχειοθετημένα γράμματα του West δείχνουν ότι είχε πραγματοποιήσει τα πειράματα του MKUltra. Ο Shaver. υπέφερε από ημικρανίες τόσο εξουθενωτικές που βύθιζε το κεφάλι του σε ένα κουβά με παγωμένο νερό, όταν ένιωθε ότι άρχιζε ο πονοκέφαλος.
Η κατάστασή του ήταν τόσο σοβαρή, που η Πολεμική Αεροπορία τον είχε συστήσει για ένα διετές πειραματικό πρόγραμμα. Ο γιατρός που προσπάθησε να τον "στρατολογήσει" δεν κατονομάστηκε στα αρχεία ή τα αντίγραφα του δικαστηρίου.
Στο stand, ο West είπε ότι δεν είχε φτάσει ποτέ να δει αν ο Shaver. είχε υποβληθεί σε θεραπεία στο πειραματικό πρόγραμμα. Αξιωματούχοι του Lackland μου είπαν ότι, δεν υπήρχε καμιά αναφορά γι αυτόν στον master index ασθενών. Όμως, περίεργα, σύμφωνα με τον αρχειοθέτη της βάσης, διατηρήθηκαν όλα τα αρχεία για τους ασθενείς το 1954, με μία εξαίρεση: το αρχείο για τα επώνυμα που ξεκινούν με «Sa» έως «St» είχε εξαφανιστεί.
💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢💢
το Project MKUltra
Πιθανότατα περιλαμβάνει περισσότερα από 149 υποπρογράμματα και τουλάχιστον 185 ερευνητές που εργάζονται σε ιδρύματα σε ολόκληρη την Αμερική και τον Καναδά.
-------------
What We Know About the CIA’s Midcentury Mind-Control Project
13-4-17
Project MKUltra began on this day in 1953 and continued for years
On this day in 1953, the then-Director of Central Intelligence officially approved project MKUltra.
Το Project, το οποίο συνεχίστηκε για περισσότερο από μια δεκαετία, είχε αρχικά ως στόχο να διασφαλίσει ότι η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών παρακολουθούσε τις υποτιθέμενες σοβιετικές εξελίξεις στην τεχνολογία ελέγχου του νου. Συνεχίστηκε στο πεδίο εφαρμογής και το τελικό του αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, ήταν η παράνομη δοκιμή ναρκωτικών σε χιλιάδες Αμερικανούς.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που η αμερικανική κυβέρνηση «χωρίς άδεια ή ειδοποίηση, συγκέντρωσε κρυφά πληροφορίες για τον λαό της», γράφει η Melissa Blevins για το Today I Found Out . Αλλά το MKUltra έχει αναφερθεί στην ιστορία ως ένα σημαντικό παράδειγμα της κατάχρησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την κυβέρνηση και δήθεν για καλό λόγο.Ο σκοπός του προγράμματος ήταν να μελετήσει "την αλλαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς με τη χρήση βιολογικών και χημικών υλικών", σύμφωνα με την επίσημη μαρτυρία του διευθυντή της CIA Stansfield Turner το 1977.
Το Project MKUltra πραγματοποιήθηκε με απόλυτο απόρρητο, είπε ο Turner, λόγω της ηθικής και λόγω των νομικών ερωτήσεων σχετικά με το πρόγραμμα και την αρνητική δημόσια ανταπόκριση, που η CIA ανέμενε, εάν το MKUltra έπρεπε να γίνει γνωστό δημόσια.
Σύμφωνα με το MKUltra, η CIA έδωσε στον εαυτό της την εξουσία να ερευνήσει πώς τα ναρκωτικά θα μπορούσαν: «να διευκολύνουν την επαγωγή της ύπνωσης» (render the induction of hypnosis easier; ) και επίσης πως θα μπορούσαν τα ναρκωτικά «να βελτιώσουν την ικανότητα των ατόμων για να αντέχουν τη στέρηση και τις κακουχίες, τα βασανιστήρια και τον εξαναγκασμό».
αν προκαλούν αμνησία, σοκ και σύγχυση και πολλά ακόμα.
Πολλές από αυτές τις ερωτήσεις διερευνήθηκαν με τη χρήση υποκειμένων που υποβλήθηκαν σε δοκιμές χωρίς να έχουν επίγνωση του πειράματος και χωρίς τη συναίνεση τους, όπως φυλακισμένοι εθισμένοι στα ναρκωτικά, περιθωριοποιημένοι εργαζόμενοι στη βιομηχανία του σεξ και ασθενείς με καρκίνο τερματικού σταδίου - «άτομα που δεν μπορούσαν να αντισταθούν», σύμφωνα με τα λόγια του Sidney Gottlieb, του χημικού που εισήγαγε το LSD στην CIA.
«Το πρόγραμμα έρευνας και ανάπτυξης, και ιδίως τα κρυφά προγράμματα δοκιμών, οδήγησαν σε μαζικές παραβιάσεις των δικαιωμάτων των Αμερικανών πολιτών, μερικές φορές με τραγικές συνέπειες», κατέληξε σε ακρόαση της Γερουσίας το 1975-76. «Οι θάνατοι δύο Αμερικανών μπορούν να αποδοθούν σε αυτά τα προγράμματα. Άλλοι συμμετέχοντες στα προγράμματα δοκιμών ενδέχεται να εξακολουθούν να υποφέρουν από τα υπολειπόμενα αποτελέσματα.
«η φύση των δοκιμών, η κλίμακα τους και το γεγονός ότι συνεχίστηκαν για χρόνια αφότου ήταν γνωστός ο κίνδυνος της κρυφής χορήγησης LSD σε άτομα που δεν είχαν γνώριζαν ότι τους το χορηγούσαν, συνιστά περιφρόνηση για θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και για την αξία της ανθρώπινης ζωής. "
Το MKUltra δεν ήταν ένα project, όπως έγραψε το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ σε μια απόφαση του 1985 για μια σχετική υπόθεση. Ήταν 162 διαφορετικά μυστικά projects που χρηματοδοτήθηκαν έμμεσα από τη CIA, αλλά «ανατέθηκαν σε διάφορα πανεπιστήμια, ερευνητικά ιδρύματα και παρόμοια ιδρύματα». Συνολικά, συμμετείχαν τουλάχιστον 80 ιδρύματα και 185 ερευνητές, αλλά πολλοί δεν ήξεραν ότι ασχολούνται (συνεργάζονται) με τη CIA.
Πολλά από τα αρχεία του MKUltra καταστράφηκαν σε καθαρισμό του 1973, και πολλά καταστράφηκαν αυτόματα στη διάρκεια του προγράμματος. Όμως, 8.000 σελίδες αρχείων - κυρίως οικονομικά έγγραφα που κατά λάθος δεν καταστράφηκαν το 1973 - βρέθηκαν το 1977, ξεκινώντας έναν δεύτερο γύρο ερευνών για το MKUltra.
=====================
φωτο:Ο Δρ Louis Jolyon West στο Σαν Φρανσίσκο, Καλιφόρνια, το 1976.
Ο επαγγελματικός ενθουσιασμός του West με το LSD ήταν πρακτικά τόσο παλιός, όσο το ίδιο το φάρμακο. Για αρκετές δεκαετίες, ήταν ένα από τα στελέχη επιστημόνων της ελίτ (elite cadre of scientists) που το χρησιμοποιούσε στην "top-secret" έρευνα.
Το διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος ή διαιθυλολυσεργαμίδιο, (Lysergic acid diethylamide) ευρύτερα γνωστό ως LSD, συντέθηκε το 1938 από χημικούς της Sandoz Industries της Ελβετίας, αλλά δεν εισήχθη ως φαρμακευτικό προϊόν μέχρι το 1947. Στη δεκαετία του '50, όταν η CIA άρχισε να πειραματίζεται σε ανθρώπους με αυτό, ήταν μια νέα ουσία.
Ο Albert Hofmann, ο Ελβετός επιστήμονας που είχε ανακαλύψει τις παραισθησιογόνες ιδιότητές του το 1943, το περιέγραψε ως «ιερό φάρμακο» “sacred drug” που οδηγούσε στη «μυστική εμπειρία μιας βαθύτερης, περιεκτικότερης πραγματικότητας».
Στη δεκαετία του '50, ακόμη και πριν οι χίπηδες αποδεχτούν και αγκαλιάσουν το ναρκωτικό, «Πολύ λίγοι άνθρωποι πήραν LSD χωρίς να έχουν κάποιον να γίνει« αρχηγός ταξιδιού (‘trip leader)’”», μου είπε ο Charles Fischer, ερευνητής ναρκωτικών. Η κατάσταση που προκαλείται από το LSD είναι παρόμοια με εκείνη που σχετίζεται με την ύπνωση. Η Δύση είχε μελετήσει και τα δύο παράλληλα. «Μπορείς να πεις σε κάποιον να πληγώσει κάποιον, αλλά το αποκαλείς κάπως αλλιώς.», εξήγησε ο Fischer. «Σφυροκόπησε το καρφί στο ξύλο, και το ξύλο, ίσως, είναι άνθρωπος.»
ο West φαίνεται να έχει χρησιμοποιήσει χημικά ελεύθερα στην ιατρική του πρακτική, και η τακτική του άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι στους ψυχιάτρους που συνεργάστηκαν μαζί του . Ένας από αυτούς, ο Gilbert Rose, ήταν τόσο μπερδεμένος από την περίπτωση του Shaver που συνέχισε να γράφει "a play" για αυτό.
«Στα 50 χρόνια μου στο επάγγελμα, αυτή ήταν η πιο δραματική στιγμή που έζησα ποτέ - όταν χτύπησε με τα χέρια του το πρόσωπό του και θυμήθηκε να σκοτώνει το κορίτσι», δήλωσε ο Rose το 2002 για τον Shaver και τη συνέντευξη για τον ορό της αλήθειας. Όμως ο Rose σοκαρίστηκε όταν του είπα ότι ο West είχε υπνωτίσει τον Shaver και επιπλέον του έδωσε πεντοθάλη του νατρίου, ή «ορό της αλήθειας» Ο υπνωτισμός, είπε, δεν ήταν μέρος του πρωτοκόλλου για τη συνέντευξη.
Δεν έμαθε ποτέ πώς ο West είχε μάθει αμέσως για την υπόθεση.
«Συμμετείχαμε από την πρώτη μέρα», θυμάται ο Rose . «ο Jolly μου τηλεφώνησε το πρωί της δολοφονίας. Το ξεκίνησε. "
Ο West ισχυρίστηκε ότι βρισκόταν στο δικαστήριο την ημέρα που ο Shaver καταδικάστηκε σε θάνατο. Αυτή τη φορά, αντιτάχθηκε σθεναρά στην θανατική ποινή.
Γνωρίζει ότι τα πειράματά του θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην εκτέλεση ενός αθώου άνδρα και στο θάνατο ενός παιδιού;
Εάν η αλληλογραφία του με τον επικεφαλής της CIA MKUltra Gottlieb - που προηγήθηκε του εγκλήματος μόλις ένα χρόνο - είχε παρουσιαστεί στη δίκη, το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο;
💢💢💢💢💢💢💢💢💢
ΣΧΕΔΟΝ ΜΟΛΙΣ είχαν πρόσβαση σε αυτό, κυβερνητικοί επιστήμονες είδαν το LSD ως πιθανό θαυματουργό του Ψυχρού Πολέμου. Η πλήρης έρευνα των ΗΠΑ για το LSD ξεκίνησε λίγο μετά το τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η American intelligence έμαθε ότι η ΕΣΣΔ αναπτύσσει ένα πρόγραμμα για να επηρεάσει την ανθρώπινη συμπεριφορά μέσω ναρκωτικών και ύπνωσης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πίστευαν ότι οι Σοβιετικοί θα μπορούσαν να αποσπάσουν πληροφορίες από ανθρώπους χωρίς εκείνοι να γνωρίζουν, να τους προγραμματίσουν να κάνουν ψευδείς ομολογίες και ίσως να τους πείσουν να σκοτώσουν κατόπιν εντολής.
Το 1949, η CIA, τότε στη βρεφική της ηλικία, ξεκίνησε το Project Bluebird, ένα πρόγραμμα ελέγχου του νου, που δοκίμασε ναρκωτικά σε Αμερικανούς πολίτες - οι περισσότεροι δοκιμάστηκαν σε ομοσπονδιακούς σωφρονιστές ή σε στρατιωτικές βάσεις - και δεν το γνώριζαν καν, πόσο μάλλον να συναινέσουν, στο " battery" διαδικασιών που υποβλήθηκαν.
Η κακοποίηση τους βρήκε περαιτέρω δικαιολογία το 1952, όταν, στην Κορέα, συνέλαβαν Αμερικανούς πιλότους που παραδέχθηκαν στο εθνικό ραδιόφωνο ότι είχαν ψεκάσει την κορεατική ύπαιθρο με παράνομα βιολογικά όπλα. Ήταν μια εξομολόγηση "so beyond the pale "που η CIA κατηγόρησε τους κομμουνιστές: Οι POWs πρέπει να είχαν “brainwashed.” Η λέξη, μια κυριολεκτική μετάφραση του κινέζικου «xi nao», δεν εμφανίστηκε στα αγγλικά πριν από το 1950. Διατύπωσε μια σειρά από φόβους που είχαν προκύψει στη μεταπολεμική Αμερική: ότι μια νέα κατηγορία χημικών θα μπορούσε να "rewire" και να αυτοματοποιήσει το ανθρώπινο μυαλό.
Όταν επέστρεψαν οι Αμερικάνοι POWs, ο Army έφερε μια ομάδα επιστημόνων για να τους «deprogram». Μεταξύ αυτών των επιστημόνων ήταν ο Δρ Louis Jolyon West. Γεννημένος στο Μπρούκλιν το 1924, είχε στρατολογηθεί στην Πολεμική Αεροπορία κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, τελικά ανέβηκε στην τάξη του συνταγματάρχη. Οι φίλοι του τον ονόμασαν «Jolly», για το middle του όνομα, την εντυπωσιακή ζώνη girth και την έντονη προσωπικότητα.
Όταν βγήκε, ερεύνησε μεθόδους ελέγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο Cornell. Αργότερα ισχυριζόταν ότι είχε μελετήσει 83 αιχμαλώτους πολέμου, 56 εκ των οποίων είχαν αναγκαστεί να κάνουν ψευδείς ομολογίες. Αυτός και οι συνάδελφοί του πιστώθηκαν για την επανένταξη των POWs στη δυτική κοινωνία και, ίσως πιο σημαντικό, να παραιτηθούν από τους ισχυρισμούς τους σχετικά με τη χρήση βιολογικών όπλων.
Η επιτυχία του West με τους POWs, του εξασφάλισε την είσοδο στα ανώτερα κλιμάκια της κοινότητας πληροφοριών. Ο Gottlieb, ο εμπειρογνώμονας δηλητηριάσεων (poisons expert) που ηγήθηκε του χημικού τμήματος του Προσωπικού Τεχνικών Υπηρεσιών της CIA, (the chemical division of the CIA’s Technical Services Staff), μαζί με τον Richard Helms, τον επικεφαλής επιχειρήσεων της CIA για τη Διεύθυνση Σχεδίων (operations for the Directorate of Plans) είχε πείσει τον τότε διευθυντή του οργανισμού, Allen Dulles, ότι ο έλεγχος του νου, (mind control ops) ήταν το μέλλον . Αρχικά, η υπηρεσία ήθελε μόνο να αποτρέψει περαιτέρω πιθανό brainwashing από τους Σοβιετικούς. Αλλά το αμυντικό πρόγραμμα έγινε επιθετικό.
Η λειτουργία Bluebird μετατράπηκε σε Operation Artichoke, μια αναζήτηση για έναν ορό αλήθειας για όλες τις χρήσεις.
Σε ομιλία του στο Πανεπιστήμιο του Princeton, ο Allen Dulles προειδοποίησε ότι οι κομμουνιστές κατάσκοποι θα μπορούσαν να μετατρέψουν το αμερικανικό μυαλό σε «έναν φωνογράφο που παίζει έναν δίσκο που έχει τοποθετηθεί στον άξονα του από μια εξωτερική ιδιοφυΐα». Λίγες μέρες μετά από αυτές τις παρατηρήσεις, στις 13 Απριλίου 1953, ξεκίνησε επίσημα το Project MKUltra.
Λίγα είναι γνωστά για το πρόγραμμα. Μετά το Watergate, ο Richard Helms, (που τότε ήταν διευθυντής της CIA) διέταξε τον Gottlieb να καταστρέψει όλα τα έγγραφα του MKUltra. Τον Ιανουάριο του 1973, το προσωπικό των Τεχνικών Υπηρεσιών τεμάχισε αμέτρητα έγγραφα που περιγράφουν τη χρήση παραισθησιογόνων.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970, αφού οι Times αποκάλυψαν την ύπαρξη της MKUltra στην πρώτη σελίδα της, η κυβέρνηση ξεκίνησε τρεις ξεχωριστές έρευνες, αυτές όλες εμποδίστηκαν από την καταστροφή από τη CIA, των αρχείων της : Επιτροπή αντιπροέδρου Nelson Rockefeller για τις δραστηριότητες της CIA εντός των Ηνωμένων Πολιτειών Πολιτεία (1975); Επιλεγμένη επιτροπή της Γερουσίας του Γερουσιαστή Frank Church για τη Μελέτη Κυβερνητικών Επιχειρήσεων με σεβασμό στις δραστηριότητες πληροφοριών (1975-6). και οι γερουσιαστές Edward Kennedy και οι κοινές ακροάσεις της Επιλεκτικής Επιτροπής Γερουσίας του Daniel Inouye για το έργο MKUltra, το Πρόγραμμα Έρευνας στη Συμπεριφορική Τροποποίηση της CIA (1977). Όταν τα αρχεία ήταν διαθέσιμα, διαγράφηκαν. όταν οι μάρτυρες κλήθηκαν να καταθέσουν ενώπιον του Κογκρέσου, είχαν ξεχάσει...
[Vice President Nelson Rockefeller’s Commission on CIA Activities within the United States (1975); Senator Frank Church’s Senate Select Committee to Study Governmental Operations with Respect to Intelligence Activities (1975-6); and Senators Edward Kennedy and Daniel Inouye’s joint Senate Select Committee hearings on Project MKUltra, the CIA’s Program of Research in Behavioral Modification (1977). When records were available, they were redacted; when witnesses were summoned to testify before Congress, they were forgetful.]
Γνωρίζουμε ότι ο ευρύτερος στόχος του έργου ήταν «να επηρεάσει την ανθρώπινη συμπεριφορά». Κάτω από την ομπρέλα του υπήρχαν τουλάχιστον 149 υποπρογράμματα, πολλά από τα οποία αφορούσαν έρευνα σχετικά με τους ακούσιους συμμετέχοντες. Ο Gottlieb, του οποίου η επάρκεια και η φιλανθρωπία του έδωσαν το ψευδώνυμο “Black Sorcerer,” ανέπτυξε gadgetry κατευθείαν από το schlocky sci-fi: βόμβες υψηλής ισχύος, μπαστούνια με φάρμακα, εκρηκτικά κοχύλια, δηλητηριώδη οδοντόκρεμα.
(high-potency stink bombs, swizzle sticks laced with drugs, exploding seashells, poisoned toothpaste. )
Έχοντας πείσει μια φαρμακευτική εταιρεία της Ινδιανάπολης να αναπαράγει τον ελβετικό τύπο για LSD, η CIA είχε απεριόριστη εγχώρια προσφορά του αγαπημένου της νέου φαρμάκου. Το πρακτορείο ήλπιζε να παράγει couriers που θα μπορούσαν να ενσωματώσουν κρυμμένα μηνύματα στον εγκέφαλό τους, να εμφυτεύσουν ψευδείς αναμνήσεις και να αφαιρέσουν αληθινές σε ανθρώπους χωρίς τη συνειδητοποίησή τους, να μετατρέψουν ομάδες σε αντίθετες ιδεολογίες και πολλά άλλα.
Ο υψηλότερος στόχος ήταν η δημιουργία υπνο-προγραμματισμένων δολοφόνων
Η πιο ευαίσθητη δουλειά διεξήχθη μακριά από το Langley - καλλιεργήθηκε σε επιστήμονες σε κολέγια, νοσοκομεία, φυλακές και στρατιωτικές βάσεις σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. Η CIA έδωσε αυτούς τους επιστήμονες ψευδώνυμα, διοχετεύοντας χρήματα σε αυτούς και τους έδωσε οδηγίες για το πώς να αποκρύψουν την έρευνά τους από αδιάκριτα μάτια, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των άγνωστων θεμάτων τους.
Η δουλειά τους περιελάμβανε τα πάντα, από την ηλεκτρονική διέγερση του εγκεφάλου έως την sensory deprivation έως τον “induced pain”και την «ψύχωση». Αναζήτησαν τρόπους να προκαλέσουν καρδιακές προσβολές, σοβαρές συσπάσεις και έντονο πονοκέφαλο. Εάν τα φάρμακα δεν έκαναν το τέχνασμα, θα προσπαθούσαν να κυριαρχήσουν το ESP, τις υπερηχητικές δονήσεις και τη δηλητηρίαση από την ακτινοβολία ( radiation poisoning) Ένα project προσπάθησε να αξιοποιήσει τη δύναμη των μαγνητικών πεδίων.
Το MKUltra ήταν τόσο "highly classified" ώστε όταν ο John McCone διαδέχθηκε τον Dulles ως διευθυντή της CIA στα τέλη του 1961, δεν ενημερώθηκε για την ύπαρξή του μέχρι το 1963. Λιγότεροι από μισή ντουζίνα "agency brass" το γνώριζαν σε οποιαδήποτε περίοδο κατά τη διάρκεια της 20ετούς ιστορίας του.
φωτο: Ο Sidney Gottlieb της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών απεικονίζεται σε ένα δωμάτιο κοντά στην υποεπιτροπή της Γερουσίας για την αίθουσα ακρόασης υγείας
Ο WEST ΗΤΑΝ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ τμήματος ψυχιατρικής στο UCLA και το φημισμένο κέντρο νευροεπιστήμης της σχολής μέχρι τη συνταξιοδότησή του το 1988.
Μια μέρα, ανάμεσα σε μια ομάδα ερευνητικών εργασιών σχετικά με την ύπνωση στα αρχεία της Δύσης εκεί, βρήκα επιστολές μεταξύ του West και του handler της CIA, "Sherman Grifford" - το cover name, σύμφωνα με τον John Marks's «The Search for the Manchurian Calidate», για τον Sidney Gottlieb. Ο West, ο οποίος είχε γράψει κάποτε σε έναν συντάκτη περιοδικών ότι «δεν είχε εργαστεί ποτέ για τη CIA», στην πραγματικότητα είχε συνεργαστεί στενά με τον ίδιο τον «Black Sorcerer» του οργανισμού.
Τα γράμματα μαζεύτηκαν στη μέση, χωρίς πρόλογο ή προκαταρκτικά. Το πρώτο χρονολογείται στις 11 Ιουνίου 1953, μόλις δύο μήνες μετά την έναρξη της MKUltra, όταν ο West ήταν επικεφαλής της ψυχιατρικής υπηρεσίας στην αεροπορική βάση στο Lackland.
Ποιοι θα ήταν τα ινδικά χοιρίδια; ο West απαριθμούσε τέσσερις ομάδες: βασικούς αερομεταφορείς, εθελοντές, ασθενείς και «άλλους, ενδεχομένως συμπεριλαμβανομένων κρατουμένων στον τοπικό εφοδιασμό».
Απευθυνόμενος στον Gottlieb ως «SG», ο West παρουσίασε τα πειράματα που πρότεινε να εκτελέσει χρησιμοποιώντας έναν συνδυασμό ψυχοτρόπων φαρμάκων και ύπνωσης. Ξεκίνησε με ένα σχέδιο να ανακαλύψει «τον βαθμό στον οποίο οι πληροφορίες μπορούν να εξαχθούν από πιθανώς απρόθυμα άτομα (μόνο με ύπνωση ή σε συνδυασμό με ορισμένα φάρμακα), πιθανώς με επακόλουθη αμνησία για την ανάκριση και / ή την αλλαγή της ανάμνησης του υποκειμένου των πληροφοριώ που ήξερε στο παρελθόν. " Ένα άλλο αντικείμενο πρότεινε να τελειοποιήσουν «τεχνικές για την εμφύτευση ψευδών πληροφοριών σε συγκεκριμένα θέματα… ή για την πρόκληση ειδικών ψυχικών διαταραχών». Ήλπιζε να δημιουργήσει “couriers” που θα κουβαλούσαν «ένα μακρύ και περίπλοκο μήνυμα» ενσωματωμένο κρυφά στο μυαλό τους, και να μελετήσει «την επαγωγή (induction ) των έκτακτων καταστάσεων (trance-states) από τα ναρκωτικά». Η λίστα του ευθυγραμμίστηκε τέλεια με τους στόχους της MKUltra.
«Περιττό να πούμε», πρόσθεσε ο West, τα πειράματα «πρέπει τελικά να δοκιμαστούν σε πρακτικές δοκιμές στον τομέα». Για το σκοπό αυτό, ζήτησε από τον Gottlieb για «κάποιο είδος carte blanche».
Ποιοι θα ήταν τα ινδικά χοιρίδια; Ανέφερε τέσσερις ομάδες: βασικούς αερομεταφορείς, εθελοντές, ασθενείς και «άλλες, πιθανώς συμπεριλαμβανομένων κρατουμένων στον τοπικό εφοδιασμό». Μόνο οι εθελοντές θα πληρώνονταν. Οι άλλοι θα μπορούσαν να είναι απρόθυμοι και, αν και δεν διατυπώθηκαν, χωρίς να το θέλουν. Θα ήταν ευκολότερο να διατηρηθεί το απόρρητό του εάν «προκαλούσε συγκεκριμένες ψυχικές διαταραχές» σε άτομα που τα είχαν ήδη εκθέσει. «Ορισμένοι ασθενείς που χρειάζονται ύπνωση στη θεραπεία ή πάσχουν από διαταραχές dissociative disorders (trances, fugues, αμνησίες κ.λπ.) μπορεί να προσφερθούν στα πειράματά μας». Οι επίσημες έρευνες για το MKUltra απέδωσαν λίγες πληροφορίες σχετικά με τα θέματα της, αλλά η επιστολή του West υποδηλώνει ότι το πρόγραμμα έδωσε ένα ευρύ δίχτυ.
Η απάντηση του Gottlieb ήρθε σε επιστολόχαρτο από την "Chemrophyl Associates", μια μπροστινή εταιρεία που συνήθιζε να ανταποκρίνεται με τους υπεργολάβους της MKUltra. «Ο καλός μου φίλος», έγραψε, «αναρωτιόμουν αν η φαινομενική γρήγορη και περιεκτική κατανόηση των προβλημάτων μας θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι πραγματική. … Πράγματι έχετε αναπτύξει μια αξιοθαύμαστη ακριβή εικόνα για το τι ακριβώς επιδιώκουμε. Γι 'αυτό είμαι βαθιά ευγνώμων. "
Ο Gottlieb χαιρέτισε τη νέα του πρόσληψη: «Έχουμε αποκτήσει αρκετά πλεονεκτήματα στη σχέση που αναπτύσσουμε μαζί σας».
Ο West επέστρεψε τη συντροφικότητα: «Με κάνει πολύ χαρούμενο που συνειδητοποιώ ότι με θεωρείς« πλεονέκτημα ‘an asset,’», απάντησε. «Σίγουρα δεν υπάρχει πιο ζωτικής σημασίας δέσμευση σε αυτές τις εποχές».
ΤΟ 1954, περίπου την ίδια ώρα με τη δολοφονία του Chere Jo Horton, ο West άρχισε να μοιράζει τον χρόνο του μεταξύ του Lackland και της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Οκλαχόμα, όπου θα ηγούνταν του τμήματος ψυχιατρικής.
Ο West είχε πει στον μελλοντικό εργοδότη του ότι τα καθήκοντά του στο Lackland ήταν “purely clinical” και ότι «δεν έκανε έρευνα, ταξινόμηση ή άλλως» - και ζήτησε άδεια από το διοικητικό συμβούλιο της Οκλαχόμα να δεχτεί χρήματα από το Ταμείο Geschickter για Ιατρική έρευνα, την οποία ονόμασε «ένα μη κερδοσκοπικό ιδιωτικό ερευνητικό ίδρυμα». Στην πραγματικότητα, όπως αργότερα αναγνώρισε η CIA, το Geschickter ήταν ένας από τους fictions του Gottlieb , ένας οργανισμός που τον κάλυπτε.
Το 1956, ο West ανέφερε πίσω στην CIA ότι τα πειράματα που είχε ξεκινήσει το 1953 είχαν επιτέλους καρπούς. Σε μια δημοσίευση του 1956 με τίτλο «Οι Ψυχοφυσιολογικές Μελέτες της ύπνωσης και της Suggestibility», ισχυρίστηκε ότι πέτυχε το αδύνατο: Ήξερε πώς να αντικαταστήσει τις «αληθινές αναμνήσεις» με «ψευδείς» σε ανθρώπους χωρίς τη γνώση τους. Χωρίς να διευκρινίζει συγκεκριμένα περιστατικά, το έθεσε με απλούς όρους: «Έχει αποδειχθεί εφικτό να πάρουμε τη μνήμη ενός συγκεκριμένου γεγονότος στη ζωή ενός ατόμου και, μέσω υπνωτικής πρότασης, να επιφέρει την επακόλουθη συνειδητή ανάκληση ως αποτέλεσμα ότι αυτό το γεγονός δεν συνέβη ποτέ, αλλά ότι συνέβη ένα διαφορετικό (φανταστικό) γεγονός. " Το είχε κάνει, ισχυρίστηκε,
Στα Εθνικά Αρχεία Ασφάλειας στο DC, βρήκα την έκδοση «Οι Ψυχοφυσιολογικές Μελέτες της ύπνωσης και της Suggestibility» που η CIA παρέδωσε στους γερουσιαστές Kennedy και Inouye το 1977. Το όνομα και η σχέση του West εξαφανίστηκαν, όπως αναμενόταν. Αλλά η έκδοση της CIA ήταν επίσης μικρότερη, και μειώθηκε σε σύγκριση. Το έγγραφο του West ήταν 14 σελίδες. Αυτό ήταν πέντε, συμπεριλαμβανομένης μιας συνοδευτικής σελίδας. Πιο έντονα, δεν αναφέρθηκε το θριαμβευτικό επίτευγμα του West, η αντικατάσταση της «μνήμης ενός συγκεκριμένου γεγονότος στη ζωή ενός ατόμου» με ένα «φανταστικό γεγονός».
Ένα απόσπασμα, όχι στο πρωτότυπο της του West ισχυρίζεται ότι η CIA δεν χρησιμοποίησε ποτέ LSD σε μελέτες καθόλου: «Οι επιδράσεις του [LSD και άλλων ναρκωτικών] στην παραγωγή, τη συντήρηση και τις εκδηλώσεις των αποσυνδεδεμένων καταστάσεων δεν μελετήθηκαν ποτέ».
ο West, φυσικά, είχε μελετήσει αυτά τα αποτελέσματα για χρόνια. Αλλά όταν έπρεπε να επεξεργαστεί τα ευρήματά του σχετικά με την εμφύτευση αναμνήσεων και τον έλεγχο σκέψεων, ακόμη και στο έγγραφο που βρέθηκε στα αρχεία του West, πρόσφερε λίγες λεπτομέρειες.
η συνέχεια στη διεύθυνση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου