Γιατί τόλμησες νά πεῖς πατρίδα;

τοῦ Κ. Ζουράρι

Κατέρρευσε πλήρως ἐν Ἑλλάδι ὅλο ἐκεῖνο τὸ δυτικόδουλο μπουρδιστᾶν ποὺ προσπαθοῦσε νὰ μᾶς πείσει ὅτι ἡ Εὐρ. Ἑνώση εἶναι ἡ ἀσπίδα μας...μὲ τὰ ψηφιδωτά της μνήμης ἦλθε ἡ Πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν καὶ τὸ 'ρημοκλήσι στὴν Τένεδο κι ἡ Μεγάλη του Γένους Σχολὴ καὶ τὸ κρυφὸ σχολειὸ τῆς Καρπασίας ἐκεῖ ποὺ ἐγκλωβίστηκε ἡ προσμσνὴ καὶ ἡ ἀγάπη. (Κλαίρη Ἀγγελίδου (1), ἔκδ. Παρουσία). Ἡ πατρίς μου; Ὁ τελευταῖος σταθμός, παραμεθόριος στὸν δρόμο τῶν ὀνείρων τῶν ἀνέμων, τῶν ὁραμάτων. Ὅραμα ἀκαριαῖο.... ἀντισκηνὴ πληγῆ ἡ πατρίς μου, ,πρόσφυξ ἱερομάντις... Μία γλῶσσα ἀπροσπέλαστη, μὲ πέτρες, σκόνη, ξερὰ γκάθα, ξωκλήσια κι ἀρχαῖες του πείσματος κολόνες. Γλῶσσα ἀμετάφραστη, ἄφατος θεία δίψα... Ἡ πατρίς μου συνορεύει μὲ τὸ χάος...
Ἡ Ἑλλὰς εἴμαστε, ἀντίρροπος δύναμις τῆς ἀνάγκης. (2) Χρειάζεται φαίνεται, στὶς μέρες μας τὸν ἀγεωγράφητου ἐκσυγχρονισμοῦ, νὰ εἶσαι Κύπριος ἢ Κύπρια, γιὰ νὰ νιώθεις πὼς "ἡ πατρίς μου συνορεύει μὲ τὸ χάος" καὶ δὲν συνορεύει μὲ τὴ γραφειοκρατία τῶν Βρυξελλῶν. Νὰ ζῆς τὴν καθημερινὴ Νατοϊκὴ τουρκιὰ τῆς Πράσινης Γραμμῆς, γιὰ νὰ συνέλθεις εἰς ἑαυτόν, μὲ τὰ ψηφιδωτά της μνήμης, ὅλως Πλατυτέρας τῶν Οὐρανῶν. Καὶ νὰ ἀγριευτεῖς καὶ νὰ ἀγριέψεις, "ποῦ ἐγκλωβίστηκε ἡ προσμονὴ καὶ ἡ ἀγάπη" στὰ μυθολογήματα τῆς "εὐρωπαϊκῆς ἀλληλεγγύης" κι ὄχι ἐκεῖ ποὺ εἴμαστε:" Ἡ Ἑλλὰς εἴμαστε, ἀντίρροπος δύναμις τῆς ἀνάγκης". Ναί,ἡ πατρίς μου συνορεύει μὲ τὸ χάος κι ὄχι μὲ τὸ Λουξε-μβοῦργο. Ἀρχὴ σοφίας, ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις, ἡ πατριδογνωσία λοιπὸν κι ὄχι ἡ εὐρωλιγούρικη γκλαμουριά. Ἀλλά, "ἀφ' ὂν δὲ ἡ μεγίστη εὔρω- βλακεία τοῖς ἀνθρώποις ἐπεγένετο, μᾶλλον δὲ ὥσπερ τὶς νόσος ἐνέσκηψεν, οὐδὲν ἀγαθὸν τὴ βασιλεία τῶν Ἑλλήνων ἐγεγόνει",
(3) Εὐτυχῶς ὅμως, διὰ τῶν βραχονησίδων Ὑμμίων ἄρχισε σ' ἐμᾶς φαιδρὴ ἀνάκαμψις. Διότι οἱ ἁρπακτῆρες Ὀθωμανοί, μᾶς βοήθησαν νὰ ξαναθυμηθοῦμε ὅτι...

ναὶ μέν, "ἀνήκομεν εἰς τὴν Δύσιν", σύμφωνα μὲ τοὺς τουρκομπαρὸκ "πνευματικοὺς" καὶ πολιτικούς μας ἀλμπάνηδες, ἀλλὰ πρωτίστως ἀνήκομεν στοὺς ἑαυτούς μας. Οἱ δὲ ἑταῖροι μᾶς Δυτικοί, εἶναι πρόθυμοι νὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ δύσουμε, γιὰ νὰ ἀναβλύσει ἐκ τοῦ ἀρχαιόθεν Νατοϊκοῦ Αἰγαίου, ὡς ἐπικυρίαρχος, μιὰ πετρελαϊκὴ Ἀνατολία τῆς δυτικῆς εὐθυδικίας καὶ ὡς τρόμου ὑποτελές, ἕνα μαδημένο ἑλληνικὸ ἀρχιδιον(4), ζαβλακωμένο ἰσότιμον μέλος τοῦ εὐρωπαϊκοῦ σήπεσθαι. Σὲ ἄλλους, πάλιν ὑπόπτους καιρούς, μοῦ ἔλεγε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, Χρυσόστομος, πὼς ὅταν ἀθυμεῖ ἀπὸ τὴν κατατονία τῶν κατ' ἐπάγγελμα ἀρχηγῶν τὸν Ἑλληνισμοῦ, τὸν παρηγορεῖ ἡ ἐλπίδα, ὅτι θὰ μᾶς βοηθήσει πάλι ὁ καλύτερος φίλος της Κύπρου,ὁ Ντενκτᾶς: κάθε φορᾶ, πόν, ἐνένδοτοι στὴν καθ' ἠμᾶς λίγδα, πᾶμε νὰ κυλιστοῦμε στὸν στοχαστικὸ βοῦρκο τὸν ρεαλισμοῦ, o Ντενκτᾶς, εὐτυχῶς, ἀπαιτεῖ νὰ γίνουμε λίγο πιὸ πολὺ σκουλήκια καί, εὐτυχῶς, μέχρι νὰ νιώσουμε ἐκ νέου ἄνετοι στὴν κοπροδόχο τοῦ νεοπροταθέντος ρεαλισμοῦ, ἡ ἀξιοπρέπειά μας, ἐρήμήν μας, παίρνει ἀνάσα... Ἔτσι καὶ μὲ τὰ τῶν Ὑμμίων.
Εὐτυχῶς, τούτη ἡ φορά, τὸ τούρκικο ἀσκέρι καὶ ἡ Καταλανικὴ συμμορία τῶν Νατοϊκῶν, ἐν ἀγαστῇ κτηνωδία, ὑπῆρξαν προφρόνως ἄγαρμποι. Τοὺς ὀφείλουμε χάριτας. Ὅ,τι δὲν μπορέσαμε, χρόνια τώρα, φωνὴ βοῶντος ἐν τὴ ἐρήμω, ὅσοι ἐπιμέναμε νὰ μὴν παίρνουμε τὰ φύκια γιὰ μεταξωτὲς κορδέλες, τὸ κατάφερε ἐν μίᾳ νυκτὶ Ὑμμίας, καὶ μία γύρα ρεντίκολο κι ἕνα κοὺ- ρελόχαρτο γιὰ τὰ ἀζήτητα, ἡ κοινοπραξία Τούρκων βασιβουζούχων καὶ Δυτικῶν ληοταρχηγῶν καὶ κλεπταποδόχων: κατέρρευσε πλήρως ἐν Ἑλλάδι, ὅλο ἐκεῖνο τὸ δυτικόδουλο μπουρδιστᾶν, ποὺ προσπαθοῦσε νὰ μᾶς πείσει,ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση εἶναι ἡ ἀσπίδα μας, κι ὅτι ἂν γίνουμε καλοὶ ὀσφυοκάμπτες, ὡς εὐρωγκαργκατσουλιὸ θὰ ἀπολαύουμε καὶ ἀκίνδυνης γιὰ μᾶς "προστασίας", ἀπὸ "πρόστατες", νταβαντζῆδες δύτικης κοπῆς καὶ λυσιτελείας.
Τελείωσε πιὰ τὸ παραμύθι, ποὺ μᾶς σέρβιρε ἡ πολιτικὸ-διανοουμενίστικη elite μας, στραβοχυμένος λουκουμὰς ἀπὸ ἀρχέγονη δεξιὰ ἐθελοδουλεία καὶ πιπινέλλειο ἀριστερὸ ἐκσυγχρονισμό, τὸ ὅλον δὲ νὰ πλατσουρίζει σὲ σεσημασμένη ἀνελλήνιστη "τεχνογνωσία", ἤγουν, ἀπαιδευσία. Πάει, τελείωσε! Εὐτυχῶς, οἱ Τοῦρκοι μᾶς τρόμαξαν ἄγρια καὶ οἱ Δυτικοὶ φίλοι, ἐντνχῶς, μᾶς ξανατρόμαξαν ἀγριότερα, ὅταν μᾶς εἶπαν, ὅτι καταλαβαῖνονν τὰ δϊχια μᾶς, ἀλλὰ καταλαβαίνουν ἀκόμα καλύτερα τὰ ἄδικα τῶν Τούρκων ποὺ 'ναι καὶ δικά τους ἄδικα... ἄρα οἱ Τοῦρκοι ἔχουν δίκιο... Αὐτὸν τὸν καρτεσιανὸ σνλογισμὸ τὸν καταλάβαμε ὅλοι μας, ἀκόμη καὶ οἱ κυβερνητικοὶ ἐκσυγχρονιστὲς.
Κι ἔτσι, μετὰ ἀπὸ χρόνιοι ἀερομυθίας ἐκσυγχρονιστικῆς καὶ νεφελοκοκκυγίας ἐνρω-ἀφασικῆς, ἀνακαλύψαμε ὅτι καὶ στραβὰ ἦταν ὁ γιαλός, (ἰδιαίτερα κατὰ μεριὰ Ὑμμίων) καὶ στραβὰ ἀρμενίζαμε (κατὰ μεριὰ Νάτο). Νάτο λοιπὸν τὸ πήδημα, ποὺ μᾶς ἀναμένει: θερμὸ θέρος Τούρχων, ψυχρὸ ἔπος ἑταίρων, χλιαρὸ μένος ἡμετέρων ἀρχηγῶν καὶ καυτὴ ψυχρολουσία γιὰ ὅλους μας...
Γ… τὴν ἀτυχία μου, ποὺ ἡ Ἡρῴδου τὸν Ἀττικοῦ δὲν συνορεύει μὲ τὸ Λουξεμβούργου καὶ ποιὸν τί Βραδεμβούργιον μέλισμα ἀλλὰ "...συνορεύει μὲ τὸ χάος" καὶ τὸ ὅλον Νατοϊκὸν βδέλυγμα... Γαμῶ τὴν ἀτυχία μου, ἀφοῦ μ' αὐτὰ τὰ μυαλὰ τῶν ἐκσυγχρονιστῶν (ἐφάμιλλα τῶν εὐρωπαϊκῶν τοιούτων), κινδυνεύω νὰ ἀντιμετωπίσω τὴν παρατεταμένη ἔνοπλη "ὀμαιχμίαν",(5) πού μου ἐπιβάλλει ἡ ὑπερχιλιετὴς συνύπαρξή μου μὲ τοὺς Τούρκους, μὲ μόνο μου ὅπλο τὰ μυαλὰ τῶν ἐκσυγχρονιστῶν!
Γαμῶ τὴν ἀτυχία σου, ρὲ Ἰοκάστη, ποὺ ἔμπλεξες μὲ τοὺς ἐπιχωρίους εὐρωπαϊστές, οἱ ὁποῖοι εἶναι οἱ μόνοι ἐν Ἑλλάδι, ποὺ δὲν χαμπαρίζουν τί ἐστὶ "Ἐνρώπη" καὶ τί ΝΑΤΟ, καὶ θὰ σ' ἀναγκάσουν, νὰ ζητᾶς, κατακαλόκαιρο ποὺ σκάει ὁ τζίτζικας, βίζα, ἀπὸ τὸν Γερμανὸ κυανόκρανο, γιὰ νὰ πᾶς στὴν Μύκονο.. "Πᾶμε Μύκονο;"... Μὲ βίζα; Καὶ γιὰ Χῖο, διαβατήριο;

1. Ἡ φιλοκαλία αὐτῶν τῶν στίχων ἀνήκει στὴν ὑπουργὸ Παιδείας τῆς Κύπρου. Οἱ δικοί μας, ἐδῶ, δὲν εἶναι ποιητές, εἶναι ἐκσυγχρονιστὲς τῆς ἀφασικῆς <<συγκλίσεως>>. Ἄλλο ἡ Πράσινη Γραμμή, κι ἄλλο ἡ Ἡρῴδου τοῦ εὐρὼ- Ἀττικοῦ...

2. Πρόδρομος Προδρόμου: <<ἡ Πατρίς>>, Ἔκδ. Αἰγαῖο, Λευκωσία.

3. Κεκαυμένου: <<Στρατηγικὸν>> ἔκδ. Ἀγρωστις.

4. Ἀρχιδιον = ὑποκοριστικό του ἀρχή, κρατίδιο.

5. Ὀμαιχμία: κατὰ Θουκυδίδη, αἰχμηρὴ ἀνακωχὴ (Θουκ. Α,18).
6. Θουκυδίδης, Ε,7.
http://palio.antibaro.gr/references/zouraris.php

orthodoxia-ellhnismos.gr