Νέα Παγκόσμια Τάξη: Είναι ο Πούτιν στο ίδιο σκάφος με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ & Σία του Schwab;26 Αυγούστου 2022
Πάντα με ρωτούν γιατί είμαι τόσο πεπεισμένος ότι ο Ρώσος Πρόεδρος Πούτιν δεν είναι μέρος του WEF & Co. και της νέας παγκόσμιας τάξης τους. Θέλω να απαντήσω εδώ.
Έλαβα πολλά email επειδή ο Ernst Wolff συνεχίζει να λέει και να γράφει ότι ο Πούτιν είναι μέρος του παιχνιδιού στον αγώνα για τη νέα παγκόσμια τάξη που προσπαθεί το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) μαζί με άλλα ισχυρά ιδρύματα δυτικών δισεκατομμυριούχων. Του Thomas Roper
Σκέφτηκα πολύ αν πρέπει να απαντήσω ξανά σε αυτές τις ερωτήσεις, γιατί έχω ήδη γράψει ένα άρθρο σχετικά και, ως γνωστόν, προτιμώ να μιλάω με άλλους συναδέλφους παρά για αυτούς.
Νομίζω όμως ότι πρέπει να εκφράσω την άποψή μου επί του θέματος γραπτώς και πάλι λεπτομερώς, ίσως βρούμε τον χρόνο μετά να το συζητήσουμε με τον Ernst Wolff σε μια δημόσια συζήτηση.
Καθώς πρόκειται για ένα πολύ περίπλοκο θέμα, αυτό θα είναι και πάλι ένα από τα τρομακτικά πολύ μεγάλα άρθρα μου. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, όμως, πρέπει πρώτα να πω κάτι για τον ίδιο τον Ερνστ Βολφ.
Ο σεβασμός μου για τον Ερνστ Βολφ
Ως γνωστόν, εγώ ο ίδιος προέρχομαι από τον χρηματοοικονομικό τομέα, στον οποίο εργάζομαι για πάνω από 20 χρόνια και στον οποίο είμαι πολύ γνώστης. Γι' αυτό σέβομαι πολύ τον Ερνστ Βολφ, γιατί πιστεύω ότι είναι ίσως ο καλύτερος αναλυτής του τι συμβαίνει στον διεθνή χρηματοπιστωτικό τομέα. Έχει μια γνώση που ξεπερνά κατά πολύ τις γνώσεις μου και έχει τη σπάνια ικανότητα να εξηγεί αυτά τα περίπλοκα ζητήματα με απλά λόγια.
Είναι σημαντικό λοιπόν για μένα να το πω εκ των προτέρων: Είμαι θαυμαστής του Ernst Wolff και των αναλύσεών του και δεν προσπαθώ να πω τίποτα κακό για τον Ernst Wolff εδώ. Τρέφω τον μεγαλύτερο σεβασμό για το έργο του, ακόμα κι αν διαφέρουμε σε αυτό το σημείο. Θέλω λοιπόν να εξηγήσω αρκετά αντικειμενικά γιατί έχω διαφορετική άποψη για το θέμα από τον Ernst Wolff.
Είμαι της άποψης ότι ο Ernst Wolff παρεξηγεί ένα σημείο. Θέλω να το εξηγήσω πρώτα αυτό και μετά θα εξηγήσω ποια γεγονότα, κατά την άποψή μου, έρχονται επίσης σε αντίθεση με τη θέση ότι η κυβέρνηση της Ρωσίας (και επίσης η Κίνα) είναι μέρος της Μεγάλης Επαναφοράς, όπως πιστεύει ο Ernst Wolff.
Ποιά είναι η διαφορά
Όπως καταλαβαίνω τις αναλύσεις του, ο Ernst Wolff είναι της άποψης ότι χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όπως η BlackRock και άλλοι είναι παίκτες στο μεγάλο παιχνίδι της παγκόσμιας και οικονομικής πολιτικής. Δεν νομίζω, νομίζω ότι είναι απλώς όργανα στο παιχνίδι - και αυτή είναι μια πολύ κρίσιμη διαφορά.
Θα το εξηγήσω χρησιμοποιώντας ένα απλοποιημένο παράδειγμα: όταν βλέπω να χτίζεται ένα ξύλινο σπίτι, βλέπω πόσο σημαντικά είναι το σφυρί και το πριόνι. Αλλά αν επικεντρωθώ στο να κατανοήσω λεπτομερώς πώς λειτουργεί το σφυρί και το πριόνι, τότε δεν θα μπορέσω να καταλάβω πώς πρέπει να μοιάζει το σπίτι. Πρέπει να κοιτάξω το σχέδιο του σπιτιού.
Ωστόσο, αυτό το σχέδιο δεν μπορεί να εφαρμοστεί χωρίς τη χρήση σφυριού και πριονιού, επομένως το σφυρί και το πριόνι είναι πολύ σημαντικά, ακόμη και ζωτικής σημασίας. Αλλά δεν είναι το κλειδί για την κατανόηση της οικοδόμησης, είναι «μόνο» απαραίτητα εργαλεία.
Έτσι βλέπω και τον ρόλο των μεγάλων ταμείων, που ο Wolff –έτσι καταλαβαίνω την ανάλυσή του– τους θεωρεί κρίσιμους παίκτες. Παρεμπιπτόντως, ομολογώ ότι στο παρελθόν σκεφτόμουν με τον ίδιο τρόπο, αλλά ότι η έρευνα για τα βιβλία μου « Εξαρτημένοι Εργαζόμενοι » και ειδικά το « Inside Corona » με οδήγησαν να αλλάξω γνώμη τα τελευταία δύο χρόνια.
Δουλεύοντας στα βιβλία - ειδικά δουλεύοντας στο τελευταίο - έμαθα τόσα πολλά για τα δίκτυα των μεγάλων ιδρυμάτων και για το πώς ασκούν την εξουσία τους που συνειδητοποίησα ότι τα μεγάλα κεφάλαια όπως η BlackRock και άλλα είναι απλώς όργανα στα χέρια αυτών που ασκούν εξουσία μέσω των θεμελίων τους και επηρεάζουν τις πολιτικές αποφάσεις προς την επιθυμητή κατεύθυνση.
Κατά τη γνώμη μου, ο Ernst Wolff δεν εξετάζει (ή όχι επαρκώς) αυτά τα δίκτυα, την απόλυτη απεριόριστη δύναμή τους και, κυρίως, το ερώτημα πώς λειτουργούν.
Πριν δουλέψω στο "Inside Corona" δεν το καταλάβαινα ούτε αυτό, μόνο όταν δούλευα το βιβλίο είδα πώς λειτουργεί, γιατί στο βιβλίο είδα σε ένα συγκεκριμένο έργο ποιος σκηνοθετεί ποιον, ποιος πληρώνει ποιον, ποιος Με ποιον και με ποιους εκπονεί ο Geld έγγραφα που σχηματίζουν γνώμη, πώς ενσωματώνονται τα αποφασιστικά άτομα στα δίκτυα και πώς εργάζονται σε πολλά διαφορετικά μέρη - φαινομενικά ανεξάρτητα το ένα από το άλλο - τέλεια συντονισμένα προς την ίδια κατεύθυνση.
Επομένως, πιστεύω ότι αυτά τα ιδρύματα που έχουν ιδρύσει οι δυτικοί δισεκατομμυριούχοι έχουν την ευθύνη και όχι τα hedge funds. Τα hedge funds διοικούνται από αυτούς τους δισεκατομμυριούχους και όχι το αντίστροφο. Αυτό δεν κάνει τα hedge funds λιγότερο σημαντικά, αντιθέτως, είναι ένα πολύ ισχυρό μέσο, αλλά είναι απλώς ένα όργανο, όχι παίκτες που παίρνουν σημαντικές αποφάσεις.
Ποιος διευθύνει τα ταμεία
Στο βιβλίο "Inside Corona" μπήκα σε περισσότερες λεπτομέρειες για τη φυλή Ροκφέλερ και τα θεμέλιά της, μεταξύ άλλων, επειδή τα πραγματικά τους περιουσιακά στοιχεία είναι άγνωστα και υπάρχουν πολλές εικασίες για τη δύναμή τους, αλλά η δύναμή τους δεν είναι εύκολο να αποδειχθεί επειδή ο Ροκφέλερ φυλή η περιουσία του έκρυβε τέλεια. Θέλω να το δείξω εδώ, γιατί δείχνει ποιος έχει πραγματικά την εξουσία στα hedge funds. Αυτό δεν είναι μόνο ο Ροκφέλερ, αλλά η αρχή γίνεται σαφής με το παράδειγμά του.
Ο επίσημος μύθος λέει ότι το μονοπώλιο πετρελαίου Standard-Oil, που ανήκε στον Rockefeller, διαλύθηκε στις αρχές του 1900, σπάζοντας το μονοπώλιό του. Αυτό γιορτάστηκε πριν από 100 χρόνια ως νίκη της δημοκρατίας έναντι ενός μονοπωλίου. Ωστόσο, ήταν ψέμα, γιατί παρόλο που η Standard Oil χωρίστηκε σε 34 μικρότερες εταιρείες πετρελαίου, ο Ροκφέλερ παρέμεινε ιδιοκτήτης και των 34 πετρελαϊκών εταιρειών.
Αύξησε ακόμη και το μερίδιό του στις εταιρείες εκείνη την εποχή, επειδή οι τιμές των μετοχών έπεσαν κατά τη διάλυση της Standard Oil και ο Ροκφέλερ αγόρασε ξανά μετοχές των εταιρειών του σε μεγάλη κλίμακα, αυξάνοντας έτσι ακόμη και την ισχύ του στην αγορά. Δεν μπορούσε να γίνει λόγος για διάσπαση του μονοπωλίου του, αντίθετα, ενίσχυε και συγχρόνως απέκρυπτε το μονοπώλιό του. Δεδομένου ότι δεν αναφέρθηκε ποτέ ότι ο Ροκφέλερ αργότερα αποποιήθηκε τις μετοχές αυτές σε μεγάλη κλίμακα, πρέπει να υποθέσουμε ότι η φατρία εξακολουθεί να τις κατέχει. Το ερώτημα είναι πώς να το συγκαλύψετε αυτό.
Παραθέτω ένα μέρος του κεφαλαίου για τον Ροκφέλερ από το Inside Corona:
« Σχεδόν όλες οι σημερινές εταιρείες πετρελαίου στις ΗΠΑ προέκυψαν από την «κατάρρευση» της Standard Oil. Η ExxonMobil έχει συγχωνευθεί από διάφορες εταιρείες Rockefeller κατά τη διάρκεια των δεκαετιών. Τα αρχικά ονόματα των υποεταιρειών που έχουν πλέον συγχωνευθεί όλες στην ExxonMobil ήταν: Anglo-American Oil Company, Standard Oil Company of New York, Standard Oil of New Jersey, Standard Oil Company of Louisiana και Vacuum Oil Company. Το ίδιο ισχύει και για την εταιρεία πετρελαίου Chevron, η οποία προέκυψε από τον διάδοχο της Standard Oil, την Standard Oil του Κεντάκι.
Ο Ροκφέλερ δεν αποχωρίστηκε ποτέ τις μετοχές αυτών των δύο (και όλων των άλλων) διαδόχων εταιρειών της Standard Oil σε μεγάλη κλίμακα, η ιδιοκτησιακή δομή κρύβεται μόνο από πολύ έξυπνες φωλιές. Μια ματιά στη μετοχική σύνθεση των δύο ομίλων δείχνει ότι αυτό συμβαίνει.
Όποιος κοιτάξει στο Finanzen.net, για παράδειγμα, θα ανακαλύψει ότι το 99,87 τοις εκατό των μετοχών της ExxonMobil είναι σε "ελεύθερη διασπορά", δηλαδή η ελεύθερη διασπορά αγνώστων μετόχων. Ταυτόχρονα, ωστόσο, αναφέρεται επίσης ότι, για παράδειγμα, τέσσερα θυγατρικά αμοιβαία κεφάλαια του ομίλου Vanguard κατέχουν περίπου το 21 τοις εκατό των μετοχών της ExxonMobil και ότι δύο θυγατρικά αμοιβαία κεφάλαια της BlackRock κατέχουν σχεδόν το 5 τοις εκατό των μετοχών. Υπάρχουν επίσης διάφορα άλλα funds που είναι επίσης μέτοχοι της ExxonMobil. Στο τέλος του πίνακα μπορείτε να διαβάσετε:
"Οι συνολικές συμμετοχές μπορεί να υπερβούν το 100%, καθώς ορισμένοι μέτοχοι περιλαμβάνονται στη δωρεάν διασπορά."
Δεδομένου ότι η BlackRock και η Vanguard διαχειρίζονται και επενδύουν τα χρήματα άλλων ανθρώπων (συμπεριλαμβανομένων των μεγάλων επενδυτών), είναι εντελώς ασαφές σε ποιον ανήκουν οι μετοχές της ExxonMobil, ειδικά επειδή αυτοί είναι επίσημα σχεδόν 100 τοις εκατό σε ελεύθερη διασπορά. Στην πραγματικότητα, σχεδόν το σύνολο των μετοχών της εταιρείας μπορεί να εξακολουθεί να ανήκει στους Rockefellers. Κανείς δεν ξέρει, αλλά επαναλαμβάνω, δεν έχει αναφερθεί καμία σημαντική αποεπένδυση από τη φυλή Ροκφέλερ τα τελευταία εκατό χρόνια. "
Η ίδια αρχή μπορεί να βρεθεί σε όλες τις διάδοχες εταιρείες της Standard-Oil: Οι μετοχές είναι σε ελεύθερη διασπορά ή ανήκουν σε κάποια hedge funds, το ποιος είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης αυτών των εταιρειών δεν είναι κατανοητός.
Επίσημα, ο Rockefeller έχει εκτιμώμενη καθαρή περιουσία 3,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων σήμερα. Αυτό είναι γελοίο, ωστόσο, όπως δείχνει ένα άλλο απόσπασμα από το κεφάλαιο Inside Corona, επειδή πριν από 100 χρόνια, όταν διαλύθηκε η Standard Oil, ο Rockefeller είχε μια περιουσία 900 εκατομμυρίων δολαρίων. Με τη σημερινή αγοραστική δύναμη, αυτό θα ήταν πάνω από 300 δισεκατομμύρια δολάρια, επομένως ο Ροκφέλερ ήταν πιο πλούσιος και ισχυρότερος τότε από ό,τι ο Μπιλ Γκέιτς, ο Γουόρεν Μπαφ και ο Τζορτζ Σόρος μαζί. Στο «Inside Corona» γράφω:
«Αντί να αυξήσουν την περιουσία τους στα εκατό χρόνια μετά τη διάσπαση της Standard-Oil, οι Rockefellers λέγεται ότι έχουν γίνει εντελώς φτωχοί. Ή για να το θέσω αλλιώς: αν η γιαγιά Λόττε είχε βάλει 900 εκατομμύρια δολάρια σε έναν λογαριασμό ταμιευτηρίου με μόνο 2 τοις εκατό επιτόκιο πριν από εκατό χρόνια, τα 900 εκατομμύρια δολάρια συμπεριλαμβανομένων των τόκων και των ανατοκιστικών τόκων θα ήταν 6,5 δισεκατομμύρια δολάρια. Ο Ροκφέλερ δεν έβαλε τα χρήματά του σε λογαριασμό ταμιευτηρίου, αλλά τα κράτησε σε μετοχές, οι οποίες, συμπεριλαμβανομένων των μερισμάτων και των αυξήσεων τιμών, κέρδισαν πολλαπλάσιο του επιτοκίου δύο τοις εκατό. Και μέσω των κεφαλαίων και των επενδύσεών του, ο Ροκφέλερ έχει εμπλακεί εδώ και καιρό σε πολλές άλλες εταιρείες και βιομηχανίες».
Το εργαλείο για τη συγκάλυψη της ιδιοκτησίας είναι να κατανεμηθεί η ιδιοκτησία σε πολλά ιδρύματα, τα οποία στη συνέχεια επανεπενδύουν τα περιουσιακά τους στοιχεία σε διαφορετικά ταμεία. Επομένως, είναι πρακτικά αδύνατο να εντοπιστεί ποιος κατέχει τις μετοχές, επειδή είτε ανήκουν σε hedge funds είτε είναι επίσημα σε ελεύθερη διασπορά, δηλαδή σε ελεύθερη διασπορά. Ωστόσο, η ελεύθερη διασπορά μπορεί επίσης να σημαίνει ότι πολλά ιδρύματα και ταμεία Rockefeller κατέχουν τόσο μικρά πακέτα μετοχών που δεν χρειάζεται να αναφέρονται στη ρυθμιστική αρχή του χρηματιστηρίου.Τα hedge funds πρέπει να εφαρμόσουν αυτό που θέλουν οι μεγάλοι επενδυτές τους. Για παράδειγμα, αν ο Ροκφέλερ αφήσει τη BlackRock να διαχειρίζεται περιουσιακά στοιχεία αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων μέσω διαφόρων καναλιών, τότε ο Ροκφέλερ παίρνει επίσης τις αποφάσεις στη BlackRock. Η διοίκηση της BlackRock πρέπει να τα εφαρμόσει, δεν παίρνει τις δικές της αποφάσεις.
Ωστόσο, δεδομένου ότι η BlackRock και τα άλλα hedge funds συλλέγουν επίσης πολλά χρήματα από μικρούς επενδυτές, ο Rockefeller αποφασίζει επίσης για τα χρήματά τους, έτσι η BlackRock αυξάνει ακόμη περισσότερο την (οικονομική) δύναμη του Rockefeller, όχι μόνο αποφασίζοντας πώς θα επενδυθούν τα χρήματά του, αλλά μπορεί επίσης να εξακολουθεί να χρησιμοποιεί τα χρήματα κάποιου άλλου προς όφελός του.
Για αυτόν τον λόγο, σκέφτομαι τα μεγάλα hedge και τα αμοιβαία κεφάλαια μόνο ως εργαλεία και όχι ως παίκτες επειδή πρέπει να εφαρμόσουν αυτό που τους λένε οι μεγάλοι επενδυτές τους να κάνουν. Δεν εφαρμόζουν τις δικές τους πολιτικές στα καθοριστικά ζητήματα, αλλά εφαρμόζουν αυτό που θέλουν οι άλλοι.
Δεν αρνούμαι σε καμία περίπτωση τη δύναμη αυτών των κεφαλαίων, για την οποία πολύ σωστά προειδοποιεί ο Ernst Wolff, αρνούμαι μόνο ότι παίρνουν σημαντικές αποφάσεις. Αντίθετα, πρέπει να εφαρμόσουν αυτό που θέλουν οι άλλοι. Και αυτό μας φέρνει στη δύναμη των δικτύων.
Πώς λειτουργούν τα δίκτυα
Στη δουλειά μου στο Inside Corona έμαθα και στο βιβλίο έδειξα πώς λειτουργούν τα δίκτυα των ιδρυμάτων των δυτικών ολιγαρχικών και πώς ασκούν τη δύναμή τους. Αυτή η έρευνα ήταν για μένα ένα πραγματικό χάρμα οφθαλμών γιατί είναι άλλο να γνωρίζεις ότι είναι έτσι, αλλά είναι άλλο να τη βλέπεις λεπτομερώς, να την αναλύεις και να την κατανοείς.
Ο πληροφοριοδότης μου κι εγώ πήραμε ένα μάθημα πολύ γρήγορα. Προκειμένου να κατανοήσουμε πώς ασκείται η εξουσία και πώς τα δίκτυα εφαρμόζουν τη δύναμή τους, είναι εντελώς άσχετο αν ένα άτομο έχει θέση σε οποιοδήποτε ίδρυμα. Γίνεται σημαντικό μόνο όταν ένα άτομο που εξαρτάται από καιρό από ορισμένα ιδρύματα ή εταιρείες, δηλαδή που οφείλει την καριέρα του σε αυτά, έχει σημαντικές θέσεις σε πολλά ιδρύματα, οργανισμούς και κυβερνήσεις. Είναι αυτοί οι άνθρωποι, που ως άτομα κάθονται σε πολλά σημεία ελέγχου, που ασκούν την εξουσία προς το συμφέρον των δικτύων.
Αυτοί οι άνθρωποι εξαρτώνται από έναν (ή περισσότερους) δυτικούς ολιγάρχες, κάθονται για λογαριασμό τους σε πολλά κέντρα εξουσίας και μπορούν έτσι να κατευθύνουν τις διαδικασίες και τις αποφάσεις προς την επιθυμητή κατεύθυνση.
Αυτό είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό, επειδή ένα από τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η Ρωσία του Πούτιν είναι μέρος του παιχνιδιού είναι ότι ο έμπιστος Πούτιν και επικεφαλής της μεγαλύτερης ρωσικής τράπεζας, ο German Gref, κατέχει ανώτερη θέση στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Klaus Schwab. Από ό,τι έχω ανακαλύψει για το πώς λειτουργούν τα δίκτυα, αυτό είναι εντελώς ασήμαντο, αφού πρώτον, ο Γκρεφ δεν οφείλει την καριέρα του σε δυτικούς ολιγάρχες και δεύτερον, δεν εξαρτάται κατά τα άλλα από αυτούς.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ρωσία προσπαθεί να καθίσει στο τραπέζι όταν συναντώνται αυτοί οι σημαντικοί κύκλοι. Δεδομένης της επιλογής αν θα τους ακούσω ή όχι, θα άκουγα για να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα για τις ιδέες και τα σχέδιά τους. Και είναι επίσης φυσιολογικό να προσπαθούν να φέρουν Ρώσους εκπροσώπους στο τραπέζι τους για να αποκτήσουν επιρροή στη Ρωσία. Ωστόσο, οι εξαρτήσεις είναι κρίσιμες και ο Γερμανός Γκρεφ δεν εξαρτάται από τους δυτικούς ολιγάρχες και τα θεμέλιά τους. Ως εκ τούτου, για μένα, η συμμετοχή του σε συνεδριάσεις του WEF δεν αποτελεί ένδειξη ότι η Ρωσία είναι «επί του σκάφους».
Ήταν ο Πούτιν ένας νέος παγκόσμιος ηγέτης;
Ως περαιτέρω επιχείρημα για το ότι ο Πούτιν ήταν «επί του σκάφους», ο Ernst Wolff πρόβαλε το γεγονός ότι ο Πούτιν ήταν ένας νέος παγκόσμιος ηγέτης στο WEF του Klaus Schwab. Κατά τη γνώμη μου, ωστόσο, αυτό είναι λάθος, διότι οι λίστες των συμμετεχόντων στο πρόγραμμα Young Global Leaders και στο προηγούμενο πρόγραμμα Global Leaders for Tomorrow βρίσκονται στο Διαδίκτυο και ο Πούτιν δεν αναφέρεται εκεί. Το έχω καλύψει λεπτομερώς σε ένα άρθρο και επίσης έχω συνδέσει όλες τις λίστες συμμετεχόντων, μπορείτε να βρείτε το άρθρο εδώ .
[Ήταν ο Πούτιν ένας νέος παγκόσμιος ηγέτης του Klaus Schwab;
Υπάρχει μόνο μία ένδειξη για τον ισχυρισμό ότι ο Πούτιν ήταν σε ένα από τα προγράμματα, δηλαδή μια δήλωση του Klaus Schwab στα αγγλικά. Λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε εδώ .
[Ένα από τα κριτήρια εισδοχής για τους Young Global Leaders είναι ότι το κατώτερο προσωπικό δεν πρέπει να είναι άνω των 40 ετών όταν γίνονται δεκτοί. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν γεννήθηκε το 1952, επομένως ήταν 52 ετών όταν ιδρύθηκε το 2004 η Young Global Leaders. Επιπλέον, εκείνη την περίοδο ήταν ήδη ο Ρώσος Πρόεδρος, ο οποίος (ακόμα και αν, παρά την ηλικία του, του είχε προταθεί μια θέση στο σύλλογο κατ' εξαίρεση) δύσκολα θα μπορούσε να δελεαστεί κάνοντας επαφές στο νηπιαγωγείο του Klaus Schwab. Ακόμη και χωρίς τον Klaus Schwab, ο Πούτιν είχε πολλές επαφές ως Ρώσος Πρόεδρος το 2004, και ως Ρώσος Πρόεδρος μάλλον δεν είχε χρόνο να λάβει μέρος στις εκδηλώσεις των Young Global Leaders.
Στο βίντεο, ένα απόσπασμα από μια αναφορά του Phoenix, ο Schwab μιλάει στον Πρόεδρο της Κόστα Ρίκα και επαινούν την «Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση» πάνω από το πράσινο τριφύλλι. Ο Πρόεδρος της Κόστα Ρίκα λέει ότι θα ήθελε να συμβάλει σε όλα αυτά. Μετά από αυτό, υπάρχει μια περικοπή και ο Schwab λέει κάτι στα αγγλικά, το οποίο ο Phoenix μετέφρασε στους υπότιτλους ως εξής:
«Κα Μέρκελ, Τόνι Μπλερ, ήταν όλοι... ακόμη και Πρόεδρος Πούτιν, ήταν όλοι «Νέοι Παγκόσμιοι Ηγέτες»!».
Υπάρχουν δύο προβλήματα με αυτή τη μετάφραση. Καταρχάς, δεν ξέρουμε τι αποκόπηκε από αυτό και αν ειπώθηκε όντως στο πλαίσιο που προτείνει το βίντεο. Δεύτερον, δεν είναι σαφές εάν ο Schwab εννοούσε πράγματι το πρόγραμμά του "Young Global Leaders" ή αν μιλούσε για "νέους παγκόσμιους ηγέτες". Είναι το ίδιο στα αγγλικά, οπότε η δήλωση του Schwab δεν πρέπει να εννοούσε το πρόγραμμά του, αλλά θα μπορούσε απλώς να μιλάει για το γεγονός ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν σε παγκόσμιες ηγετικές θέσεις νέοι, κάτι που ισχύει και για τον Πούτιν, ο οποίος έγινε πρόεδρος της Ρωσίας στα μέσα της δεκαετίας του 40.
Δεδομένου ότι ο Πούτιν δεν περιλαμβάνεται στις λίστες των προγραμμάτων του Schwab και η δήλωση του Schwab μπορεί επίσης να ερμηνευτεί διαφορετικά, δεν βλέπω καμία απόδειξη ή ακόμη και σοβαρή ένδειξη ότι ο Πούτιν ήταν σε αυτά τα προγράμματα, αντίθετα.
νόμισμα της ΕΚΤ (Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου)
Ο Ernst Wolff προειδοποιεί - κατά τη γνώμη μου πολύ σωστά - κατά της εισαγωγής ενός νομίσματος της ΕΚΤ. Αυτό θα ήταν ένα νόμισμα χωρίς υποστήριξη που υπάρχει μόνο στους υπολογιστές και που θα καθιστούσε τους πάντες εντελώς διαφανείς εάν καταργούνταν ταυτόχρονα τα μετρητά. Αυτό θα ήταν η εισαγωγή του κράτους πλήρους επιτήρησης, γιατί δεν θα μπορούσες να αγοράσεις ούτε ένα πακέτο τσίχλες χωρίς να έχει καταχωρηθεί. Επίσης, οι κριτικοί συστήματος θα μπορούσαν να «απενεργοποιηθούν» κλειδώνοντας τον παρκαδόρο τους.
Το νόμισμα της ΕΚΤ – μαζί με την κατάργηση των μετρητών – δεν θα ήταν μόνο το συνολικό κράτος επιτήρησης, θα ήταν επίσης το απόλυτο κατασταλτικό κράτος. Έχω δείξει εδώ ότι διακυβεύονται ακόμη περισσότερα από το «απλώς» ένα νόμισμα της ΕΚΤ .
[Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Πώς ο Μπιλ Γκέιτς αναλαμβάνει την ΕΕ: ID2020, ένα μητρώο περιουσιακών στοιχείων σε ολόκληρη την ΕΕ και η πρωτοποριακή ενέργεια
Ένα άλλο επιχείρημα από τον Ernst Wolff είναι ότι εξετάζεται το ενδεχόμενο ένα ψηφιακό ρούβλι κεντρικής τράπεζας στη Ρωσία. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά οι λεπτομέρειες είναι κρίσιμες. Στη Ρωσία κανείς δεν σκέφτεται να καταργήσει τα μετρητά και η χρήση μετρητών στη Ρωσία -σε αντίθεση με τη Δύση- είναι απεριόριστη. Μπορείτε ακόμη -και συμβαίνει στην πραγματικότητα- να αγοράσετε διαμερίσματα ή σπίτια με μετρητά χρησιμοποιώντας μεγάλες βαλίτσες γεμάτες μετρητά. Δεν υπάρχουν περιορισμοί στη χρήση μετρητών στη Ρωσία.
Επιπλέον, το ρούβλι της κεντρικής τράπεζας της Ρωσίας, το οποίο εξετάζεται, πρόκειται να γίνει συνδεδεμένο νόμισμα. Πίσω από κάθε ρούβλι κεντρικής τράπεζας πρέπει να υπάρχει ένα καλάθι εμπορευμάτων (χρυσός, πετρέλαιο κ.λπ.).
Αυτές είναι βασικές διαφορές, διότι ο κίνδυνος του κέρματος της ΕΚΤ είναι ότι δεν στηρίζεται εντελώς, και το πιο σημαντικό ότι, εάν συμβεί όπως φοβόμασταν, είναι το μόνο μέσο πληρωμής και επομένως το απόλυτο εργαλείο ελέγχου και καταπίεσης. Στη Ρωσία, από την άλλη πλευρά, το ρούβλι της κεντρικής τράπεζας θα ήταν μόνο μια εθελοντική εναλλακτική λύση στα μετρητά, κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
Και εδώ, επομένως, δεν βλέπω καμία ένδειξη ότι η Ρωσία είναι "στο κόλπο". Αντιθέτως, ένα ψηφιακό ρούβλι της ρωσικής κεντρικής τράπεζας που θα υποστηρίζεται από εμπορεύματα θα ήταν μια κήρυξη πολέμου στα ψηφιακά ευρώ ή δολάρια των δυτικών κεντρικών τραπεζών που δεν υποστηρίζονται από εμπορεύματα.
Συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα
Ένα κεντρικό στοιχείο της εξουσίας των ολιγαρχών στη Δύση είναι οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που εξυμνούνται από τα μέσα ενημέρωσης, για τις οποίες έγραψα εκτενώς στο βιβλίο Inside Corona. Στον πυρήνα αυτού είναι το εξής: επειδή το κράτος είναι υποτίθεται τόσο αναποτελεσματικό, πρέπει να υλοποιούνται όσο το δυνατόν περισσότερα από "ιδιώτες". Αυτή είναι η δικαιολογία για τις ιδιωτικοποιήσεις και για τα προγράμματα των δυτικών ολιγαρχών, οι οποίοι, ωστόσο, αποκαλούνται "φιλάνθρωποι".
Και λειτουργεί ως εξής: Το ίδρυμα ενός ολιγάρχη σκέφτεται ένα ωραίο έργο, για παράδειγμα την καταπολέμηση της πείνας, δωρίζει 50 εκατομμύρια δολάρια "γενναιόδωρα" σε αυτό και μετά οι δυτικές χώρες είναι τόσο ενθουσιώδεις γι 'αυτό που δωρίζουν 500 εκατομμύρια, για παράδειγμα . Το ίδρυμα έχει τότε 550 εκατομμύρια δολάρια και τα χρησιμοποιεί για να αγοράσει κάτι (σπόρους, γεωργικά μηχανήματα, τρόφιμα κ.λπ.) για να καταπολεμήσει (δήθεν) την πείνα. Το κόλπο είναι ότι αυτά τα αγαθά αγοράζονται από εταιρείες που ανήκουν στον «γενναιόδωρο» φιλάνθρωπο - μετατρέποντας 50 εκατομμύρια δικά του χρήματα σε 550 εκατομμύρια δικά του.
Αυτό περιγράφεται με πολύ απλοποιημένο τρόπο, αλλά στην πραγματικότητα λειτουργεί έτσι στον πυρήνα του, για το οποίο δίνω αμέτρητα παραδείγματα στο «Inside Corona». Αυτός είναι και ο λόγος που όλοι οι φερόμενοι ως φιλάνθρωποι γίνονται όλο και πλουσιότεροι ενώ, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, δίνουν όλη τους την περιουσία για το καλό της ανθρωπότητας. Στην πραγματικότητα, δεν δίνουν τίποτα, αλλά χρησιμοποιούν λίγα δικά τους χρήματα για να διοχετεύσουν πολλές φορές τα χρήματα του φορολογούμενου στις τσέπες τους. Και συνεχίζουν να γίνονται πλουσιότεροι και πιο ισχυροί.
Αυτές οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα έχουν γίνει πλέον κεντρικό στοιχείο του δυτικού συστήματος και διευρύνονται συνεχώς.
Και τώρα έρχεται το αποφασιστικό σημείο: Με όλες τις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, είναι πάντα μόνο τα κράτη της Δύσης που τις χρηματοδοτούν με τα χρήματα των φορολογουμένων. Άλλες χώρες, κυρίως η Ρωσία και η Κίνα, δεν παίζουν το παιχνίδι. Δεν υποστηρίζουν τους δυτικούς ολιγάρχες σε αυτή την πιο κεντρική από τις ανησυχίες τους – πώς ταιριάζει αυτό με τη θέση ότι η Ρωσία είναι «επί του σκάφους»;
Ομιλία του Πούτιν
Επιπλέον, η Ρωσία κήρυξε ανοιχτά τον πόλεμο στο δυτικό σύστημα, στο οποίο τα θεμέλια των ολιγαρχών κατέχουν την de facto εξουσία. Αυτό φυσικά θα μπορούσε να εκληφθεί λανθασμένα με μια παράσταση, αλλά μαζί με τα παραπάνω σημεία δεν βλέπω καμία ένδειξη ότι είναι μια παράσταση. Αντίθετα, αν δεις τις λεπτομέρειες, η Ρωσία αντιτίθεται σε αυτό που θέλουν να πετύχουν οι δυτικοί ολιγάρχες.
Υπάρχουν αμέτρητες ομιλίες στις οποίες ο Πούτιν έχει μιλήσει εναντίον αυτού του δυτικού οικονομικού μοντέλου. Κάποτε ήταν διπλωματικός γι' αυτό, αλλά τώρα δεν δείχνει σχεδόν καθόλου προσοχή. Στις 16 Αυγούστου, ο Πούτιν έδωσε μια ομιλία που μετέφρασα . Στην ομιλία του έγινε πιο ξεκάθαρος από ποτέ.
[Σε μια ομιλία του, ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν επιτέθηκε στις κυρίαρχες ελίτ στη Δύση πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Μπορείτε να βρείτε το πλήρες κείμενο της ομιλίας εδώ.
...ο Πούτιν δεν αναφέρει πλέον την ΕΕ στην ομιλία του, όταν μιλάει για ΕΕ και άλλα δυτικά κράτη, μιλά μόνο για «υποτελείς των ΗΠΑ»...
Ο Πούτιν μίλησε ανοιχτά για το γεγονός ότι οι (δημοκρατικά εκλεγμένοι) πολιτικοί δεν κυβερνούν στη Δύση, μίλησε αντίθετα για "δυτικές παγκοσμιοποιητικές ελίτ" - μια σαφής παράφραση των ανθρώπων που αποκαλώ "δυτικούς ολιγάρχες" εδώ. Ο Πούτιν μίλησε γι' αυτούς που αντιπροσωπεύουν ένα μοντέλο "που επιτρέπει την παρασιτοποίηση ολόκληρου του κόσμου" - με απλά λόγια, έλεγε ότι μερικοί δυτικοί ολιγάρχες απομυζούν ("παρασιτούν") ολόκληρο τον κόσμο.
Μια καλή περίληψη του τι συμβαίνει ήταν, κατά τη γνώμη μου, το ακόλουθο απόσπασμα από την ομιλία του Πούτιν:
«Είναι προφανές ότι με τέτοιες ενέργειες οι ελίτ της δυτικής παγκοσμιοποίησης επιδιώκουν, μεταξύ άλλων, να αποσπάσουν την προσοχή των πολιτών τους από τα οξέα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα - πτώση του βιοτικού επιπέδου, ανεργία, φτώχεια, αποβιομηχάνιση - για να κατηγορήσουν τους δικούς τους αποτυχίες σε άλλες χώρες - στη Ρωσία και την Κίνα - που υπερασπίζονται την άποψή τους, χτίζουν κυρίαρχες αναπτυξιακές πολιτικές και δεν υποτάσσονται στις επιταγές των υπερεθνικών ελίτ».
Ο Πούτιν δεν μίλησε πλέον για τα δυτικά κράτη που θέλουν να εφαρμόσουν τις πολιτικές τους, αλλά μάλλον για « τις επιταγές των υπερεθνικών ελίτ » – αυτή είναι και πάλι μια πολύ σαφής παράφραση για όσους αναφέρω ως «δυτικούς ολιγάρχες» σε αυτό το άρθρο.
Η τελική μάχη των συστημάτων
Η Ρωσία έχει πλέον κηρύξει ανοιχτά τον πόλεμο σε αυτό το δυτικό σύστημα, όπως φαίνεται από όλες τις δηλώσεις που έγιναν από κορυφαίους Ρώσους πολιτικούς αυτές τις μέρες. Και το έζησα ο ίδιος όταν ήμουν για λίγο στη Μόσχα. Είχα πολλές ενδιαφέρουσες συνομιλίες εκεί με ειδικούς που συνάντησα όταν με προσκάλεσαν σε στρογγυλά τραπέζια στη ρωσική τηλεόραση ή σε άλλες συνομιλίες.
Όλες αυτές οι συνομιλίες είχαν έναν πρωτότυπο τόνο : η Ρωσία δεν θα περιγράφει πλέον το σύστημα της Δύσης διπλωματικά με εξωραϊσμένες διατυπώσεις, αλλά τώρα θα αποκαλεί τα πράγματα με το όνομά τους και (μαζί με την Κίνα;) θα παρουσιάσει στις χώρες του κόσμου ένα εναλλακτικό σύστημα διεθνούς πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας.
[Η αρχή του τέλους της εξουσίας των δυτικών ΜΚΟ;
Στη Ρωσία, ο ρόλος των δυτικών ΜΚΟ συζητείται όλο και περισσότερο και τίθεται στη (διεθνή) ατζέντα. Είναι αυτή η αρχή του τέλους της ισχύος των δυτικών, διεθνώς ενεργών ΜΚΟ;
https://www.anti-spiegel.ru/2022/der-anfang-vom-ende-der-macht-der-westlichen-ngos/ ]
Η Ρωσία έχει να κάνει με την οικοδόμηση μιας παγκόσμιας τάξης στην οποία επιτρέπεται στους ανθρώπους να γίνονται πλούσιοι, αλλά στην οποία πρέπει να μείνουν μακριά από την πολιτική, ενώ η πολιτική στη Δύση έχει καθοριστεί από καιρό από ολιγάρχες που καθορίζουν τι συμβαίνει στη Δύση μέσω των ιδρυμάτων και των λομπίστες τους αποφασίζεται και τι όχι.
Αυτό είναι το θέμα και ο καθένας μπορεί εύκολα να το ελέγξει. Όλες οι χώρες που η Δύση έχει ανακηρύξει αντιπάλους (Ρωσία, Κίνα, Ιράν, Βενεζουέλα κ.λπ.) είναι θεμελιωδώς διαφορετικές, αλλά έχουν ένα κρίσιμο κοινό: δεν αφήνουν τα δυτικά ιδρύματα (ΜΚΟ) να εργαστούν και να ασκήσουν επιρροή. τους έβαλαν να σταθούν εμπόδιο στην εξουσία των δυτικών ολιγαρχικών.
Η Ρωσία ανησυχεί για μια παγκόσμια τάξη στην οποία κανένα κράτος δεν θα πρέπει να μπορεί να υπαγορεύει σε άλλα κράτη πώς να ζήσουν, ποια μορφή διακυβέρνησης ή ακόμα και ποιες αξίες πρέπει να έχει ένα κράτος. Πρόκειται για μια πολυπολική παγκόσμια τάξη στην οποία οι χώρες του κόσμου αντιμετωπίζουν η μια την άλλη ως ίσες και ισότιμες χωρίς να απειλούν κυρώσεις ή να ασκούν πίεση με οποιονδήποτε άλλο τρόπο.
Αυτός είναι ο στόχος της Ρωσίας και αυτό είναι το αντικείμενο της σύγκρουσης μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Αλλά μια τέτοια παγκόσμια τάξη θα ήταν το τέλος του «παρασιτικού» συστήματος παγκοσμιοποίησης που η Δύση έχει επιβάλει μέχρι τώρα στον κόσμο.
Βρισκόμαστε - χωρίς υπερβολή - στην τελική μάχη των συστημάτων. Η Ουκρανία είναι απλώς ένα αξιολύπητο πιόνι με το οποίο οι ελίτ που κυβερνούν στις ΗΠΑ θέλουν να αποδυναμώσουν τη Ρωσία επιβάλλοντας στη Ρωσία τον πόλεμο δι' αντιπροσώπων στην Ουκρανία. Αυτό είναι κυνικό, αλλά δυστυχώς έτσι λειτουργεί η γεωπολιτική .
[Πώς λειτουργεί η γεωπολιτική και τι είναι στην πραγματικότητα η Ουκρανία
10 Απριλίου 2022
Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι βαθιά συναισθηματικά διαταραγμένοι από τα γεγονότα στην Ουκρανία. Είτε επειδή οι φωτογραφίες τους σοκάρουν, είτε επειδή μαίνεται πόλεμος στην Ευρώπη, είτε φοβούνται έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο είτε εξαιτίας ενός συνδυασμού αυτών και άλλων παραγόντων.
γεωστρατηγική και συναισθήματα
Αυτή η συναισθηματοποίηση είναι σκόπιμη, επειδή όποιος είναι συναισθηματικός, δηλαδή θυμωμένος, φοβισμένος, τρομοκρατημένος και ούτω καθεξής, έχει χάσει την ικανότητά του να σκέφτεται λογικά. Και αν δεν σκέφτεστε λογικά αλλά συναισθηματικά, μπορείτε εύκολα να καθοδηγηθείτε από τα συναισθήματά σας. Αυτό είναι ένα αποδεδειγμένο μέσο ελέγχου του πλήθους.
Αν όμως θέλουμε να κατανοήσουμε τη γεωπολιτική, πρέπει να αναλύσουμε εντελώς στεγνά και «ανευαισθησία». Η γεωπολιτική είναι σαν μια παρτίδα σκακιού και όλοι ξέρουμε ότι κανείς δεν κέρδισε ποτέ μια παρτίδα σκακιού με συναισθήματα, αλλά ότι πάντα κερδίζει αυτός που αναλύει καλύτερα και πιο ψυχρά. Αυτό ισχύει και για τον παρατηρητή μιας παρτίδας σκακιού, ο οποίος μπορεί να κατανοήσει το παιχνίδι και τις στρατηγικές των παικτών μόνο εάν παρατηρήσει το παιχνίδι τόσο ψυχρά και αντικειμενικά όσο το παίζουν οι παίκτες.
Στη γεωπολιτική, αυτοί οι παρατηρητές του παιχνιδιού είναι οι αναλυτές, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγομαι και εγώ. Πρέπει να παρακολουθείς τα πολιτικά γεγονότα σαν μια παρτίδα σκάκι. Στο σκάκι, αν έχεις συμπάθεια για το πιόνι που βγαίνει από το γήπεδο με τη γνωστή «θυσία πιονιού», τότε δεν καταλαβαίνεις το παιχνίδι. Το πιόνι είναι απλώς ένα κομμάτι και θυσιάστηκε για να δημιουργήσει ένα πλεονέκτημα για την πλευρά του, για παράδειγμα θυσιάζοντάς το με αντάλλαγμα έναν επίσκοπο.
Η γεωπολιτική σκακιέρα
Στη γεωπολιτική, οι χώρες και οι λαοί είναι τα πιόνια. Αν θέλεις να καταλάβεις τη γεωπολιτική, πρέπει να σκέφτεσαι σαν γεωστρατηγός. Και ένας γεωστρατηγός δεν νοιάζεται αν μια χώρα καταστραφεί και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι δολοφονηθούν στη διαδικασία, το μόνο που έχει σημασία για τον γεωστρατηγό είναι ότι η πλευρά του έχει κερδίσει ένα πλεονέκτημα και ότι η άλλη πλευρά έχει αποδυναμωθεί. Η κατεστραμμένη χώρα και οι εκατοντάδες χιλιάδες αθώοι νεκροί είναι η θυσία πιόνι. Και ο γεωστρατηγός τρέφει εξίσου λίγη συμπάθεια γι' αυτούς όσο ο σκακιστής για το σκαλισμένο ξύλινο πιόνι που αντάλλαξε με επίσκοπο αντιπάλου.
Αυτό είναι κυνικό, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα της γεωπολιτικής. Χαίρομαι που είμαι «μόνο» αναλυτής.
συνέχεια στον σύνδεσμο https://www.anti-spiegel.ru/2022/wie-geopolitik-funktioniert-und-worum-es-in-der-ukraine-wirklich-geht/ ]
Για αυτόν τον λόγο, πιστεύω ότι ο συνάδελφός μου, Ernst Wolff, τον οποίο θαυμάζω, κάνει λάθος σε αυτό το σημείο: η Ρωσία και ο Πούτιν δεν είναι «μέρος του παιχνιδιού» – αντίθετα, έχουν κηρύξει πόλεμο στο σύστημα που επικρατεί στο Δυτικά. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τον αγώνα για μια δημοκρατική παγκόσμια τάξη πραγμάτων στην οποία όλα τα κράτη έχουν τα ίδια δικαιώματα.
Ωστόσο, δεν είναι η Δύση που εκπροσωπεί μια δημοκρατική παγκόσμια τάξη πραγμάτων, αλλά οι αντίπαλοι της Δύσης. Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για αυτό εδώ.
[ Τι είναι η «παγκόσμια τάξη που βασίζεται σε κανόνες»;
Η Δύση δικαιολογεί τον αγώνα της εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας λέγοντας ότι οι χώρες αντιτίθενται στην «παγκόσμια τάξη που βασίζεται σε κανόνες». Αυτό εγείρει το ερώτημα τι είναι στην πραγματικότητα η δυσοίωνη «παγκόσμια τάξη που βασίζεται σε κανόνες».
Στην πραγματικότητα, το θέμα είναι αρκετά ξεκάθαρο: μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ιδρύθηκε ο ΟΗΕ και ο χάρτης του έγινε η βάση του σύγχρονου διεθνούς δικαίου. Άρα υπάρχει ήδη μια «παγκόσμια τάξη βασισμένη σε κανόνες» - αλλά γιατί η Δύση απαιτεί ρητά κάτι νέο και έχει δημιουργήσει τη φράση «παγκόσμια τάξη βασισμένη σε κανόνες»;
συνέχεια στο λινκ 31-7-22 https://www.anti-spiegel.ru/2022/was-ist-eigentlich-die-regelbasierte-weltordnung-2/ ]
πηγή 26-8-22
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου