«Και να χιόνιζε, εγώ πάλι θα ερχόμουν στον Αϊ-Γιώργη σήμερα», μου λέει η Σεμά. Είναι μουσουλμάνα, πιστεύει στον Αλλάχ αλλά και στα θαύματα του ΑϊΓιώργη του Κουδουνά! Πέρσι του ζήτησε σπίτι και της το έδωσε! Κάθε χρόνο στις 23 Απριλίου χιλιάδες Τούρκοι συνωστίζονται στην Πρίγκηπο και κάνουν την ευχή τους στον Άγιο.Η Σεμά μοίραζε ζάχαρη στην έξοδο της εκκλησίας. «Ήρθα εδώ για να τον ευχαριστήσω», μου λέει.
Πρώτη φορά άκουσε για τον θαυματουργό άγιο στην τουρκική τηλεόραση πέρσι. Είδε τις ουρές των Τούρκων που περίμεναν έξω από την εκκλησία με τις ώρες για να ανάψουν ένα κερί και να κάνουν την ευχή τους. Ήταν 23 Απριλίου, αλλά αποφάσισε να πάει έστω και την άλλη μέρα. «Είναι θέμα πίστης. Ο άγιος με άκουσε και πραγματοποίησε την ευχή μου», μου λέει η Σεμά. Θα πάει και του χρόνου για να κάνει μια άλλη ευχή. Και μέχρι τότε θα διαβάσει στα τουρκικά την Καινή Διαθήκη που της έδωσαν κάποιοι προτεστάντες έξω από το μοναστήρι.
«Θέλω να μάθω για τη θρησκεία του άλλου», μου λέει η Σεμά.
Σιωπή...
Στην πλειονότητά του το μουσουλμανικό ποίμνιο του ΑϊΓιώργη του Κουδουνά αποτελείται από γυναίκες με βαθιά πίστη.
Ακόμη και μαντιλοφορούσες ξεχώριζες στην εκκλησία να προσεύχονται με τις παλάμες ανοιχτές προς τον ουρανό, όπως ακριβώς οι μουσουλμάνοι. Ανηφορίζοντας για το μοναστήρι έβλεπα γυναίκες να ανεβαίνουν ξετυλίγοντας κλωστή μέχρι την είσοδο της εκκλησίας. «Τι σημαίνει η κλωστή;», ρώτησα μία από αυτές. Με κοίταξε στα μάτια και γύρισε αμέσως το πρόσωπό της αλλού. Ύστερα πλησίασα μια άλλη που κρατούσε λάδι. «Θα το πάτε στον άγιο;», τη ρώτησα. Σάστισα όταν είδα ότι και εκείνη έκανε το ίδιο. Με κοίταξε και γύρισε το πρόσωπό της αλλού. Μια κυρία που κατέβαινε από το μοναστήρι μου εξήγησε. «Ούτε κι εσείς δεν πρέπει να μιλάτε όσο ανεβαίνετε. Μπορείτε να μιλήσετε μόνο στην επιστροφή. Όταν πια θα έχετε αφήσει την ευχή πίσω». Κοίταξα γύρω μου. Όλοι ανέβαιναν βουβοί προς τον Αϊ-Γιώργη!
«Να την καλοπαντρέψει»!
«Η Μενε ξέ Χάνιμ μαζί με τις τρεις κόρες της ευχήθηκαν υγεία και ευτυχία. Η κόρη της, η Γκιουλ, μου εκμυστηρεύτηκε όμως ότι ζήτησε από τον άγιο να την καλοπαντρέψει! «Ινσαλλάχ να πραγματοποιηθεί η ευχή μου», μου είπε.
Τους εξήγησα πως μου φαινόταν περίεργο που τόσοι μουσουλμάνοι έτρεχαν σε μια ορθόδοξη εκκλησία. «Ο Θεός είναι ένας, και για τους μουσουλμάνους, και για τους χριστιανούς. Αν κάνεις την προσευχή σου, δεν έχει σημασία αν θα την κάνεις στην εκκλησία ή στο τζαμί», μου απάντησε η Μενεξέ. Ύστερα είδα μια ομάδα Αμερικανών από το Λας Βέγκας να κατεβαίνουν κρατώντας στα χέρια τους τεράστιες άδειες κούτες.
«Τι κουβαλάτε στις κούτες;». «Σκουπίδια», μου απάντησε μία από τις κοπέλες. Τελικά, μου αποκάλυψαν ότι βρίσκονταν σε ειδική αποστολή! Και τις κούτες τις είχαν ανεβάσει γεμάτες με Καινές Διαθήκες! Λίγο πιο πέρα, μια Αμερικανίδα τραγουδούσε σε ρυθμούς ροκ στα τουρκικά «Ιsa seni seviyor» (Ο Χριστός σε αγαπά)!
Χιλιάδες τα χαρτάκια με τις ευχές που οι πιστοί του Αϊ-Γιώργη ρίχνουν μπροστά από την εικόνα του
Έπειτα από 20 λεπτά περπάτημα ανεβήκαμε στην εκκλησία μαζί με τη φίλη μου τη Στέλλα που ήρθε από την Αθήνα για τις διακοπές του Πάσχα. Ξεθεωθήκαμε μέχρι να ανέβουμε. Οι εικόνες όμως ήταν απίστευτες. Η Στέλλα δεν μπορούσε να πιστέψει αυτά που έβλεπε. «Μα είναι τρελοί», άρχισε να μου λέει καθώς έβλεπε τους μουσουλμάνους Τούρκους μέσα στην εκκλησία να μιμούνται ο ένας τις κινήσεις του άλλου. Κάποιος πήγαινε και χάιδευε την εικόνα του ΑϊΓιώργη κι αμέσως τον ακολουθούσαν άλλοι είκοσι! Έγραφαν τις ευχές τους σε ένα χαρτί και τις πέταγαν στο κουτί που έγραφε «Dilek kutusu» (Κουτί Ευχών). «Τι τα κάνετε όλα αυτά τα χαρτάκια;», ρώτησα έναν από τους μοναχούς στο μοναστήρι. Μου εξήγησε ότι επειδή είναι τόσες χιλιάδες διαβάζουν μόνο μια γενική ευχή και μετά τα καίνε.
Ο μοναχός μού είπε ακόμη ότι το φαινόμενο της μαζικής προσέλευσης μουσουλμάνων κατά την ημέρα της ονομαστικής εορτής του Αγίου άρχισε πριν από είκοσι χρόνια. Τότε είχαν γίνει μερικά θαύματα και οι Τούρκοι άρχισαν να τρέχουν στο μοναστήρι. Διαδόθηκε από στόμα σε στόμα ότι ένα παιδάκι μίλησε. Ένα άλλο περπάτησε. Από τότε η προσέλευση των πιστών μουσουλμάνων κάθε χρόνο αυξάνεται! «Φέτος ο κόσμος δεν ήταν και τόσος πολύς επειδή ο καιρός δεν ήταν καλός», μου λέει ο μοναχός, αν και από το πρωί πέρασαν για να αφήσουν την ευχή τους αρκετές χιλιάδες!
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου