Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου
Κυρίαρχη διαπίστωση όλων των Ελλήνων, αυτές τις δύσκολες ώρες για το Έθνος μας, είναι ότι οι πολιτικοί γυμνοσάλιαγκες και χαμαιλέοντες της χώρας μας που υποκύπτουν συνεχώς στις εκβιαστικές ορέξεις της Μέρκελ και της τρόικας και έτσι, αφαίρεσαν από τον Ελληνικό λαό τη δυνατότητα να ζει με αξιοπρέπεια και περηφάνια. Οι σημερινοί «Μαυρογιαλούροι» της πολιτικής ζωής του τόπου, για άλλη μια φορά νόθευσαν το αποτέλεσμα Εθνικών εκλογών (17ης Ιουνίου 2012) και δημιούργησαν την τρικομματική μνημονιακή-κατοχική κυβέρνηση που απλά θα διαχειριστεί τις εντολές του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ. Πως όμως, άλλα αποφασίζει ο κυρίαρχος λαός και άλλα προκύπτουν από τα μετέπειτα «μαγειρέματα»;
Σύμφωνα με το
Σύνταγμα, ο κάθε Έλληνας πολίτης έχει το δικαίωμα του εκλέγειν και του
εκλέγεσθαι. Τα κόμματα, όμως, εξουσίας που κυβέρνησαν μετά την
μεταπολίτευση ετούτο εδώ τον τόπο, καταστρατήγησαν αυτό το τόσο ουσιώδες
άρθρο του Συντάγματος για τη σωστή λειτουργία της Δημοκρατίας.
Κατάφεραν να χειραγωγούν το λαό μέσω δικών τους πολιτικών
κομματικοποιημένων προσώπων, όπως τις φοιτητικές παρατάξεις, τις ηγεσίες
της Δικαιοσύνης, της Αστυνομίας, του Στρατού, της Αεροπορίας, του
Ναυτικού, των ΜΜΕ, της τοπικής αυτοδιοίκησης, τις γενικές συνελεύσεις
πανεπιστημίων, τμημάτων επιστημονικών εταιρειών, των ανεξάρτητων αρχών,
των συνδικαλιστικών σωματείων και ομοσπονδιών και γενικά όλες μα όλες
τις μορφές συλλογικότητας. Απώτερος σκοπός τους, το κομματικό και
ατομικό τους συμφέρον εις βάρος του συνόλου του Ελληνικού Λαού και της
άμοιρης πατρίδας.
Έτσι,
η εκάστοτε κυβέρνηση επέβαλε δεκάδες-εκατοντάδες κομματικούς εγκάθετους
στον κρατικό μηχανισμό και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και
τοιουτοτρόπως τα κόμματα κατάφεραν να συγκροτούν τον δικό τους
πελατειακό «στρατό», τα λεγόμενα κομματικά στελέχη, οι οποίοι είναι δεν
είναι το 5% του συνόλου του Ελληνικού λαού, αλλά μπορούν οργανωμένα να
προπαγανδίζουν και να ευνουχίζουν την συντριπτική του πλειοψηφία. Οι δε
φεουδάρχες των κομμάτων είναι αυτοί που φτιάχνουν την λίστα των
υποψηφίων, την οποία θα εγκρίνει ο αρχηγός του εκάστοτε κόμματος, με
προσθαφαιρέσεις φυσικά και ακολούθως θα καλέσουν τους Έλληνες πολίτες να
ψηφίσουν τους βουλευτές της «αρεσκείας» τους.
Επίσης,
για να γίνει περισσότερο αντιληπτό με τι «ζήλο» καταστρατήγησαν το
Σύνταγμα, φρόντισαν και ψήφισαν εκλογικό νόμο που αναφέρει πως σύμφωνα με το
εκλογικό σύστημα, για να εισέλθει ένας συνδυασμός ή ένας μεμονωμένος
υποψήφιος στη Βουλή, πρέπει να έχει συγκεντρώσει τουλάχιστον 3% των
εγκύρων ψήφων πανελλαδικά. Αν για παράδειγμα δώσουν οκτώ εκατομμύρια
πολίτες έγκυρη ψήφο, θα πρέπει το κόμμα ή ο μεμονωμένος υποψήφιος να
λάβει τουλάχιστον 240.000 ψήφους, προκειμένου να συμμετέχει στην
κατανομή των εδρών. Με αυτές τις μεθόδους όμως, «σφράγισαν» την είσοδο
στο κοινοβούλιο των «ανεπιθύμητων» ανεξάρτητων βουλευτών, αλλά
ταυτόχρονα άξιων, ικανών, τίμιων και κυρίως ηθικά και κοινωνικά
καταξιωμένων στο περιβάλλον τους.
Επομένως,
γίνεται σαφές ότι, ο Ελληνικός Λαός δεν ψηφίζει τους καταλληλότερους,
αλλά εξαναγκάζεται από το ίδιο το πολιτικό σύστημα να έχει επιλογή
εκλογής βουλευτού ή ακόμη και εκλογή Περιφερειάρχη, Δημάρχου,
περιφερειακών συμβούλων, δημοτικών συμβούλων, από την κλειστή «κάστα»
των κατ΄ επάγγελμα πολιτικών αυτού του σάπιου πολιτικού συστήματος.
Αυτό,
λοιπόν, είναι καθομολογημένο, βεβαιωμένο και αποδεδειγμένο. Αυτοί οι
«εκλεκτοί» του συστήματος που διαχρονικά μας κυβερνούν, μετέτρεψαν το
λειτούργημα του βουλευτή στο πλέον ερμητικά κλειστό και πιο κερδοφόρο επάγγελμα και έφεραν την πατρίδα μας στην ηθική, πολιτισμική, πολιτική και οικονομική χρεοκοπία.
Από
τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε, πως όταν το πολιτικό σύστημα θέλει, τότε
θέτει τέλειες δικλείδες ασφαλείας προκειμένου να αποτρέψει κάποιον
παρείσακτο που θα θελήσει να εισχωρήσει στο «κλειστό» επικερδές
βουλευτικό επάγγελμα, ενώ δεν θέλει και δεν θέλησε ποτέ να βρει τρόπο να
τιθασεύσει τις παθογένειες της Ελληνικής κοινωνίας, όπως η φοροδιαφυγή,
το παραεμπόριο, η φοροκλοπή, η γραφειοκρατία και τόσες άλλες.
Οι απαιτήσεις της τρόικας για απελευθέρωση όλων των κλειστών επαγγελμάτων, ήταν συνεχείς προς τις κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και εξακολουθούν να είναι και προς την κατοχική κυβέρνηση Σαμαρά. Δεν νομίζουν και δεν οφείλουν λοιπόν, τα πολιτικά κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση Σαμαρά,
να φροντίσουν πρώτα να απελευθερώσουν το δικό τους ερμητικά κλειστό
επάγγελμα του βουλευτή και να το ξανακάνουν λειτούργημα για προσφορά στο
κοινωνικό σύνολο;
Συνεπώς, μήπως, ο
Ελληνικός λαός δεν θα πρέπει να επιτρέψει περαιτέρω την εξαθλίωσή του,
που οδηγεί στις αυτοκτονίες περήφανων οικογενειαρχών, στον υποσιτισμό
των παιδιών στα σχολεία, στη μεγάλη αύξηση της ανεργίας, στην αθρόα
μετανάστευση της νεολαίας, του παραγωγικότερου τομέα της κοινωνίας, στη
συρρίκνωση του πληθυσμού των Ελλήνων, από τη στιγμή που δεν είναι εφικτή
η δημιουργία οικογένειας;
Μήπως,
δεν θα πρέπει να επιτρέψει την προσπάθεια κατάργησης των διαχρονικών
συμβολικών αξιών που διέπουν και χαρακτηρίζουν τον Ελληνισμό, όπως η αφαίρεση
του Σταυρού από την Ελληνική σημαία, η αποκαθήλωση των Ιερών εικόνων
από τα σχολεία και τα δικαστήρια, η λατινοποίηση της γλώσσας μας;
Μήπως,
στο έσχατο σημερινό σημείο που έχει περιέλθει η πατρίδα μας, ο
Ελληνικός λαός θα πρέπει να πάρει τις τύχες της χώρας στα χέρια του,
ενεργοποιώντας το ακροτελεύτιο άρθρο 120 παρ. 4 του Συντάγματος που
ρητώς αναφέρει: «Η
τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στο πατριωτισμό των Ελλήνων, που
δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον
οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».
Μήπως είναι, πλέον, Εθνική επιταγή ο ξεσηκωμός του Γένους των Ελλήνων για άλλη μια φορά στη μακραίωνη Ιστορία του, όταν βρίσκεται
ουσιαστικά στο περιθώριο των πολιτικών αποφάσεων και εξελίξεων, με το
πρόσχημα πως είναι ο εντολέας του αποτελέσματος των καλποεκλογών, ενώ
στην πραγματικότητα , αυτός ο «εντολέας» δεν μπορεί να καταργήσει τον
εντολοδόχο από τη στιγμή που διαπιστώνει πως δεν εκτελεί τις εντολές του, οι οποίες διατυπώθηκαν μέσω των προεκλογικών εξαγγελιών;
Παναγιώτης Αποστόλου
Οικονομολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου