Μυστικές συνομιλίες

Του Βία Λειβαδά

Σε πλήρη συσκοτισμό γίνονται οι συνομιλίες που αφορούν το μέλλον της πατρίδας μας και κατά συνέπεια και του κυπριακού Ελληνισμού. Δεν γνωρίζουμε τι τεκταίνονται πίσω από τις πλάτες μας μέσα στις κλειστές για μας αίθουσες των διαπραγματεύσεων. Αν δεν μιλήσει η τουρκοκυπριακή πλευρά δεν μαθαίνουμε τίποτε. Ποιον λοιπόν αφορούν οι συνομιλίες; Με τον τρόπο που γίνονται, έχω την πεποίθηση ότι στοχεύουν ναι ικανοποιήσουν μόνο για τους σταθερούς εχθρούς της Κύπρου Άγγλους και Αμερικανούς, οι οποίοι είμαι βέβαιος ότι γνωρίζουν κάθε λεπτομέρεια. Εκτός από τον Κυπριακό λαό, τον οποίο αφορά άμεσα.

Αυτή η περιφρόνηση προς το λαό είναι απαράδεκτη. Δεν είμαστε υπήκοοι αλλά πολίτες αυτής της χώρας. Οι υπήκοοι απλά διαβιούν στον τόπο, χωρίς να ενδιαφέρονται για τα προβλήματα της χώρας και την πρόοδό της. Εκτιμούν μόνο ό,τι μπορούν να πάρουν, τα ωφέλη που θα αποκτήσουν, άσχετα με ποιο τρόπο, άλλα δεν ενδιαφέρονται να προσφέρουν για την ευημερία, την ασφάλεια και την πρόοδο της χώρας. Απεναντίας, ο πολίτης είναι ο συμμέτοχος στην πόλη, εκείνος που ενδιαφέρεται για την πρόοδο και το καλό της. Εκείνος που συμμετέχει στα κοινά, διαθέτει χρόνο να προσπαθεί για την ανάπτυξη του πολιτισμού και την πρόοδο της κοινωνίας και την υπερασπίζεται, ακόμα και με τη ζωή του, όταν κινδυνεύει.
Ο πολίτης σε καμία περίπτωση δεν εργάζεται ενάντια στην πατρίδα του, μόνο για το καλό της. Δεν συνεργάζεται με τα ξένα συμφέροντα, δεν γίνεται οδοιπόρος στα Σούσα για ιδιοτελείς σκοπούς. Επομένως έχει δικαίωμα να μαθαίνει για τις συνομιλίες που αφορούν το μέλλον του και να εκφράζει την άποψή του ώστε αυτές να οδηγηθούν σε λύση που να είναι με βεβαιότητα αποδεκτή.

Ανησυχούμε και αγωνιούμε για την πορεία και το είδος της λύσης που επιδιώκει ο πρόεδρος. Δεν γνωρίζουμε τι επιδιώκει, γιατί δεν έχει γίνει καμία συμφωνία από τα κόμματα που εκπροσωπούν, καλά ή κακά τον κυπριακό Ελληνισμό. Ακούσαμε από τον πρόεδρο της βουλής ότι οι «φίλοι» μας ζητούν «να αποδεχθούμε τον εποικισμό, την παραμονή τουρκικών στρατευμάτων στη Κύπρο, να απαρνηθούμε το δικαίωμα στη περιουσία, να απαρνηθούμε ότι στην Κύπρο παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, να αποδεχθούμε τα επεμβατικά δικαιώματα της Τουρκίας, όπως και τις εγγυήσεις της Τουρκίας και όχι της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Ασφαλώς αυτά δεν είναι καθησυχαστικά. Έτσι είναι πράγματι, κι αν είναι έτσι τι κάνει ο πρόεδρος και δεν καταγγέλλει διεθνώς αυτές τις απαιτήσεις της Τουρκίας; Μήπως στηρίζεται απάνω στη φιλία του «συντρόφου» του, που τον απαρνήθηκε και του απαγόρευσε να τον αποκαλεί «σύντροφο», αφού δεν πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο που ήταν στη δεκαετία του ΄80. Το κυριότερο επιχείρημα του προέδρου είναι ότι αυτός μπορεί καλύτερα από άλλους να λύσει το κυπριακό λόγω των καλών σχέσεων με τους τ/κ και ιδιαίτερα με το σύντροφό του Ταλάτ. Τώρα που αποδείχθηκε «όμφακες ο θησαυρός» τι σκέπτεται να κάνει;

Είναι κι αυτό ένα από τα προεκλογικά ψέματα με τα οποία μας φλόμωσε χωρίς αντίκρισμα και χωρίς πρόθεση να υλοποιήσει. Έχει ήδη πρασινίζει όλες τις κόκκινες γραμμές που διακήρυττε προεκλογικά και υποχώρησε πέραν κάθε ορίου με κίνδυνο αν η Τουρκία δεχθεί συμφωνία με βάση τις παραχωρήσεις του θα καταλάβει, με βεβαιότητα, όλη την Κύπρο.

Διερωτώμαι όμως τι κάνουν τα δύο κόμματα ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ; Δεν βλέπουν την καταστροφική κατολίσθηση που μας οδηγεί; Πρέπει να γνωρίζουν ότι ο λαός τούς καταλογίζει ήδη ευθύνες γιατί ενώ διαφωνούν με θέματα ουσίας εξακολουθούν να παραμένουν στην κυβέρνηση. Γιατί δεν έχουν το θάρρος να θέσουν καθαρά στον πρόεδρο τις δικές τους θέσεις που αποτελούν τις κόκκινες γραμμές και να απαιτήσουν να τις εφαρμόσει. Και να ενημερώνει το λαό για το τι συζητούν και που καταλήγουν για να γνωρίζει τι αποφασίζεται πίσω από την πλάτη του;

Τι θα συμβεί αν ξαφνικά, όπως αναμένεται, ο πρόεδρος υπογράψει μια αντεθνική λύση που να μας παραδίδει στην Τουρκία; δεν θα είναι και αυτά τα κόμματα συνυπεύθυνα στην παράδοση της πατρίδας μας και στον όλεθρο του κυπριακού Ελληνισμού, που θα αναγκασθεί να αναζητήσει χώρα να τον δεχθεί ως πρόσφυγα;

Ας το σκεφθούν. Ο λαός το σκέφθηκε ήδη!