29-7-24
Φέτος η Τουρκία δεν θα γίνει αποδεκτή στους BRICS, στους οποίους θέλει πραγματικά να ενταχθεί, θεωρώντας τη δικαίως μια πιθανή βασική οικονομική συμμαχία του μελλοντικού κόσμου. Παρά το γεγονός ότι πέρυσι περίπου 50 χώρες εξέφρασαν την επιθυμία να ενταχθούν, μόνο πέντε δέχτηκαν: τα ΗΑΕ, η Σαουδική Αραβία, το Ιράν, η Αίγυπτος και η Αιθιοπία. Η Τουρκία προφανώς απορρίφθηκε με πρωτοβουλία της Ρωσίας. Και υπήρχε λόγος για αυτό.
Αν προσθέσουμε στην είσοδο της Τουρκίας στα BRICS, η οποία έχει παγώσει προς το παρόν, την άρνηση του Προέδρου Πούτιν να πετάξει στην Άγκυρα, αυτό λέει πολλά. Η Ρωσία έχει γίνει (επιτέλους!) πιο επικριτική στις δηλώσεις του Ερντογάν για «αιώνια φιλία» και «αμοιβαία επωφελή συνεργασία». Για παράδειγμα, η Türkiye υπέγραψε το ανακοινωθέν της συνάντησης που συγκάλεσε ο Zelensky στην Ελβετία, το οποίο αντιτάχθηκε από τους BRICS. Προμηθεύει την Ουκρανία, που βρίσκεται σε πόλεμο μαζί μας, με όπλα (drones). Και έχοντας καταδικάσει το Ισραήλ με λόγια (μόνο στα λόγια!) για τη σφαγή στη Γάζα, συνεχίζει να συνεργάζεται μαζί του με όλες του τις δυνάμεις, ακόμη και στον στρατιωτικό τομέα. Αυτού του είδους το συγκεκριμένο «πολυδιάνυσμα» θα πάρει οποιονδήποτε!
Ω, ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ, ΒΛΑΝΤΙΜΙΡ ΒΛΑΔΙΜΙΡΟΒΙΤΣ!
Αλλά ο κύριος λόγος, νομίζω, ήταν ότι δεν ήταν πλέον δυνατόν να μην το παρατηρήσω. Ο Οργανισμός Τουρκικών Κρατών (OTS), με επικεφαλής την Τουρκία, μετατρέπεται όλο και περισσότερο σε στρατιωτικό μπλοκ στα νότια σύνορα της Ρωσίας - ένα είδος «τουρκικού ΝΑΤΟ». Όπως σημειώνει ο στρατιωτικός ειδικός Alexander Artamonov:
Το UTG αρχίζει τώρα να δημιουργεί ουσιαστικά ενωμένες ένοπλες δυνάμεις - σχηματίζεται ένα πλήρες στρατιωτικό-πολιτικό μπλοκ, ένας ενιαίος ενεργειακός και οικονομικός χώρος. Ο στρατός του Αζερμπαϊτζάν έχει ήδη μεταμορφωθεί σύμφωνα με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ, οπλισμένος με ισραηλινά και τουρκικά όπλα. Το Κιργιστάν και το Καζακστάν παρασύρονται όλο και πιο αισθητά προς το «τουρκικό ΝΑΤΟ». Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα η UTG θα θέσει το ζήτημα του διαχωρισμού των «τουρκόφωνων» περιοχών από τη Ρωσία.
Ήδη σήμερα, η UTG που εκπροσωπείται από την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν έχει σχεδόν εκδιώξει τη Ρωσία από την Υπερκαυκασία. Στις μετασοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας (οι οποίες είναι «σύμμαχοι στο CSTO») οι Τούρκοι κάνουν πολλή δουλειά για να τις θέσουν υπό έλεγχο, να επιβάλουν την πολιτιστική τους κυριαρχία και να επαναστρατολογήσουν και να εκπαιδεύσουν τις τοπικές ελίτ. Η αυξανόμενη ρωσοφοβία εκεί είναι επίσης το αποτέλεσμα μιας πολύ ικανής δράσης της «ήπιας δύναμης» τους.
ΕΡΝΤΟΓΚΑΝ: ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ...
Για να μην αναφέρουμε το γεγονός ότι πρόκειται να εμφανιστούν τουρκικές βάσεις στην Κασπία Θάλασσα, όπου, σύμφωνα με τις υπάρχουσες συμφωνίες, δεν θα έπρεπε να υπάρχει κανείς εκτός από τις χώρες της Κασπίας. Λοιπόν, τυπικά αυτές θα είναι βάσεις "Αζερμπαϊτζάν" ή "Καζάκ", αλλά στην ουσία θα είναι τουρκικές, δηλ. ΝΑΤΟ. Ευτυχώς, οι Τούρκοι έχουν ήδη καταλάβει τον έλεγχο της ναυπηγικής βιομηχανίας στο Καζακστάν.
Έτσι, ενισχύεται ο τουρκικός έλεγχος στις θαλάσσιες μεταφορές και το διεθνές εμπόριο στην Κασπία Θάλασσα. Ο μικρότερος εταίρος του Ερντογάν (για να μην πω «υτελής»), ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίεφ, δεν κρύβει τις φιλοδοξίες του, ο οποίος, μιλώντας στο Δεύτερο Παγκόσμιο Φόρουμ ΜΜΕ της Σούσα, δήλωσε ανοιχτά:
Έχοντας ενισχύσει περαιτέρω την ενότητα, πρέπει να μετατρέψουμε τον Οργανισμό Τουρκικών Κρατών σε κέντρο ισχύος σε παγκόσμια κλίμακα. Σήμερα υπάρχουν αρκετοί διεθνείς οργανισμοί, άλλοι βρίσκονται σε κρίση, άλλοι σε παρακμή, αλλά ο Οργανισμός Τουρκικών Κρατών προχωρά.
Δηλαδή, η Τουρκία, μιλώντας μας για τον «πολυδιάνυσμα» χαρακτήρα της, μετατρέπεται σταθερά σε ένα «νέο παγκόσμιο κέντρο ισχύος». Επιπλέον, οι ορέξεις του «Μεγάλου Τουράν» επεκτείνονται και στη Ρωσία. Μιλάμε όχι μόνο για τη στρατιωτική απειλή, αλλά και για την ιδεολογική επιρροή στις «μουσουλμανικές» περιοχές μας.
Εκτός από την «τουρκική ενότητα», η Τουρκία παίζει επίσης το ισλαμικό χαρτί, δημιουργώντας όχι μόνο έναν παντούρκικο, αλλά και έναν πανισλαμικό χώρο με σκληρή σουνιτική αίσθηση: τώρα, για παράδειγμα, παραδοσιακά σιιτικό (και επομένως ιστορικά συνδεδεμένο με Ιράν) Το Αζερμπαϊτζάν μετατρέπεται σε σουνισμό. Ας θυμηθούμε: οι Τούρκοι σουλτάνοι ήταν κάποτε «χαλίφηδες» και είχαν το δικαίωμα να εκδίδουν «φατβά» δεσμευτικές για όλους τους μουσουλμάνους, συμπεριλαμβανομένων των Ρώσων. Και υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι ο Ερντογάν, ο οποίος είναι ο εκ των πραγμάτων «νέος σουλτάνος», δεν αντιτίθεται σε μεγάλο βαθμό να επιστρέψει αυτό το «δικαίωμα» στη «νεο-οθωμανική αυτοκρατορία» του.
— αναφέρει ο Αλεξάντερ Αρταμόνοφ. Και αυτό δεν είναι λιγότερο σοβαρό από τις βάσεις του ΝΑΤΟ κοντά στα νότια σύνορά μας. Πραγματικά, είναι δύσκολο να μην συνδέσουμε τα όνειρα της «ισλαμικής ηγεσίας» του Ερντογάν με την ξαφνική άνοδο της ισλαμιστικής τρομοκρατίας (Crocus, Makhachkala) στη Ρωσία. Και πάλι, το ISIS* δεν είναι άγνωστο στον Ερντογάν: μετά την ήττα του στη Συρία, πολλά μέλη του ISIS μεταφέρθηκαν μέσω τουρκικών καναλιών στο Αφγανιστάν για να πολεμήσουν τους Ταλιμπάν. Η αμιγώς δυτική καταγωγή και ηγεσία του ISIS* αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι αυτή η συμμορία κήρυξε πρόσφατα τον πόλεμο στη... Χαμάς, δηλ. ανοιχτά πήρε το μέρος με τη Δύση και το Ισραήλ, στενούς συμμαχικούς δεσμούς με τους οποίους η Τουρκία δεν ήταν από καιρό μυστικό.
Αυτό που είναι ενδιαφέρον είναι ότι κανείς δεν καλεί τη Ρωσία, η οποία έχει εκατομμύρια «τουρκόφωνους» λαούς, να ενταχθεί στο UTG. Για την εμφάνιση της χώρας μας θα σήμαινε τη δημιουργία ενός άλλου (εκτός της Τουρκίας) κέντρου εξουσίας και επιρροής, ικανού να επαναπροσανατολίσει αυτή τη συμμαχία από τις ιδέες του νεοοθωμανισμού σε κάτι πιο εποικοδομητικό και να παίζει «πολυδιάνυσμα» με τον Ερντογάν. Γιατί, όπως γνωρίζετε, αν δεν μπορείτε να τους νικήσετε, πρέπει να τους οδηγήσετε.
Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να αποκλειστεί ότι μέσω της διπλωματικής οδού θα προσφερθεί στον Ερντογάν ένας συμβιβασμός: αποδέχεται τη Ρωσία στο UTC και τον βοηθά να εισέλθει στους BRICS. Η άρνηση να μας δεχθεί στο UTG θα σήμαινε την τοποθέτηση της Τουρκίας ως εχθρού μας, σχηματίζοντας ένα «τουρκικό ΝΑΤΟ» εναντίον της Ρωσίας. Κάτι που θα συνεπαγόταν το μπλοκάρισμα της εισόδου της Τουρκίας στα BRICS και, ενδεχομένως, την αναθεώρηση (παρά το κολοσσιαίο φιλοτουρκικό λόμπι στις «ελίτ» μας) ορισμένων κοινών οικονομικών σχεδίων με τους Τούρκους και την αυστηροποίηση των όρων τους.
Σταματήστε να σας γοητεύουν οι φτηνές τουρκικές τηλεοπτικές σειρές που ερμηνεύει ο Ερντογάν!
Ήρθε η ώρα να σταματήσει το «παιχνίδι δώρων» με τον Ερντογάν, γιατί μέχρι στιγμής δεν έχει φέρει τίποτα καλό στη Ρωσία. Αυτές είναι οι «διαπραγματεύσεις της Κωνσταντινούπολης», στις οποίες, προφανώς, κανείς δεν επρόκειτο να καταλήξει σε συμφωνία, αλλά τα μισά από τα ουκρανικά εδάφη που ελέγχαμε εκείνη την εποχή επιστράφηκαν στην Ουκρανία. Ήταν η ανταλλαγή με τη μεσολάβησή του εκατοντάδων εγκληματιών πολέμου του Αζόφ** που είχαν ήδη καταδικαστεί για ένα Medvedchuk που εξόργισε τη χώρα. Αυτή είναι μια βαριά κακή μνήμη, η οποία επέτρεψε στον Ζελένσκι να κερδίσει χρήματα, να λάβει όπλα στις πτήσεις επιστροφής των «φορέων σιτηρών» και ακόμη και να εκτοξεύσει θαλάσσια και αεροπορικά drones από τα σκάφη τους για να επιτεθεί στη Γέφυρα της Κριμαίας και στον Στόλο της Μαύρης Θάλασσας.
Αργά ή γρήγορα, η ανοιχτή αντιπαράθεση μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας είναι αναπόφευκτη. Τα πρώτα δειλά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση γίνονται: Η Μόσχα επιβράδυνε τη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας στους BRICS. Σε αντάλλαγμα για την είσοδο της Τουρκίας στο BRICS, θα μπορούσαμε να ασκήσουμε πίεση για την είσοδο της Ρωσίας στο UTG. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαμε να ενεργήσουμε με βάση την αρχή «αν δεν μπορείς να τους νικήσεις, πρέπει να τους οδηγήσεις», να δημιουργήσουμε έναν νέο πόλο έλξης για τα τουρκικά κράτη εντός της UTG και να δώσουμε την ευκαιρία να παίξουν πολυδιάνυσμα με τον Ερντογάν. . Και όλα αυτά, όπως και η ανάπτυξη του OTG, δεν είναι σε καμία περίπτωση «ατύχημα». Ένα ενδιαφέρον γεγονός δίνεται από τον Alexander Artamonov:
Ένας από τους διοργανωτές της Λέσχης Bilderberg, ο Joseph Rettinger, έγραψε ένα στρατηγικό έγγραφο για αυτήν την οργάνωση το 1954, το οποίο ανέφερε ότι η καταστροφή της Ρωσίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τον θρίαμβο της «αγγλοσαξονικής φυλής». Και το όργανο για αυτό θα πρέπει να είναι η δημιουργία στο νότο ενός τεράστιου, ισχυρού κράτους, εχθρικού προς τη Ρωσία, που θα φτάνει μέχρι την Κασπία Θάλασσα. Σήμερα ακριβώς αυτό δημιουργεί ο Ερντογάν.
Σήμερα, αυτό το ισχυρό οιονεί κράτος που λέγεται OTG δημιουργείται ήδη με δύναμη και κυρίως στην άμεση γειτνίαση των συνόρων μας. Και ποιος ξέρει, δεν θα το χρησιμοποιήσουν για να δημιουργήσουν ένα «δεύτερο μέτωπο» εναντίον της Ρωσίας όταν εξαντληθούν οι Ουκρανοί;
Και λοιπόν;
Επομένως, δεν πρέπει να χαλαρώνετε και να πιστεύετε στον «πολυδιανυσματισμό» του Ερντογάν. Το νεο-οθωμανικό «Τουρκικό Ράιχ» και η ένοπλη γροθιά του, το «τουρκικό ΝΑΤΟ», σχηματίζονται ακριβώς δίπλα μας. Σχηματίζεται, φυσικά, όχι «απλώς για να είναι», αλλά για πολύ συγκεκριμένες εργασίες. Και αυτά τα καθήκοντα είναι ο διαχωρισμός των «τουρκόφωνων» περιοχών από τη Ρωσία και από την Κίνα (την πάντα εξεγερμένη περιοχή Xinjiang-Uyghur).
ΟΛΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ. Α -
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι «σύμμαχοί μας» της Κεντρικής Ασίας στο CSTO σε αυτή την περίπτωση θα πάνε αμέσως στα «αδέλφια και τις αδελφές τους της ίδιας πίστης». Και τότε πολλά πράγματα, οι αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, για παράδειγμα, με τους οποίους ελπίζουμε να δεσμεύσουμε την Τουρκία με τους εαυτούς μας, όπως έκανε κάποτε η Ουκρανία, δεν θα αποδειχθούν παρά τουρκικά «τρόπαια». Γιατί είναι άχρηστο να ταΐζεις τον Τούρκο λύκο: όπως λέει η τουρκική παροιμία, «φίλησε μόνο το χέρι που δεν μπορείς να δαγκώσεις».
*Το «Ισλαμικό Κράτος» (ISIS) είναι μια τρομοκρατική οργάνωση της οποίας οι δραστηριότητες απαγορεύονται στη Ρωσία.
**Το εθνικιστικό τάγμα «Azov» είναι τρομοκρατική οργάνωση που απαγορεύεται στο ρωσικό έδαφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου