Πίσω από τη βιτρίνα της παρέλασης

Η λίστα της ντροπής των εξοπλιστικών προγραμμάτων

Οι δημόσιες σχέσεις του ΥΕΘΑ δεν καλύπτουν τα κενά στην αποτροπή

Σε κατάσταση αφασίας η πολεμική βιομηχανία

Λαμπρή και πάλι η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, επιτυχής η πρωτοβουλία του ΥΕΘΑ κ. Ευ. Μεϊμαράκη να προσκαλέσει εδώ τους υπουργούς Αμύνης των βαλκανικών χωρών, αλλά η πραγματική εικόνα που κρύβεται πίσω από την εντυπωσιακή βιτρίνα της παρελάσεως και το θαυμάσιο κλίμα της συναθροίσεως τόσων υπουργών είναι τουλάχιστον απογοητευτική

Του Μάνου Ηλιάδη

Γιατί η πραγματικότητα είναι ότι ο εφετινός εορτασμός της εθνικής επετείου βρήκε τον αμυντικό μηχανισμό της χώρας στο χαμηλότερο επίπεδό του από τη μεταπολίτευση και μετά.

Για αυτούς που γνωρίζουν την πραγματικότητα, που δεν είναι λίγοι (με πρώτους τους αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων), τα οπλικά συστήματα που μετείχαν στην παρέλαση θα μπορούσαν να προκαλέσουν από ειρωνικά χαμόγελα μέχρι και λύπη.

Συναισθήματα που θα μπορούσαν να γίνουν ακόμη πιο έντονα, αν το μυαλό πήγαινε και σε όσα οπλικά συστήματα δεν συμμετείχαν στην παρέλαση. Και φυσικά δεν μιλάμε μόνο για το τραγελαφικό φαινόμενο της παρελάσεως των υπερσύγχρονων αρμάτων Leopard 2 HEL, που παρήλαυναν…άκακα, χωρίς τα πυρομαχικά τους. Μιλάμε για το σύνολο σχεδόν των μειζόνων οπλικών συστημάτων του οπλοστασίου της χώρας, η διαθεσιμότητα του οποίου έχει φτάσει σε επίπεδα απαράδεκτα έως επικίνδυνα πλέον.

Η στήλη, που συγκέντρωσε έπειτα από μακρά έρευνα τα ποσοστά διαθεσιμότητας του κύριου υλικού του Ε.Δ., δεν μπορεί φυσικά να τα αποκαλύψει. Μπορεί όμως να δώσει μία όσο πιο ανώδυνη εικόνα γίνεται, και αυτή αποσπασματικά, με την ελπίδα ότι αυτό θα προκαλέσει κάποτε το ενδιαφέρον του πρωθυπουργού της χώρας για μία πραγματική και όχι εξωραϊσμένη εικόνα, όπως κατά κανόνα γίνεται, ενημέρωση για την κατάσταση που επικρατεί στον τομέα της άμυνας.

Εικόνα διάλυσης

Επιλεκτικά και μόνο:

Ο Ε.Σ. στερείται μεταφορικών ελικοπτέρων, τα οποία όμως είναι απαράιτητα για την εφαρμογή όλων των σχεδίων επιχειρήσεων .Η διαθεσιμότητα των περίφημων Huey (UH-1H) είναι πλασματική με τα περισσότερα από αυτά να πετάνε μέχρι λίγο κάτω από τις 150 ώρες που προβλέπεται συντήρηση, ώστε να εμφανίζονται ως διαθέσιμα. Τα μεγαλύτερα Chinook (CH-47), το ίδιο. Και ακόμα χειρότερα, τα NH-90, τα οποία αγοράσαμε πανάκριβα και ακόμη δεν μπορούμε να βρούμε κάποια λύση να τα παραλάβουμε.

Στα επιθετικά ελικόπτερα του Ε.Σ., τα Apache, η κατάσταση είναι ίδια και χειρότερη. Η διαθεσιμότητα των παλαιών AH-64A είναι τουλάχιστον απαράδεκτη, ενώ η παραλαβή των καινούριων και υπερσύγχρονων AH-64D που έχουν φτάσει εδώ καθυστερεί, γιατί σκοντάφτει συνέχεια στην ευθυνοφοβία και στην ανικανότητα εξευρέσεως κάποιας λύσεως.

Αν πάμε στα αντιαεροπορικά συστήματα, του Στρατού πάλι, τα ικανά ακόμη OSA-AK είναι χωρίς ανταλλακτικά και τα περισσότερα εκτός ενεργείας, με τα πλέον σύγχρονα TOR-M1 να ακολουθούν ταχύτατα την ίδια πορεία, γιατί δεν μπορέσαμε ακόμη να βρούμε τρόπο προμήθειας των ανταλλακτικών τους. Στα σύγχρονα επίσης πυραυλικά συστήματα μικρού βεληνεκούς (ASRAD) προσπαθούμε, ανεπιτυχώς πάντα, να αγοράσουμε μερικές φιάλες αργού (αέριο χρησιμοποιούμενο για την ψύξη του αισθητήρα) εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια. Όσο για τα μέσου βεληνεκούς πυραυλικά συστήματα HAWK, τα προβλήματά τους λήγουν το 2010 και για την αντικατάστασή τους δεν γίνεται τίποτε όμως.

Οι πολλαπλοί εκτοξευτές ρουκετών MLRS σε λίγο θα ακολουθήσουν την μοίρα των Leopard, γιατί και αυτοί θα μείνουν χωρίς πυρομαχικά, δεδομένου ότι λήγει το όριο ζωής τους και εμείς ακόμη ψαχνόμαστε…

Αν πάμε πάλι στην Πολεμική Αεροπορία, η διαθεσιμότητα των πυραυλικών συστημάτων Crotale (που ουσιαστικά δεν λειτουργού από το 2004) είναι τουλάχιστον τραγική, ενώ οι περίφημοι S-300 όχι μόνο δεν λειτουργούν, αλλά δεν κάνουν ούτε για…επίδειξη.

Αυτό το οποίο, όμως, θα έπρεπε από μόνο του να αποτελέσει το αντικείμενο ειδικής ενημερώσεως του πρωθυπουργού, γιατί η στήλη δεν μπορεί φυσικά να το αποκαλύψει, θα ήταν η διαθεσιμότητα των μαχητικών αεροσκαφών της Π.Α. που καλύπτει σχεδόν όλη την γκάμα των διαθέσιμων, αμερικανικών κυρίως τύπων, αεροσκαφών, από τα γηραιά A-7 μέχρι τα F-16. Μόνη εξαίρεση υα εκσυγχρονισμένα F-4E, για τα οποία ευτυχώς σκέφτηκε κάποιος να κάνει μία συμφωνία για την εν συνεχεία υποστήριξή τους μετά τον προ ετών εκσυγχρονισμό τους.

Αν πάμε στο Ναυτικό, όχι μόνο παραμένει ακόμη χωρίς τα πανάκριβα υποβρύχια που παρήγγειλε από τους Γερμανούς και δεν έχει αγοράσει ακόμη τις…τορπίλες τους (άλλο ανέκδοτο αυτό), αλλά κινδυνεύει να χάσει και την δυνατότητα του συμφωνηθέντος εκσυγχρονισμού των παλαιών, μετά τις πρόσφατες απειλές των Γερμανών να καταγγείλουν την σχετική σύμβαση γιατί απλούστατα δεν τους πληρώνουμε.

Εάν, δε, βγάζαμε στον αέρα την διαθεσιμότητα των κύριων μονάδων επιφάνείας του στόλου (φρεγατών), δεν ξέρουμε αν θα έβαζαν τα γέλια οι αναγνώστες ή οι Τούρκοι. Όσο για τα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας P-3 Orion, είναι ζήτημα αν μπορούν να επιχειρούν πλέον πάνω από ένα!

Προσθέστε στα παραπάνω ότι ακόμη και τα σύγχρονα και σχετικώς πρόσφατα αποκτηθέντα συστήματα επιτηρήσεως του Αιγαίου BOR-A 550 ετέθησαν και αυτά εκτός λειτουργίας, και η συνοπτική αυτή εικόνα συμπληρώνεται.

Άτακτη φυγή

Αυτά, δε, χωρίς καμία αναφορά στο θέμα των αθρόων παραιτήσεων των αξιωματικών και των τριών Κλάδων, τις συνεχιζόμενες παραιτήσεις των ΕΠΟΠ και – αυτό που είναι και το πλέον επικίνδυνο από όλα – το δύσκολο πλέον ελεγχόμενο κλίμα έντονης δυσαρέσκειας και απογοητεύσεως που επικρατεί μεταξύ των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων. Σε όλα αυτά δεν προσθέτουμε και την κατάσταση αφασίας στην οποία έχει περιέλθει η αμυντική βιομηχανία της χώρας, γιατί αυτό είναι μάλλον περιττό μετά από όλα τα παραπάνω.

Αυτό που είναι το τραγικό ενώπιον αυτής της καταστάσεως είναι το γεγονός ότι ουδείς ασχολείται σοβαρά με το θέμα της άμυνας της χώρας ή ενημερώνει τον πρωθυπουργό. Και το ακόμη τραγικότερο ότι, με την πολιτική κατάσταση να είναι όπως είναι και τη συνέχειά της να προβλέπεται μάλλον ακόμη χειρότερη, δεν φαίνεται να υπάρχει κανένας άλλος τρόπος αφυπνίσεως εκτός από μία νέα εθνική ντροπή τύπου Ίμια.

Πηγή:Κόσμος του Επενδυτή
αρ.φυλ.311
σελ.37