Η ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΕΘΝΙΚΗ ΞΕΦΤΙΛΑ!!ΣΤΟ ΤΙΜΗΜΕΝΟ ΘΩΡΗΚΤΟ ΑΒΕΡΩΦ ΠΟΥ ΕΧΥΝΑΝ ΑΙΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙΑ Η ΧΡΟΥΣΑΛΑ ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ & ΒΙΖΙΤΟΥΔΕΣ

ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΗΣ ΚΡΕΜΟΥΣΕ ΤΑ ΑΡΜΑΤΑ,

ΧΟΡΕΥΕΙ ΤΣΙΦΤΕΤΕΛΙΑ Η ...ΧΡΟΥΣΑΛΑ!

Το πλοίο-σύμβολο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, αλλά και ζωντανή ιστορία των αγώνων του ελληνικού έθνους, παραχωρήθηκε ...; τιμής ένεκεν στον εφοπλιστή Λεό Πατίτσα και τη σύζυγό του Μαριέττα Χρουσαλά για να μετατραπεί σε πίστα χορού για celebrities, μοντέλα και κοσμικές κυρίες.

Μετά το «Island» και τον «Αστερα», οι νεόνυμφοι, με τις ευλογίες του Ελληνικού Στρατού, συνέχισαν τις εορταστικές εκδηλώσεις του γάμου τους πάνω στο ιστορικό θωρηκτό, σε μια βραδιά με νταούλια, ζεϊμπέκικα και καρσιλαμάδες.

Αποκορύφωμα της βραδιάς ντροπή, οι αναμνηστικές φωτογραφίες των μοντέλων με τα δωδεκάποντα να λικνίζονται κάτω από τα κανόνια του θωρηκτού που για τον Στρατό αποτελεί μουσείο Ιστορίας.

Το ερώτημα βεβαίως είναι αν είχε ενημερωθεί για το κοσμικό πάρτι στο πλοίο η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αμυνας και, αν όχι, τι θα πράξει τώρα μετά τη διαπίστωση ότι το θωρηκτό μετατράπηκε σε ντισκοτέκ, σε ένα γλέντι χορού στο οποίο βρέθηκαν να συμμετέχουν ακόμη και αξιωματικοί του πλοίου!

Στο πάρτι του ζεύγους Πατίτσα Χρουσαλά κυριάρχησαν, εκτός από τους καρσιλαμάδες, και τα κουφέτα που προσφέρονταν πάνω στο πλοίο στους καλεσμένους, ενώ είδηση της βραδιάς ήταν η αναγγελία της ενσωμάτωσης της συζύγου του κ. Πατίτσα και πρώην τηλεπερσόνας Μαριέττας Χρουσαλά στη ναυτιλιακή εταιρεία της οικογένειας.

Και ποιο θα μπορούσε να είναι καλύτερο σημείο από την αναγγελία μιας τέτοιας σημαντικής προσχώρησης από το θωρηκτό «Αβέρωφ» ...;

Το πλοίο σύμβολο του Πολεμικού Ναυτικού έγινε κυριολεκτικά αγνώριστο προκειμένου να φιλοξενήσει το πάρτι της εταιρείας «Atlas Maritime» του νεαρού εφοπλιστή, στο περιθώριο των φετινών «Ποσειδωνίων». Μέχρι και πίστα είχε στηθεί στο κατάστρωμα προκειμένου να χορέψουν οι καλεσμένοι του Λεό Πατίτσα.

Το θέαμα με τις στολισμένες ανθοστήλες και τις γλάστρες με τα λουλούδια στην είσοδο του θωρηκτού παρέπεμπε περισσότερο σε άλλο ένα γαμήλιο πάρτι του ζεύγους παρά σε εταιρική εκδήλωση. Υπήρχε ακόμα και ειδικός μπουφές που είχε μόνο κουφέτα σε διάφορα χρώματα, για όσους προφανώς δεν ήταν καλεσμένοι στον γάμο, ενώ σε άλλους δύο μπουφέδες πάνω στο κατάστρωμα σερβιρίζονταν τα ποτά.

Οι καλεσμένοι, που άρχισαν να καταφτάνουν λίγο μετά τις 8 το βράδυ, είχαν την ευκαιρία, αν το επιθυμούσαν, να ξεναγηθούν στο πλοίο σύμβολο του Πολεμικού Ναυτικού, κάτι που έπραξαν αρκετοί από αυτούς. Οταν άρχισε να νυχτώνει ακόμη και τα προσχήματα έπεσαν. Ενας προβολέας φώτισε σε άλλο πλοίο το σήμα της εταιρείας του κ. Πατίτσα και ο χορός άρχισε με δημοτικά και φόντο τα κανόνια του πλοίου.

Ο κ. Πατίτσας έφτασε μόνος του λίγο μετά τις οκτώ με την εντυπωσιακή λευκή Aston Martin του και υποδέχτηκε «βαριά» ονόματα της ελληνικής ναυτιλίας, όπως οι κύριοι Γιάννης Ξυλάς, Νίκος Τσάκος και Θόδωρος Βενιάμης. Σε όλους τους καλεσμένους προσφερόταν Bellini ως welcοme drink, η σαμπάνια έρρεε άφθονη, όπως και το κρασί, καθώς και άλλα οινοπνευματώδη ποτά, ενώ οι γαστριμαργικές επιθυμίες των καλεσμένων ικανοποιήθηκαν με μια ποικιλία γεύσεων στην οποία κυριαρχούσε το κρέας.

Στο αναλόγιο, που είχε στηθεί ακριβώς κάτω από τα κανόνια του ιστορικού πλοίου, μίλησαν ο Λεό Πατίτσας, η μητέρα του Μαριγώ Λεμού-Πατίτσα και ο κυβερνήτης του «Αβέρωφ», αρχιπλοίαρχος εν εφεδρεία Ευάγγελος Γαβαλάς.

Η πεθερά της Μαριέττας Χρουσαλά ήταν αυτή που ανακοίνωσε την έλευση της πρώην παρουσιάστριας στην οικογένεια αλλά και στην εταιρεία του γιου της, και μάλιστα σε άπταιστα αγγλικά. Με grande εμφάνιση και εντυπωσιακά κοσμήματα, η κυρία Λεμού Πατίτσα έσυρε πρώτη τον χορό συνοδευόμενη από τον γιο, τη νύφη της και άλλους καλεσμένους στην πίστα που είχε στηθεί στο κατάστρωμα του θωρηκτού, ενώ τα φωτορυθμικά φώτιζαν όλο το πλοίο.

Οι καρσιλαμάδες, τα νησιώτικα και τα τσιφτετέλια αντικατέστησαν όχι και τόσο κομψά τις lounge και jazz μελωδίες που κυριαρχούσαν μέχρι κάποια ώρα στο πάρτι, το οποίο έφτασε στο τέλος του λίγο πριν από τη 1.30 τα μεσάνυχτα της περασμένης Πέμπτης.

«Εξηγήσεις» από το διευθυντή του παροπλισμένου θωρηκτού Αβέρωφ ζήτησε ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού αντιναύαρχος Δημήτρης Ελευσινιώτης μετά την αποκάλυψη από το Πρώτο Θέμα ότι την προηγούμενη Πέμπτη ο εφοπλιστής Πατίτσας διοργάνωσε πραγματικό γλέντι με μοντέλα στο κατάστρωμα του ιστορικού πλοίου που έχει χαρακτηριστεί μουσείο.

Αφότου το Πρώτο Θέμα αποκάλυψε τις φωτογραφίες από το «πανηγύρι» πάνω στο θωρηκτό Αβέρωφ και κυρίως μετά τη δημοσίευση των εικόνων με διάφορα μοντέλα που φορούσαν μίνι να ποζάρουν σε ιδιότυπες στάσεις μπροστά από τα κανόνια του θωρηκτού, στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού προκλήθηκε αναστάτωση.

Κι αυτό η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού που παραχώρησε την άδεια για να γίνει η σχετική εκδήλωση πάνω στο πλοίο μουσείο θεωρούσε ότι επρόκειτο για μια απλή δεξίωση με κοκτέιλς και αναψυκτικά στο πλαίσιο της έκθεσης Ποσειδώνια 2010. Στην άκρως απολογητική ανακοίνωση που εξέδωσε το ΓΕΝ αναφέρεται ότι:

«το ΓΕΝ είχε ενημερωθεί ότι επί του ΠΝΜ Γ. Αβέρωφ επρόκειτο να πραγματοποιηθεί, την Πέμπτη 10 Ιουνίου εκδήλωση για την ολοκλήρωση των «Ποσειδωνίων 2010», τη διοργάνωση της οποίας είχε αναλάβει η ναυτιλιακή εταιρείας Atlas Maritime. Για το λόγο αυτό άλλωστε το ΓΕΝ προχώρησε στην παραχώρηση του».

Τελικώς αντί για συζητήσεις και ποτά υπό τους ήχους απαλής μουσικής, τα μοντέλα και οι εφοπλιστές ξεσήκωσαν το θωρηκτό με χορούς, τραγούδια και φωτογραφήσεις νεαρών κυριών με light εμφάνιση.

Η ηγεσία του Πολεμικού ναυτικού έχει ήδη διατάξει έρευνα για να διακριβωθεί τι ακριβώς συνέβη στο θωρηκτό την προηγούμενη Πέμπτη και μ ευθύνη ποίων.

Ήδη ο διευθυντής του Αβέρωφ, έφεδρος αρχιπλοίαρχος Ευάγγελος Γαβαλάς έχει κληθεί να δώσει «έγγραφες εξηγήσεις για το τι ακριβώς έγινε στο χώρο». Το ΓΕΝ προαναγγέλλει ότι εφόσον «προκύψουν ευθύνες για συγκεκριμένα πρόσωπα, αυτές θα καταλογιστούν».

Ενώ όμως η «τιμωρία» μοιάζει να αφορά μόνο το διευθυντή του πλοίου μουσείου, παραμένει κρίσιμο το ερώτημα

ποιοι αξιωματικοί από την ηγεσία του ΓΕΝ συναίνεσαν να γίνει το πάρτι πάνω στο θωρηκτό Αβέρωφ και κυρίως ποιες εγγυήσεις έλαβαν ότι η δεξίωση θα γίνει σε κόσμιο πλαίσιο, τέτοιο που να ταιριάζει στην ιστορική βαρύτητα του χώρου.

apollonios

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΒΕΒΗΛΩΜΕΝΗ ΑΠΟ ΞΩΒΥΖΕΣ ΤΩΝ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΝΑΔΙΚΩΝ Η ΑΛΛΙΩΣ ΠΟΡΝΕΣ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ, ΕΦΟΠΛΙΣΤΕΣ, ΚΑΙ ΒΙΖΙΤΟΥΔΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΤΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΕΝ!

ΝΑ ΤΑ ΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΑΛΛΟΥ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΚΑΙ ΑΝ "ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΝ" Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΟΣΩΝ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΞΗΛΩΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΗΝ ΒΓΑΛΟΥΝ ΜΕ ΜΙΑ ΕΠΙΠΛΗΞΗ. ΠΟΙΟΙ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΙ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΜΕ ΟΝΟΜΑΤΑ

ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ!

ΤΑ ΠΡΟΔΟΤΙΚΑ ΚΟΛΠΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΠΕΡΝΟΥΝ ΑΛΛΟ

ΤΑ ΕΧΕΤΕ ΞΕΦΤΙΛΙΣΕΙ ΟΛΑ

ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΒΕΒΗΛΩΣΑΤΕ

ΠΡΑΞΤΕ ΤΑ ΔΕΟΝΤΑ

Δείτε την ιστορία του ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΜΑΣ ΠΛΟΙΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥ ΕΜΕΙΣ ΑΝΑΠΝΕΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΚΑΙ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΙΣΑΘΛΙΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΡΟΥΦΗΞΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ ΝΑ ΠΟΔΟΠΑΤΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΣΕΛΓΟΥΝ ΠΑΝΩ ΤΟΥ!

Λέων Πατίτσας,Μαριέττα Χρουσαλά: μετέτρεψαν το θωρηκτό Αβέρωφ, τη δόξα του Πολεμικού Ναυτικού σε venue για ξεφάντωμα με 12ποντα

Το πλωτό μουσείο -θωρηκτό Αβέρωφ επιβάλλει σεβασμό. Διαβάστε πώς το καταδρομικό έγινε μνημείο που τιμά αυτούς που υπηρέτησαν και έπεσαν στη διάρκεια της ένδοξης ιστορίας μας και διαπιστώστε πόση αμετροέπεια χρειάζεται για να προσβάλλεις την κληρονομιά των θαλασσών.

Δέκα χρόνια μετά τον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό διέθετε μια ελάχιστη δύναμη απαρχαιωμένων τορπιλοβόλων και τριών γαλλικών θωρηκτών που είχαν κατασκευασθεί το 1889.

Η επιτακτική ανάγκη για τη δημιουργία αξιόμαχου στόλου είχε ως αποτέλεσμα την ενίσχυση του στόλου -στα τέλη του 1908- με τέσσερα καινούργια αγγλικά και τέσσερα γερμανικά αντιτορπιλικά. Σε αυτά επρόκειτο να προστεθεί το Θωρηκτό-Καταδρομικό «Γ. Αβέρωφ», η Δόξα του Πολεμικού Ναυτικού.

Για την ανανέωση του Στόλου η τότε κυβέρνηση Μαυρομιχάλη είχε απευθυνθεί στα Ναυπηγεία Ορλάντο στο Λιβόρνο της Ιταλίας, όπου εκείνη ακριβώς την εποχή κατασκευαζόταν ένα θωρηκτό – καταδρομικό το οποίο είχε παραγγελθεί και επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί από το Ιταλικό Ναυτικό. Όμως, η ακύρωση της παραγγελίας από τη μεριά των Ιταλών και η άμεση προκαταβολή του 1/3 της συνολικής αξίας του πλοίου επέτρεψαν την απόκτηση του θωρηκτού από την Ελλάδα. Το ποσόν της προκαταβολής προήλθε από τη διαθήκη του Γεωργίου Αβέρωφ, ενώ τα 2/3 καλύφθηκαν με εξωτερικό δανεισμό.

Το 10.200 τόνων θωρακισμένο εύδρομο (όπως ακριβέστερα περιγράφεται) είχε ιταλικές μηχανές 19.000 ίππων, 22 γαλλικούς λέβητες, γερμανικές γεννήτριες και αγγλικά πυροβόλα 190 και 234 χιλιοστών τύπου ARMSTRONG. Η μέγιστη ταχύτητα που ανέπτυσσε το Θωρηκτό ήταν 23 κόμβοι.

Το «Γ. Αβέρωφ» καθελκύστηκε στις 12 Μαρτίου (27 Φεβρουαρίου με το παλαιό ημερολόγιο) 1910 και την 11 Σεπτεμβρίου 1911 κατέπλευσε στο Φάληρο, όπου έγινε δεκτό από τους Έλληνες με ενθουσιασμό.

Το Θωρηκτό δεν άργησε να γνωρίσει το βάπτισμα του πυρός. Τον Οκτώβριο του 1912, με την έναρξη του Πρώτου Βαλκανικού Πολέμου, το «Αβέρωφ», επικεφαλής του Στόλου του Αιγαίου υπό τον Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη, απέπλευσε προς τα Δαρδανέλια. Κατέλαβε τη Λήμνο και στον όρμο του Μούδρου εγκαταστάθηκε το προχωρημένο αγκυροβόλιο του Στόλου. Ακολούθησε η κατάληψη του Αγίου Όρους, των νησιών του βορείου και ανατολικού Αιγαίου (Θάσος, Σαμοθράκη, Ίμβρος, Τένεδος, Αγ. Ευστράτιος, Μυτιλήνη, Χίος) .

Η σύγκρουση με τον τουρκικό στόλο ήταν πλέον αναπόφευκτη. Ο Ναύαρχος Κουντουριώτης έδωσε επιθετικό χαρακτήρα στον ελληνικό σχεδιασμό. Διέταξε το στόλο του να αρχίσει να πλέει από βορρά προς νότο, οπότε ο οθωμανικός στόλος εμφανίσθηκε στην έξοδο των Στενών.

Τότε ο Κουντουριώτης απηύθυνε το περίφημο σήμα του στα ελληνικά πλοία που συνέπλεαν με το «Γ. Αβέρωφ»: «Με την δύναμιν του Θεού και τας ευχάς του Βασιλέως μας και εν ονόματι του Δικαίου πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου και με πεποίθησιν προς την νίκην εναντίον του εχθρού του Γένους».

Η έκβαση των ναυμαχιών της Έλλης (3 Δεκεμβρίου 1912) και της Λήμνου (5 Ιανουαρίου 1913) που ακολούθησαν, διέλυσε τις προσδοκίες του Σουλτάνου και της Υψηλής Πύλης για τον έλεγχο του Αιγαίου. Ο οθωμανικός στόλος δεν θα επιχειρούσε πια νέα έξοδο στο Αιγαίο.

Κατά το μεγαλύτερο μέρος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η Ελλάδα παρέμεινε ουδέτερη. Όμως το 1917 η Κυβέρνηση του Ε. Βενιζέλου απεφάσισε να συμμετάσχει στον πόλεμο, στο πλευρό των Συμμάχων.

Με το τέλος της παγκόσμιας σύρραξης -Οκτώβριος 1918- η Τουρκία συνθηκολόγησε (ανακωχή του Μούδρου) και η Ελλάδα βρέθηκε στην πλευρά των νικητών. Το «Γ. Αβέρωφ» κατέπλευσε στην Κωνσταντινούπολη και εκεί ύψωσε την ελληνική σημαία ως μία από τις νικήτριες δυνάμεις του Μεγάλου Πολέμου.

Μετά την υπογραφή των συνθηκών ειρήνης το «Γ. Αβέρωφ» μαζί με τον υπόλοιπο στόλο μετέφερε τα ελληνικά στρατεύματα στην Ιωνία. Οι εξελίξεις των επιχειρήσεων στη Μικρά Ασία διέγραψαν γρήγορα αρνητική πορεία που κατέληξε στην Καταστροφή του ‘22.

Το «Γ. Αβέρωφ» βρέθηκε ξανά στα μικρασιατικά παράλια, τούτη τη φορά για να βοηθήσει στη μεταφορά των στρατευμάτων και του ξεριζωμένου ελληνικού στοιχείου.

Με την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Ελληνικός Στόλος αποδημεί στην Αλεξάνδρεια και μαζί του φεύγει και το «Γ. Αβέρωφ». Από την Αλεξάνδρεια το Θωρηκτό θα βρεθεί στη Βομβάη, περιπολώντας στον Ινδικό Ωκεανό.

Με το τέλος του πολέμου, το Θωρηκτό, έχοντας εκπληρώσει το χρέος του αγκυροβόλησε, μαζί με τον υπόλοιπο στόλο, στο Φάληρο, στις 17 Οκτωβρίου 1944, φέρνοντας πίσω στην Πατρίδα την τότε Ελληνική Κυβέρνηση.

Όμως το πλοίο είχε ‘γεράσει’ και το 1952 διατάχθηκε ο παροπλισμός του. Από το 1956 μέχρι το 1983, το Θωρηκτό βρέθηκε πρυμνοδετημένο στον Πόρο. Το 1984 το Πολεμικό Ναυτικό αποφάσισε να το αποκαταστήσει ως μουσείο πλέον και έτσι, μετά από τριάντα χρόνια στο περιθώριο, το Θωρηκτό ξεκίνησε τη νέα του πορεία. Την ίδια χρονιά το πλοίο ρυμουλκήθηκε από τον Πόρο και κατέληξε στο Φάληρο, όπου άρχισαν οι εργασίες αποκατάστασής του.

Το μέγεθος της δαπάνης για τη σταθεροποίηση – αποκατάσταση από το 1985 μέχρι σήμερα είναι μεγάλο και ένα μεγάλο μέρος των δαπανών προήλθε από δωρεές ιδιωτών, οι σημαντικότερες των οποίων ήταν της Κυπριακής Δημοκρατίας, της οικογένειας Λάτση και του Ιδρύματος Ωνάση.

Σήμερα το πλοίο-μουσείο «Γ. Αβέρωφ» αποτελεί μνημείο που τιμά αυτούς που υπηρέτησαν και έπεσαν στη διάρκεια της ένδοξης ιστορίας του, υποκαθιστώντας, έστω και κατά στοιχειώδη τρόπο, την έλλειψη μνείας των ναυτικών αγώνων στο επίσημο μνημείο του Κράτους. Συνάμα διατηρεί ζωντανά τα μη-απτά ανθρώπινα αποθέματα, όπως η κληρονομιά των θαλασσών, η σημασία των θαλασσίων μεταφορών και η ελκυστικότητα του ναυτικού επαγγέλματος, όπου η αξιοπρέπεια, το ήθος και η δημοκρατική αντίληψη, είναι κοινός τόπος συνάντησης όλων των ναυτικών.

Το Θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» αποτελεί εδώ και χρόνια μια δραστήρια εκπαιδευτική κοινότητα με καθημερινές επισκέψεις σχολείων, ιδρυμάτων, οργανισμών, καθώς και πλήθους ιδιωτών. Με τις επισκέψεις αυτές πραγματοποιείται και η δεύτερη πτυχή του οράματος του δωρητή, που ήθελε το πλοίο, παράλληλα με τον εθνικό του σκοπό, να εκπληρώνει και εκπαιδευτική αποστολή.

Πηγή