Μεγάλη έκρηξη: Εδώ και μέρες, αστρονόμοι σε όλο τον κόσμο παρατηρούν ένα κολοσσιαίο νήμα να χορεύει πάνω από το νοτιοανατολικό άκρο του Ήλιου. Ξέσπασε στις 08 Φεβρουαρίου.
Οι κάμερες του δορυφόρου GOES-16 της NOAA κατέγραψαν μια μεγάλη ανάπτυξη της δομής, η οποία επίσης εκτόξευσε μια CME στο διάστημα. Η CME ( στεμματική εκπομπή μάζας ή στεφανιαία μαζική εκτίναξη) κατευθύνεται προς τη Γη. Προειδοποιήσεις ηλιακών εκλάμψεων:
Η CME συναντά την Αφροδίτη και στη συνέχεια τη Γη: Οι αναλυτές της NASA διαμόρφωσαν το μοντέλο μιας CME που φεύγει από τον Ήλιο στις 6 Φεβρουαρίου. Θα χτυπήσει την Αφροδίτη και μετά τη Γη.
Η πρόσκρουση της Αφροδίτης στις 9 Φεβρουαρίου δεν θα προκαλέσει γεωμαγνητική καταιγίδα. Η Αφροδίτη δεν έχει μαγνητικό πεδίο όπως έχει η Γη (είναιπολύ πιο αδύναμο από αυτό της γης). Αντίθετα, η πρόσκρουση θα αφαιρέσει μια μικρή ποσότητα ατμόσφαιρας από το απροστάτευτο νέφος της Αφροδίτης.
Η έκρηξη της γης στις 10 Φεβρουαρίου θα είναι διαφορετική. Το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας θα αναχαιτίσει τις CME και θα τις εμποδίσει να φτάσουν στην ατμόσφαιρα κάτω από αυτό.
Οι αντηχήσεις από την πρόσκρουση θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια γεωμαγνητική καταιγίδα κατηγορίας G1 με σέλας σε υψηλά γεωγραφικά πλάτη που εκτείνονται πέρα από τον Αρκτικό Κύκλο.
Η CME εκτινάχθηκε στο διάστημα στις 6 Φεβρουαρίου από μια ηλιακή έκλαμψη μεγάλης διάρκειας στο μαγνητικό θόλο της ηλιακής κηλίδας AR2939. Η έκρηξη κορυφώθηκε στην κατηγορία C3, η οποία θεωρείται ασθενής.
σχετική ανάρτηση: (Έκπληξη! Γεωμαγνητική καταιγίδα σε εξέλιξη: περισσότερα σημάδια αυξανόμενης ηλιακής δραστηριότητας)
Ωστόσο, η έκλαμψη αντιστάθμισε το χαμηλό (μικρό) πλάτος της με τη διάρκεια που είχε πάνω από 3 ώρες- έδωσε στην CME μεγαλύτερη ισχύ από ό,τι υποδηλώνει η ασθενής βαθμολογία C3.
Ακολουθεί η προσομοίωση της NASA για το πότε και πώς η έκρηξη θα χτυπήσει τη Γη.
Οι προεξοχές (νημάτια) είναι βίαιες ροές ύλης στον Ήλιο που μπορούν να παρατηρηθούν ως θαμπά (αμυδρά λαμπερά) τόξα στην άκρη του Ήλιου. Σε μικρότερες διαστάσεις, μπορούν επίσης να εμφανιστούν εντός του ηλιακού δίσκου και να παρατηρηθούν στο κόκκινο φως Η-άλφα. Εάν εμφανίζονται εδώ ως σκούρες, νηματοειδείς δομές, ονομάζονται νημάτια.
Συχνά οι προεξοχές έχουν μήκος αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, ύψος έως και 40.000 χιλιόμετρα και πάχος έως και 5.000 χιλιόμετρα (για σύγκριση: η Γη έχει διάμετρο 12.700 χιλιόμετρα).
Ιδιαίτερα ισχυρά ρεύματα μπορούν επίσης να ανυψωθούν πάνω από ένα εκατομμύριο χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια του ήλιου, προκαλώντας την απογείωση του τόξου και την εκτίναξη της ύλης στο διάστημα.
Αδρανής προεξοχή
Οι αδρανείς προεξοχές είναι δομές των οποίων το σχήμα συχνά δεν αλλάζει σχεδόν για μήνες. Συχνά εμφανίζονται κοντά σε ηλιακές κηλίδες και δημιουργούνται και διατηρούνται σε σχήμα από ισχυρά μαγνητικά πεδία.
Η ύλη ρέει κατά μήκος των γραμμών του μαγνητικού πεδίου πάνω από την επιφάνεια του ήλιου. Ψύχεται και εμφανίζεται πιο σκούρο από το περιβάλλον. Εάν τα μαγνητικά πεδία διαταραχθούν, το υλικό πέφτει πίσω στην επιφάνεια. Τα φωτεινά φαινόμενα που εμφανίζονται ονομάζονται επίσης εκλάμψεις Hyder.
Εκρηκτικές προεξοχές
Μερικές φορές προκύπτουν από αδρανείς προεξοχές, οι οποίες συνήθως επιστρέφουν στο παλιό τους σχήμα μετά την εκτίναξη.
Ο σχηματισμός μιας προεξοχής βασίζεται σε επανασυνδέσεις των μαγνητικών γραμμών (μαγνητική επανασύνδεση) στη χρωμόσφαιρα του Ήλιου. Στην πραγματικότητα, οι γραμμές μαγνητικού πεδίου εκτυλίσσονται (ουσιαστικά βγαίνουν σπειροειδώς) έξω από το πολύπλοκο μαγνητικό πεδίο του Ήλιου, παρασύροντας μαζί τους το ηλιακό πλάσμα.
Η ηλιακή δραστηριότητα συσχετίζεται εξαιρετικά έντονα με την εμφάνιση των προεξοχών: παρόμοια με τον κύκλο των ηλιακών κηλίδων με διάρκεια 11 ή 22 ετών, παρατηρείται και στις προεξοχές μια κυκλική μεταβλητότητα των δεικτών για μια περίοδο αρκετών ετών.
Για παράδειγμα, ιδιαίτερα ισχυρές ηλιακές προεξοχές εμφανίζονται περίπου κάθε 11 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το σέλας μπορεί να παρατηρηθεί συχνότερα από ό,τι συνήθως στις πολικές περιοχές της Γης.
πηγή 9-2-22
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου