«Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής. Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος. Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός. Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου». M. Μπρεχτ
Αυτό ακριβώς συνέβη και στην Πατρίδα μας. Όταν η κυβέρνηση αρχικώς «άδραξε» τους Δημοσίους Υπαλλήλους, όλες οι υπόλοιπες τάξεις δεν μίλησαν καθόλου. Μάλιστα πολλοί το ευχαριστήθηκαν δεόντως. Στη συνέχεια σειρά είχαν οι συνταξιούχοι, οι φαρμακοποιοί, οι ταξιτζήδες, οι φορτηγατζήδες, οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ και τελευταία οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι υπάλληλοι των ΟΤΑ και οι Στρατιωτικοί/Αστυνομικοί. Σε όλους αυτούς η ενδοτικότερη αλλά και εχθρικότερη, προς τους πολίτες, κυβέρνηση από ιδρύσεως του Νεωτέρου Ελληνικού Κράτους (εκτιμώ ότι ακόμη και αυτές οι κυβερνήσεις των Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου και Ράλλη πρέπει να ήσαν πιο δημοφιλείς), απέδωσε εξ ολοκλήρου τις ευθύνες για την κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα και έλαβε (και συνεχίζει να λαμβάνει) τέτοια μέτρα, που κυριολεκτικά τους εξαθλιώνουν πλήρως. «Ξέχασε» βέβαια ότι οι ευθύνες αυτές βαρύνουν, σχεδόν εξ ολοκλήρου, το πολιτικό σύστημα της χώρας και τους χειρισμούς του από την Μεταπολίτευση και μετά. Και φυσικότατα «ξέχασε» να συμπεριλάβει σ΄αυτούς που πρέπει να συνεισφέρουν τον οβολό τους, τους ίδιους τους πολιτικούς, τους «συνεταίρους» τους καθώς και τους μεγαλοφοροφυγάδες. Συμμάχους στην επιχείρηση τρομοκρατήσεώς μας (αν δεν κάνουμε ότι λέει η κυβέρνηση θα βγούμε από την Ευρωζώνη, θα πτωχεύσουμε, μονόδρομος τα μέτρα, δεν θα πάρουμε άλλη δόση, θα βγουν τα άρματα στους δρόμους κλπ) είχαν και όλο αυτό τον εσμό των «δημοσιογράφων» που, υπακούοντας στα κελεύσματα των αφεντικών τους καναλαρχών και ιδιοκτητών εφημερίδων, έκαναν και έλεγαν οτιδήποτε για να συκοφαντήσουν όλες τις κοινωνικές τάξεις που αντιστέκονταν αλλά και για να στρέψουν την μία τάξη εναντίον της άλλης. Ο λεγόμενος «κοινωνικός αυτοματισμός» λειτούργησε άψογα.
Σήμερα βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι. Και απ΄ότι φαίνεται το «καζάνι» αυτό δεν έχει βαλβίδα εκτονώσεως. Η λαϊκή οργή διογκώνεται. Βρισκόμαστε, κατά την άποψή μου και πάλι, λίγο πριν την έκρηξη. Δείτε και τα κύρια άρθρα των εφημερίδων και τα δελτία «ειδήσεων» που υποστήριζαν και στήριζαν την κυβέρνηση έως πριν λίγο. Ήδη έχουν κάνει στροφή 180 μοιρών, μήπως και γλυτώσουν. Το παλιό κόλπο των «δύο αλόγων».
Αλλά όλοι κάνουμε λάθος, πιστεύω, στον τρόπο αντιδράσεως. Έχω την άποψη ότι με τις απεργίες (λευκές ή κανονικές), με τις καταλήψεις, με το κλείσιμο των δρόμων, με την μη αποκομιδή των απορριμμάτων όχι απλά δεν κερδίζουμε τίποτε αλλά οδηγούμε την Πατρίδα ταχύτερα στην καταστροφή της. Και δίνουμε λαβή στην κυβέρνηση να λαμβάνει ακόμη πιο σκληρά μέτρα, να μας τρομοκρατεί με αυτά συνεχώς και να μεταφέρει την ευθύνη των δικών της επιλογών και της δικής της ανικανότητος στις πλάτες μας. Ακολουθώντας τις παραδοσιακές αυτές μεθόδους αντιδράσεως, στρεφόμαστε στην ουσία κατά των ομοιοπαθών συμπολιτών μας, οι οποίοι δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν και κινδυνεύει η υγεία τους από την συσσώρευση των χιλιάδων τόνων απορριμμάτων. Στην τρομοκρατική-δικτατορική ομάδα που μας κυβερνά δεν «καίγεται καρφάκι» για τις αντιδράσεις αυτές. Ακολουθούν πιστά τις εντολές που έχουν λάβει.
Θα πρότεινα να σταματήσουν όλα αυτά. Και να τους τρομοκρατήσουμε πραγματικά. Όλοι να γυρίσουν στις εργασίες τους, να ανοίξουν τα κλειστά σχολεία, Πανεπιστήμια και Δημόσια κτήρια. Και να εργασθούν όλοι περισσότερο ευσυνείδητα απ΄ό,τι πριν. Μέχρι τη λήξη του ωραρίου τους. Μετά όμως την εργασία και καθημερινά να συγκεντρώνονται ΟΛΟΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ, χωρίς συνδικαλιστές αρχηγούς (άλλωστε και αυτοί είναι συνυπεύθυνοι για πολλά) έξω από την Βουλή και από τα σπίτια όλων αυτών των «τρομοκρατών» και των συνοδοιπόρων τους. Μάλιστα καλή ιδέα θα ήταν τα απορρίμματα που έχουν σωρευθεί, να συλλεγούν και να απορριφθούν έξω από τα σπίτια τους (με τόσα που έχει ο καθ΄ένας τους, νομίζω ότι θα φτάσουν). Πολιορκία καθημερινή λοιπόν, μέχρι να αναγκασθούν να εγκαταλείψουν τη Χώρα, αυτή τη Χώρα που αποκλείεται να την αισθάνθηκαν ποτέ δική τους.
Σπύρος Παπασπύρος
freepen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου