Ο Αλαβάνος, ο Εθνικός Ύμνος και η ουσία του θέματος

«…Σκύλους και μιαρούς αποκαλεί τους Τούρκους και τους εβραίους, που σφαγιάσθηκαν στην Τροπολιτσά ο Διονύσιος Σολωμός. Μήπως λοιπόν θα πρέπει να τεθεί εκτός νόμου και ο Ύμνος εις την Ελευθερία σαν «ρατσιστικό» κείμενο;”

«Θανάσης Τριαρίδης, Η «Ελευθερία» που σφάζει αμάχους: «…οι στροφές 35-73 του Ύμνου εις την Ελευθερίαν είναι ένα από τα πιο απάνθρωπα και πιο φριχτά ποιήματα της νεώτερης ευρωπαϊκής λογοτεχνίας.» Μακεδονία 10-4-2005

Δεν παραλλήλισε τυχαία ο Αλαβάνος τα γεγονότα του Δεκέμβρη, που κάποιοι παρουσιάζουν σαν… εξέγερση (ωραία εξέγερση με την αστυνομία να έχει κατεβασμένα τα χέρια κάτω…), με τα όσα αναφέρει στον Ύμνο της Ελευθερίας ο Διονύσιος Σολωμός. Το θέμα δεν είναι φιλολογικό και δεν βρίσκεται στο σημείο εάν στον συγκεκριμένο στίχο οι λέξεις είναι «βία» ή «βιά».

Το θέμα είναι ότι στο σύνολό του ο Ύμνος στην Ελευθερία είναι ένα ποίημα, το οποίο πράγματι περιέχει την περιγραφή βιαίων πράξεων που έγιναν όμως για την Εθνική Ελευθερία και όχι την αναρχο-αλητεία.Μας λέει δηλαδή, ο πάμπλουτος μπολσεβίκος Αλαβάνος, όπως δέχεστε την βία του Εθνικού Ύμνου και την σφαγή Τούρκων και Εβραίων στην Τριπολιτσά, έτσι να δεχθείτε και τα γεγονότα του Δεκέμβρη γιατί η βία είναι βία και δεν υπάρχουν, για να χρησιμοποιήσω την έκφρασή του, «καλλιστεία βίας». Δεν έχει όμως την πολιτική τόλμη να φθάσει ως το τέλος να πει τα πράγματα ξεκάθαρα… Θα σας βοηθήσουμε εμείς για να καταλάβετε τι εννοεί ο Αλαβάνος μέσα από δημοσιεύματα ανθρώπων του πολιτικού χώρου στον οποίο βρίσκεται και κειμένων τους κατακριτικών για τον ύμνο της Ελευθερίας.

Η «Αυγή» επί παραδείγματι, η επίσημη εφημερίδα του κόμματος του Αλαβάνου γράφει στα 2003:

“ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 26 Σεπτεμβρίου 2003, ΘΕΜΑ: ΟΤΑΝ Η «ΑΥΓΗ» ΘΥΜΙΖΕΙ ΣΤΗΝ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» ΤΙ ΞΕΧΑΣΑΝ ΤΑ «ΙΣΤΟΡΙΚΑ» ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ… Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) επισημαίνει προσυπογράφοντας το σημερινό σχόλιο της «Αυγής» για το χθεσινό τεύχος του εβδομαδιαίου ένθετου περιοδικού «Ιστορικά» της «Ελευθεροτυπίας»…

ΑΥΓΗ 26/9/2003 Αλληλογραφία προς Εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, “Ιστορικά”:

Στο χθεσινό αφιέρωμά σας για την Άλωση της Τριπολιτσάς μόλις και μετά βίας αναφέρονται τρεις γραμμές για τις σφαγές των Ελλήνων εις βάρος Τούρκων, Αρβανιτών και Εβραίων. Κι όμως, αν είχατε διαβάσει τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν του Δ. Σολωμού (α, τι νύχτα ήταν εκείνη που την τρέμει ο λογισμός…), θα γνωρίζατε ότι εθνικό είναι το αληθές.”

Επί του θέματος επίσης, αρθρογράφησε και στην εφημερίδα «Μακεδονία» ο γνωστός αριστερός Τριαρίδης προκαλώντας σφοδρή αντίδραση, η οποία οδήγησε τελικά και στην απομάκρυνση από την εφημερίδα. Ιδού τι έγραψε σχετικά:

«Θανάσης Τριαρίδης, Η «Ελευθερία» που σφάζει αμάχους: «…οι στροφές 35-73 του Ύμνου εις την Ελευθερίαν είναι ένα από τα πιο απάνθρωπα και πιο φριχτά ποιήματα της νεότερης ευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Σαφώς και υπήρξαν ποιητές που υποστήριξαν διαφόρους δολοφόνους και λογής φασίστες: μα προσωπικά δεν έχω διαβάσει άλλον ποιητή τέτοιου μεγέθους να δοξολογεί μέσα στην ίδια του την ποίηση τη σφαγή αμάχων από ένοπλους σφαγιαστές. Να το πω αλλιώς: και ο Πάουντ και ο Χάμσουν και ο Σελίν υποστήριξαν με θέρμη τους Ναζί - ωστόσο κανένας τους δεν δημοσίευσε ένα ποίημα ή πεζό που να δοξολογεί τα Ες Ες περιγράφοντας αναλυτικά το πώς έβαζαν τους Εβραίους στους θαλάμους αερίων.» (Μακεδονία της Κυριακής, στις 10-4-2005)»

Ένας από τους ελάχιστους υπερασπιστές του, τότε, ο καθηγητής Τσιάκαλος, τον οποίον πήρε ο Χριστόφιας στην Κύπρο και άλλαξε τα φώτα στα σχολικά βιβλία των Ελλήνων στην μεγαλόνησο!

Με το θέμα είχαμε ασχοληθεί και είχαμε γράψει για τα κατακριτικά προς τον Εθνικό Ύμνο κείμενα της αριστεράς:

Αυτές τις αναφορές στον Διονύσιο Σολωμό τι την ήθελαν; Όμως γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν γιατί ελάχιστοι σε αυτόν τον τόπο έχουν κάνει τον κόπο να διαβάσουν και τις 158 στροφές του Ύμνου εις την Ελευθερίαν. Ε, λοιπόν, για την Άλωση της Τριπολιτσάς γράφει μεταξύ άλλων ο Διονύσιος Σολωμός, τον οποίον επικαλούνται, στον Ύμνο προς την Ελευθερία και συγκεκριμένα στην στροφή 68 και 69:

«Ολιγόστευαν οι σκύλοι,
και Αλλά εφώναζαν, Αλλά
και των Χριστιανών τα χείλη
Φωτιά εφώναζαν, φωτιά.

Λεονταρόψυχα εκτυπιούντο,
Πάντα εφώναζαν φωτιά,
Και οι μιαροί κατασκορπιούντο,
Πάντα σκούζοντας Αλλά».

Μετά από τους στίχους αυτούς αμφιβάλλει κανείς ότι ο Διονύσιος Σολωμός υπήρξε, σύμφωνα με το «Παρατηρητήριο», την «Αυγή» και την λοιπή «προοδευτική» συντροφία ένας αδίστακτος ρατσιστής; Και αν δεν το κατάλαβαν σκύλους και μιαρούς αποκαλεί τους Τούρκους και τους εβραίους, που σφαγιάσθηκαν στην Τροπολιτσά.

Μήπως λοιπόν θα πρέπει να τεθεί εκτός νόμου και ο Ύμνος εις την Ελευθερία; Και αυτό δεν αποκλείεται…

Πηγή