Κάποτε,
πρὸ τριάντα μηνῶν περίπου, κάποιοι γραφικοί, παλαβοί, ἄσχετοι μεταξύ
τους, βρέθηκαν ἔξω ἀπὸ τὴν βο(υ)λή πρὸ κειμένου νὰ διαμαρτυρηθοῦν γιὰ
ἕνα νομοσχέδιον ποὺ ψηφιζόταν, τὸ ὁποῖον τελικῶς ἐκρίθῃ
ἀντισυνταγματικόν ἀπὸ τὸ ΣτΕ…Τότε λοιπόν, ἔξω ἀπὸ τὴν βο(υ)λή, ἦταν μόλις μερικὲς ἐκατοντάδες νοματαίων…
Μία χούφτα ἄνθρωποι…
Ἐὰν ἐξαιρέσουμε τοὺς χρυσαυγίτες, (ποὺ οὔτως ἤ ἄλλως θὰ πήγαιναν, ἀλλὰ λίγοι συντάσσονταν μαζύ τους) μαζὺ καὶ κάτι παπποῦδες ποὺ προασπίζονταν τὴν δόξαν τοῦ 1940, καθῶς καὶ τὸν Χαντζάρα, οἱ ὑπόλοιποι ἦταν μετὰ βίας 300-500 γραφικοί!
Ναί, τόσοι ἤμασταν… Τρεῖς ἤ τέσσερις ἐκατοντᾶδες… Τὸ πολὺ πέντε… Οἱ ἄσχετοι….
Πέρασαν μῆνες καὶ μῆνες…
Ὁ οἰκονομικός, ὁ πολιτικός, καθῶς καὶ ὁ κοινωνικὸς χάρτης τῆς χώρας μας ἄλλαξε διὰ παντός.
Ἔχουν σηκωθεῖ στὸ πόδι οἱ πᾶντες σχεδόν, πλὴν μΠΑτΣΟΚων, ΝΔκρατῶν καὶ πάσῃς φύσεως βολεμένων….
Δῆλα δή, ἔχει σηκωθεῖ στὸ πόδι, ἤ στὸ παρὰ πέντε γιὰ νὰ σταθοῦν στὸ ἕνα πόδι, τὸ 80-85% τῶν συμπατριωτῶν μας.
Ἀλλά…
Ἀλλὰ κάτι πάει θεόστραβα!
Μὰ τόσο στραβά, ποὺ τελικῶς ὄχι μόνον δὲν θὰ βγάλουμε ἄκρη ἀπὸ αὐτὸν τὸν ξεσηκωμό, ἀλλὰ θὰ μᾶς βουλιάξῃ σὲ ἀκόμη χειρότερα βάθη…
Τί;
Συζητοῦσα μὲ τὸν ποιητή μας στὸ τηλέφωνο, λέγοντάς του πὼς τελικῶς σὲ ὅλην τὴν Ἑλλάδα εἴμαστε μόνον 300-600 αὐτοὶ ποὺ ἀντιλαμβάνονται πὼς τὸ πρόβλημά μας δὲν εἶναι τὰ οἰκονομικά, πολιτειακά ἤ κοινωνιὰ προβλήματα, ἀλλὰ κάτι βαθύτερον καὶ ούσιαστικότερον.
Ξέρετε τί μοῦ εἶπε;
«Ἔχεις δίκαιον… Σὲ ὅλην τὴν Ἑλλάδα δὲν εἴμαστε περισσότεροι ἀπὸ πεντακόσιοι… Ἀλλὰ εἴμαστε ὑπεραρκετοί, διότι εἴμαστε ΚΑΘΑΡΟΙ!!!!!»
Ναί, αὐτὸ εἶναι!
Τώρα μόλις κατάλαβα τὸ γιατὶ ἄλλος τραβᾶ ἀπὸ ἐδῶ, ἄλλος ἀπὸ ἐκεῖ, κι ἄλλος πασχίζει διὰ τῆς βίας σχεδόν, νὰ κολλήσῃ, νὰ ἐλέγξῃ ἤ νὰ κατευθύνῃ τοὺς ὑπολοίπους…
Διότι κανένας μας δὲν εἶναι «καθαρός»!!!!
Ἄλλος τραβᾶ νὰ ἐξυπηρετήσῃ τὸ κόμμα του.. .
Ἄλλος τὸ ἀπόκομμά του…
Ἄλλος τὶς ἰδέες του..
Ἄλλος τὰ θέλω του…
Ἄλλος νὰ βρῇ μίαν θεσούλα νὰ τρυπώσῃ…
Ἄλλος νὰ διατηρήσῃ τὰ κεκτημένα του…
Ἄλλος νὰ ἀνατρέψῃ σκέτον….
Ἄλλος νὰ ξεπληρώσῃ τὸ δάνειον τοῦ σπιτιοῦ του…
Κι ἄλλος νὰ βρῇ στέγη…
Ὅλοι ἀπὸ κάτι πάσχουν, κάτι ποθοῦν, κάποιον θέλουν νὰ κατευθύνουν, κάπου πασχίζουν νὰ μᾶς πᾶνε, κάτι νὰ μᾶς μάθουν, κάτι νὰ στήσουν…
Καὶ οὐδεῖς καθαρὸς τελικῶς…
Οὐδεῖς…
Δὲν θυμᾶμαι πρόσωπα, πλὴν ὁλίγων!
Δὲν θυμᾶμαι κἄν ἐὰν ἐκεῖ, στὸν παράπλευρον δρόμον τῆς βο(υ)λῆς, ἤμασταν κάποιοι ποὺ πάλευαν νὰ βροῦν τὴν ταὐτότητάν τους ἤ ποὺ τὴν εἶχαν ἤδη πρὸ πολλοῦ βρεῖ…
Δὲν θυμᾶμαι ἐὰν ἔφυγα μὲ βαθειὰ πίκρα ἤ μὲ τὴν συνειδητοποίησιν πὼς ἀπὸ ἐκεῖ ξεκινοῦσαν ὅλα…
Καὶ τώρα πιὰ δὲν ἔχει σημασίαν…
Μοῦ ἀρκεῖ πὼς ἐκεῖ ἤμασταν μόλις μία χούφτα Ἄνθρωποι…
Ἄγνωστοι μεταξὺ ἀγνώστων…
Παλαβοί!
Δίχως κάτι νὰ μᾶς ἐνώνῃ, ἐπιφανειακῶς…
Δίχως κἄν, καλὰ καλά, κοινὴν ἰδεολογικὴν τοποθέτησιν…
Ἔτσι…
Ἔχουν βγεῖ στοὺς δρόμους πλέον χιλιάδες… Ἐκατοντᾶδες χιλιάδες…
Ἔχουν γευθεῖ δακρυγόνα, χημικά, ξύλο…
Ἀλλὰ τίποτα δὲν ἔχει ἀλλάξει, μετὰ ἀπὸ τόσες δράσεις…
Καὶ τώρα πιὰ πιστεύω πὼς τίποτα δὲν θὰ ἀλλάξῃ ἀπὸ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὶς δράσεις…
Ξέρετε γιατί;
Διότι λίγοι εἶναι οἱ «καθαροί»… Λίγοι εἶναι αὐτοὶ ποὺ δὲν κουβαλοῦν βαρίδια… Ποὺ δὲν στοχεύουν κάπου…
Καί τί θά γίνῃ;
Μποροῦν μόνον τόσο λίγοι νά ἀλλάξουν τήν ἱστορία τοῦ τόπου διά παντός;
Χμμμμ….
Κάποτε, σὲ βιβλίον τοῦ Μουρσελᾶ, διάβαζα πὼς ὁ Λένιν ἀπεφάσισε νὰ κάνῃ κομμουνιστικὴν τὴν Ῥωσσία, καὶ δὲν θὰ πέθαινε ἐὰν δὲν τὰ κατάφερνε…
Σήμερα, εὐτυχῶς, δὲν ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ κανέναν Λένιν… Οἱ δολοφόνοι μένουν ἐκτὸς τῆς δικῆς μας πραγματικότητος…
Σήμερα ὅμως τοὐλάχιστον 300 (ἴσως καὶ 500-600) παλεύουν, παραμένοντας «ΚΑΘΑΡΟΙ» νὰ ἀλλάξουν τὰ πάντα… Καὶ διαρικῶς αὐξάνονται…
Ἐάν αὐτό τό τομάρι πού λεγόταν Λένιν, μόνος του, κατάφερε νά ἀλλάξῃ τόν ῥοῦν τῆς ἱστορίας τῆς Ῥωσσίας, λέτε ἐμεῖς, πού εἴμαστε τόσοι πολλοί, νά μήν τά καταφέρουμε;
Κανένας Θεός, κανένας δαίμονας, καμμία Δύναμις πλέον δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς σταματήσῃ…
Εἶναι καὶ Ἀνάγκη καὶ Μονόδρομος!
Φιλονόη.
Υ.Γ.1. Δημήτρη μου, φίλε μου ἀγαπημένε, σὲ εὐχαριστῶ… Ναί, ἔτσι εἶναι ἀκόμη… Καὶ φυσικὰ τὸ ξέρουμε καὶ οἱ δύο μας… Δὲν ἔχουμε κανέναν ἄλλον δρόμο, παρὰ μόνον αὐτὸν ποὺ θὰ φέρῃ τὴν ἀπόλυτον Ἐλευθερίαν!
Υ.Γ.2. Ξέρω πὼς ὁ Λένιν εἶχε πίσω του κεφάλαια, ὅλους τοὺς Ἑβραίους τοῦ πλανήτου καθῶς καὶ ἀπίστευτη ἀνηθικότητα. Ἀκριβῶς γιατὶ ἦταν ἔτσι, τελικῶς τὸ σύστημα ποὺ ἐγκατέστησε ἀπέτυχε. Κι ἀκριβῶς γιὰ αὐτὸ ἐμεῖς θὰ ἐπιτύχουμε! Εἶναι μονόδρομος.
φωτογραφία
filonoi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου