Μια εξωγήινη εκδοχή του μετεωρίτη Tunguska εμφανίστηκε επί Στάλιν και το 1951 προκάλεσε θύελλα κριτικής από την Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ
18 Μαΐου 2024
Το 1950 και το 1951, δύο Σοβιετικοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας - ο B. Lyapunov και ο A. Kazantsev, σε δύο από τα πιο δημοφιλή περιοδικά στην ΕΣΣΔ εκείνη την εποχή, "Η γνώση είναι δύναμη" και "Τεχνολογία για τη νεολαία", πρότειναν μια σαφή εκδοχή. της εξωγήινης προέλευσης του Tunguska, που έπεσε το 1908 στον μετεωρίτη της Ανατολικής Σιβηρίας Και σχεδόν αμέσως αυτή η εκδοχή εξοστρακίστηκε δημόσια από σχεδόν ολόκληρη την ηγεσία της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ, αν και εναντίον του τότε γνωστού παλαιοντολόγου I. Efremov, ο οποίος πρότεινε τέτοιες «εξωγήινες» ιδέες, αν και όχι στο πλαίσιο του φαινομένου Tunguska , δεν υπήρξε κριτική. Και λαμβάνοντας υπόψη ότι εκείνη την εποχή - τη δεκαετία του 1920-30 - η Ακαδημία Επιστημών είχε ήδη οργανώσει αρκετές αποστολές στην περιοχή της πτώσης του μετεωρίτη και θα μπορούσε να είχε κάποια διφορούμενα αποτελέσματα, οι επιθέσεις σοβιετικών επιστημόνων εναντίον απλών συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας που πρόβαλε αυτή την έκδοση φαίνονται πολύ θαυμάσια.
Η πτώση του μετεωρίτη Tunguska το πρωί της 17ης Ιουνίου 1908 (30). Μια καλλιτεχνική φαντασίωση ενός σύγχρονου ζωγράφου, αλλά κοντά στην πραγματικότητα, καθώς βασίζεται σε μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων
Ο μετεωρίτης Tunguska είναι ένα πολύ διάσημο φαινόμενο, αλλά κυρίως όχι επειδή εξερράγη με τέτοια δύναμη που δεν έχει εκραγεί κανένας γνωστός στη μνήμη της λογικής ανθρωπότητας μετεωρίτης, αλλά επειδή δεν έχουν μείνει ίχνη από αυτόν. Το μόνο φυσικό στοιχείο από αυτόν τον μετεωρίτη είναι μια έκρηξη που ακούστηκε σε απόσταση 1000 χιλιομέτρων, και μια λάμψη που επίσης είδαν πολλοί από μακριά. Φυσικά, μπορούμε επίσης να λάβουμε υπόψη την υλοτόμηση σε μια τεράστια περιοχή με ακτίνα 20-30 χιλιομέτρων, αλλά τα δέντρα έπεσαν όχι από την πτώση του μετεωρίτη, αλλά από την έκρηξή του. Αλλά τι εξερράγη εκεί είναι ακόμα ασαφές, γιατί δεν έχουν βρεθεί ποτέ ίχνη της πηγής της έκρηξης.
Η ίδια η έκρηξη πάνω από την Ανατολική Σιβηρία στην περιοχή του ποταμού Podkamennaya Tunguska συνέβη το πρωί της 17ης Ιουνίου 1908, και ευτυχώς, κανείς δεν πέθανε, καθώς η περιοχή ήταν σχετικά ακατοίκητη (και αν κάποιος πέθαινε, τίποτα δεν είναι γνωστό για αυτό). Η πρώτη αποστολή στην περιοχή της έκρηξης πραγματοποιήθηκε μόλις το 1921, αλλά ήταν σχετικά ανεπιτυχής. Από τότε, σχεδόν 100 αποστολές έχουν πάει στην περιοχή, περισσότερες από 50 από αυτές επίσημες, με τη συμμετοχή ξένων επιστημόνων, αλλά τα πράγματα είναι ακόμα εκεί. Το μόνο που απέμεινε από την έκρηξη ήταν αναμνήσεις και δεν υπήρχαν φυσικά ίχνη από τον μετεωρίτη ή οποιοδήποτε άλλο σώμα που εκρήγνυε.
Η περιοχή όπου έπεσε ο μετεωρίτης Tunguska στον χάρτη της Ρωσίας
Αυτή είναι η φαινομενική φύση αυτού του γεγονότος, που έχει προκαλέσει μεγάλο αριθμό υποθέσεων, και όλες είναι καλές, αν και δεν είναι όλες ενδιαφέρουσες. Το πιο ενδιαφέρον είναι ότι το 1908 ένα διαστημόπλοιο εξωγήινων του διαστήματος εξερράγη πάνω από την τάιγκα και το πιο αδιάφορο είναι ότι στην πραγματικότητα ήταν μετεωρίτης.
Αλλά η πιο εύλογη εκδοχή είναι ότι αυτός ο μετεωρίτης ήταν φτιαγμένος από πάγο, γι' αυτό και δεν βρέθηκαν ίχνη του. Αλλά, και πάλι, αυτή είναι απλώς μια έκδοση, γιατί μέχρι στιγμής δεν έχουν υπάρξει τρόποι να το ελέγξετε ούτε αυτό.
Φαντάζομαι? Περισσότερες από 100 αποστολές σε 100 χρόνια απέτυχαν να ξεκαθαρίσουν το μυστήριο του μετεωρίτη Tunguska, ο οποίος εξερράγη πάνω από τη Γη με τέτοια δύναμη που κανείς δεν έχει καμία αμφιβολία για την άφιξή του στον πλανήτη μας. Αλλά μετά από αυτή την έκρηξη, έμειναν μόνο υποθέσεις. Είδα πολλές δημοσιεύσεις για αυτό το θέμα στον παλιό σοβιετικό τύπο, αλλά και πάλι, περιείχαν μόνο υποθέσεις και προσπάθειες να τεκμηριωθεί το φαινόμενο με βάση αυτές τις υποθέσεις. Σχεδόν δεν διάβαζα ξένο υλικό, αλλά για να καταλάβω το πλήρες βάθος της αντίληψης του προβλήματος στον υπόλοιπο κόσμο, έπρεπε μόνο να διαβάσω σύγχρονα επιστημονικά έργα στα ρωσικά, από τα οποία ήταν σαφές ότι ξένοι επιστήμονες είχαν κάνει καμία πρόοδος σε αυτό το θέμα.
Η περιοχή Podkamennaya Tunguska σήμερα
Και αφού μετά από τόσες δεκαετίες, η γήινη επιστήμη που μελετά τον μετεωρίτη Tunguska δεν έχει προχωρήσει πουθενά, τότε δεν έχει νόημα να μαντέψουμε. Ως εκ τούτου, αποφάσισα να παρουσιάσω στον αναγνώστη μου δύο ενδιαφέρουσες εκδόσεις από παλιές έντυπες σοβιετικές εκδόσεις και τις υποστήριξα με άλλες δύο που αναφέρονται σε αυτές, ή μάλλον, στις οποίες βασίζονται. Το γεγονός είναι ότι το 1950 και το 1951, δύο δημοσιεύσεις από τους τότε σοβιετικούς συγγραφείς εμφανίστηκαν σε δύο σοβιετικά περιοδικά - « Η γνώση είναι δύναμη » (1950, αρ. 10) και « Τεχνολογία για τη νεολαία » (1951, αρ. 3) συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας - Boris Lyapunov και Alexander Kazantsev , στους οποίους και οι δύο θεωρούσαν μια εξωγήινη εκδοχή του φαινομένου Tunguska για αρκετά σοβαρούς λόγους. Δηλαδή, στις δημοσιεύσεις τους δήλωσαν σε όλο τον κόσμο ότι το 1908 δεν ήταν ένας μετεωρίτης που στην πραγματικότητα εξερράγη πάνω από την Tunguska, αλλά ένα εξωγήινο διαστημόπλοιο ( στιγμιότυπα οθόνης όλων των αναφερόμενων δημοσιεύσεων είναι παρακάτω ).
Και αυτή η εκδοχή άρεσε τόσο στους αναγνώστες αυτών των δύο πολύ δημοφιλών επιστημονικών (!) περιοδικών που προκάλεσε τεράστια απήχηση όχι μόνο στη Σοβιετική Ένωση, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Και αυτή η απήχηση προκάλεσε τέτοια αναταραχή στην Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ που αρκετοί Σοβιετικοί επιστήμονες αποφάσισαν να μην αφήσουν αυτό το θέμα χωρίς συνέπειες, αλλά δημιούργησαν δύο θυμωμένες συλλογικές εκδόσεις στις οποίες προσπάθησαν να νικήσουν την εξωγήινη εκδοχή.
Γκαλερί από τις σελίδες του περιοδικού «Η γνώση είναι δύναμη» για το 1950, Νο 10 με δοκίμιο του B. Lyapunov «Από τα βάθη του Σύμπαντος»
Αυτή η πρώτη δημοσίευση εμφανίστηκε το 1951, πρώτα στη Literaturnaya Gazeta (Νο. 92, 4 Αυγούστου) και στη συνέχεια στο πολύ πιο επιστημονικό σοβιετικό περιοδικό Science and Life (Νο. 9), δηλαδή αρκετά γρήγορα. Και ταυτόχρονα, δεν ελήφθη υπόψη το γεγονός ότι τόσο ο Lyapunov όσο και ο Kazantsev είναι απλοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας και όχι επιστήμονες με την πλήρη έννοια της λέξης και, επιπλέον, ο τελευταίος επισημοποίησε την υπόθεσή του γενικά με τη μορφή μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας.
Και πάλι, σε αυτά τα δύο περιοδικά (« Η γνώση είναι δύναμη » και « Τεχνολογία για τη νεολαία ») εκείνα τα χρόνια, φανταστικές ιστορίες, νουβέλες και μυθιστορήματα δημοσιεύονταν με δύναμη και κύρια, όχι επεισοδιακά, αλλά από τεύχος σε τεύχος, και ασχολήθηκαν σημαντικό χώρο σε αυτές τις μορφές.
Γκαλερί από τις σελίδες του περιοδικού "Τεχνολογία για τη Νεολαία" για το 1951, Νο 3 με την ιστορία του Α. Καζάντσεφ "Επισκέπτης από το Διάστημα"
Και τίθεται λοιπόν το ερώτημα - τι ανησύχησε τόσο πολύ την τότε Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ που έσπευσε με τόσο ζήλο να απομυθοποιήσει τις φανταστικές εκδοχές συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας, στην πραγματικότητα, σε περιοδικά ημι-φανταστικού;
Είναι επίσης ασαφές, επειδή κανείς στη συνέχεια δεν απαγόρευσε στον Kazantsev και τον Lyapunov να αναπτύξουν αυτές τις εκδόσεις. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Alexander Kazantsev πρόσθεσε αυτή την έκδοση στον πρόλογο του πιο διάσημου μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας «The Burning Island», και στη σοβιετική εποχή, ξεκινώντας από τη δεκαετία του '50, δημοσιεύτηκε και ανατυπώθηκε περιοδικά, φτάνοντας σε συνολική κυκλοφορία περισσότερα από ενάμιση εκατομμύριο αντίτυπα.
Δοκίμιο-έκθεση "Μετεωρίτης Tunguska ή... Αρειανό πλοίο;" από τη Λογοτεχνική Εφημερίδα για το 1951
Αλλά από τότε η Ακαδημία Επιστημών δεν έχει παρουσιάσει καν μια εύλογη εκδοχή και δεν έχει καν οργανώσει αποστολές στην τάιγκα από τότε. Μόνο το 1957, εμφανίστηκε μια δημοσίευση στο περιοδικό «Η γνώση είναι δύναμη» με τίτλο « Βρέθηκε ο μετεωρίτης Tunguska » ( οθόνη παρακάτω ), η οποία μιλούσε για μικροσκοπικά σωματίδια σιδήρου που φέρεται να βρέθηκαν σε δείγματα που έφερε μια από τις αποστολές στη δεκαετία του '20. Και ότι υποτίθεται ότι αυτά τα σωματίδια δείχνουν ότι υπήρχε ένας μετεωρίτης Tunguska, ήταν σίδηρος, αλλά εξερράγη με τέτοια δύναμη που μόνο η μικρότερη σκόνη σιδήρου έμεινε από αυτόν.
Αλλά αυτό το γεγονός ήταν τόσο αδύναμο, και δικαιολογήθηκε επίσης τόσο σεμνά, που μετά από αυτή τη δημοσίευση κανείς άλλος δεν θυμόταν αυτά τα σωματίδια, και δεν θυμάται ακόμα.
Δοκίμιο-έκθεση "About the Tunguska meteorite" από το περιοδικό "Science and Life", 1951, Νο. 9
Λοιπόν, αναρωτιέμαι γιατί, το 1951, η Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ επιτέθηκε σε δύο Σοβιετικούς συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας που έγραψαν τις ιστορίες επιστημονικής φαντασίας τους; Για παράδειγμα, τα ίδια χρόνια, ο Ivan Efremov πρότεινε όχι λιγότερο φανταστικές υποθέσεις στις ιστορίες του, ιδιαίτερα για εξωγήινους - ας θυμηθούμε την ίδια ιστορία " Starships ". Αλλά το AN δεν είχε παράπονο για τον Efremov, αν και ήταν ήδη ένας αρκετά διάσημος επιστήμονας.
Γκαλερί από τις σελίδες του περιοδικού «Η γνώση είναι δύναμη» για το 1957, Νο 12 με το δοκίμιο «Βρέθηκε ο μετεωρίτης Tunguska»
Και οι Σοβιετικοί επιστήμονες επιτέθηκαν σε συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας με ξεκάθαρα ορατό στόχο να καταστρέψουν όχι μόνο την υπόθεσή τους, αλλά και να τους διαλύσουν οι ίδιοι. Φαίνεται περίεργο, και τόσο παράξενο, σαν να μην ήταν οι ίδιοι οι επιστήμονες που ασχολήθηκαν με αυτό το θέμα, αλλά τους δόθηκαν οδηγίες από κάπου παραπάνω να καταστείλουν κάθε συζήτηση για εξωγήινους που σχετίζονται ειδικά με το φαινόμενο Tunguska.
Φυσικά, δεν θέλω να υποβάλω την εκδοχή ότι ο σοβιετικός στρατός γνώριζε κάτι για τον μετεωρίτη Tunguska που κανείς άλλος δεν έπρεπε να γνωρίζει, για παράδειγμα, για την πραγματική ύπαρξη εξωγήινων. Αλλά για μένα αυτή η «άρνηση» των Σοβιετικών επιστημόνων από το 1951 μου θυμίζει παρόμοιες «αρνήσεις» της αμερικανικής κυβέρνησης για την εξωγήινη προέλευση της διαφημιστικής εκστρατείας των UFO που ξέσπασε στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά το περίφημο «Περιστατικό Ρόσγουελ» το 1947. Είναι αλήθεια ότι ο μετεωρίτης Tunguska και το «Περιστατικό Roswell» είναι περιστατικά εντελώς διαφορετικών τύπων, αλλά και στις δύο περιπτώσεις εμφανίστηκαν εξωγήινοι, η παρουσία των οποίων δεν έχει αποδειχθεί ακόμη και σήμερα.
Εν ολίγοις, θέλω να παρουσιάσω στον αναγνώστη μου και τις τέσσερις εκδόσεις, εκ των οποίων οι δύο πρώτες προκάλεσαν τέτοιο σάλο το 1951, και οι δύο δεύτερες, από την Ακαδημία Επιστημών της ΕΣΣΔ, προσπάθησαν να σβήσουν αυτή τη διαφημιστική εκστρατεία. Αλλά η διαφημιστική εκστρατεία δεν έσβησε ποτέ, και παρόλο που δεν έφτασε ακόμα στο επιστημονικό επίπεδο, παραμένοντας μόνο στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, έκανε κυριολεκτικά πλούσιους όλους όσους εργάστηκαν σε αυτό το θέμα κατά τη διάρκεια της ΕΣΣΔ και όχι μόνο στην ΕΣΣΔ.
Θα τοποθετήσω τρία άρθρα σε στιγμιότυπα οθόνης, καθώς ο όγκος του κειμένου σε αυτά για δημοσίευση είναι πολύ μεγάλος και θα παρουσιάσω ένα κρίσιμο άρθρο στο περιοδικό "Science and Life" σε δοκιμαστική έκδοση, το παρακάτω.
Αποκαλυπτικό δοκίμιο "About the Tunguska meteorite"
Περιοδικό «Επιστήμη και Ζωή», 1951 Νο 9
ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΕΤΕΩΡΙΤΗ ΤΟΥΝΓΚΟΥΣΚΑ
Ακαδημαϊκός V. G. FESENKOV, Πρόεδρος της Επιτροπής Μετεωριτών της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ. Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ A. A. MIKHAILOV, Πρόεδρος του Αστρονομικού Συμβουλίου της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ, Διευθυντής του Αστεροσκοπείου Pulkovo. E. L. KRINOV, Επιστημονικός Γραμματέας της Επιτροπής Μετεωριτών της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ. K. P. STANYUKOVICH, Διδάκτωρ Τεχνικών Επιστημών. V. V. FEDYNSKY, Διδάκτωρ Φυσικών και Μαθηματικών Επιστημών.
Η ΜΕΤΩΡΙΤΙΚΗ - η επιστήμη που μελετά τους μετεωρίτες και τις συνθήκες πτώσης τους στη Γη - έχει λάβει μεγάλη ανάπτυξη στη χώρα μας. Ένας αριθμός από τους πιο επιφανείς επιστήμονες στη χώρα μας μελετούν τους μετεωρίτες και οι ευρύτεροι κύκλοι του πληθυσμού συμμετέχουν στη συλλογή μετεωριτών και στην παρατήρηση της πτώσης τους. Σοβιετικοί επιστήμονες μελετούν με επιτυχία τις συνθήκες για την κίνηση των μετεωριτών στην ατμόσφαιρα της γης και αναπτύσσουν τη θεωρία της πρόσκρουσης των μετεωριτών. Σημαντική πρόοδος έχει σημειωθεί στη μελέτη της σύστασης του υλικού, της δομής και της ηλικίας των μετεωριτών.
Γενική άποψη του «χωνιού» Suslovskaya (ελαφρύ οβάλ σημείο κοντά στη μέση της φωτογραφίας) Από την κορυφή του όρους Stoikovich. Φωτογραφία από περιοδικό
Οι μετεωρίτες είναι η μόνη κοσμική ουσία που είναι διαθέσιμη για άμεση μελέτη, επομένως η λεπτομερής μελέτη τους έχει μεγάλη επιστημονική σημασία. Μας επιτρέπει να μελετήσουμε πλήρως τις ιδιότητες της εξωγήινης ύλης, να εντοπίσουμε τις συνθήκες ύπαρξης και ανάπτυξης της ύλης πέρα από τη Γη. Δεν είναι λιγότερο σημαντική η μελέτη των συνθηκών κίνησης των μετεωριτών στην ατμόσφαιρα της γης και των συνθηκών πτώσης τους στη Γη.
Τις τελευταίες δεκαετίες, οι γνώσεις μας για τους μετεωρίτες έχουν επεκταθεί σημαντικά με νέα δεδομένα. Υπό το φως αυτών των επιτευγμάτων, η πτώση του μετεωρίτη Tunguska το 1908 στη Σιβηρία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον τόσο για τους επιστήμονες όσο και για το ευρύ κοινό.
Δυστυχώς, πρόσφατα μερικά από τα δημοφιλή επιστημονικά περιοδικά μας έχουν δημοσιεύσει εντελώς αβάσιμες φανταστικές ιστορίες για τον μετεωρίτη Tunguska. Αυτές οι ιστορίες, που συχνά παρουσιάζονται στον αναγνώστη με το πρόσχημα των επιστημονικών υποθέσεων, προκάλεσαν μεγάλη σύγχυση στις ιδέες για ένα τόσο σημαντικό φυσικό φαινόμενο όπως ο μετεωρίτης Tunguska.
Ο συγγραφέας A. Kazantsev, στην ιστορία επιστημονικής φαντασίας « Guest from Space », που δημοσιεύτηκε στο Νο. 3 του περιοδικού « Technology for Youth » το 1951, εκθέτει την εκδοχή του για την πτώση του μετεωρίτη Tunguska, «αποδεικνύοντας» ότι ήταν υποτίθεται ότι ένα αρειανό πλοίο που χρησιμοποιήθηκε για ώθηση με ατομική ενέργεια και εξερράγη κατά την προσγείωση στη Γη. Αυτή η λεγόμενη ιστορία επιστημονικής φαντασίας συνοδεύεται από εξίσου «επιστημονικό» σχολιασμό.
Δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε στην ιστορία του A. Kazantsev, μιας και είναι φανταστική. Η επιστημονική φαντασία είναι φαντασία και κανείς δεν απαγορεύεται να φαντασιώνεται. Αλλά το γεγονός είναι ότι σε αυτή την ιστορία η πραγματικότητα είναι στενά συνυφασμένη με τη μυθοπλασία και οι πραγματικοί άνθρωποι με τις πλασματικές. Αυτό εύλογα γεννά τις πιο αντιφατικές και συγκεχυμένες ιδέες σχετικά με το θέμα που παρουσιάζεται και ο αναγνώστης συχνά αδυνατεί να καταλάβει τι είναι η πραγματικότητα στην ιστορία και ποια είναι η μυθοπλασία του συγγραφέα.
Ο ποταμός Μακίρτα κοντά στις εκβολές του στη συμβολή του με τον ποταμό Chambe. Κατά μήκος των όχθες του ποταμού, ανάμεσα στα δέντρα που μεγαλώνουν, είναι ορατοί μονοί ξεροί κορμοί με σπασμένα κλαδιά. Φωτογραφία από περιοδικό
Πράγματι, ο διάσημος Σοβιετικός επιστήμονας, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ Gavriil Adrianovich Tikhov μελετούσε επί σειρά ετών την πιθανότητα ύπαρξης βλάστησης στον Άρη. Το μήνυμα του A. Kazantsev είναι επίσης σωστό ότι ο G. A. Tikhov είναι ο ιδρυτής ενός νέου κλάδου της επιστήμης - της αστροβοτανικής και ότι σε σχέση με αυτό οργάνωσε τον τομέα αστροβοτανικής στην Ακαδημία Επιστημών του Καζακστάν. Είναι ευρέως γνωστός και ο λάτρης του επιστήμονα Leonid Alekseevich Kulik, ο οποίος επί σειρά ετών μελέτησε τον τόπο της πτώσης του μετεωρίτη Tunguska. Το 1942, πέθανε στο μέτωπο του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, μην προλαβαίνοντας να ολοκληρώσει την έρευνά του.
Εκεί ζούσε ένας Evenk Ilya Potapovich Lyuchetkan, ένας από τους μάρτυρες της πτώσης του μετεωρίτη Tunguska. Ωστόσο, ο «γέρος - ο πατέρας του Lyuchetkan» που αναφέρεται στην ιστορία του A. Kazantsev, ο οποίος περπάτησε μετά την πτώση του μετεωρίτη στην τάιγκα, στην περιοχή του πεσμένου δάσους, και υποτίθεται ότι πέθανε λίγες μέρες μετά από αυτό το τρομερή αγωνία από εγκαύματα, είναι πλήρης ανοησία. Μάλιστα, κανένας από τους Evenki που επισκέφτηκαν τη θέση του μετεωρίτη δεν πέθανε ή δεν αρρώστησε.
Ο «γιος του Λούτσετκαν, ο καθηγητής Evgeniy Alekseevich Krymov», ο οποίος, σύμφωνα με την ιστορία του A. Kazantsev, είναι μαθητής του G. A. Tikhov, είναι επίσης φανταστικός. που πρόβαλε μια «υπόθεση» για ένα αρειανό πλοίο. Ο G. A. Tikhov είχε και έχει πολλούς μαθητές. Ωστόσο, κανένας από αυτούς δεν διατύπωσε ποτέ την αναφερόμενη «υπόθεση». Όλα αυτά είναι εφεύρεση του Kazantsev. Όλοι οι άλλοι χαρακτήρες της ιστορίας είναι φανταστικοί.
Το «Southern Swamp» είναι η υποτιθέμενη τοποθεσία της πτώσης (έκρηξης) του μετεωρίτη Tunguska. Φωτογραφία από περιοδικό
Δεν μένουμε σε άλλες παράλογες εφευρέσεις στη φανταστική ιστορία του Kazantsev. Ας σημειώσουμε μόνο ότι η δήλωση για τα ραδιοφωνικά σήματα από τον Άρη είναι μια ωμή επανάληψη της διαφήμισης που εφευρέθηκε από τον Marconi στην εποχή του για εγωιστικούς, εμπορικούς σκοπούς αυτοπροβολής.
Ας περάσουμε τώρα στα «επιστημονικά» σχόλια του A. Kazantsev. Αυτά τα «σχόλια», όπως γράφει ο A. Kazantsev, συντάχθηκαν από τον ίδιο με βάση τις εργασίες ορισμένων επιστημόνων, συμπεριλαμβανομένου ενός εκ των συγγραφέων αυτού του άρθρου (E. L. Krinova). Καταρχάς, σημειώνουμε ότι τα σχόλια αυτά σε ορισμένες περιπτώσεις διαστρεβλώνουν τα γεγονότα και σε άλλες περιέχουν απλώς μυθοπλασία. Ο Kazantsev γράφει: «Πάνω από την τάιγκα, κοντά στον εμπορικό σταθμό Vanovara, εμφανίστηκε μια εκθαμβωτική μπάλα που φαινόταν πιο φωτεινή από τον Ήλιο. Μετατράπηκε σε πυλώνα φωτιάς, που στηρίζεται (;!) στον ασυννέφιαστο ουρανό». Και περαιτέρω: «Δεν υπήρχε τέτοια εικόνα όταν ο γιγάντιος μετεωρίτης Sikhote-Alin έπεσε στην Άπω Ανατολή πριν από αρκετά χρόνια».
Μάλιστα, όταν έπεσε ο μετεωρίτης Tunguska, παρατηρήθηκε μια τυπική βολίδα - μια βολίδα με ουρά, αφήνοντας ίχνος. Ο βόλιος σάρωσε τη γήινη ατμόσφαιρα σε ολόκληρη την επικράτεια της Κεντρικής Σιβηρίας σε μια γενική κατεύθυνση από νότο προς βορρά. Η πτήση του αυτοκινήτου παρατηρήθηκε από πολλούς αυτόπτες μάρτυρες σε ακτίνα άνω των 600 χιλιομέτρων. Οι κρούσεις που ακολούθησαν την πτώση του μετεωρίτη ακούστηκαν σε απόσταση άνω των 1000 km από το σημείο της συντριβής. Κανείς όμως κοντά στη Βανοβάρα δεν είδε καμία ειδική βολίδα που μετατράπηκε σε πυλώνα φωτιάς. Όλα τα φαινόμενα που παρατηρήθηκαν κατά την πτώση του μετεωρίτη Tunguska είναι χαρακτηριστικά γενικά για την πτώση μετεωριτών, αλλά διέφεραν μόνο στη σημαντικά μεγαλύτερη ισχύ τους.
Η βολίδα Tunguska ήταν πράγματι εκθαμβωτικά φωτεινή. Όμως η φωτεινότητα της βολίδας κατά την πτώση του μετεωρίτη Sikhote-Alin, σε αντίθεση με τις λανθασμένες δηλώσεις του A. Kazantsev, έφτασε, αν όχι ξεπέρασε, τη φωτεινότητα του Ήλιου. Πολλοί αυτόπτες μάρτυρες παρατήρησαν ότι αυτή η βολίδα θάμπωσε τα μάτια και ήταν πιο φωτεινή από τον Ήλιο.
Γενικά, όταν πέφτει ακόμη και ένας μικρός μετεωρίτης, η φωτεινότητα των βολίδων είναι πάντα τόσο σημαντική που τυφλώνει τα μάτια και τη νύχτα η βολίδα φωτίζει την περιοχή με έντονο φως για πολλές εκατοντάδες χιλιόμετρα γύρω. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι η θερμοκρασία των καυτών αερίων γύρω από τον μετεωρίτη που πετούν με κοσμική ταχύτητα (πάνω από δέκα χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο) φτάνει πολλές χιλιάδες μοίρες.
L. A. Kulik (δεξιά) σε μια από τις αποστολές στον τόπο της πτώσης του μετεωρίτη Tunguska
Περαιτέρω, μπερδεύοντας τα γεγονότα, ο A. Kazantsev γράφει: «Για τρεις ημέρες μετά την καταστροφή στην Ευρώπη και τη βόρεια Αφρική, παρατηρήθηκαν φωτεινά σύννεφα στον ουρανό, σε υψόμετρο 86 χιλιομέτρων, τόσο φωτεινά που έκαναν δυνατή τη λήψη φωτογραφιών και διάβαζε εφημερίδες το βράδυ».
Μάλιστα, τις αμέσως αμέσως μετά την πτώση του μετεωρίτη, παρατηρήθηκαν ασυνήθιστες, φωτεινές νύχτες. Ακόμη και τα μεσάνυχτα στα νότια γεωγραφικά πλάτη, για παράδειγμα στον Καύκασο, το σκοτάδι δεν έπεφτε. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι ένα τεράστιο τμήμα του μετεωρίτη Tunguska, ενώ κινούνταν με κοσμική ταχύτητα στην ατμόσφαιρα της γης, διασκορπίστηκε, δηλαδή μετατράπηκε σε ζεστό αέριο. Έχοντας συμπυκνωθεί σε μικροσκοπικά στερεά σωματίδια, αυτό το αέριο διασκορπίστηκε στην ατμόσφαιρα σε μια τεράστια περιοχή. Τη νύχτα, στερεά σωματίδια στην ατμόσφαιρα προκάλεσαν ισχυρή διασπορά των ακτίνων του Ήλιου, που δεν έπεφταν πολύ κάτω από τον ορίζοντα το καλοκαίρι. Αυτές οι διάσπαρτες ακτίνες του Ήλιου φώτιζαν την επιφάνεια της Γης τη νύχτα.
Μαζί με αυτό, παρατηρήθηκαν και νυχτερινά (φωτεινά) σύννεφα. Ωστόσο, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι σχεδόν κάθε χρόνο παρατηρούνται νυχτερινά σύννεφα στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη κατά τις λευκές νύχτες.
Τέλος, ο Kazantsev γράφει: «Η υπόθεση ενός τεράστιου μετεωρίτη που πέφτει στην τάιγκα Tunguska, αν και πιο συνηθισμένη, δεν εξηγεί: α) την απουσία θραυσμάτων μετεωρίτη, β) την απουσία κρατήρα και κρατήρων, γ) την ύπαρξη ένα όρθιο δάσος στο κέντρο της καταστροφής, δ) η διατήρηση του στρώματος του μόνιμου παγετού, ε) η εμφάνιση μιας εκθαμβωτικής μπάλας, όπως ο Ήλιος, τη στιγμή της καταστροφής».
Ένα τέτοιο συμπέρασμα θα μπορούσε φυσικά να το κάνει μόνο ένα άτομο που δεν είναι απολύτως εξοικειωμένο με τα βασικά της μετεωρίτιδας. Στην πραγματικότητα, όλα τα παραπάνω ερωτήματα εξηγούνται εύκολα με βάση τα σύγχρονα δεδομένα αυτής της επιστήμης.
Ο σοβιετικός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Alexander Petrovich Kazantsev (1906-2002) κατά τη διάρκεια του πολέμου και σε καιρό ειρήνης
Ας εξετάσουμε κάθε ερώτηση «ακατανόητη» για τον A. Kazantsev ξεχωριστά.
Ο συγγραφέας δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί δεν βρέθηκαν τα θραύσματα του μετεωρίτη Tunguska. Αλλά αυτό το γεγονός δεν προκαλεί καμία έκπληξη. Το L.A. Kulik διείσδυσε για πρώτη φορά στη θέση της πτώσης του μετεωρίτη μόλις το 1927, δηλαδή 19 χρόνια μετά την πτώση του. Έχοντας ανακαλύψει μια ακτινωτή δασική πτώση εδώ, έκανε μια πρόχειρη εξέταση του κέντρου αυτής της ακτινοβολίας. Εδώ παρατήρησε μια κατάθλιψη με διάμετρο έως και 7-10 km, που περιβάλλεται από έναν δακτύλιο χαμηλών λόφων. Στο δυτικό και ανατολικό τμήμα της κατάθλιψης, είδε συσσωρευμένους σωρούς τύρφης, και σε αυτούς τους αναχώματα - πολλές δεκάδες στρογγυλές τρύπες γεμάτες με νερό. Οι διάμετροι αυτών των λάκκων έφταναν αρκετά μέτρα, και τις περισσότερες φορές ακόμη και δεκάδες μέτρα.
Το νότιο τμήμα της κατάθλιψης, με διάμετρο έως 3-5 km, ήταν ένας βάλτος καλυμμένος πάνω από το νερό με ένα στρώμα από βρύα σφάγνου, τύρφη και μικρούς θάμνους. Έχοντας παρατηρήσει στρογγυλεμένους λάκκους σε αναχώματα τύρφης, ο L.A. Kulik πρότεινε ότι ήταν κρατήρες μετεωριτών. Αποφάσισε ότι ο μετεωρίτης δεν έπεσε σε μια συνεχή μάζα, αλλά ως ένα ολόκληρο σμήνος μεμονωμένων μετεωριτών. Κάθε τέτοιος μετεωρίτης, σύμφωνα με την υπόθεση του, σχημάτιζε μια τρύπα. Ως εκ τούτου, κατά τη διάρκεια της αποστολής, ο L.A. Kulik ξόδεψε τις προσπάθειές του κυρίως στην ανασκαφή αρκετών λάκκων προκειμένου να εξάγει μετεωρίτες από αυτούς. Ο L.A. Kulik δεν ανέλαβε έρευνα για θραύσματα μετεωριτών σε άλλα μέρη, για παράδειγμα, κοντά στην κατάθλιψη.
Εν τω μεταξύ, ακόμη και μετά την πρώτη αποστολή του L.A. Kulik, όταν ανέφερε για τους κρατήρες που ανακάλυψε στον τόπο της πτώσης του μετεωρίτη Tunguska, ειδικοί -ειδικοί του μόνιμου παγετού και γεωγράφοι- επεσήμαναν ότι στην περιοχή της πτώσης του Ο μετεωρίτης Tunguska υπήρχε μια περιοχή μόνιμου παγετού. Εδώ, κάτω από ένα στρώμα τύρφης πάχους έως 1-2 m, υπάρχει μόνιμη λάσπη που περιέχει πολυάριθμους και συχνά μεγάλους φακούς πάγου. Το νερό του εδάφους, διεισδύοντας στη λάσπη, μεγεθύνει αυτούς τους φακούς. Ως αποτέλεσμα, η λάσπη διογκώνεται προς τα έξω, ανυψώνοντας το στρώμα τύρφης και σχηματίζοντας σωρούς. Σε αυτή τη διαδικασία, η τύρφη διαρρηγνύεται, εκθέτοντας παγωμένη λάσπη, η οποία λιώνει στη θέση των ρήξεων. Εδώ σχηματίζονται στρογγυλές τρύπες. Έτσι, σε αυτήν την περιοχή υπάρχει μια συνεχής φυσική διαδικασία σχηματισμού και αποσύνθεσης αναχωμάτων τύρφης, και πάνω τους - στρογγυλεμένων λάκκων, που λαμβάνονται από τον L. A. Kulik για κρατήρες μετεωριτών.
Στρογγυλά κοιλώματα που λανθασμένα από τον L. A. Kulik για κρατήρες μετεωριτών
Είναι σαφές ότι ο L.A. Kulik δεν μπόρεσε να βρει μετεωρίτες σε αυτά. Επί του παρόντος, η θεωρία της πρόσκρουσης μετεωριτών και του σχηματισμού κρατήρων μετεωριτών, που αναπτύχθηκε από σοβιετικούς επιστήμονες, δείχνει ότι ένας μετεωρίτης, ο οποίος τη στιγμή της εισβολής στην ατμόσφαιρα της γης έχει τεράστια μάζα, πολλές εκατοντάδες χιλιάδες τόνους και ταχύτητα αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, μπορεί να φτάσει στην επιφάνεια της γης με τα υπολείμματα της διαστημικής ταχύτητας. Αποδεικνύεται ότι εάν ένας μετεωρίτης χτυπήσει την επιφάνεια της Γης με ταχύτητα 3-4 ή περισσότερων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, τότε, ανεξάρτητα από τη σύνθεση του μετεωρίτη (είτε είναι σίδηρος ή πέτρα), θα συμβεί έκρηξη στο στιγμή της κρούσης. Η έκρηξη συμβαίνει επειδή όταν ο μετεωρίτης σταματά αμέσως και χτυπά τη Γη, ολόκληρο το τεράστιο απόθεμα της ενέργειας κίνησης του σχηματίζει ένα εξαιρετικά ισχυρό ωστικό κύμα. Η στερεή ύλη του μετεωρίτη θα μετατραπεί σε λεπτά θρυμματισμένα σωματίδια και εν μέρει σε αέριο, το οποίο θα ορμήσει αμέσως προς όλες τις κατευθύνσεις. Θα υπάρξει διασπορά των υπολειμμάτων του μετεωρίτη και του εδάφους και θα προκύψει ένα ισχυρό κύμα έκρηξης.
Επί του παρόντος, πάνω από δώδεκα κρατήρες μετεωριτών έχουν ανακαλυφθεί στην υδρόγειο, που σχηματίστηκαν στο μακρινό παρελθόν από την πτώση γιγάντιων μετεωριτών και τις εκρήξεις που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής. Αυτοί οι κρατήρες είναι στρογγυλεμένες κοιλότητες με διάμετρο δεκάδων και εκατοντάδων μέτρων. Ένα από αυτά, που έχει τις μεγαλύτερες διαστάσεις (έως 1207 μέτρα διάμετρο και 174 μέτρα βάθος), βρίσκεται στις ΗΠΑ και είναι γνωστό ως Αριζόνα. Οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς σχηματίστηκε αυτός ο κρατήρας μέχρι που ανακάλυψαν πολλά μικρά θραύσματα ενός συνηθισμένου σιδερένιου μετεωρίτη γύρω του. Αυτά τα θραύσματα ήταν διασκορπισμένα γύρω από τον κρατήρα και ζύγιζαν συνολικά μόνο περίπου 20 τόνους, ωστόσο, δεν ήταν δυνατό να βρεθεί κάποια μεγάλη μάζα μετεωρίτη σε αυτόν τον κρατήρα, παρά τις επίμονες προσπάθειες.
Η μελέτη κρατήρων μετεωριτών έδωσε τη δυνατότητα να διαπιστωθούν σε αυτούς καθαρά ίχνη από τις εκρήξεις που έγιναν, με αποτέλεσμα να σχηματιστούν. Πρώτα απ 'όλα, αυτό υποδεικνύεται από τα ανυψωμένα στρώματα βράχων που αποτελούν τις πλευρές των κρατήρων.
Ο σοβιετικός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Boris Valerianovich Lyapunov (1921-1972) και ένα από τα πολλά βιβλία που έγραψε
Όλα αυτά τα γεγονότα επιβεβαιώνουν πλήρως τις κύριες διατάξεις της θεωρίας της πρόσκρουσης μετεωριτών. Ο μετεωρίτης Tunguska, όπως διαπιστώθηκε, ήταν αντίθετος στην κίνηση της Γης και ως εκ τούτου εισέβαλε στην ατμόσφαιρα της γης με κολοσσιαία ταχύτητα, φτάνοντας τα 60 χλμ. το δευτερόλεπτο. Ταυτόχρονα, ο μετεωρίτης που πέταξε στην ατμόσφαιρα της γης είχε επίσης μια τεράστια μάζα, η οποία, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του ακαδημαϊκού V. G. Fesenkov, του καθηγητή I. S. Astapovich και άλλων επιστημόνων, ανερχόταν σε τουλάχιστον ένα εκατομμύριο τόνους. Ως αποτέλεσμα, μέρος του μετεωρίτη Tunguska μπόρεσε να επιβιώσει από την πλήρη διασπορά στην ατμόσφαιρα της Γης και να χτυπήσει την επιφάνεια της Γης με ταχύτητα τουλάχιστον 5 km ανά δευτερόλεπτο.
Τη στιγμή της πρόσκρουσης ακολούθησε έκρηξη, η οποία καταγράφηκε από σεισμογράφους και μικροβαρογράφους σε πολλούς σταθμούς. Αυτή η έκρηξη ανέτρεψε την πανίσχυρη τάιγκα της Σιβηρίας, ξεριζώνοντας δέντρα σε όλα τα υπερυψωμένα σημεία και τοποθετώντας τα ακτινωτά στο σημείο της έκρηξης. Μόνο μικροσκοπικά θραύσματα μπορούσαν να επιβιώσουν από τον μετεωρίτη, τα οποία ήταν διάσπαρτα σε όλη την τάιγκα γύρω από το σημείο της έκρηξης. Η εύρεση τέτοιων θραυσμάτων αρκετές δεκαετίες μετά την πτώση είναι, φυσικά, εξαιρετικά δύσκολη. Τα θραύσματα ήταν σπαρμένα με συντρίμμια και βυθίστηκαν στο μαλακό, ελώδες έδαφος. Μπορείτε να τα βρείτε μόνο τυχαία. Η οργάνωση μιας ειδικής αναζήτησης για αυτά τα θραύσματα είναι σχεδόν απελπιστική. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι τίποτα απολύτως δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί από τον μετεωρίτη Tunguska, ειδικά αν ήταν πέτρα.
Φαίνεται περίεργο στον A. Kazantsev ότι δεν υπάρχει κρατήρας και κρατήρες στο σημείο της πτώσης του μετεωρίτη Tunguska. Εν τω μεταξύ, αυτό εξηγείται πλήρως από τις ιδιαιτερότητες του σημείου της συντριβής. Επί του παρόντος, το πιο εύλογο μέρος για να πέσει (εκραγεί) ένας μετεωρίτης θεωρείται το προαναφερθέν νότιο τμήμα της κατάθλιψης, το λεγόμενο «Νότιο Βάλτο». Οι ρίζες των πεσμένων δέντρων κατευθύνονται επίσης προς αυτόν τον βάλτο, γεγονός που δείχνει ότι το κύμα έκρηξης εξαπλώθηκε από εδώ.
Ένα κολάζ από τα εξώφυλλα δύο εκδόσεων στις οποίες δημοσιεύτηκαν οι εκδοχές των B. Lyapunov και A. Kazantsev για την εξωγήινη προέλευση του μετεωρίτη Tunguska
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την πρώτη στιγμή μετά την πτώση του μετεωρίτη σχηματίστηκε μια κοιλότητα σε σχήμα κρατήρα στη θέση του «Νότιου Βάλτου». Είναι πολύ πιθανό ο κρατήρας που σχηματίστηκε μετά την έκρηξη να ήταν σχετικά μικρός και σύντομα, πιθανότατα και το πρώτο καλοκαίρι, να πλημμύρισε από νερό. Τα επόμενα χρόνια, καλύφθηκε με λάσπη, καλύφθηκε με ένα στρώμα βρύου, γέμισε με τύρφη και εν μέρει κατάφυτη με θάμνους.
Ξηρό δάσος που έχει επιβιώσει όρθιο δεν παρατηρείται στο κέντρο της καταστροφής, όπως λανθασμένα γράφει ο A. Kazantsev, αλλά στις εσωτερικές χαμηλές πλαγιές των λόφων που περιβάλλουν την κατάθλιψη. Τέτοιο δάσος διατηρήθηκε επίσης σε όλα τα φαράγγια και τις κοιλάδες, που προστατεύονταν από τη δράση του εκτοξευτικού κύματος που εξαπλώθηκε προς την κατεύθυνση από το νότιο τμήμα του βυθίσματος. Σε ορισμένα σημεία το δάσος συνεχίζει να αναπτύσσεται σε αυτά τα φαράγγια. Βλέποντας τα δέντρα που σώζονται, μπορεί κανείς να εντοπίσει την επίδραση του εδάφους στη διάδοση του κύματος έκρηξης.
Παρεμπιπτόντως, σημειώνουμε ότι αν ήταν σωστή η υπόθεση του A. Kazantsev ότι η έκρηξη δεν συνέβη κατά την πρόσκρουση με την επιφάνεια της Γης, αλλά σε ένα ορισμένο ύψος πάνω από αυτήν, τότε στην περίπτωση αυτή το δάσος κατά μήκος των φαραγγιών δεν θα μπορούσε να είχε διατηρηθεί . Το ξηρό δάσος που επέζησε στις εσωτερικές πλαγιές των λόφων που περιβάλλουν το βύθισμα εξηγείται από την εμφάνιση μιας λεγόμενης νεκρής ζώνης γύρω από το σημείο της έκρηξης.
Η ερώτηση του A. Kazantsev σχετικά με την ασφάλεια του στρώματος του μόνιμου παγετού, την οποία ερμηνεύει ότι δεν εξηγείται από την επιστήμη, είναι ακατανόητη για εμάς, όπως, προφανώς, είναι ακατανόητη για τον ίδιο τον συγγραφέα. Τι εννοούσε εδώ ο Α. Καζάντσεφ, τι είδους μόνιμος παγετός διατηρείται και σε ποιο μέρος μιλάει είναι άγνωστο. Αν ο Α. Καζάντσεφ εννοεί τη διατήρηση του μόνιμου παγετού στα δυτικά και ανατολικά τμήματα του βυθίσματος, όπου υπάρχουν λάκκοι σε τυρφώνες που έχουν ανασκαφεί από τον L.A. Kulik, τότε γιατί δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί εδώ; Ποιο φυσικό φαινόμενο έπρεπε να το καταστρέψει; Προφανώς, ο A. Kazantsev είναι εντελώς μπερδεμένος στην «επιστημονική» του έρευνα αν κάνει τέτοιες ερωτήσεις.
Η μελέτη της θέσης της πτώσης του μετεωρίτη Tunguska δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Τα επόμενα χρόνια, η Επιτροπή Μετεωριτών θα στείλει άλλη μια αποστολή στην περιοχή πτώσης, η οποία θα πραγματοποιήσει πρόσθετη έρευνα στο σημείο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ένα τόσο εξαιρετικό φυσικό φαινόμενο όπως η πτώση του μετεωρίτη Tunguska θα μελετηθεί πλήρως και οι πληροφορίες μας για τις συνθήκες των πτώσεων γιγάντιων μετεωριτών θα αναπληρωθούν με νέα σημαντικά δεδομένα.
Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι ο συγγραφέας A. Kazantsev, εντελώς άγνωστος με τη μετεωρολογία και τα επιτεύγματά της, ανέλαβε να εξηγήσει τη φύση του μετεωρίτη Tunguska και οι συντάκτες των περιοδικών του έδωσαν την ευκαιρία να διαδώσει την γελοία «υπόθεσή» του σε εκατοντάδες χιλιάδων αναγνωστών.
Την ίδια σύγχυση προκαλεί και η θέση του περιοδικού «Knowledge is Power», που δημοσίευσε το άρθρο του B. Lyapunov «From the Depths of the Universe» στο Β Νο. 10 για το 1950. Αυτό το άρθρο, υπό το πρόσχημα μιας επιστημονικά τεκμηριωμένης υπόθεσης (για την οποία οι συντάκτες έκαναν μάλιστα ειδική σημείωση στο άρθρο), εκθέτει μια εξίσου γελοία και παράλογη εξήγηση του μετεωρίτη Tunguska. Η διαφορά μεταξύ της «υπόθεσης» του A. Kazantsev και της «υπόθεσης» του B. Lyapunov είναι μόνο ότι ο πρώτος ισχυρίζεται ότι ο μετεωρίτης Tunguska ήταν ένα διαπλανητικό διαστημόπλοιο που πέταξε στη Γη από τον Άρη, και το δεύτερο, ξεπερνώντας ακόμη και τον A. Kazantsev. στον ζήλο του, αποδεικνύει «ότι αυτό το πλοίο ήρθε από πιο μακρινούς χώρους, από τα βάθη του Σύμπαντος.
Μερικοί από τους αναγνώστες αυτών των περιοδικών, δυστυχώς, πήραν στα σοβαρά τις παράλογες και ψευδοεπιστημονικές δηλώσεις των A. Kazantsev και B. Lyapunov. Αλλά είμαστε βέβαιοι ότι, έχοντας εξοικειωθεί με τη δημοφιλή επιστημονική βιβλιογραφία για αυτό το θέμα, θα κατανοήσουν την ανοησία και τον παραλογισμό των δηλώσεων αυτών των συγγραφέων.
==================
«Το μυστήριο της καταστροφής Tunguska ανησυχεί τόσο τους ερευνητές όσο και το κοινό», δήλωσε ο βιολόγος Dr. Ο Άρθουρ Μέιντους, αναπληρωτής διευθυντής ενός κοντινού φυσικού καταφυγίου, είπε στους Siberian Times . «Ανακαλύψαμε ένα χαρακτηριστικό φωτεινό στρώμα στα ιζήματα της λίμνης Zapovednoye».
----------------------
Το συμβάν Tunguska του 1908 είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές και ανεξήγητες καταστροφές στην πρόσφατη ιστορία της Γης. Προκλήθηκε από την εκρηκτική διάλυση ενός μεγάλου μετεωροειδούς ή κομήτη στην ατμόσφαιρα, πάνω από την Σιβηρία, με την ενέργεια της έκρηξης να υπολογίζεται σε 10-15 μεγατόνους TNT. Η έκρηξη ισοπέδωσε περίπου 2,000 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους και οι συνέπειές της έγιναν αισθητές σε παγκόσμιο επίπεδο. Παρά τις πολλές θεωρίες, το ακριβές αντικείμενο και η προέλευσή του παραμένουν ένα μυστήριο, καθώς και οι λεπτομέρειες της εκρηκτικής διαδικασίας που συνέβη εκείνη την ημέρα.
Το συμβάν της Tunguska το 1908 παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της επιστήμης, με ερευνητές να ανακαλύπτουν συνεχώς νέα δεδομένα που προσπαθούν να ερμηνεύσουν. Πρόσφατες μελέτες στα ιζήματα της λίμνης Zapovednoye, κοντά στο επίκεντρο της έκρηξης, αποκάλυψαν ένα φωτεινό στρώμα που μπορεί να σχετίζεται με το γεγονός. Αυτή η ανακάλυψη μπορεί να προσφέρει νέες πληροφορίες για τη φύση του αντικειμένου που προκάλεσε την έκρηξη και τις συνέπειες της στο περιβάλλον. Η έρευνα συνεχίζεται, με την ελπίδα ότι θα φέρει στο φως περισσότερα στοιχεία για αυτό το ιστορικό γεγονός.
Μετά την έκρηξη της Tunguska, το ωστικό κύμα έριξε ανθρώπους κάτω και έσπασε παράθυρα σε αποστάσεις εκατοντάδων χιλιομέτρων. Η δόνηση καταγράφηκε σε σεισμολογικούς σταθμούς σε όλη την Ευρασία και θα είχε υπολογισθεί ισοδύναμη με σεισμό 5,0 βαθμών Ρίχτερ. Επίσης, η έκρηξη προκάλεσε ένα κύμα ζέστης που έκανε την ατμόσφαιρα ανυπόφορη για μικρό χρονικό διάστημα, ενώ το φαινόμενο των «φωτεινών βραδιών» συνεχίστηκε για όλο τον Ιούλιο του 1908.
Η έκρηξη της Tunguska είχε σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, καθώς ισοπέδωσε περίπου 80 εκατομμύρια δέντρα και επηρέασε την παγκόσμια ατμόσφαιρα. Οι μετρήσεις έδειξαν αυξημένα επίπεδα ατμοσφαιρικής διαύγειας και μειωμένη ηλιακή ακτινοβολία, ενώ το φαινόμενο των "φωτεινών νύχτων" παρατηρήθηκε σε πολλά μέρη της Ευρώπης. Η έκρηξη επηρέασε επίσης την τοπική οικολογία, με την αλλαγή των μοτίβων αναγέννησης του δάσους και την πιθανή επίδραση στην τοπική πανίδα. Παρόλο που η περιοχή έχει ανακάμψει με την πάροδο του χρόνου, η καταστροφή παραμένει ένα σημαντικό παράδειγμα της επίδρασης των αστρονομικών γεγονότων στο περιβάλλον.
Η έκρηξη της Tunguska επηρέασε δραματικά την τοπική βιοποικιλότητα, καθώς η καταστροφή των δασών οδήγησε σε απώλεια οικοτόπων για πολλά είδη. Αν και δεν υπάρχουν λεπτομερή στοιχεία για όλα τα επηρεαζόμενα είδη, είναι πιθανό ότι ζώα όπως οι ελάφια, οι λύκοι και διάφορα είδη πτηνών υπέστησαν σοβαρές συνέπειες. Επιπλέον, η καταστροφή του δάσους επηρέασε τη φυσική αναγέννηση των φυτών και την ισορροπία των οικοσυστημάτων, με αποτέλεσμα μακροπρόθεσμες αλλαγές στην τοπική χλωρίδα και πανίδα. Η ακριβής έκταση της επίδρασης στα είδη φυτών και ζώων παραμένει ένα θέμα συνεχούς μελέτης και έρευνας.
Στην ιστορία έχουν συμβεί πολλές καταστροφές που μπορούν να συγκριθούν με το συμβάν της Tunguska, όπως η έκρηξη της ηφαιστειακής νήσου Κρακατόα το 1883, η οποία ακούστηκε σε απόσταση 4,800 χιλιομέτρων και προκάλεσε τσουνάμι με χιλιάδες θύματα. Επίσης, η έκρηξη της εξέδρας Deepwater Horizon το 2010, θεωρείται το χειρότερο ατύχημα θαλάσσιας ρύπανσης από διαρροή πετρελαίου, με σοβαρές συνέπειες για το περιβάλλον και την τοπική οικονομία. Αυτά τα γεγονότα υπενθυμίζουν την τεράστια δύναμη της φύσης και τις πιθανές επιπτώσεις στον πλανήτη και την ανθρωπότητα.
φωτο--Τα αφεντικά της BioNTech και οι Uğur Şahin και Özlem Türeci, οι οποίοι έχουν μικρή παρουσία στα μέσα ενημέρωσης. Εδώ τον Δεκέμβριο του 2023 μαζί με την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen στα εγκαίνια ενός αρθρωτού εργοστασίου BioNTech στη Ρουάντα της Αφρικής.
φωτο--Έφηβοι με smartphone, 3 Φεβρουαρίου 2021
Η ΕΕ θέλει να παρακολουθεί όλες τις συνομιλίες στο μέλλον.
φωτο-- Άποψη από τον πύργο του δημαρχείου πάνω από τη Γέρα, 2006
φωτο--Μετά την οργή ενός μαθητή σε ένα λύκειο του Βούπερταλ τον Φεβρουάριο του 2024
φωτο--Παραγωγή προνυμφών σκαθαριών στην εταιρεία INOVA Protein, Rostock, 21 Σεπτεμβρίου 2021
