Ένα ενδιαφέρον άρθρο είχε η «Πράβδα» προ λίγων ημερών, σχετικά με την σχεδιαζόμενη αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τους Ερντογάν-Νταβούτογλου.
Με αφορμή τις διαστάσεις που παίρνει η τουρκο-ισραηλινή διένεξη, κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν, ένα ψυχογράφημα θα έλεγα της νοοτροπίας που διακατέχει τους Τούρκους και ιδιαίτερα τη σημερινή ηγεσία.
Ο αρθρογράφος Σεργκέι Βαλμάσοφ, παρατηρεί ότι 100 χρόνια μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Τουρκία κάνει εκ νέου την εμφάνισή της στην διεθνή σκηνή. «Επιδιώκει να ανακτήσει το χαμένο έδαφος του 19ου-20ου αιώνα, γεγονός που αποτελεί άμεση απειλή για τα συμφέροντα όλων των γειτονικών χωρών, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας». Θεωρεί επομένως, ότι ο νέο-οθωμανισμός αποκτά άμεσο ενδιαφέρον για τη Ρωσία, να τον προσέξει ιδιαίτερα.
Σημειώνει ιδιαίτερα τα σχέδια της Τουρκίας να αυξήσει την παρουσία του Ναυτικού της στην Αδριατική. Είναι γνωστό ότι στο άμεσο μέλλον θα υπάρξει μια νέα «εκχώρηση» σε ορισμένα από τα 14 τουρκικά υποβρύχια. Με αυτό τον τρόπο η Άγκυρα σκοπεύει να ενισχύσει την επιρροή της μεταξύ των μουσουλμάνων της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης (Β-Ε), δηλώνοντας ανοιχτά και προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, ότι έχει τα δικά της σχέδια για το μέλλον της Β-Ε. Και φυσικά τα ίδια σχέδια έχει και για όλα τα Βαλκάνια.
Ο Βαλσάμοφ, για να εξηγήσει την «επιστροφή στον οθωμανισμό» της τουρκικής πολιτικής προβαίνει σε ιστορική αναδρομή. Στα μέσα του 19ου αιώνα, η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχε το περιφρονητικό όνομα ενός «ασθενή της Ευρώπης». Ένας τέτοιος χαρακτηρισμός ήταν απόλυτα δικαιολογημένος, λαμβάνοντας υπόψη τις απώλειες στον τελευταίο πόλεμο με τη Ρωσία (1877-1878), συγκρούσεις με τα βαλκανικά κράτη, και την απώλεια των ιταλικών κτήσεις της στη Λιβύη 1912-1913.
Καθοριστική όμως ήταν η ήττα στον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο, που είχε ως αποτέλεσμα όχι μόνο την καταστροφή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία είχε χάσει σχεδόν όλα τα αραβικά εδάφη, αλλά και η ύπαρξη της Τουρκίας σε γενικές γραμμές, ως ανεξάρτητο κράτος, ήταν σε κίνδυνο.
Ενώ το 1922 ο Κεμάλ κατάφερε να νικήσει η Ελλάδα, φάνηκε ότι οι Τούρκοι δεν έχουν ανακάμψει από την ήττα του 1918. Έτσι, μετά από 100 χρόνια η Τουρκία φαίνεται να πηγαίνει πίσω για να διεκδικήσει τα «χαμένα». Αναπόφευκτα, η τουρκική δραστηριότητα που εκδηλώνεται προς τις περιοχές του Καυκάσου και της Κριμαίας, δεν μπορεί παρά να ανησυχεί τη Ρωσία, λέγει ο αρθρογράφος.
Υπενθυμίζουμε ότι μας δόθηκε αφορμή να γράψουμε αρκετές φορές εδώ, ότι η Τουρκία προκειμένου να εμφανιστεί ως ηγέτιδα δύναμη των μουσουλμάνων -αφού είναι πια πασιφανές ότι η Ευρώπη δεν την δέχεται, και μόνον η Ελλάδα και η Βρετανία υποστηρίζουν την ένταξή της- είναι υποχρεωμένη σε αντιισραηλινή ρητορεία. Κάτι παρόμοιο υποστηρίζει και ο Βαλσάμοφ, χρησιμοποιώντας τον όρο «καμουφλάζ»
Γράφει: «Στη συζήτηση σχετικά με την ισραηλινο-τουρκική λεκτική διαμάχη, θα πρέπει να τονιστεί ότι οι ενέργειες της Άγκυρας έχουν στόχο όχι τόσο το Τελ Αβίβ, αλλά την αποκατάσταση της επιρροής της στην Ανατολική Μεσόγειο και τη νότια Ευρώπη. Η τουρκική ηγεσία κάνει βέβαια ό,τι μπορεί για να φανεί ότι η δραστηριότητά της στρέφεται κατά του Ισραήλ.
» Ωστόσο, αρκεί να εξετασθεί το ενδεχόμενο «μια νέας ναυτικής στρατηγικής» που ακούει σε ένα μεγάλο όνομα «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα – ασπίδα Αιγαίου», που εκδόθηκε λίγες μέρες νωρίτερα, πράγμα που σημαίνει ότι τα ισραηλινά πλοία θα πρέπει να πλέουν μόνον μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Αυτό θα επιτρέψει στην Τουρκία να ασκεί ισομερή επιρροή όχι μόνο προς το Τελ-Αβίβ, αλλά και στη Λευκωσία και στην Αθήνα. Η αντι-ισραηλινή ρητορική στην περίπτωση αυτή είναι περισσότερο «καμουφλάζ» για να κρύψει τις πραγματικές προθέσεις της, που έχουν νοτιο-ευρωπαϊκή κατεύθυνση».
Η δε εμφάνιση του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού στην Ερυθρά Θάλασσα είναι σε μεγάλο βαθμό μια αντίδραση στην παρουσία του ιρανικού στόλου στην περιοχή, του μεγάλου αντίπαλου στην απόκτηση της μουσουλμανικής ηγεσίας. Επιπλέον, η Τουρκία σκοπεύει να αποδείξει την πρόθεσή της για εξουσία στην περιοχή στρατηγικής σημασίας για τη Δύση, όπως οι διαδρομές του πετρελαίου από τον Περσικό Κόλπο.
Ο Μακεδών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου