Ένας πραγματικός Έλληνας καλλιτέχνης μας αποχαιρέτησε
Αλλά επειδή ειναι ακριβώς αυτο, ένας πραγματικός Έλληνας καλλιτέχνης, και όχι επιδοτούμενο σούργελο ούτε δήθεν αριστερός με δεξιά τσέπη και κολλητούς στα κόμματα ούτε χαριεντιζόμενος με τους Τουρκους κλπ κλπ, κανείς δεν ασχολήθηκε με το θέμα, ή τουλάχιστον όχι όπως και όσο θα έπρεπε.
Αναγνώστης
Τον άνθρωπο που ίδρυσε το Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας στο Μπιζάνι Ιωαννίνων αποχαιρέτησαν τα Γιάννενα και η Ελλάδα. Ο γνωστός γλύπτης Παύλος Βρέλλης, ιδρυτής του πρώτου Μουσείου Κέρινων ομοιωμάτων στο Μπιζάνι Ιωαννίνων, «έφυγε» από τη ζωή το Σάββατο 24 Ιουλίου σε ηλικία 87 ετών, αφήνοντας πίσω του μια μεγάλη κληρονομιά.
Ο Έλληνας γλύπτης γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1923. Σε ηλικία τεσσάρων ετών έμεινε ορφανός από μητέρα και πατέρα και μεγάλωσε υπό την επίβλεψη της αδερφής του πατέρα του, Σοφίας Παραμυθιώτη, η οποία τον επηρέασε σαν παρουσία στη μετέπειτα πορεία του.
Η καλλιτεχνική του πλευρά είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται από την παιδική του ηλικία, όταν ζωγράφιζε ή σμίλευε σε ξύλο ή πέτρα, αγαπημένους του ήρωες.
Ο ζωντανός του χαρακτήρας και η αγάπη του για δράση τον κράτησαν πνευματικά ζωντανό, όταν τον συνέλαβαν οι Γερμανοί κατά την περίοδο της κατοχής. Στη φυλακή σκάλιζε απλά αντικείμενα σε ξύλο και αποτύπωνε μορφές συγκρατούμενών του.
Μετά από επιθυμία και προτροπή της θείας του, το 1945 μπήκε στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία από όπου αποφοίτησε το 1947. Στη συνέχεια, καταπιάστηκε με τη δημιουργία προτομών σημαντικών προσωπικοτήτων, όπως του Γ. Λύτρα, του Μητροπολίτη Σπυρίδωνα Βλάχου και άλλων.
Το μουσείο του στο Μπιζάνι Ιωαννίνων άνοιξε για το κοινό το 1995. Εκεί ο επισκέπτης έρχεται σε επαφή με την ιστορία μέσα από τα κέρινα ομοιώματα ηρώων, πολεμιστών, πολιτικών αλλά και απλών πολιτών που άφησαν τη σφραγίδα τους τόσο κατά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, όσο και στην ελληνική ιστορία από την προεπαναστατική περίοδο έως και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. (πηγή)
Ο Έλληνας γλύπτης γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1923. Σε ηλικία τεσσάρων ετών έμεινε ορφανός από μητέρα και πατέρα και μεγάλωσε υπό την επίβλεψη της αδερφής του πατέρα του, Σοφίας Παραμυθιώτη, η οποία τον επηρέασε σαν παρουσία στη μετέπειτα πορεία του.
Η καλλιτεχνική του πλευρά είχε αρχίσει ήδη να διαφαίνεται από την παιδική του ηλικία, όταν ζωγράφιζε ή σμίλευε σε ξύλο ή πέτρα, αγαπημένους του ήρωες.
Ο ζωντανός του χαρακτήρας και η αγάπη του για δράση τον κράτησαν πνευματικά ζωντανό, όταν τον συνέλαβαν οι Γερμανοί κατά την περίοδο της κατοχής. Στη φυλακή σκάλιζε απλά αντικείμενα σε ξύλο και αποτύπωνε μορφές συγκρατούμενών του.
Μετά από επιθυμία και προτροπή της θείας του, το 1945 μπήκε στη Ζωσιμαία Παιδαγωγική Ακαδημία από όπου αποφοίτησε το 1947. Στη συνέχεια, καταπιάστηκε με τη δημιουργία προτομών σημαντικών προσωπικοτήτων, όπως του Γ. Λύτρα, του Μητροπολίτη Σπυρίδωνα Βλάχου και άλλων.
Το μουσείο του στο Μπιζάνι Ιωαννίνων άνοιξε για το κοινό το 1995. Εκεί ο επισκέπτης έρχεται σε επαφή με την ιστορία μέσα από τα κέρινα ομοιώματα ηρώων, πολεμιστών, πολιτικών αλλά και απλών πολιτών που άφησαν τη σφραγίδα τους τόσο κατά τη δημιουργία του ελληνικού κράτους, όσο και στην ελληνική ιστορία από την προεπαναστατική περίοδο έως και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. (πηγή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου