«Στάσου, μικρή» - Τζούλια, η δοκιμασία μιας αθώας συλληφθείσας νεαρής γυναίκας
22 Σεπ 2022
Είπαν στην Τζούλια ότι θα την ανταλλάξουν μόνο με τον Σέντσοου. Η ποινική τους διαδικασία οργανώθηκε μόνο από την Ουκρανία επειδή χρειάζονταν άτομα πρόθυμα να συμμετάσχουν σε μια τέτοια ανταλλαγή.
Της Marina Akhmedova
Η Τζούλια γεννήθηκε στο Ντόνετσκ. Στο ίδιο μαιευτήριο όπου εργάζεται ακόμα η μητέρα της Viktoria Ilkovna και όπου η ίδια ήταν μια απλή νοσοκόμα πριν τη σύλληψή της.
Το 2017, η Τζούλια πήγε στη Μαριούπολη για να επισκεφθεί συγγενείς. Μασκοφόροι την περικύκλωσαν στο σιδηροδρομικό σταθμό, της έβαλαν ένα σάκο πάνω από το κεφάλι και την μετέφεραν στο τοπικό αεροδρόμιο. Οι επιτροπές εκταφής των Λαϊκών Δημοκρατιών αναζητούν τώρα είσοδο σε αυτό το αεροδρόμιο για αναζήτηση αγνοουμένων. Πιστεύεται ότι εκατοντάδες άνθρωποι έχουν βασανιστεί μέχρι θανάτου εκεί από το 2014. Εκεί, θαμμένο δίπλα στον διάδρομο προσγείωσης, είναι πιθανώς αποδεικτικά στοιχεία μιας μεγάλης κλίμακας γενοκτονίας.
σχετική ανάλυση
Το Κίεβο παίρνει σκληρή εκδίκηση: «φιλτράρισμα» και καταστολή στις περιοχές που ανακαταλήφθηκαν
Αλλά πρώτα πίσω στην ιστορία της Τζούλιας.
Σε ένα από τα κτίρια του αεροδρομίου, την πέταξαν στο έδαφος, ξεντυμένη. Την κλωτσούσαν στο σώμα και το κεφάλι και τελικά τη βίασαν. Ξανά και ξανά. Κάθισε στο υπόγειο, γυμνή, το κεφάλι της πρησμένο από την κλωτσιά, αιμορραγούσε. Κάθε φορά που άνοιγε η πόρτα του υπογείου, σέρνονταν σε μια γωνία και παρακαλούσε να μην την αγγίξουν. Παρόλα αυτά, βίαζε κάθε φορά από μασκοφόρους άνδρες με μαύρα λαστιχένια γάντια. Κάποτε το γάντι σε ένα από τα χέρια ενός βασανιστή σκίστηκε και είδε μια βέρα στο δάχτυλό του.
Μια μέρα της άνοιξαν μια τρύπα, ξεσυσκευάστηκαν ένα μαύρο σάκο και είπαν: «Εδώ θα σε θάψουν ζωντανή». Τότε η Τζούλια είπε ότι θα ομολογούσε ό,τι ήθελαν.
Εκείνη την εποχή, η μητέρα της Τζούλια, Βικτόρια Ιλκόβνα, την αναζητούσε. Ακολούθησε τα ίχνη της κόρης της και στη Μαριούπολη άρχισε να ανακρίνει τους ανθρώπους στο σιδηροδρομικό σταθμό. Το προσωπικό του σταθμού της είπε ότι είδαν το κορίτσι όταν το πήρε η ουκρανική μυστική υπηρεσία, η SBU. Η Viktoriya Ilkovna πήγε στο SBU. Κοιμήθηκε στα σκαλιά των γραφείων των «ακτιβιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Της είπαν ότι η κόρη τους είχε πάει στην Τουρκία για γύρισμα. Όμως ήξερε ότι αυτή δεν ήταν η αλήθεια: η κόρη της δεν θα ταξίδευε ποτέ χωρίς να μας ενημερώσει.
Η Τζούλια λέει σήμερα: Το μόνο πράγμα που την κράτησε στη ζωή εκείνες τις μέρες ήταν η σκέψη ότι δεν έπρεπε να πεθάνει εξαιτίας της μητέρας της. Γιατί αλλιώς η μητέρα της θα την έψαχνε για όλη της τη ζωή. Όταν τους μίλησα χθες, τα χέρια της Τζούλια έτρεμαν με αυτά τα λόγια. Η Βικτόρια Ιλκόβνα κράτησε σφιχτά τα χέρια της κόρης της. Δεν βοήθησε, έτρεμαν και οι δύο.
Αυτοί από το SBU είπαν στην Τζούλια:
"Η τρελή μάνα σου σε ψάχνει. Της λες ότι πίνεις με άντρες".
Για να ακούγεται πιο πιστευτό, της έδωσαν μισό μπουκάλι βότκα. Η Τζούλια κάλεσε τη μητέρα και είπε: «Είμαι με άντρες».
Αλλά είπε και μια λέξη που κανείς εκτός από τη μητέρα της δεν κατάλαβε. Πριν από πολύ καιρό, η οικογένεια είχε συμφωνήσει ότι εάν οι σύζυγοί τους κακοποιούσαν τις κόρες τους, μια μυστική κωδική λέξη στο τηλέφωνο θα ήταν αρκετή για να τους ειδοποιήσει. Η Viktoria Ilkovna κατάλαβε τα πάντα όταν αναφέρθηκε αυτή η κωδική λέξη. Φώναξε στο τηλέφωνο:
"Κάνε ό,τι σου λένε. Υπογράψε τα πάντα. Έτσι μπαίνεις στη φυλακή αλλά μείνε ζωντανή. Δώσε μου την ευκαιρία να σε σώσω!"
Στην Τζούλια είπαν ότι είχε σκοτώσει τον αντισυνταγματάρχη Charaberyush. Η Τζούλια συμφώνησε. Ο δικηγόρος της έφερε έτοιμη ομολογία για να υπογράψει. Είπε ότι ο αντισυνταγματάρχης ήταν ξαπλωμένος εκεί με δύο από τα πόδια του κομμένα. Η Τζούλια ρώτησε:
«Μπορώ τουλάχιστον να δω μια φωτογραφία του άνδρα που σκότωσα;»
Ο δικηγόρος της έδειξε τη φωτογραφία της σκηνής του εγκλήματος στο κινητό της. Η Τζούλια ρώτησε:
«Δεν σας ενοχλεί που η ομολογία μου λέει ότι έκοψα και τα δύο πόδια του πτώματος και η φωτογραφία δείχνει ένα πτώμα που του λείπει μόνο το ένα πόδι;»
σχετικό δημοσίευμα
Ουκρανική επίθεση διέλυσε αμάχους στο Ντόνετσκ: 13 νεκροί (προειδοποίηση: ανησυχητικό βίντεο)
Η δικηγόρος τραύλισε ότι είχε ένα άρρωστο παιδί στο σπίτι και έπρεπε να φύγει επειγόντως.
Καθ' όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας της, που κράτησε δύο χρόνια και την οδήγησε σε κέντρα κράτησης στην Οδησσό, το Κίεβο και αλλού, η Τζούλια συνάντησε τέτοιους ανθρώπους παντού - γιατρούς, δικαστικούς λειτουργούς, δικηγόρους, εισαγγελείς και δικαστές. Επαγγελματίες που καταλάβαιναν τα πάντα τέλεια και παρόλα αυτά παρέμεναν σιωπηλοί για τα πάντα και πάντα απέστρεφαν τα μάτια τους από ντροπή όταν η Τζούλια προσπαθούσε να τους κοιτάξει στα μάτια. Μόνο μια φορά ένας γιατρός, ένας ηλικιωμένος Εβραίος, αντιτάχθηκε στην απόσυρσή της. Στάθηκε εμπόδιο στο κομβόι και απαίτησε από την Τζούλια να μείνει στο νοσοκομείο. Όταν όμως τον πέταξαν στο έδαφος και τον κλώτσησαν οι μασκοφόροι, σώπασε κι αυτός και κοίταξε μακριά από τον ασθενή, ο οποίος μετά βίας ανέπνεε.
Μετά την ετυμηγορία ξεκίνησε ο μακρύς δρόμος για την ανταλλαγή. Αφήνω πολλά έξω από αυτή την ιστορία. Όπως το πώς η SBU κατέγραψε ένα βίντεο που δείχνει την Τζούλια να φυτεύει εκρηκτικά κάτω από ένα αυτοκίνητο. Ο εικονολήπτης τράβηξε επίσης τις οδηγίες της SBU για το πώς πρέπει να ξαπλώσει καλύτερα ο «τρομοκράτης». Ή πώς συνάντησε τη Nadja Savchenko με χειροπέδες στον διάδρομο μιας προδικαστικής φυλακής - πρώτα μια ηρωίδα της Ουκρανίας και αγαπημένη ενός πράσινου ευρωβουλευτή, μετά «Ρώσο τρομοκράτη και δούρειο ίππο του Πούτιν». Καθώς ο Σαβτσένκο, βασανιζόταν, της είπε:
«Στάσου, μικρούλα».
Γλιτώνω επίσης τον αναγνώστη από τη δοκιμασία της μακράς διαδικασίας αντικατάστασης. Γεγονός είναι ότι η Τζούλια ανταλλάχθηκε. Κόντρα στον Σέντσοφ . Ήταν ένα από τα τριάντα πέντε ανταλλασσόμενα άτομα που μπορούσαν να λυτρωθούν με αυτόν τον τρόπο.
Χθες καθίσαμε σε ένα καφέ στο Ντόνετσκ και μιλήσαμε. Η πόλη δέχτηκε ξανά επίθεση. Ρώτησα τη Viktoria Ilkovna τι πιστεύει για τους κατοίκους του Κιέβου και του Χάρκοβο.
«Τους λυπάμαι», απάντησε εκείνη. – «Τους λυπάμαι πολύ».
«Και γιατί;» ρώτησα. «Δεν λυπήθηκαν ούτε εσένα ούτε για την Τζούλια».
«Νομίζεις ότι είμαι κάθαρμα;» ρώτησε. "Δεν είμαι κάθαρμα. Λυπάμαι".
Μετάφραση από τα ρωσικά .
Η Marina Akhmedova είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και μέλος του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Γράφει στο περιοδικό «The Expert».
Περισσότερα για το θέμα - Κίεβο: Ακόμα και μετά από έξι μήνες, κανένα σημάδι ζωής από μέλη της αντιπολίτευσης που απήχθησαν
Είπαν στην Τζούλια ότι θα την ανταλλάξουν μόνο με τον Σέντσοου. Η ποινική τους διαδικασία οργανώθηκε μόνο από την Ουκρανία επειδή χρειάζονταν άτομα πρόθυμα να συμμετάσχουν σε μια τέτοια ανταλλαγή.
Της Marina Akhmedova
Η Τζούλια γεννήθηκε στο Ντόνετσκ. Στο ίδιο μαιευτήριο όπου εργάζεται ακόμα η μητέρα της Viktoria Ilkovna και όπου η ίδια ήταν μια απλή νοσοκόμα πριν τη σύλληψή της.
Το 2017, η Τζούλια πήγε στη Μαριούπολη για να επισκεφθεί συγγενείς. Μασκοφόροι την περικύκλωσαν στο σιδηροδρομικό σταθμό, της έβαλαν ένα σάκο πάνω από το κεφάλι και την μετέφεραν στο τοπικό αεροδρόμιο. Οι επιτροπές εκταφής των Λαϊκών Δημοκρατιών αναζητούν τώρα είσοδο σε αυτό το αεροδρόμιο για αναζήτηση αγνοουμένων. Πιστεύεται ότι εκατοντάδες άνθρωποι έχουν βασανιστεί μέχρι θανάτου εκεί από το 2014. Εκεί, θαμμένο δίπλα στον διάδρομο προσγείωσης, είναι πιθανώς αποδεικτικά στοιχεία μιας μεγάλης κλίμακας γενοκτονίας.
σχετική ανάλυση
Το Κίεβο παίρνει σκληρή εκδίκηση: «φιλτράρισμα» και καταστολή στις περιοχές που ανακαταλήφθηκαν
Αλλά πρώτα πίσω στην ιστορία της Τζούλιας.
Σε ένα από τα κτίρια του αεροδρομίου, την πέταξαν στο έδαφος, ξεντυμένη. Την κλωτσούσαν στο σώμα και το κεφάλι και τελικά τη βίασαν. Ξανά και ξανά. Κάθισε στο υπόγειο, γυμνή, το κεφάλι της πρησμένο από την κλωτσιά, αιμορραγούσε. Κάθε φορά που άνοιγε η πόρτα του υπογείου, σέρνονταν σε μια γωνία και παρακαλούσε να μην την αγγίξουν. Παρόλα αυτά, βίαζε κάθε φορά από μασκοφόρους άνδρες με μαύρα λαστιχένια γάντια. Κάποτε το γάντι σε ένα από τα χέρια ενός βασανιστή σκίστηκε και είδε μια βέρα στο δάχτυλό του.
Μια μέρα της άνοιξαν μια τρύπα, ξεσυσκευάστηκαν ένα μαύρο σάκο και είπαν: «Εδώ θα σε θάψουν ζωντανή». Τότε η Τζούλια είπε ότι θα ομολογούσε ό,τι ήθελαν.
Εκείνη την εποχή, η μητέρα της Τζούλια, Βικτόρια Ιλκόβνα, την αναζητούσε. Ακολούθησε τα ίχνη της κόρης της και στη Μαριούπολη άρχισε να ανακρίνει τους ανθρώπους στο σιδηροδρομικό σταθμό. Το προσωπικό του σταθμού της είπε ότι είδαν το κορίτσι όταν το πήρε η ουκρανική μυστική υπηρεσία, η SBU. Η Viktoriya Ilkovna πήγε στο SBU. Κοιμήθηκε στα σκαλιά των γραφείων των «ακτιβιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Της είπαν ότι η κόρη τους είχε πάει στην Τουρκία για γύρισμα. Όμως ήξερε ότι αυτή δεν ήταν η αλήθεια: η κόρη της δεν θα ταξίδευε ποτέ χωρίς να μας ενημερώσει.
Η Τζούλια λέει σήμερα: Το μόνο πράγμα που την κράτησε στη ζωή εκείνες τις μέρες ήταν η σκέψη ότι δεν έπρεπε να πεθάνει εξαιτίας της μητέρας της. Γιατί αλλιώς η μητέρα της θα την έψαχνε για όλη της τη ζωή. Όταν τους μίλησα χθες, τα χέρια της Τζούλια έτρεμαν με αυτά τα λόγια. Η Βικτόρια Ιλκόβνα κράτησε σφιχτά τα χέρια της κόρης της. Δεν βοήθησε, έτρεμαν και οι δύο.
Αυτοί από το SBU είπαν στην Τζούλια:
"Η τρελή μάνα σου σε ψάχνει. Της λες ότι πίνεις με άντρες".
Για να ακούγεται πιο πιστευτό, της έδωσαν μισό μπουκάλι βότκα. Η Τζούλια κάλεσε τη μητέρα και είπε: «Είμαι με άντρες».
Αλλά είπε και μια λέξη που κανείς εκτός από τη μητέρα της δεν κατάλαβε. Πριν από πολύ καιρό, η οικογένεια είχε συμφωνήσει ότι εάν οι σύζυγοί τους κακοποιούσαν τις κόρες τους, μια μυστική κωδική λέξη στο τηλέφωνο θα ήταν αρκετή για να τους ειδοποιήσει. Η Viktoria Ilkovna κατάλαβε τα πάντα όταν αναφέρθηκε αυτή η κωδική λέξη. Φώναξε στο τηλέφωνο:
"Κάνε ό,τι σου λένε. Υπογράψε τα πάντα. Έτσι μπαίνεις στη φυλακή αλλά μείνε ζωντανή. Δώσε μου την ευκαιρία να σε σώσω!"
Στην Τζούλια είπαν ότι είχε σκοτώσει τον αντισυνταγματάρχη Charaberyush. Η Τζούλια συμφώνησε. Ο δικηγόρος της έφερε έτοιμη ομολογία για να υπογράψει. Είπε ότι ο αντισυνταγματάρχης ήταν ξαπλωμένος εκεί με δύο από τα πόδια του κομμένα. Η Τζούλια ρώτησε:
«Μπορώ τουλάχιστον να δω μια φωτογραφία του άνδρα που σκότωσα;»
Ο δικηγόρος της έδειξε τη φωτογραφία της σκηνής του εγκλήματος στο κινητό της. Η Τζούλια ρώτησε:
«Δεν σας ενοχλεί που η ομολογία μου λέει ότι έκοψα και τα δύο πόδια του πτώματος και η φωτογραφία δείχνει ένα πτώμα που του λείπει μόνο το ένα πόδι;»
σχετικό δημοσίευμα
Ουκρανική επίθεση διέλυσε αμάχους στο Ντόνετσκ: 13 νεκροί (προειδοποίηση: ανησυχητικό βίντεο)
Η δικηγόρος τραύλισε ότι είχε ένα άρρωστο παιδί στο σπίτι και έπρεπε να φύγει επειγόντως.
Καθ' όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας της, που κράτησε δύο χρόνια και την οδήγησε σε κέντρα κράτησης στην Οδησσό, το Κίεβο και αλλού, η Τζούλια συνάντησε τέτοιους ανθρώπους παντού - γιατρούς, δικαστικούς λειτουργούς, δικηγόρους, εισαγγελείς και δικαστές. Επαγγελματίες που καταλάβαιναν τα πάντα τέλεια και παρόλα αυτά παρέμεναν σιωπηλοί για τα πάντα και πάντα απέστρεφαν τα μάτια τους από ντροπή όταν η Τζούλια προσπαθούσε να τους κοιτάξει στα μάτια. Μόνο μια φορά ένας γιατρός, ένας ηλικιωμένος Εβραίος, αντιτάχθηκε στην απόσυρσή της. Στάθηκε εμπόδιο στο κομβόι και απαίτησε από την Τζούλια να μείνει στο νοσοκομείο. Όταν όμως τον πέταξαν στο έδαφος και τον κλώτσησαν οι μασκοφόροι, σώπασε κι αυτός και κοίταξε μακριά από τον ασθενή, ο οποίος μετά βίας ανέπνεε.
Μετά την ετυμηγορία ξεκίνησε ο μακρύς δρόμος για την ανταλλαγή. Αφήνω πολλά έξω από αυτή την ιστορία. Όπως το πώς η SBU κατέγραψε ένα βίντεο που δείχνει την Τζούλια να φυτεύει εκρηκτικά κάτω από ένα αυτοκίνητο. Ο εικονολήπτης τράβηξε επίσης τις οδηγίες της SBU για το πώς πρέπει να ξαπλώσει καλύτερα ο «τρομοκράτης». Ή πώς συνάντησε τη Nadja Savchenko με χειροπέδες στον διάδρομο μιας προδικαστικής φυλακής - πρώτα μια ηρωίδα της Ουκρανίας και αγαπημένη ενός πράσινου ευρωβουλευτή, μετά «Ρώσο τρομοκράτη και δούρειο ίππο του Πούτιν». Καθώς ο Σαβτσένκο, βασανιζόταν, της είπε:
«Στάσου, μικρούλα».
Γλιτώνω επίσης τον αναγνώστη από τη δοκιμασία της μακράς διαδικασίας αντικατάστασης. Γεγονός είναι ότι η Τζούλια ανταλλάχθηκε. Κόντρα στον Σέντσοφ . Ήταν ένα από τα τριάντα πέντε ανταλλασσόμενα άτομα που μπορούσαν να λυτρωθούν με αυτόν τον τρόπο.
Χθες καθίσαμε σε ένα καφέ στο Ντόνετσκ και μιλήσαμε. Η πόλη δέχτηκε ξανά επίθεση. Ρώτησα τη Viktoria Ilkovna τι πιστεύει για τους κατοίκους του Κιέβου και του Χάρκοβο.
«Τους λυπάμαι», απάντησε εκείνη. – «Τους λυπάμαι πολύ».
«Και γιατί;» ρώτησα. «Δεν λυπήθηκαν ούτε εσένα ούτε για την Τζούλια».
«Νομίζεις ότι είμαι κάθαρμα;» ρώτησε. "Δεν είμαι κάθαρμα. Λυπάμαι".
Μετάφραση από τα ρωσικά .
Η Marina Akhmedova είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και μέλος του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Γράφει στο περιοδικό «The Expert».
Περισσότερα για το θέμα - Κίεβο: Ακόμα και μετά από έξι μήνες, κανένα σημάδι ζωής από μέλη της αντιπολίτευσης που απήχθησαν
πηγή 22-9-22
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου