Υπόγειος πολιτισμός των ρεπτοειδών
Τα ρεπτοειδή είναι μια φυλή ευφυών σαυρών που προέκυψε ταυτόχρονα, και πιθανότατα πριν από τους ανθρώπους. Ερευνητές αναφέρουν ότι οι σαύρες έφυγαν από τη σκηνή, δίνοντας τη θέση τους στον άνθρωπο. Ωστόσο υπάρχουν καλοί λόγοι να πιστεύουμε ότι οι σαύρες, έχοντας αφήσει την επιφάνεια του πλανήτη στον άνθρωπο, μπήκαν βαθιά στη Γη.
Γη άγνωστη σε μας
Παρ' όλες τις τεχνολογικές εξελίξεις, ένα άτομο δεν μπορεί ακόμα να πει ότι γνωρίζει τον πλανήτη όπως το διαμέρισμά του. Υπάρχουν μέρη που το πόδι του επιστήμονα δεν έχει πατήσει ακόμα. Σε άλλες γωνιές, αν εμφανιζόταν, ήταν μόνο για να γράψει στον βράχο «Ήμουν εδώ» και να αφήσει αυτή την περιοχή σε παρθένα καθαρότητα για άλλα 200-300 χρόνια.
Μελετώντας τους ωκεανούς, ο άνθρωπος έχει κατέβει σε βάθος 11.000 m, αλλά βρίσκεται σε απόλυτη άγνοια για το τι είναι βαθύτερα από τα 200-300 m. (Το να επισκέπτεσαι δεν σημαίνει ότι μελετάς) Όσο για τα φυσικά κενά της Γης, εδώ ο άνθρωπος δεν έχει περάσει πιο πέρα από τον "διάδρομο" και δεν έχει ιδέα πόσα δωμάτια υπάρχουν στο υπόγειο "διαμέρισμα" και τι μέγεθος έχουν. Ξέρει μόνο «πολλά» και πολύ μεγάλα».
Ατελείωτοι υπόγειοι λαβύρινθοι
Υπάρχουν σπήλαια σε όλα τα μέρη του κόσμου, σε όλες τις ηπείρους, μέχρι την Ανταρκτική. Υπόγειοι διάδρομοι συμπλέκονται σε ατελείωτες σήραγγες λαβυρίνθου. Το να σύρονται μέσα από αυτές τις στοές για 40-50 χλμ. χωρίς να φτάνουν στο τέλος του τούνελ είναι κάτι αρκετά συνηθισμένο για τους σπηλαιολόγους, που δεν αξίζει να το αναφέρουμε. Υπάρχουν σπήλαια με μήκος 100, 200, 300 χλμ! Mamontov - 627 χλμ. Και κανένα από τα σπήλαια δεν θεωρείται πλήρως εξερευνημένο.
Ο Ρώσος ερευνητής Pavel Miroshnichenko πιστεύει ότι υπάρχει ένα δίκτυο παγκόσμιων υπόγειων κενών, που εκτείνονται από την Κριμαία μέσω του Καυκάσου έως την περιοχή του Βόλγκογκραντ.
Στην πραγματικότητα, έχουμε μια άλλη ήπειρο - υπόγεια. Δεν κατοικείται από κανέναν;
κύριοι του κάτω κόσμου
Οι πρόγονοί μας δεν το πίστευαν. Απλώς ήταν σίγουροι για το ακριβώς αντίθετο. Οι παραδόσεις και οι θρύλοι για τις ευφυείς σαύρες που ζουν σε υπόγειους λαβύρινθους είναι μεταξύ των λαών της Αυστραλίας, μεταξύ των Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής, μεταξύ των ίδιων Θιβετιανών μοναχών, Ινδουιστών, κατοίκων των Ουραλίων και της περιοχής Ροστόφ της Νότιας Ομοσπονδιακής Περιφέρειας.
Είναι σύμπτωση;
Chinkanasy
Ακόμη και Ιησουίτες ιερείς έγραψαν για την παρουσία στη Νότια Αμερική ενός τεράστιου αριθμού υπόγειων σπηλαίων που συνδέονται μεταξύ τους. Οι Ινδοί τους αποκαλούσαν «τσινκάνας». Οι Ισπανοί πίστευαν ότι οι Τσινκάνα δημιούργησαν τους Ίνκας για στρατιωτικούς σκοπούς: για μια πρόωρη υποχώρηση ή μια κρυφή επίθεση. Οι Ινδιάνοι διαβεβαίωσαν ότι δεν είχαν καμία σχέση με τα μπουντρούμια, δημιουργήθηκαν από ανθρώπους φίδια που ζουν εκεί και αντιπαθούν πραγματικά τους ξένους.
Οι αποστολές δεν επιστρέφουν
Οι περισσότεροι τυχοδιώκτες που ξεκίνησαν ένα επικίνδυνο ταξίδι στους υπόγειους λαβύρινθους δεν επέστρεψαν πίσω. Σπάνιοι τυχεροί έρχονταν χωρίς χρυσάφι και μιλούσαν για συναντήσεις με ανθρώπους καλυμμένους με λέπια και τεράστια μάτια, αλλά κανείς δεν τους πίστευε. Οι αρχές, που δεν χρειάζονταν απολύτως την κατάσταση έκτακτης ανάγκης με τους αγνοούμενους «τουρίστες», γέμισαν και κάλυψαν όλες τις γνωστές εισόδους και εξόδους.
Τα Chinkanas έχουν επίσης ερευνηθεί από επιστήμονες. Στη δεκαετία του 1920, αρκετές περουβιανές αποστολές εξαφανίστηκαν στα περουβιανά τσινκάνα. Το 1952, μια κοινή αμερικανο-γαλλική ομάδα πέρασε στην παρανομία. Οι επιστήμονες σχεδίαζαν να επιστρέψουν σε 5 ημέρες. Το μόνο επιζών μέλος της αποστολής, ο Philippe Lamontier, βγήκε στην επιφάνεια μετά από 15 ημέρες, ελαφρώς κατεστραμμένος στο μυαλό του.
Αυτό που στις ασυνάρτητες ιστορίες του για ατελείωτους λαβύρινθους και σαύρες που περπατούσαν στα δύο πόδια που σκότωσαν όλους τους άλλους ήταν η προηγούμενη αλήθεια και ποιος ήταν ο καρπός μιας αρρωστημένης φαντασίας, δεν μπορούσε να αποδειχθεί. Ο Γάλλος πέθανε λίγες μέρες αργότερα από τη βουβωνική πανώλη.
Πού βρήκε την πανούκλα στο μπουντρούμι;
Τα ρεπτοειδή έξω;
Ποιος μένει εκεί, στο μπουντρούμι; Η εξερεύνηση των σπηλαίων, συμπεριλαμβανομένων των μυστηριωδών chankanas, συνεχίζεται. Τα μέλη των αποστολών που επιστρέφουν είναι σίγουροι ότι πλάσματα με ευφυΐα ζουν στα βάθη των σπηλαίων. Τα σκαλοπάτια που βρήκαν στα μπουντρούμια, οι αίθουσες, τα δάπεδα των οποίων είναι στρωμένα με πλάκες, οι χιλιομετρικές υδρορροές κουφωμένα στους τοίχους, δεν αφήνουν άλλες επιλογές. Και όσο πιο βαθιά και πιο μακριά προχωρούν οι ερευνητές, τόσο πιο συχνά συναντούν κάθε λογής «εκπλήξεις».
Επιστήμονες στη Γαλλία, την Αγγλία, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία έχουν επανειλημμένα καταγράψει ισχυρά ρεύματα ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, η πηγή των οποίων βρίσκεται στα βάθη της Γης. Η φύση τους είναι ασαφής.
Τα ρεπτοειδή ετοιμάζονται να βγουν στην επιφάνεια;
Ο επιστήμονας Andrei Timoshevsky (γνωστός ως Andrew Thomas), ο οποίος μελέτησε το Θιβέτ και τα Ιμαλάια για μεγάλο χρονικό διάστημα, έγραψε ότι οι μοναχοί τον οδήγησαν σε σήραγγες άπειρου μήκους, μέσω των οποίων, σύμφωνα με αυτούς, μπορούσε κανείς να πάει στο κέντρο της Γης.
Μετά από μια υπόγεια πυρηνική έκρηξη στο χώρο δοκιμών της Νεβάδα στα σπήλαια του Καναδά, που βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη από 2.000 χλμ., το επίπεδο ακτινοβολίας εκτοξεύτηκε 20 φορές. Οι Αμερικανοί σπηλαιολόγοι είναι σίγουροι ότι όλα τα σπήλαια της βορειοαμερικανικής ηπείρου επικοινωνούν μεταξύ τους.
Ο Ρώσος ερευνητής Pavel Miroshnichenko πιστεύει ότι υπάρχει ένα δίκτυο παγκόσμιων υπόγειων κενών, που εκτείνονται από την Κριμαία μέσω του Καυκάσου έως την περιοχή του Βόλγκογκραντ.
Στην πραγματικότητα, έχουμε μια άλλη ήπειρο - υπόγεια. Δεν κατοικείται από κανέναν;
κύριοι του κάτω κόσμου
Οι πρόγονοί μας δεν το πίστευαν. Απλώς ήταν σίγουροι για το ακριβώς αντίθετο. Οι παραδόσεις και οι θρύλοι για τις ευφυείς σαύρες που ζουν σε υπόγειους λαβύρινθους είναι μεταξύ των λαών της Αυστραλίας, μεταξύ των Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής, μεταξύ των ίδιων Θιβετιανών μοναχών, Ινδουιστών, κατοίκων των Ουραλίων και της περιοχής Ροστόφ της Νότιας Ομοσπονδιακής Περιφέρειας.
Είναι σύμπτωση;
Είναι πιθανό ότι η κλιματική αλλαγή κατέστησε αδύνατη τη ζωή των σαυρών στην επιφάνεια της Γης. Αν τα μη ευφυή πλάσματα παρέμειναν στην επιφάνεια και πέθαναν, τα Ρεπτοειδή πήγαν στο υπέδαφος, όπου υπάρχει νερό, δεν υπάρχουν δολοφονικές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας, και στο βάθος είναι ακόμη πιο ψηλά λόγω της ηφαιστειακής δραστηριότητας.
Αφήνοντας την επιφάνεια του πλανήτη στον άνθρωπο, κατέλαβαν το υπόγειο τμήμα του. Αναμφίβολα θα υπάρξει μια πολυαναμενόμενη επανένωση κάποια στιγμή. Και πιθανότατα θα συμβεί στη Νότια Αμερική. Εδώ είναι που το τείχος που χωρίζει τους δύο πολιτισμούς έχει αραιώσει σε ένα λεπτό διαχωριστικό.
Chinkanasy
Ακόμη και Ιησουίτες ιερείς έγραψαν για την παρουσία στη Νότια Αμερική ενός τεράστιου αριθμού υπόγειων σπηλαίων που συνδέονται μεταξύ τους. Οι Ινδοί τους αποκαλούσαν «τσινκάνας». Οι Ισπανοί πίστευαν ότι οι Τσινκάνα δημιούργησαν τους Ίνκας για στρατιωτικούς σκοπούς: για μια πρόωρη υποχώρηση ή μια κρυφή επίθεση. Οι Ινδιάνοι διαβεβαίωσαν ότι δεν είχαν καμία σχέση με τα μπουντρούμια, δημιουργήθηκαν από ανθρώπους φίδια που ζουν εκεί και αντιπαθούν πραγματικά τους ξένους.
Οι Ευρωπαίοι δεν πίστευαν, κατά τη γνώμη τους, αυτές οι «ιστορίες τρόμου» είχαν σκοπό να εμποδίσουν τους γενναίους αποίκους να φτάσουν στον χρυσό που έκρυβαν οι Ίνκας σε υπόγειες κρύπτες. Ως εκ τούτου, υπήρξαν πολλές προσπάθειες να εξερευνηθούν οι Chinkanas του Περού, της Βολιβίας, της Χιλής και του Ισημερινού.
Οι αποστολές δεν επιστρέφουν
Οι περισσότεροι τυχοδιώκτες που ξεκίνησαν ένα επικίνδυνο ταξίδι στους υπόγειους λαβύρινθους δεν επέστρεψαν πίσω. Σπάνιοι τυχεροί έρχονταν χωρίς χρυσάφι και μιλούσαν για συναντήσεις με ανθρώπους καλυμμένους με λέπια και τεράστια μάτια, αλλά κανείς δεν τους πίστευε. Οι αρχές, που δεν χρειάζονταν απολύτως την κατάσταση έκτακτης ανάγκης με τους αγνοούμενους «τουρίστες», γέμισαν και κάλυψαν όλες τις γνωστές εισόδους και εξόδους.
Τα Chinkanas έχουν επίσης ερευνηθεί από επιστήμονες. Στη δεκαετία του 1920, αρκετές περουβιανές αποστολές εξαφανίστηκαν στα περουβιανά τσινκάνα. Το 1952, μια κοινή αμερικανο-γαλλική ομάδα πέρασε στην παρανομία. Οι επιστήμονες σχεδίαζαν να επιστρέψουν σε 5 ημέρες. Το μόνο επιζών μέλος της αποστολής, ο Philippe Lamontier, βγήκε στην επιφάνεια μετά από 15 ημέρες, ελαφρώς κατεστραμμένος στο μυαλό του.
Αυτό που στις ασυνάρτητες ιστορίες του για ατελείωτους λαβύρινθους και σαύρες που περπατούσαν στα δύο πόδια που σκότωσαν όλους τους άλλους ήταν η προηγούμενη αλήθεια και ποιος ήταν ο καρπός μιας αρρωστημένης φαντασίας, δεν μπορούσε να αποδειχθεί. Ο Γάλλος πέθανε λίγες μέρες αργότερα από τη βουβωνική πανώλη.
Πού βρήκε την πανούκλα στο μπουντρούμι;
Τα ρεπτοειδή έξω;
Ποιος μένει εκεί, στο μπουντρούμι; Η εξερεύνηση των σπηλαίων, συμπεριλαμβανομένων των μυστηριωδών chankanas, συνεχίζεται. Τα μέλη των αποστολών που επιστρέφουν είναι σίγουροι ότι πλάσματα με ευφυΐα ζουν στα βάθη των σπηλαίων. Τα σκαλοπάτια που βρήκαν στα μπουντρούμια, οι αίθουσες, τα δάπεδα των οποίων είναι στρωμένα με πλάκες, οι χιλιομετρικές υδρορροές κουφωμένα στους τοίχους, δεν αφήνουν άλλες επιλογές. Και όσο πιο βαθιά και πιο μακριά προχωρούν οι ερευνητές, τόσο πιο συχνά συναντούν κάθε λογής «εκπλήξεις».
Επιστήμονες στη Γαλλία, την Αγγλία, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία έχουν επανειλημμένα καταγράψει ισχυρά ρεύματα ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, η πηγή των οποίων βρίσκεται στα βάθη της Γης. Η φύση τους είναι ασαφής.
Τα ρεπτοειδή ετοιμάζονται να βγουν στην επιφάνεια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου