Με τη μικρή μου εμπειρία στα πολιτικά παρατηρώ τα παρακάτω:Οι Έλληνες χωριζόμαστε σε κόμματα και αποκτούμε τοιουτοτρόπως μια νέα ταυτότητα-ιδεολογία η οποία θεωρούμε ότι μας αντιπροσωπεύει. Απευθείας χαρακτηριζόμαστε ως αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, ακροδεξιοί, ακροαριστεροί κτλ (το πλήθος είναι άπειρο όπως και οι αριθμοί μεταξύ δύο ακραίων ορίων). Ταυτόχρονα αποκτούμε και άλλες επίκτητες ιδιότητες όπως πατριώτης, μη πατριώτης, προοδευτικός, συντηρητικός, δημοκράτης, φασίστας, συμμορίτης, χουντικός κτλ(και πάλι το πλήθος των επιθέτων είναι άπειρο καθώς η γλώσσα μας είναι αναμφισβήτητα η πλουσιότερη, τουλάχιστον στον πλανήτη Γη). Οι ιδιότητες αυτές είναι που τελικά πιστεύω ότι μας διχάζουν σε βαθμό μίσους του ενός προς τον άλλον και εκεί πιστεύω οφείλεται η κακοδαιμονία μας. Ο διχασμός αυτός και η οπαδική ψυχολογία, μας τυφλώνει και δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ούτε για τα αυτονόητα.
Προσωπικά πιστεύω πως μπορεί να βρεθεί κοινός τόπος συνεννόησης γιατί όλοι στο κάτω-κάτω νοιάζονται για ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο πρέπει να αναζητήσουμε το κραματικό στοιχείο που θα μπορεί να ενώσει ανθρώπους με διαφορετικές ιδεολογίες ενάντια στον εχθρό. Το στοιχείο αυτό είναι απλούστατο να βρεθεί όταν ανακαλύψουμε την ταυτότητα του εχθρού ώστε ανεξαρτήτως ιδεολογίας να παραταχθούμε εναντίον αυτού και των υποστηρικτών του.
Ποιος όμως είναι αλήθεια ο εχθρός εναντίον του οποίου πρέπει να λάβουμε θέση; Είναι μήπως τα λαμόγια και οι πολιτικοί των κομμάτων; Είναι το αδηφάγο κεφάλαιο και ο καπιταλισμός; Μήπως οι κομμουνιστοσυμμορίτες; Μήπως οι διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι; Ή μήπως είναι τα καρτέλ και οι τράπεζες; Μάλλον οι παπάδες φταίνε για όλα. Όχι μόνο οι παπάδες, όλες οι θρησκείες που αποκοιμίζουν τον λαό. Είναι ο πολυπολιτισμός και οι λαθρομετανάστες; Όχι, για όλα φταίνε οι μασόνοι και οι στοές. Τι μας λες, εσύ φταις που δεν κόβεις απόδειξη. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος και θα πρέπει στο τέλος ο ένας να βγάζει το μάτι του άλλου γιατι όλοι κάπου ανήκουμε, κάτι πιστεύουμε και για το πιστεύω και την ιδεολογία μας κάποιος αντίθετος θα βρεθεί να μας κατηγορήσει. Έτσι λοιπόν αφού όλοι φταίμε, καλύτερα να σιωπήσουμε και να υποστούμε αυτά που έρχονται. Αυτό όμως τελικά φαίνεται ότι περισσότερο από όλους ευνοεί τον πραγματικό εχθρό μας γιατί η μορφή του παραμένει δυσδιάκριτη και μπορεί ανενόχλητα να συνεχίζει το έργο του. Οφείλουμε λοιπόν να απομονώσουμε τις αισθήσεις από τα πυροτεχνήματα, τα δακρυγόνα και τις χειροβομβίδες καπνού και κρότου-λάμψης που συνεχώς μας εκτοξεύει για να κρατά τα νερά θολωμένα.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη ο εχθρός αυτός έχει όνομα και σε ένα σταυρόλεξο ο ορισμός του θα ήταν: «Ιδιοκτήτης του πλανήτη με εννέα γράμματα. Αρχίζει από Σ και τελειώνει σε Σ.». Νομίζω ότι την λύση την ξέρετε ή την έχετε ακουστά: ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: όχι Εβραίος ή Ιουδαίος αλλά σιωνιντής. Άλλο το ένα άλλο το άλλο. Προτού όμως με κατηγορήσει κάποιος ως αντισημίτη ή ρατσιστή ή συνομωσιολόγο ας εξετάσουμε κάποια βασικά χαρακτηριστικά του σιωνισμού ώστε να διαπιστώσουμε αν πληροί ή όχι τις προδιαγραφές του εν δυνάμει εχθρού, τον οποίο προσπαθώ να προσδιορίσω. Πολλά έχουν γραφεί περί του θέματος μέχρι και ψεύτικα (κατά τους σιωνιστές) πρωτόκολλα από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, τα οποία ω του θαύματος επαληθεύονται μέχρι και σήμερα ένα προς ένα. Ας μην μπούμε στην μεταφυσική παραφιλολογία περί Αντιχρίστου και 666. Εξετάζοντας όμως την πολιτική αυτή πραγματεία, η οποία διαθέτει εξαιρετικά απλό σε σύλληψη σχεδιασμό των μελλόντων τότε, παρόντων τώρα, να συμβούν παρατηρούμε ότι η ομάδα εκείνη είχε από τότε προγραμματίσει τη δράση της με απώτερο στόχο την παγκόσμια διακυβέρνηση οικονομική και πολιτική. Τα πλοκάμια της θα βρίσκονταν παντού και θα επηρέαζαν κάθε πτυχή της ζωής μας: παιδεία, θρησκεία, πολιτική, δικαστήρια, ΜΜΕ. Όλα θα δούλευαν σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι ώστε να επιτευχθεί ο τελικός στόχος.
Εγώ λοιπόν σας λέω ότι τα Πρωτόκολλα αυτά είναι ένα παραμύθι. Παρόλα αυτά βλέπω ότι υπάρχει μια αντίστοιχη ομάδα στον κόσμο η οποία χρησιμοποιεί τα ίδια ακριβώς μέσα με τον ίδιο ακριβώς τρόπο ώστε να πετύχει τον ίδιο ακριβώς στόχο. Ελέγχει τις Τράπεζες, την οικονομία των κρατών, τα μονοπώλια, τους εξοπλισμούς, διαφθείρει κυβερνήσεις και ανθρώπους και εν τέλει ελέγχει τη ζωή μας. Χρησιμοποιεί όλα τα μέσα για να παραμένει στην αφάνεια ενώ η ίδια κινεί τα νήματ*. Παρουσιάζει λοιπόν η ομάδα αυτή όλα τα χαρακτηριστικά του εν δυνάμει εχθρού τον οποίο προσπαθώ να προσδιορίσω καθώς επιβουλεύεται την ελευθερία μας. Τον εχθρό αυτόν τον ονομάζω ΣΙΩΝΙΣΜΟ γιατί και οι ίδιοι έτσι θέλουν να ονομάζονται. Θα μπορούσα να τον ονομάζω με οποιοδήποτε άλλο όνομα όπως ΤΥΡΑΝΝΙΑ. Το όνομα ελάχιστη σημασία έχει, η ουσία είναι ότι είναι ο αντίπαλος πόλος εναντίον του οποίου πρέπει να ενωθούμε αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι. Το σημαντικότερο είναι ότι στην ένωση αυτή μπορούν να συμμετέχουν άνθρωποι κάθε ιδεολογίας, θρησκείας, εθνικότητας από τη στιγμή που νοιώθουν ότι στερούνται της ελευθερίας τους. Το δίλημμα πλέον παύει να είναι πολυδιασπασμένο σε αριστερός-δεξιός-Έλληνας-Αλβανός-φασίστας-προοδευτικός-χριστιανός-ισλαμιστής κτλ και γίνεται ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ-ΑΝΤΙΣΙΩΝΙΣΜΟΣ. Ο εχθρός πλέον έχει όνομα και υπόσταση και μπορεί κάθε ένας, έχοντας εστιάσει καθαρά, να λάβει θέση είτε από τη μια είτε από την άλλη μεριά του διπόλου. Παύουν πλέον να υπάρχουν διαβαθμίσεις στην ιδεολογία γιατί δεν μπορεί να είσαι λίγο σιωνιστής ή κεντροσιωνιστής ή κεντροαντισιωνιστής αλλά οφείλεις να λάβεις θέση διακριτή υπέρ ή κατά.
Εδώ λοιπόν εντοπίζω το κενό που υπάρχει στο πολιτικό μας σύστημα το οποίο με το παρόν προτείνω να καλύψει ένα νέο πολιτικό κόμμα (ας το πούμε ΑΝΤΙΣΙΩΝ) στο οποίο θα μπορούν να συνενωθούν άνθρωπος διαφορετικής ιδεολογίας. Μόνον έτσι θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και θα μπορούν να βρουν χώρο γόνιμης έκφρασης οι ανησυχίες όλων αυτών που είναι ενάντια στον εξευτελισμό των ανθρώπινων αξιών, οπουδήποτε και αν ανήκουν.
Ηλίας Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου