Του Ουράνιου Ιωαννίδη Η Τουρκία χωρίς αιδώ ενεργεί με λόγια και έργα, για να αποδείξει τη μεγάλη αξία την οποία έχει στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της νέας τάξης πραγμάτων των καιρών μας, χωρίς να αποκρύβει ότι το δικό της ζητούμενο, ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών που αφήνει να νοηθεί ότι θα προσφέρει στη νέα τάξη πραγμάτων, είναι η επέκτασή της στα όρια τής πριν από τη συνθήκη των Σεβρών, το 1920, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Στο πλαίσιο αυτής της χιτλερικής πολιτικής του ζωτικού χώρου, που κατ' αντιγραφήν προβάλλει ο κ. Νταβούτογλου, με πρακτικές εθνοκάθαρσης και λυκοφιλίες με όσους δεν μπορεί να καθυποτάξει, με δήθεν μεσολαβήσεις στις κρίσεις που όμως είναι ατελέσφορες, εξωραΐζει το πρόσωπο της βαρβαρότητας με προσωπείο εκσυγχρονισμού, και επιτυγχάνει να φτάνει σε κορυφαίες θέσεις παγκόσμιων και ευρωπαϊκών θεσμών. Πρώτος και κύριος υποστηρικτής της η βρετανική διπλωματία, που προσδοκά στην πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., για να λειτουργήσουν από κοινού, λόγω θέσεως γεωγραφικής και μεγέθους, ως συμπληγάδες πέτρες που θα συνθλίψουν και θα καθυποτάξουν την Ε.Ε.
Να εξουδετερώσουν τη δύναμη του πυρήνα της Ε.Ε., δηλαδή τον άξονα Γερμανίας-Γαλλίας. Δεύτερος, αλλά εξίσου ισχυρός υποστηρικτής της Τουρκίας, οι ΗΠΑ, που αφελώς πιστεύουν ότι στο τουρκικό κράτος, κεμαλικό ή ισλαμικό, θα έχουν έναν αξιόπιστο σύμμαχο, που θα του αναθέτουν και θα φέρνει σε αίσιο πέρας τη βρόμικη δουλειά τής δήθεν εξαγωγής δημοκρατίας και την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας.
Ακόμα γιατί οι ΗΠΑ βαυκαλίζονται ότι θα οδηγήσουν τα πράγματα σε μια ευρωατλαντική πολιτική συμμαχία, κατ' αναλογίαν και αντιγραφή της ευρωατλαντικής στρατιωτικής συμμαχίας όπως το ΝΑΤΟ. Η Τουρκία παίζει αυτό το παιγνίδι γιατί έχει εναρμονίσει τα συμφέροντά της με τα ζητούμενα ΗΠΑ και Βρετανίας, χωρίς όμως να εγκαταλείπει τις σχέσεις της και με τη Ρωσία.
Απειλεί και προκαλεί
Με θράσος απροσμέτρητο λοιπόν εκβιάζει, απειλεί και προκαλεί, βροντοφωνάζοντας αυτά που οι σύμμαχοί της θα ήθελαν να πουν αλλά δεν τολμούν να προβάλουν.
Κατέχουν τη μισή Κυπριακή Δημοκρατία, παραβιάζουν καθημερινά τον εθνικό χώρο της Ελλάδας, την οποία απειλούν με πόλεμο αν ασκήσει τα κυριαρχικά της δικαιώματα, πολεμούν τους Κούρδους, εμπαίζουν τους Αρμενίους, προκαλούν τους Ισραηλινούς και απαιτούν την ένταξή τους στην Ε.Ε. όχι με τους όρους της Ε.Ε., αλλά με τους δικούς τους όρους.
Οι πλείστοι Ευρωπαίοι, ψοφοδεείς όπως πάντα, όταν και όπου χρειάστηκε να αντισταθούν, ελεγχόμενοι ή βολευόμενοι από την πέμπτη φάλαγγα των Τούρκων στους θεσμούς της Ε.Ε., ανέχονται την Τουρκία να απαιτεί τα αδιανόητα και να αρνείται τα αυτονόητα.
Μέσα σε τούτο τον κυκεώνα συμφερόντων και αλληλοεξαρτήσεων, η Κυπριακή Δημοκρατία διαπραγματεύεται λύση του προβλήματος εισβολής, κατοχής και καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στα πλαίσια μιας ομοσπονδίας δικοινοτικής, διζωνικής και με πολιτική ισότητα, που η Τουρκία την εννοεί και αυτό επιδιώκει να είναι η ντε γιούρε αποδοχή τής ντε φάκτο κατάστασης, τουλάχιστον σ' αυτό το στάδιο και εμείς εννοούμε τερματισμό της κατοχής, αποκατάστασης δικαιωμάτων και ελευθεριών και «επανένωση».
Αρετή και τόλμη
Είναι αυταπόδεικτο ότι οι διαπραγματεύσεις θα ναυαγήσουν, γιατί το ναυάγιο δεν θα βλάψει την Τουρκία. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι η συγκυρία της στιγμής δεν μας ευνοεί. Αφήσαμε να εκφυλιστεί το συγκριτικό μας πλεονέκτημα, του ότι είμαστε ένας από τους εταίρους της Ε.Ε., αφήσαμε στην τύχη της τη Δ΄ Διακρατική, ανεχόμαστε τον εμπαιγμό της Τουρκίας για τις υποχρεώσεις που ανέλαβε και τώρα δεχόμαστε τον εκβιασμό της λύσης ή κλεισίματος του Κυπριακού, με όρους υποταγής, εντός του 2010. Ας κατανοήσουμε ότι η μόνη ώρα για να λυθεί το Κυπριακό είναι η ώρα που θα δώσουμε την ψήφο μας για να ενταχθεί η Τουρκία στην Ε.Ε., υπό την προϋπόθεση και πάλι ότι δεν θα απεμπολήσουμε και τούτο το ορόσημο, όπως απεμπολήσαμε κι όλα τα προηγούμενα. Τούτο όμως θέλει επιμονή, υπομονή, αρετή και τόλμη, που μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να ανθίζουν μεταξύ μας. Αντίθετα, σπανίζουν, αν δεν είναι υπό εξαφάνισιν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου