Παράλυτα ποντίκια περπατούν ξανά μετά από ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ πρωτοποριακής γονιδιακής θεραπείας που αναγεννά τα κατεστραμμένα νεύρα του νωτιαίου μυελού
Τα παράλυτα ποντίκια κατάφεραν να περπατήσουν δύο έως τρεις εβδομάδες μετά από μια νέα γονιδιακή θεραπεία
Γερμανοί επιστήμονες προκάλεσαν τα νευρικά κύτταρα του κινητικού φλοιού, (motor-sensory cortex) για την παραγωγή πρωτεΐνης (designer protein)
Στη συνέχεια στα ποντίκια εγχύθηκε σκεύασμα με γενετικές πληροφορίες για τη δημιουργία της πρωτεΐνης
Η ομάδα εργάζεται τώρα σε νέες μεθόδους, για να φέρει τη θεραπεία στον άνθρωπο
Η πρωτοποριακή μελέτη έδωσε στα παράλυτα ποντίκια την ικανότητα να περπατούν ξανά, παρέχοντας ελπίδα σε περίπου 5,4 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που πάσχουν από παράλυση.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Ruhr University Bochum στη Γερμανία προκάλεσαν διέγερση στα κατεστραμμένα νωτιαία νεύρα, στο νωτιαίο μυελό των ποντικών, για να αναγεννηθούν χρησιμοποιώντας μια πρωτεΐνη (designer protein)
Τα παράλυτα τρωκτικά είχαν χάσει την κινητικότητα και στα δύο πίσω πόδια, αλλά μετά τη λήψη της θεραπείας, άρχισαν να περπατούν σε μόλις δύο έως τρεις εβδομάδες.
Η ομάδα προκάλεσε διέγερση στα νευρικά κύτταρα του κινητικού φλοιού (motor-sensory cortex) για να παράγουν πρωτεΐνη hyper-interleukin-6.
Οι ερευνητές διερευνούν τώρα, εάν η hyper-interleukin-6 εξακολουθεί να έχει θετικά αποτελέσματα σε ποντίκια, ακόμη και αν ο τραυματισμός είχε συμβεί αρκετές εβδομάδες πριν, κάτι που θα τους επιτρέψει να προσδιορίσουν εάν η θεραπεία είναι έτοιμη για δοκιμές σε ανθρώπους.
Η πρωτεΐνη, ή η hyper-interleukin-6 (hIL-6) λειτουργεί αναλαμβάνοντας ένα βασικό χαρακτηριστικό (key feature) των τραυματισμών του νωτιαίου μυελού που προκαλούν αναπηρία, η οποία είναι βλάβη στις νευρικές ίνες γνωστές ως νευράξονες.
Οι νευράξονες στέλνουν σήματα μπρος-πίσω μεταξύ του εγκεφάλου, του δέρματος και των μυών, και όταν σταματούν να λειτουργούν, το ίδιο κάνει και η επικοινωνία.
Και εάν αυτές οι νευρικές ίνες δεν αναρρώσουν από τραυματισμό, οι ασθενείς υποφέρουν από παράλυση ή μούδιασμα σε όλη τους τη ζωή.
Η πρωτεΐνη είναι μια κυτοκίνη, η οποία είναι σημαντική για τη σηματοδότηση των κυττάρων (cell signaling) ,αλλά το ότι είναι 'designer' σημαίνει ότι δεν βρίσκεται στη φύση και μπορεί να παραχθεί μόνο με τη χρήση γενετικής μηχανικής.
Οι έρευνες στο παρελθόν χρησιμοποίησαν μια παρόμοια γονιδιακή θεραπεία για την αναγέννηση των νευρικών κυττάρων στο οπτικό σύστημα, αλλά η πρόσφατη μελέτη επικεντρώθηκε σε αυτά του κινητικού φλοιού για την παραγωγή της designer πρωτεΐνης.
Ο Fischer και η ομάδα του χρησιμοποίησαν ιούς στη θεραπεία που διεγείρουν τα νευρικά κύτταρα (motoneurons) στον κινητικό φλοιό για να παράγουν το hIL-6 από μόνα τους.
Δεδομένου ότι αυτά τα κύτταρα συνδέονται επίσης με άλλα νευρικά κύτταρα σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου που είναι σημαντικές για διαδικασίες κίνησης όπως το περπάτημα, η hyper-interleukin-6 (hIL-6) μεταφέρθηκε επίσης απευθείας σε αυτά τα διαφορετικά δύσκολα προσβάσιμα βασικά νευρικά κύτταρα και απελευθερώθηκε εκεί με ελεγχόμενο τρόπο.
'Thus, gene therapy treatment of only a few nerve cells stimulated the axonal regeneration of various nerve cells in the brain and several motor tracts in the spinal cord simultaneously,' επισημαίνει ο Dietmar Fischer.
Τελικά, αυτό επέτρεψε στα ζώα που είχαν προηγουμένως παραλύσει και έλαβαν αυτή τη θεραπεία να αρχίσουν να περπατούν μετά από δύο έως τρεις εβδομάδες.
«Αυτό ήταν μια μεγάλη έκπληξη για εμάς στην αρχή, καθώς δεν είχε αποδειχθεί ποτέ δυνατό μετά από πλήρη παραπληγία».
Η ομάδα διερευνά τώρα τρόπους βελτίωσης της χορήγησης της hyper-Interleukin-6, με στόχο την επίτευξη πρόσθετων λειτουργικών βελτιώσεων.
Εξετάζουν επίσης εάν η hyper-Interleukin-6, εξακολουθεί να έχει θετικά αποτελέσματα σε ποντίκια, ακόμα και αν ο τραυματισμός είχε συμβεί αρκετές εβδομάδες πριν.
«Αυτή η πτυχή θα ήταν ιδιαίτερα σχετική για εφαρμογή σε ανθρώπους», δήλωσε ο Fischer.
Η ομάδα εργάζεται τώρα σε μεθόδους για την ασφαλή διεξαγωγή δοκιμών σε ανθρώπους
Οι τραυματισμοί του νωτιαίου μυελού στους ανθρώπους, που συχνά προκαλούνται από αθλήματα ή τροχαία ατυχήματα, τους αφήνουν να παράλυτους επειδή δεν είναι σε θέση να αναπτυχθούν όλες οι νευρικές ίνες που μεταφέρουν πληροφορίες μεταξύ των μυών και του εγκεφάλου.
Η ομάδα ερευνά εάν η θεραπεία μπορεί να βελτιωθεί.
«Πρέπει επίσης να δούμε αν η μέθοδος μας λειτουργεί σε μεγαλύτερα θηλαστικά. Για παράδειγμα, θα τη δοκιμάσουμε σε χοίρους, σκύλους ή πρωτεύοντα », είπε ο Fischer.
«Τότε, εάν λειτουργεί εκεί, θα πρέπει να βεβαιωθούμε ότι η θεραπεία είναι ασφαλής και για τους ανθρώπους. Αλλά αυτό θα διαρκέσει σίγουρα πολλά, πολλά χρόνια. "
πηγή 21-1-21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου