10 Οκτ 2023 RT DE
Όλο και περισσότεροι ηλικιωμένοι πρέπει να συμπληρώνουν τις πενιχρές συντάξεις τους με κοινωνική βοήθεια. Ο πληθωρισμός έχει επιταχύνει την τάση αυτή με ταχείς ρυθμούς από πέρυσι. Οι γυναίκες εξακολουθούν να πλήττονται ιδιαίτερα από τη φτώχεια στην τρίτη ηλικία. Αλλά οι πολιτικοί παραμένουν αδρανείς και ο πληθυσμός δεν αντεπιτίθεται [ αμύνεται].
Από τη Susan Bonath
Ο πληθωρισμός και οι πολιτικές των των φαναριών συνεχίζουν να αυξάνουν τη φτώχεια στη Γερμανία. Όλο και περισσότεροι ηλικιωμένοι πρέπει επίσης να συμπληρώνουν τις πενιχρές συντάξεις τους με τη λεγόμενη βασική ασφάλεια γήρατος, την κοινωνική πρόνοια. Οι κανονικοί συντελεστές τους αντιστοιχούν σε εκείνους του επιδόματος πολιτών, πρώην Hartz IV.[επίδομα ανεργίας] Ο αριθμός των ηλικιωμένων που έχουν ανάγκη αυξάνεται εδώ και χρόνια και από την άνοιξη του περασμένου έτους έχει εκραγεί.
17 τοις εκατό περισσότεροι ηλικιωμένοι top-up [με ανανέωση]
Αυτό προκύπτει από νέα στοιχεία που η κοινοβουλευτική ομάδα του Αριστερού Κόμματος στην Bundestag ζήτησε από την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία και τώρα έχει δημοσιεύσει . Σύμφωνα με την έκθεση, 1,22 εκατομμύρια ηλικιωμένοι και όσοι δεν μπορούν να εργαστούν έλαβαν συμπληρωματική κοινωνική βοήθεια τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους. Αυτό ήταν συνολικά λίγο κάτω από 100.000, σχεδόν δέκα τοις εκατό, περισσότερο από ό, τι ένα καλό χρόνο νωρίτερα.
Τα συγκεκριμένα στοιχεία δείχνουν ότι οι ηλικιωμένοι επηρεάστηκαν πάντοτε από αυτή τη σοβαρή αύξηση. Ενώ ο αριθμός των επιπλέον ανίκανων προς εργασία ανικανότητας προς εργασία (συνταξιούχοι της ΕΕ) παρέμεινε σχεδόν ο ίδιος σε περίπου 530 000, ο αριθμός των άπορων συνταξιούχων γήρατος έχει εκτοξευθεί στα ύψη από περίπου 594 000 σε 692 000 από τον Μάρτιο του 2022. Πρόκειται για αύξηση σχεδόν 17% μέσα σε 15 μήνες και δεν διαφαίνεται τέλος σε αυτή την τάση.
Μεγάλος αριθμός ύποπτων μη αναφερόμενων κρουσμάτων
Ωστόσο, η πραγματική έκταση της φτώχειας στην τρίτη ηλικία δεν είναι ακόμη σαφής από αυτό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα γραφειοκρατικά εμπόδια που συνδέονται με την υποβολή αίτησης για συμπληρωματική κοινωνική βοήθεια είναι υψηλά. Επιπλέον, οι δικαιούχοι κοινωνικής αρωγής καθώς και επιδόματος πολίτη πρέπει να γνωστοποιούν μόνιμα κάθε ευρώ που λαμβάνουν στις αρχές. Η υπόθεση της αριστερής φράξιας [ομάδας] είναι επομένως προφανής:
«Ο αριθμός των μη αναφερόμενων περιπτώσεων είναι πιθανό να είναι ακόμη υψηλότερος, επειδή πολλοί άνθρωποι δεν ασκούν το δικαίωμά τους σε συμπληρωματική βασική ασφάλεια».
Αυτό υποστηρίζεται από τα στατιστικά στοιχεία μόνο για το ύψος των συντάξεων. Πριν από ένα χρόνο, τα μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένης της Tagesschau, ανέφεραν ότι από σχεδόν 18 εκατομμύρια συνταξιούχους γήρατος στη Γερμανία το 2021, σχεδόν 5 εκατομμύρια άνθρωποι έλαβαν λιγότερα από 1.000 ευρώ το μήνα. Αυτό ήταν περίπου 28 τοις εκατό, ή περισσότερο από το ένα τέταρτο όλων των συνταξιούχων.
Η φτώχεια των ηλικιωμένων πλήττει κυρίως τις γυναίκες
Ιδιαίτερα οι γυναίκες εξακολουθούν να πλήττονται από τις χαμηλές συνταξιοδοτικές παροχές. Λόγω της εγκυμοσύνης και της ανατροφής των παιδιών, είναι πιο πιθανό να χρειαστεί να εργαστούν με μερική απασχόληση. Ωστόσο, πολλά επαγγέλματα στα οποία απασχολούνται κυρίως γυναίκες αμείβονται επίσης λιγότερο από τα τυπικά ανδρικά επαγγέλματα. Αυτά περιλαμβάνουν, για παράδειγμα, τον κοινωνικό τομέα, το λιανικό εμπόριο ή την κομμωτική.
[σχετικό δημοσίευμα--Τίποτα δεν έμαθε από την ιστορία: Το γερμανικό συνδικάτο ψηφίζει ξανά για έναν παγκόσμιο πόλεμο]
Όπως είχε ζητήσει το Αριστερό Κόμμα στην Bundestag στις αρχές του έτους, περίπου 2,7 από τα 7,1 εκατομμύρια εργαζόμενες γυναίκες πλήρους απασχόλησης εργάζονταν με μισθούς που θα απαιτούσαν σύνταξη μικρότερη από 1.000 ευρώ, ακόμη και μετά από 40 χρόνια εργασίας σήμερα. Σύμφωνα με τη μελέτη, περισσότερες από τις μισές εργαζόμενες γυναίκες κέρδισαν πολύ λίγα για να λάβουν σύνταξη άνω των 1.200 ευρώ μετά από 40 χρόνια. Αυτό αναφέρθηκε [ ανέφερε σχετικά ]από το ZDF, μεταξύ άλλων.
Σύμφωνα με αυτό, οι μισθωτοί θα πρέπει σήμερα να κερδίζουν κάτι λιγότερο από 2.850 ευρώ μεικτά το μήνα συνεχώς για τέσσερις δεκαετίες προκειμένου να δικαιούνται 1.000 ευρώ στα γηρατειά. Για σύνταξη 1.200 ευρώ, θα χρειαζόταν ακόμη και ακαθάριστο εισόδημα άνω των 3.400 ευρώ σε διάστημα 40 ετών. Ειδικά στην ανατολική Γερμανία, όπου ο τομέας των χαμηλών μισθών είναι ιδιαίτερα μεγάλος, πολλοί άνθρωποι μπορούν μόνο να το ονειρεύονται.
Οι γυναίκες μπορούν συχνά να ξεφύγουν από τη φτώχεια στα γηρατειά μόνο με μακροχρόνια δέσμευση σε γάμο, ιδίως εάν η αμειβόμενη απασχόλησή τους έχει διαταραχθεί από την ανατροφή των παιδιών. Ένας σημαντικός αριθμός ηλικιωμένων γυναικών είναι σήμερα πιθανό να αποφύγει την κοινωνική πρόνοια μόνο λόγω της υψηλότερης σύνταξης του συζύγου τους ή της σύνταξης χηρείας.
Συνέπεια των νεοφιλελεύθερων κοινωνικών περικοπών
Η αυξανόμενη φτώχεια στα γηρατειά είναι μία από τις συνέπειες των νεοφιλελεύθερων πολιτικών στη Γερμανία μετά την προσάρτηση της ΛΔΓ στην ΟΔΓ. Ήδη από το 1992, η τότε ομοσπονδιακή κυβέρνηση υπό τον Χέλμουτ Κολ (CDU) αύξησε την ηλικία συνταξιοδότησης, πράγμα που στην πραγματικότητα σήμαινε περικοπή συντάξεων. Οι γυναίκες είχαν τότε τη δυνατότητα να συνταξιοδοτηθούν στην ηλικία των 65 αντί των 60 ετών, διαφορετικά υπήρχαν μεγάλες κρατήσεις.
[σχετικό δημοσίευμα--Επίπεδο διαβίωσης ανάλογα με το καθεστώς; Οι νομοθέτες στρέφουν τη μία εναντίον της άλλης [παίζουν] με τις φτωχότερες ομάδες]
Το 1997, ακολούθησε το επόμενο χτύπημα: οι πολιτικοί έκλεισαν τη στρόφιγγα του χρήματος για επαγγελματική αποκατάσταση. Ως αποτέλεσμα, οι ασθενείς έπρεπε να πληρώσουν περισσότερο από το διπλάσιο σε περίπτωση επαγγελματικής επανένταξης από ό, τι πριν. Αυτό μείωσε τις πιθανότητες για πολλούς από αυτούς να συσσωρεύσουν αρκετά χρόνια ασφάλισης για μια ανεκτή σύνταξη. Λίγο αργότερα, το 2001, η σύνταξη Riester – ένα ιδιωτικό συνταξιοδοτικό σύστημα με μερική κρατική χρηματοδότηση – άνοιξε το δρόμο για περαιτέρω περικοπές συντάξεων.
Μετά το επόμενο πακέτο λιτότητας που εγκρίθηκε το 2007 ως μέρος της Ατζέντας 2010, ένα περαιτέρω πρόγραμμα επιτάχυνσης της φτώχειας τέθηκε τελικά σε ισχύ το 2012: έκτοτε, η ηλικία συνταξιοδότησης αυξήθηκε σταδιακά στα 67 έτη. Εκείνοι που δεν είναι πλέον σε θέση να εργαστούν, στο παρελθόν, για παράδειγμα λόγω μακροχρόνιων, σωματικά επίπονων δραστηριοτήτων, πρέπει να δέχονται εκπτώσεις.
Μικρά βήματα πολιτικής οπισθοδρόμησης, ωστόσο, μετά βίας μετρίασαν τις συνέπειες. Για παράδειγμα, από το 2014, οι μακροχρόνια ασφαλισμένοι έχουν τη δυνατότητα να συνταξιοδοτηθούν στην ηλικία των 63 ετών – αλλά μόνο χωρίς κρατήσεις εάν έχουν πληρώσει συνεχώς για 45 χρόνια. Στην ολοένα και πιο επισφαλή αγορά εργασίας, αυτό καθίσταται όλο και πιο δύσκολο να επιτευχθεί.
Ακόμη και το συμπλήρωμα βασικής σύνταξης που εγκρίθηκε το 2020 δεν βοηθά τους περισσότερους από όσους πλήττονται από τη φτώχεια των ηλικιωμένων. Από τη μία πλευρά, το εξαιρετικά περίπλοκο μοντέλο εξασφαλίζει μόνο μια μικρή αύξηση, συνήθως ούτε καν πάνω από το επίπεδο κοινωνικής πρόνοιας. Επιπλέον, μόνο όσοι έχουν καταβάλει εισφορές στο εκ του νόμου προβλεπόμενο ταμείο συντάξεων για τουλάχιστον 35 έτη έχουν πλήρες δικαίωμα σε αυτό. Ακόμη και μια μεγαλύτερη περίοδος ανεργίας με τα επιδόματα Hartz IV (τώρα επιδόματα πολιτών) μπορεί να ρίξει ένα φρένο στα έργα.
Οι πολιτικοί παρακολουθούν
Η Αριστερά πιστεύει ότι ένα συνταξιοδοτικό μοντέλο βασισμένο στο αυστριακό μοντέλο θα μπορούσε τουλάχιστον να μετριάσει τη φτώχεια στα γηρατειά. Εδώ και χρόνια, μάταια το παρακαλεί. Σύμφωνα με αυτό, όλοι, συμπεριλαμβανομένων των δημοσίων υπαλλήλων, των επιχειρηματιών και των πολιτικών, θα πρέπει να πληρώνουν στη νόμιμη συνταξιοδοτική ασφάλιση. Στη γειτονική χώρα, οι ηλικιωμένοι θα λάμβαναν κατά μέσο όρο 800 ευρώ περισσότερα το μήνα.
Στο τρέχον δελτίο τύπου, ο ηγέτης του Αριστερού Κόμματος στην Bundestag, Dietmar Bartsch, επικρίνει έντονα την αδράνεια της κυβέρνησης του φωτεινού σηματοδότη, ειδικά επειδή η πολιτική της είναι εν μέρει υπεύθυνη για την έκρηξη των τιμών των βασικών αγαθών. Ο Bartsch προειδοποίησε:
«Η σημερινή ομοσπονδιακή κυβέρνηση κάνει ακόμη λιγότερα για την καταπολέμηση της φτώχειας στα γηρατειά από την προηγούμενη κυβέρνηση. Με τις πολιτικές της, το φανάρι στην πραγματικότητα ανεβάζει τις τιμές, γι 'αυτό πολλοί άνθρωποι γλιστρούν. Η φτώχεια των ηλικιωμένων στη χώρα μας κυνηγάει από ρεκόρ σε ρεκόρ».
Σύμφωνα με τον Bartsch, απαιτείται επειγόντως «ελάχιστη σύνταξη 1.200 ευρώ για την προστασία από τη φτώχεια». Ωστόσο, είναι αμφίβολο εάν αυτό το ποσό θα μπορούσε επί του παρόντος να εξασφαλίσει ένα ξέγνοιαστο γήρας. Σε μια μεγάλη πόλη όπως το Μόναχο, το Αμβούργο ή το Βερολίνο, αυτό δεν είναι πλέον δυνατό ενόψει της έκρηξης των ενοικίων και των παρεπόμενων δαπανών, [του πρόσθετου κόστους ] και στην ύπαιθρο [αγροτικές περιοχές] το ξέγνοιαστο γήρας γίνεται επίσης όλο και λιγότερο.
Αλλά ακόμη και μια τέτοια αδύναμη παραχώρηση από τους πολιτικούς στην αξιοπρέπεια εκατομμυρίων φτωχών ηλικιωμένων πολιτών στη Γερμανία, όπως απαιτεί το Αριστερό Κόμμα, δεν είναι επί του παρόντος ορατή. Αυτό θα ήταν ίσως διαφορετικό αν οι μισθωτοί ένωναν τις δυνάμεις τους για να αγωνιστούν μαζί για κοινωνικές βελτιώσεις, όχι μόνο όσον αφορά τα επίπεδα των συντάξεων. Όπως είναι γνωστό, όλες οι κοινωνικές παραχωρήσεις που έγιναν από τους κυβερνώντες στους εργάτες κάποτε πολεμήθηκαν σκληρά.
Περισσότερα για το θέμα - Ένας στους τρεις Γερμανούς: "Η ζωή μου έχει επιδεινωθεί" [χειροτερέψει]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου