21 Δεκ 2023, Από τον Richard Mahnke RT DE
το σχετικό βίντεο
Οι τράπεζες τερματίζουν τους λογαριασμούς μη δημοφιλών δημοσιολόγων, δημοσιογράφων, ακτιβιστών και εταιρειών. Αυτό έχει γίνει μέρος της καθημερινής ζωής στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Αυτή η προσέγγιση δεν είναι αποτέλεσμα ιδιοτροπίας εκ μέρους των τραπεζών. Διαθέτει ένα σύστημα και αποτελεί μέρος ενός πολύπλοκου μηχανισμού για την ευθυγράμμιση της κοινής γνώμης.
φωτο--Πλήθος κόσμου [Rush] στο Postbank, εδώ τον Ιούλιο του 2023 σε ένα υποκατάστημα στο Ντίσελντορφ. Ωστόσο, η θυγατρική της Deutsche Bank προτιμά να κάνει χωρίς ορισμένους πελάτες.
Ο όρος "debanking" αναφέρεται στον τερματισμό τραπεζικών λογαριασμών πολιτικά απαράδεκτων ή εμφανών πελατών. Τέτοιοι τερματισμοί λογαριασμών που ανήκουν σε ιδιώτες ή ακόμη και εταιρείες έχουν γίνει συνηθισμένοι χωρίς να το αντιληφθεί το κοινό. Για όσους επηρεάζονται, η απώλεια τραπεζικού λογαριασμού δεν είναι μόνο δυσάρεστη, αλλά συχνά απειλεί και την ύπαρξή τους. Ο στόχος αυτού του μέτρου είναι προφανώς να φιμώσει τις διαφωνούσες φωνές. [τις φωνές που διαφωνούν]
Οι πληγέντες
Πριν από λίγες ημέρες, το περιοδικό Freilich, το οποίο αυτοχαρακτηρίζεται ως φιλελεύθερο-συντηρητικό, δημοσίευσε ένα άρθρο σε δύο μέρη που επιχειρεί να ρίξει φως στο φαινόμενο και το υπόβαθρό του. Το περιοδικό αποκαλεί [περιγράφει] το «debanking» ως «ένα από τα πιο αιχμηρά όπλα του woke κατεστημένου». Μεταξύ αυτών που κατονομάζονται ως εξέχοντα θύματα είναι ο πρώην εκπρόσωπος του Ταυτοτικού [ξενοφοβικού, ταυτιστικού] Κινήματος της Αυστρίας, Martin Sellner, ο πρόεδρος του AfD Tino Chrupalla και ο δεξιός εκδότης Götz Kubitschek.
Σύμφωνα με την έκθεση, ο Sellner βρίσκεται στον "αριθμό λογαριασμού 77". Μόλις τον Σεπτέμβριο, ο Chrupalla εξήγησε σε μια εκπομπή ότι η Postbank είχε τερματίσει τον λογαριασμό του, χωρίς αυτό να προκαλέσει κανενός είδους οργή από τον παρουσιαστή ή τους άλλους καλεσμένους. Ήδη από το 2005, ο εκδοτικός οίκος του Kubitschek έπρεπε να ενημερώσει γραπτώς όλους τους συνδρομητές του εσωτερικού περιοδικού Secession για έναν νέο τραπεζικό λογαριασμό.
Σε αντίθεση με ό, τι απεικονίζεται στο άρθρο, ωστόσο, δεν είναι μόνο οι δεξιοί ακτιβιστές, οι δημοσιογράφοι και τα μέσα ενημέρωσης που στοχοποιούνται από το «debanking». «αποτραπεζική». Κατά τη διάρκεια της ύπαρξής της, επίσης, οι επαγγελματικοί [επιχειρηματικοί] λογαριασμοί της RT DE Productions GmbH έκλεισαν επανειλημμένα. Η Volksbank Pirna δέχθηκε πρόσφατα πιέσεις από τα μέσα ενημέρωσης επειδή η συμμαχία Sahra Wagenknecht και η πύλη μέσων ενημέρωσης Apolut διατηρούν λογαριασμούς εκεί.
Παράγοντες και μηχανισμοί στο παρασκήνιο
Γίνεται πραγματικά ενδιαφέρον με τους μηχανισμούς πίσω από τους τερματισμούς λογαριασμών που περιγράφονται και υπονοούνται στο άρθρο Freilich. Μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο ότι τα θύματα της «debanking» είναι και υπήρξαν αντικείμενο ενδιαφέροντος των μυστικών υπηρεσιών. Ωστόσο, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που συνδέονται με το κράτος και χρηματοδοτούνται από το κράτος είναι επίσης σημαντικές, καθώς διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην έρευνα, την επισήμανση και τη δυσφήμιση μη δημοφιλών [δυσάρεστων] απόψεων.
Το "Amadeu Antonio Foundation" με την πύλη του Belltower News αναφέρεται ρητά. Το «Κέντρο για τη Φιλελεύθερη Νεωτερικότητα» «Zentrum Liberale Moderne», το οποίο δεν κατονομάζεται στο άρθρο και είναι κοντά στους Πράσινους, και η οργάνωση CeMAS με έδρα το Βερολίνο ενεργούν με παρόμοιο τρόπο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι οργανώσεις προσεγγίζουν απευθείας τις τράπεζες προκειμένου να τις πείσουν να κλείσουν τους λογαριασμούς πολιτικά μη δημοφιλών προσώπων. Ο Σέλνερ είπε επίσης στον Φράιλιχ ότι υποπτεύεται «αριστερά εξτρεμιστικά ιδρύματα και ΜΚΟ» που χρηματοδοτούνται από το κράτος πίσω από την «αποτραπεζική» του. [ το«debanking»]
«Χάρτα Διαφορετικότητας»
Ο Freilich υποψιάζεται ότι το ιδεολογικό όχημα για τη συμμετοχή εταιρειών σε μηχανισμούς λογοκρισίας είναι ο « Χάρτης Διαφορετικότητας », μια ένωση εταιρειών με στόχο την προώθηση της «ποικιλομορφίας» και της «διαφορετικότητας» στον κόσμο της εργασίας, η οποία υποστηρίζεται ευγενικά από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση από το 2006. Οι ιδρυτές της ένωσης περιλαμβάνουν εταιρείες όπως η Daimler, η Deutsche Bank και η Deutsche Telekom. Οι «αξίες» που αναφέρονται δεν είναι μόνο καθοριστικές για την πολιτική προσωπικού των εμπλεκόμενων εταιρειών, αλλά και για τους προμηθευτές – το άρθρο αναφέρεται στον Κώδικα Δεοντολογίας Προμηθευτών της Deutsche Telekom .
Ο προσανατολισμός προς αυτές τις «αξίες» είναι επίσης πιθανό να διαδραματίσει ρόλο στην επιλογή των πελατών. Η Deutsche Bank έχει προσελκύσει την προσοχή τερματίζοντας λογαριασμούς ανεπιθύμητων πελατών, όπως και η Postbank, η οποία της ανήκει. Και αυτή η προσέγγιση δεν περιορίζεται στους τραπεζικούς λογαριασμούς. Η Deutsche Telekom είναι επίσης γνωστό ότι έχει τερματίσει συμβόλαια με πελάτες που δεν της αρέσουν. [που αντιπαθεί].
Η λογοκρισία ανατίθεται σε ιδιωτικούς φορείς
Το άρθρο περιγράφει λεπτομερώς τη νομιμότητα των τερματισμών λογαριασμών. Σε μια τέτοια περίπτωση, το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο (BGH) είχε αποφανθεί υπέρ της τράπεζας πριν από δέκα χρόνια, αναφερόμενο στην ελευθερία των συμβάσεων. Το άρθρο 3 του Θεμελιώδους Νόμου, με την απαγόρευση των διακρίσεων λόγω πολιτικών απόψεων, δεν εφαρμόζεται στο ιδιωτικό δίκαιο. Ο συγγραφέας επισημαίνει επίσης ότι η απαγόρευση των διακρίσεων λόγω πολιτικών απόψεων δεν φαίνεται να διαδραματίζει ρόλο για την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία κατά των Διακρίσεων.
Οι κυβερνητικές υπηρεσίες [κρατικές αρχές] συνήθως τονίζουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με τερματισμούς λογαριασμών. Στην καλύτερη περίπτωση, ωστόσο, αυτό είναι μόνο τυπικά σωστό διότι, όπως είδαμε, οι δομές πίσω από αυτό προωθούνται [υποστηρίζονται] και χρηματοδοτούνται. Φυσικά, το προφανές συμπέρασμα είναι ότι το κράτος ανοίγει το δρόμο για την «debanking». Θα μπορούσε κανείς επίσης να πει ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αναθέτει την τιμωρία της διαφωνίας σε ιδιωτικούς φορείς.
Η «αποτραπεζική» "debanking" είναι επομένως ένα σημαντικό εργαλείο για την καταστολή των επικριτικών απόψεων και τον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης. Έτσι, κατατάσσεται παράλληλα με την άμεση απαγόρευση των επικριτικών φωνών (όπως στην περίπτωση του RT DE και του Sputnik), τη λογοκρισία των κοινωνικών δικτύων υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της παραπληροφόρησης και της άμεσης νομικής δράσης κατά των επικριτών – για παράδειγμα μέσω τυχοδιωκτικά αιτιολογημένων διαταγών επιβολής κυρώσεων.
Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να γίνει και πάλι αναφορά στην περίπτωση του μπλόγκερ Hadmut Danisch. Μια ποινή ζητήθηκε εναντίον του Danisch για «προσβολή δημόσιων προσώπων» επειδή είχε αποκαλέσει την αρχηγό του Κόμματος των Πρασίνων Ricarda Lang χοντρή. Στη συνέχεια, η Deutsche Bank τερμάτισε τον λογαριασμό δωρεάς του χωρίς να αναφέρει τους λόγους. Ο μπλόγκερ εξέφρασε την υποψία ότι η ποινική διαδικασία στήθηκε μόνο για να κλέψει τα στοιχεία του λογαριασμού του και εκείνων των δωρητών του και μίλησε για ένα δίκτυο δομών επηρεασμένων από το πράσινο σε ΜΚΟ, το δικαστικό σώμα, την αστυνομία και τις υπηρεσίες που προσπάθησαν να τον «πυροβολήσουν» [καταρρίψουν] με παράνομα μέσα.
==================
Τι είναι το Debanking; Πολιτικές και θρησκευτικές διακρίσεις από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Ο λογαριασμός όψεως της Εθνικής Επιτροπής για τη Θρησκευτική Ελευθερία (NCRF) στην JP Morgan Chase έκλεισε ξαφνικά χωρίς εξήγηση την άνοιξη του 2022.
Όταν η οργάνωση - με επικεφαλής ένα ποικίλο συμβούλιο Χριστιανών, Εβραίων, Μουσουλμάνων και Ινδουιστών αφιερωμένο στην προώθηση της θρησκευτικής ελευθερίας στην Αμερική - ρώτησε για το κλείσιμο, έλαβε μια λίστα αιτημάτων από το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα. Τους είπαν ότι ο λογαριασμός τους θα αποκατασταθεί εάν παρείχαν μια λίστα με τους μεγάλους δωρητές τους, τους πολιτικούς υποψηφίους που υποστηρίζουν και μια εξήγηση για το πώς το NCRF καθορίζει ποιους υποψηφίους υποστηρίζουν.
Αυτό δεν είναι κάτι βγαλμένο από μια ολοκληρωτική χώρα – αυτό συνέβη εδώ στην Αμερική.
Αυτό που συνέβη στο NCRF είναι μόνο ένα παράδειγμα μιας ανησυχητικής νέας τάσης που ονομάζεται debanking – πολιτικές και θρησκευτικές διακρίσεις από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Οι τράπεζες προσπαθούν όλο και περισσότερο και ύπουλα να καταστήσουν τις πολιτικές και θρησκευτικές απόψεις πρωταρχική προϋπόθεση εξυπηρέτησης. Είναι μια απειλή για την ελευθερία του λόγου και την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και είναι μια αυξανόμενη ανησυχία για τις επιχειρήσεις, τους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς και τα άτομα σε όλη την Αμερική.
Η αποτραπεζική είναι πολιτική και θρησκευτική διάκριση
Η αποτραπεζική είναι μια προσπάθεια μεγάλων εταιρειών χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών να κλείσουν λογαριασμούς οργανισμών ή ατόμων με τα οποία διαφωνούν, είτε πολιτικά είτε θρησκευτικά. Η αποτραπεζική ευθυγραμμίζεται με τα κριτήρια για το περιβάλλον, την κοινωνία και τη διακυβέρνηση (ESG) που χρησιμοποιούνται από πολλές μεγάλες εταιρείες χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών.
Οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι και τα ιδρύματα που χρησιμοποιούν κριτήρια ESG επενδύουν με βάση μια κοινωνική και πολιτική ατζέντα και όχι τα καταπιστευματικά τους καθήκοντα. Πιο συγκεκριμένα, οι εταιρείες που χρησιμοποιούν κριτήρια ESG κατά τη λήψη επενδυτικών αποφάσεων έχουν μποϊκοτάρει τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, παρόλο που έχει επηρεάσει αρνητικά την απόδοση των επενδύσεων. Ομοίως, η αποτραπεζική είναι όταν - είτε με τον εξαναγκασμό των ακτιβιστών είτε με εσωτερική λήψη αποφάσεων - οι τράπεζες κάνουν διακρίσεις εναντίον ατόμων, βιομηχανιών ή ομάδων λόγω των πολιτικών τους απόψεων κλείνοντας τους λογαριασμούς τους.
Καθοδηγείται από τον πολιτικό ακτιβισμό και τον εξαναγκασμό
Ο εξαναγκασμός από ακτιβιστές είναι μία από τις πιο ανησυχητικές αιτίες της αποτραπεζικής. Πάρτε, για παράδειγμα, το Fidelity Charitable: Διαχειρίζεται ένα ταμείο που επιτρέπει στους κατόχους λογαριασμών να συνεισφέρουν στους αγαπημένους τους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Το Unmasking Fidelity -ένας συνασπισμός αριστερών οργανώσεων- εξέδωσε στο Fidelity Charitable μια λίστα αιτημάτων το 2022 απαιτώντας να «αποκαλύψουν συνεισφορές πέντε ετών σε 10 στοχευμένες οργανώσεις (συμπεριλαμβανομένων των Family Research Council, Turning Point USA και Alliance Defending Freedom)... και επίσης να επιβάλει τεστ οπτικής γωνίας στις φιλανθρωπικές οργανώσεις και τους σκοπούς που μπορούν να υποστηρίξουν οι κάτοχοι των λογαριασμών τους».
Φανταστείτε ότι – μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί απειλούνται με τερματισμό των υπηρεσιών τους από τα χρηματοπιστωτικά τους ιδρύματα επειδή οι ακτιβιστές πιέζουν το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα να τους βάλει στη μαύρη λίστα εάν δεν ευθυγραμμίζονται με τις απόψεις μιας λυδίας λίθου που δημιούργησαν.
Τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στα παραπάνω παραδείγματα – εκείνα που εμπλέκονται συχνότερα σε επεισόδια αποτραπεζικής αποτραπεζικής – δύσκολα μπορούν να διεκδικήσουν ένα «δικαίωμα άρνησης» ως ιδιωτική επιχείρηση. Αυτές οι μεγάλες εθνικές τράπεζες, όπως γράφει ο πρόεδρος του NCRF και πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ Sam Brownback, «λαμβάνουν ευρεία κυβερνητικά οφέλη, όπως μεγαλύτερη δύναμη δανεισμού, ποσοστά ασφάλισης FDIC, επιδοτήσεις, διασώσεις και ένα αντιανταγωνιστικό σύστημα ναύλωσης». Επειδή είναι τόσο στενά συνδεδεμένοι με την κυβέρνηση και κατ' επέκταση με τους φορολογούμενους, έχουν την υποχρέωση να «μην κάνουν διακρίσεις βάσει απόψεων».
Θα ήταν ένα πράγμα εάν η τοπική σας τράπεζα κάτω από το δρόμο, με μόνο μία τοποθεσία τούβλου και κονιάματος στην κοινότητα, αποφασίσει να μην εξυπηρετήσει έναν πελάτη. Είναι εντελώς διαφορετικό όταν μια τράπεζα τόσο στενά συνδεδεμένη με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση το κάνει - και είναι εντελώς απαράδεκτο.Η αποτραπεζική είναι ζήτημα ελευθερίας του λόγου
Η αποτραπεζική αποτελεί σοβαρή απειλή για την ελευθερία του λόγου. Τα αιτήματα της JP Morgan Chase και της Fidelity να παραιτηθούν από την ανωνυμία των δωρητών είναι ιδιαίτερα σκανδαλώδη – η ιδιωτικότητα των δωρητών αποτελεί σημαντικό μέρος της ελευθερίας του λόγου. Οι δημόσιες πληροφορίες δωρητών ανοίγουν την πόρτα για δωρητές όλων των πολιτικών πεποιθήσεων - όχι μόνο της Δεξιάς - να «κατονομάζονται και να ντρέπονται» και να παρενοχλούνται για τις απόψεις τους. Το απόρρητο ενθαρρύνει τις φιλανθρωπικές δωρεές - αν γνωρίζατε ότι μπορεί να παρενοχληθείτε για δωρεά σε έναν συγκεκριμένο σκοπό, πιθανότατα θα το σκεφτόσασταν δύο φορές. Και το Ανώτατο Δικαστήριο συμφωνεί: Στην υπόθεση NAACP v. Στην Αλαμπάμα, το δικαστήριο αποφάνθηκε κατά της προσπάθειας της πολιτείας να εξαναγκάσει την αποκάλυψη των καταλόγων μελών της NAACP. Και, στο Thomas More Law Center v. Bonta, το δικαστήριο αποφάνθηκε κατά ενός κρατικού κανονισμού αποκάλυψης δωρητών επειδή «παραβίασε τα δικαιώματα της Πρώτης Τροπολογίας των φιλανθρωπικών οργανώσεων και των υποστηρικτών τους».
Επιπλέον, η πρακτική είναι εξαιρετικά δυσμενής μεταξύ των πιθανών ψηφοφόρων. Το Center for Excellence in Polling διαπίστωσε πρόσφατα ότι σχεδόν τα τρία τέταρτα των Ρεπουμπλικάνων, των Δημοκρατικών και των Ανεξάρτητων δεν συμφωνούν ότι οι τράπεζες θα πρέπει να επιτρέπεται να αρνούνται υπηρεσίες σε πελάτες με βάση τις πολιτικές, κοινωνικές ή θρησκευτικές απόψεις του πελάτη.
Τι μπορούν να κάνουν τα κράτη για την αποτραπεζική
Στην αγορά ιδεών – και στην Αμερική, ειδικά – ο εξαναγκασμός, οι απειλές και οι διακρίσεις για πολιτικές και θρησκευτικές απόψεις δεν έχουν απολύτως καμία θέση. Ευτυχώς, οι άνθρωποι αναλαμβάνουν δράση για να απωθήσουν τις προσπάθειες αποτραπεζικής. Δεκαεννέα γενικοί εισαγγελείς έστειλαν επιστολή στον διευθύνοντα σύμβουλο της JP Morgan Chase, Jamie Dimon, για να σταματήσουν τις τραπεζικές πρακτικές που εισάγουν διακρίσεις. Η Συμμαχία για την Υπεράσπιση της Ελευθερίας συγκέντρωσε υπογραφές για μια πρόσφατη δήλωση που υποστηρίχθηκε από επενδυτές και επαγγελματίες του χρηματοπιστωτικού κλάδου, ζητώντας από τον Dimon και άλλους διευθύνοντες συμβούλους του χρηματοπιστωτικού κλάδου να «σεβαστούν την ελευθερία του λόγου και τη θρησκευτική ελευθερία».
Τα κράτη πρέπει να αντιδράσουν γρήγορα και κατηγορηματικά, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα ότι αυτού του είδους οι διακρίσεις δεν θα γίνουν ανεκτές. Μπορούν επίσης να καλέσουν τις τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να σταματήσουν τις διακρίσεις απόψεων και να υπερασπιστούν την ελευθερία του λόγου και του συνεταιρίζεσθαι. Μπορούν επίσης να περάσουν νομοθεσία για να σταματήσουν την αποτραπεζική ιδεολογικά μειονεκτούντων ατόμων, βιομηχανιών και ομάδων.
https://thefga.org/blog/what-is-debanking-political-and-religious-discrimination/
Ο όρος "debanking" αναφέρεται στον τερματισμό τραπεζικών λογαριασμών πολιτικά απαράδεκτων ή εμφανών πελατών. Τέτοιοι τερματισμοί λογαριασμών που ανήκουν σε ιδιώτες ή ακόμη και εταιρείες έχουν γίνει συνηθισμένοι χωρίς να το αντιληφθεί το κοινό. Για όσους επηρεάζονται, η απώλεια τραπεζικού λογαριασμού δεν είναι μόνο δυσάρεστη, αλλά συχνά απειλεί και την ύπαρξή τους. Ο στόχος αυτού του μέτρου είναι προφανώς να φιμώσει τις διαφωνούσες φωνές. [τις φωνές που διαφωνούν]
Οι πληγέντες
Πριν από λίγες ημέρες, το περιοδικό Freilich, το οποίο αυτοχαρακτηρίζεται ως φιλελεύθερο-συντηρητικό, δημοσίευσε ένα άρθρο σε δύο μέρη που επιχειρεί να ρίξει φως στο φαινόμενο και το υπόβαθρό του. Το περιοδικό αποκαλεί [περιγράφει] το «debanking» ως «ένα από τα πιο αιχμηρά όπλα του woke κατεστημένου». Μεταξύ αυτών που κατονομάζονται ως εξέχοντα θύματα είναι ο πρώην εκπρόσωπος του Ταυτοτικού [ξενοφοβικού, ταυτιστικού] Κινήματος της Αυστρίας, Martin Sellner, ο πρόεδρος του AfD Tino Chrupalla και ο δεξιός εκδότης Götz Kubitschek.
Σύμφωνα με την έκθεση, ο Sellner βρίσκεται στον "αριθμό λογαριασμού 77". Μόλις τον Σεπτέμβριο, ο Chrupalla εξήγησε σε μια εκπομπή ότι η Postbank είχε τερματίσει τον λογαριασμό του, χωρίς αυτό να προκαλέσει κανενός είδους οργή από τον παρουσιαστή ή τους άλλους καλεσμένους. Ήδη από το 2005, ο εκδοτικός οίκος του Kubitschek έπρεπε να ενημερώσει γραπτώς όλους τους συνδρομητές του εσωτερικού περιοδικού Secession για έναν νέο τραπεζικό λογαριασμό.
Σε αντίθεση με ό, τι απεικονίζεται στο άρθρο, ωστόσο, δεν είναι μόνο οι δεξιοί ακτιβιστές, οι δημοσιογράφοι και τα μέσα ενημέρωσης που στοχοποιούνται από το «debanking». «αποτραπεζική». Κατά τη διάρκεια της ύπαρξής της, επίσης, οι επαγγελματικοί [επιχειρηματικοί] λογαριασμοί της RT DE Productions GmbH έκλεισαν επανειλημμένα. Η Volksbank Pirna δέχθηκε πρόσφατα πιέσεις από τα μέσα ενημέρωσης επειδή η συμμαχία Sahra Wagenknecht και η πύλη μέσων ενημέρωσης Apolut διατηρούν λογαριασμούς εκεί.
Παράγοντες και μηχανισμοί στο παρασκήνιο
Γίνεται πραγματικά ενδιαφέρον με τους μηχανισμούς πίσω από τους τερματισμούς λογαριασμών που περιγράφονται και υπονοούνται στο άρθρο Freilich. Μπορεί να θεωρηθεί δεδομένο ότι τα θύματα της «debanking» είναι και υπήρξαν αντικείμενο ενδιαφέροντος των μυστικών υπηρεσιών. Ωστόσο, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που συνδέονται με το κράτος και χρηματοδοτούνται από το κράτος είναι επίσης σημαντικές, καθώς διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στην έρευνα, την επισήμανση και τη δυσφήμιση μη δημοφιλών [δυσάρεστων] απόψεων.
Το "Amadeu Antonio Foundation" με την πύλη του Belltower News αναφέρεται ρητά. Το «Κέντρο για τη Φιλελεύθερη Νεωτερικότητα» «Zentrum Liberale Moderne», το οποίο δεν κατονομάζεται στο άρθρο και είναι κοντά στους Πράσινους, και η οργάνωση CeMAS με έδρα το Βερολίνο ενεργούν με παρόμοιο τρόπο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι οργανώσεις προσεγγίζουν απευθείας τις τράπεζες προκειμένου να τις πείσουν να κλείσουν τους λογαριασμούς πολιτικά μη δημοφιλών προσώπων. Ο Σέλνερ είπε επίσης στον Φράιλιχ ότι υποπτεύεται «αριστερά εξτρεμιστικά ιδρύματα και ΜΚΟ» που χρηματοδοτούνται από το κράτος πίσω από την «αποτραπεζική» του. [ το«debanking»]
«Χάρτα Διαφορετικότητας»
Ο Freilich υποψιάζεται ότι το ιδεολογικό όχημα για τη συμμετοχή εταιρειών σε μηχανισμούς λογοκρισίας είναι ο « Χάρτης Διαφορετικότητας », μια ένωση εταιρειών με στόχο την προώθηση της «ποικιλομορφίας» και της «διαφορετικότητας» στον κόσμο της εργασίας, η οποία υποστηρίζεται ευγενικά από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση από το 2006. Οι ιδρυτές της ένωσης περιλαμβάνουν εταιρείες όπως η Daimler, η Deutsche Bank και η Deutsche Telekom. Οι «αξίες» που αναφέρονται δεν είναι μόνο καθοριστικές για την πολιτική προσωπικού των εμπλεκόμενων εταιρειών, αλλά και για τους προμηθευτές – το άρθρο αναφέρεται στον Κώδικα Δεοντολογίας Προμηθευτών της Deutsche Telekom .
Ο προσανατολισμός προς αυτές τις «αξίες» είναι επίσης πιθανό να διαδραματίσει ρόλο στην επιλογή των πελατών. Η Deutsche Bank έχει προσελκύσει την προσοχή τερματίζοντας λογαριασμούς ανεπιθύμητων πελατών, όπως και η Postbank, η οποία της ανήκει. Και αυτή η προσέγγιση δεν περιορίζεται στους τραπεζικούς λογαριασμούς. Η Deutsche Telekom είναι επίσης γνωστό ότι έχει τερματίσει συμβόλαια με πελάτες που δεν της αρέσουν. [που αντιπαθεί].
Η λογοκρισία ανατίθεται σε ιδιωτικούς φορείς
Το άρθρο περιγράφει λεπτομερώς τη νομιμότητα των τερματισμών λογαριασμών. Σε μια τέτοια περίπτωση, το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο (BGH) είχε αποφανθεί υπέρ της τράπεζας πριν από δέκα χρόνια, αναφερόμενο στην ελευθερία των συμβάσεων. Το άρθρο 3 του Θεμελιώδους Νόμου, με την απαγόρευση των διακρίσεων λόγω πολιτικών απόψεων, δεν εφαρμόζεται στο ιδιωτικό δίκαιο. Ο συγγραφέας επισημαίνει επίσης ότι η απαγόρευση των διακρίσεων λόγω πολιτικών απόψεων δεν φαίνεται να διαδραματίζει ρόλο για την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία κατά των Διακρίσεων.
Οι κυβερνητικές υπηρεσίες [κρατικές αρχές] συνήθως τονίζουν ότι δεν έχουν καμία σχέση με τερματισμούς λογαριασμών. Στην καλύτερη περίπτωση, ωστόσο, αυτό είναι μόνο τυπικά σωστό διότι, όπως είδαμε, οι δομές πίσω από αυτό προωθούνται [υποστηρίζονται] και χρηματοδοτούνται. Φυσικά, το προφανές συμπέρασμα είναι ότι το κράτος ανοίγει το δρόμο για την «debanking». Θα μπορούσε κανείς επίσης να πει ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αναθέτει την τιμωρία της διαφωνίας σε ιδιωτικούς φορείς.
Η «αποτραπεζική» "debanking" είναι επομένως ένα σημαντικό εργαλείο για την καταστολή των επικριτικών απόψεων και τον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης. Έτσι, κατατάσσεται παράλληλα με την άμεση απαγόρευση των επικριτικών φωνών (όπως στην περίπτωση του RT DE και του Sputnik), τη λογοκρισία των κοινωνικών δικτύων υπό το πρόσχημα της καταπολέμησης της παραπληροφόρησης και της άμεσης νομικής δράσης κατά των επικριτών – για παράδειγμα μέσω τυχοδιωκτικά αιτιολογημένων διαταγών επιβολής κυρώσεων.
Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να γίνει και πάλι αναφορά στην περίπτωση του μπλόγκερ Hadmut Danisch. Μια ποινή ζητήθηκε εναντίον του Danisch για «προσβολή δημόσιων προσώπων» επειδή είχε αποκαλέσει την αρχηγό του Κόμματος των Πρασίνων Ricarda Lang χοντρή. Στη συνέχεια, η Deutsche Bank τερμάτισε τον λογαριασμό δωρεάς του χωρίς να αναφέρει τους λόγους. Ο μπλόγκερ εξέφρασε την υποψία ότι η ποινική διαδικασία στήθηκε μόνο για να κλέψει τα στοιχεία του λογαριασμού του και εκείνων των δωρητών του και μίλησε για ένα δίκτυο δομών επηρεασμένων από το πράσινο σε ΜΚΟ, το δικαστικό σώμα, την αστυνομία και τις υπηρεσίες που προσπάθησαν να τον «πυροβολήσουν» [καταρρίψουν] με παράνομα μέσα.
==================
Τι είναι το Debanking; Πολιτικές και θρησκευτικές διακρίσεις από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Ο λογαριασμός όψεως της Εθνικής Επιτροπής για τη Θρησκευτική Ελευθερία (NCRF) στην JP Morgan Chase έκλεισε ξαφνικά χωρίς εξήγηση την άνοιξη του 2022.
Όταν η οργάνωση - με επικεφαλής ένα ποικίλο συμβούλιο Χριστιανών, Εβραίων, Μουσουλμάνων και Ινδουιστών αφιερωμένο στην προώθηση της θρησκευτικής ελευθερίας στην Αμερική - ρώτησε για το κλείσιμο, έλαβε μια λίστα αιτημάτων από το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα. Τους είπαν ότι ο λογαριασμός τους θα αποκατασταθεί εάν παρείχαν μια λίστα με τους μεγάλους δωρητές τους, τους πολιτικούς υποψηφίους που υποστηρίζουν και μια εξήγηση για το πώς το NCRF καθορίζει ποιους υποψηφίους υποστηρίζουν.
Αυτό δεν είναι κάτι βγαλμένο από μια ολοκληρωτική χώρα – αυτό συνέβη εδώ στην Αμερική.
Αυτό που συνέβη στο NCRF είναι μόνο ένα παράδειγμα μιας ανησυχητικής νέας τάσης που ονομάζεται debanking – πολιτικές και θρησκευτικές διακρίσεις από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Οι τράπεζες προσπαθούν όλο και περισσότερο και ύπουλα να καταστήσουν τις πολιτικές και θρησκευτικές απόψεις πρωταρχική προϋπόθεση εξυπηρέτησης. Είναι μια απειλή για την ελευθερία του λόγου και την ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και είναι μια αυξανόμενη ανησυχία για τις επιχειρήσεις, τους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς και τα άτομα σε όλη την Αμερική.
Η αποτραπεζική είναι πολιτική και θρησκευτική διάκριση
Η αποτραπεζική είναι μια προσπάθεια μεγάλων εταιρειών χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών να κλείσουν λογαριασμούς οργανισμών ή ατόμων με τα οποία διαφωνούν, είτε πολιτικά είτε θρησκευτικά. Η αποτραπεζική ευθυγραμμίζεται με τα κριτήρια για το περιβάλλον, την κοινωνία και τη διακυβέρνηση (ESG) που χρησιμοποιούνται από πολλές μεγάλες εταιρείες χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών.
Οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι και τα ιδρύματα που χρησιμοποιούν κριτήρια ESG επενδύουν με βάση μια κοινωνική και πολιτική ατζέντα και όχι τα καταπιστευματικά τους καθήκοντα. Πιο συγκεκριμένα, οι εταιρείες που χρησιμοποιούν κριτήρια ESG κατά τη λήψη επενδυτικών αποφάσεων έχουν μποϊκοτάρει τη βιομηχανία ορυκτών καυσίμων, παρόλο που έχει επηρεάσει αρνητικά την απόδοση των επενδύσεων. Ομοίως, η αποτραπεζική είναι όταν - είτε με τον εξαναγκασμό των ακτιβιστών είτε με εσωτερική λήψη αποφάσεων - οι τράπεζες κάνουν διακρίσεις εναντίον ατόμων, βιομηχανιών ή ομάδων λόγω των πολιτικών τους απόψεων κλείνοντας τους λογαριασμούς τους.
Καθοδηγείται από τον πολιτικό ακτιβισμό και τον εξαναγκασμό
Ο εξαναγκασμός από ακτιβιστές είναι μία από τις πιο ανησυχητικές αιτίες της αποτραπεζικής. Πάρτε, για παράδειγμα, το Fidelity Charitable: Διαχειρίζεται ένα ταμείο που επιτρέπει στους κατόχους λογαριασμών να συνεισφέρουν στους αγαπημένους τους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς. Το Unmasking Fidelity -ένας συνασπισμός αριστερών οργανώσεων- εξέδωσε στο Fidelity Charitable μια λίστα αιτημάτων το 2022 απαιτώντας να «αποκαλύψουν συνεισφορές πέντε ετών σε 10 στοχευμένες οργανώσεις (συμπεριλαμβανομένων των Family Research Council, Turning Point USA και Alliance Defending Freedom)... και επίσης να επιβάλει τεστ οπτικής γωνίας στις φιλανθρωπικές οργανώσεις και τους σκοπούς που μπορούν να υποστηρίξουν οι κάτοχοι των λογαριασμών τους».
Φανταστείτε ότι – μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί απειλούνται με τερματισμό των υπηρεσιών τους από τα χρηματοπιστωτικά τους ιδρύματα επειδή οι ακτιβιστές πιέζουν το χρηματοπιστωτικό ίδρυμα να τους βάλει στη μαύρη λίστα εάν δεν ευθυγραμμίζονται με τις απόψεις μιας λυδίας λίθου που δημιούργησαν.
Τα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στα παραπάνω παραδείγματα – εκείνα που εμπλέκονται συχνότερα σε επεισόδια αποτραπεζικής αποτραπεζικής – δύσκολα μπορούν να διεκδικήσουν ένα «δικαίωμα άρνησης» ως ιδιωτική επιχείρηση. Αυτές οι μεγάλες εθνικές τράπεζες, όπως γράφει ο πρόεδρος του NCRF και πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ Sam Brownback, «λαμβάνουν ευρεία κυβερνητικά οφέλη, όπως μεγαλύτερη δύναμη δανεισμού, ποσοστά ασφάλισης FDIC, επιδοτήσεις, διασώσεις και ένα αντιανταγωνιστικό σύστημα ναύλωσης». Επειδή είναι τόσο στενά συνδεδεμένοι με την κυβέρνηση και κατ' επέκταση με τους φορολογούμενους, έχουν την υποχρέωση να «μην κάνουν διακρίσεις βάσει απόψεων».
Θα ήταν ένα πράγμα εάν η τοπική σας τράπεζα κάτω από το δρόμο, με μόνο μία τοποθεσία τούβλου και κονιάματος στην κοινότητα, αποφασίσει να μην εξυπηρετήσει έναν πελάτη. Είναι εντελώς διαφορετικό όταν μια τράπεζα τόσο στενά συνδεδεμένη με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση το κάνει - και είναι εντελώς απαράδεκτο.Η αποτραπεζική είναι ζήτημα ελευθερίας του λόγου
Η αποτραπεζική αποτελεί σοβαρή απειλή για την ελευθερία του λόγου. Τα αιτήματα της JP Morgan Chase και της Fidelity να παραιτηθούν από την ανωνυμία των δωρητών είναι ιδιαίτερα σκανδαλώδη – η ιδιωτικότητα των δωρητών αποτελεί σημαντικό μέρος της ελευθερίας του λόγου. Οι δημόσιες πληροφορίες δωρητών ανοίγουν την πόρτα για δωρητές όλων των πολιτικών πεποιθήσεων - όχι μόνο της Δεξιάς - να «κατονομάζονται και να ντρέπονται» και να παρενοχλούνται για τις απόψεις τους. Το απόρρητο ενθαρρύνει τις φιλανθρωπικές δωρεές - αν γνωρίζατε ότι μπορεί να παρενοχληθείτε για δωρεά σε έναν συγκεκριμένο σκοπό, πιθανότατα θα το σκεφτόσασταν δύο φορές. Και το Ανώτατο Δικαστήριο συμφωνεί: Στην υπόθεση NAACP v. Στην Αλαμπάμα, το δικαστήριο αποφάνθηκε κατά της προσπάθειας της πολιτείας να εξαναγκάσει την αποκάλυψη των καταλόγων μελών της NAACP. Και, στο Thomas More Law Center v. Bonta, το δικαστήριο αποφάνθηκε κατά ενός κρατικού κανονισμού αποκάλυψης δωρητών επειδή «παραβίασε τα δικαιώματα της Πρώτης Τροπολογίας των φιλανθρωπικών οργανώσεων και των υποστηρικτών τους».
Επιπλέον, η πρακτική είναι εξαιρετικά δυσμενής μεταξύ των πιθανών ψηφοφόρων. Το Center for Excellence in Polling διαπίστωσε πρόσφατα ότι σχεδόν τα τρία τέταρτα των Ρεπουμπλικάνων, των Δημοκρατικών και των Ανεξάρτητων δεν συμφωνούν ότι οι τράπεζες θα πρέπει να επιτρέπεται να αρνούνται υπηρεσίες σε πελάτες με βάση τις πολιτικές, κοινωνικές ή θρησκευτικές απόψεις του πελάτη.
Τι μπορούν να κάνουν τα κράτη για την αποτραπεζική
Στην αγορά ιδεών – και στην Αμερική, ειδικά – ο εξαναγκασμός, οι απειλές και οι διακρίσεις για πολιτικές και θρησκευτικές απόψεις δεν έχουν απολύτως καμία θέση. Ευτυχώς, οι άνθρωποι αναλαμβάνουν δράση για να απωθήσουν τις προσπάθειες αποτραπεζικής. Δεκαεννέα γενικοί εισαγγελείς έστειλαν επιστολή στον διευθύνοντα σύμβουλο της JP Morgan Chase, Jamie Dimon, για να σταματήσουν τις τραπεζικές πρακτικές που εισάγουν διακρίσεις. Η Συμμαχία για την Υπεράσπιση της Ελευθερίας συγκέντρωσε υπογραφές για μια πρόσφατη δήλωση που υποστηρίχθηκε από επενδυτές και επαγγελματίες του χρηματοπιστωτικού κλάδου, ζητώντας από τον Dimon και άλλους διευθύνοντες συμβούλους του χρηματοπιστωτικού κλάδου να «σεβαστούν την ελευθερία του λόγου και τη θρησκευτική ελευθερία».
Τα κράτη πρέπει να αντιδράσουν γρήγορα και κατηγορηματικά, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα ότι αυτού του είδους οι διακρίσεις δεν θα γίνουν ανεκτές. Μπορούν επίσης να καλέσουν τις τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να σταματήσουν τις διακρίσεις απόψεων και να υπερασπιστούν την ελευθερία του λόγου και του συνεταιρίζεσθαι. Μπορούν επίσης να περάσουν νομοθεσία για να σταματήσουν την αποτραπεζική ιδεολογικά μειονεκτούντων ατόμων, βιομηχανιών και ομάδων.
https://thefga.org/blog/what-is-debanking-political-and-religious-discrimination/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου