.
Ως
ένας άλλος… Νικηφόρος Φωκάς, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας υπενθυμίζει
πως στο Αλέπο (Χαλέπι) θα δοθεί η μεγάλη μάχη για τη Συρία. Από το
Λονδίνο στο οποίο βρίσκεται ο Τούρκος πρωθυπουργός ανέφερε πως ο
πρόεδρος της Συρίας ετοιμάζεται να εξαπολύσει μεγάλη επίθεση κατά του
κέντρου της πόλης του Αλέπο με τη χρησιμοποίηση ελικοπτέρων και αρμάτων
μάχης.
«Δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί απόψε», ανέφερε γεμάτος ανησυχία ο Τούρκος πρωθυπουργός – για αυτό άλλωστε βρίσκεται στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων – και συμπλήρωσε πως βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τις αρμόδιες υπηρεσίες της χώρας του.
Δεν παρέλειψε να επιδώσει και πιστοποιητικά φυλετικής καθαρότητας αφού υπογράμμισε τη βεβαιότητά του πως «οι πραγματικοί γιοι της Συρίας πρόκειται να δώσουν την κατάλληλη απάντηση στο καθεστώς της Συρίας». Προφανώς εννοεί πως οι διάφοροι ανά τον πλανήτη περιπλανώμενοι μισθοφόροι, μετά τη Λιβύη πήραν και την υπηκοότητα της Συρίας.
Και επανερχόμεθα στην αρχική «παρομοίωση» του Ρ. Τ. Ερντογάν με τον μέγιστο αυτοκράτορα (963-969) του Βυζαντίου Νικηφόρο Β’ Φωκά (912-969) τον επονομαζόμενο και «Λευκό Θάνατο» των Αράβων (ο «Ωχρός θάνατος των Σαρακηνών») του οποίου η στρατηγική σκέψη οδήγησε στην άποψη πως ο μόνος τρόπος για να σταματήσει τις «ετήσιες» (με τελετουργική επιμονή) επιδρομές των Αράβων στη Βυζαντινή «καρδία» – τη Μικρά Ασία, θα έπρεπε να καθυποτάξει το Αραβικό εμιράτο το οποίο είχε ως πρωτεύουσα το Χαλέπι στη βόρεια Συρία, δηλαδή το σημερινό Αλέπο.
Έτσι, τα Βυζαντινά στρατεύματα, υπό την ηγεσία του αδάμαστου ηγήτορά τους, ενώ δεν βρισκόταν ακόμα στον θρόνο (962) και λίγο μετά την απελευθέρωση της Κρήτης, πέρασαν τις Κιλίκιες Πύλες και διέρρηξαν ολόκληρο το αμυντικό σύστημα των Σαρακηνών στη μεθόριο. Η εκστρατεία υπήρξε κεραυνοβόλα, σύμφωνα με Άραβες ιστορικούς ο Αυτοκράτορας κατέλαβε 55 (!) φρούρια και πόλεις σε ένα διάστημα 22 ημερών (δηλαδή δύο με τρία ανά ημέρα). Η κατάληξη αυτής της μεγάλης εκστρατείας μετά από ένα… «πιτ στοπ» για τον εορτασμό του Πάσχα, ήταν η πολιορκία του Χαλεπίου το οποίο αντιστάθηκε υπό την ηγεσία του περιβόητου εμίρη Σαίφ-Αλ-Ντάουλα ο οποίος όμως στο τέλος δεν κατάφερε να υπερασπιστεί τη πρωτεύουσά του αφού αναγκάστηκε σε μία από τις μάχες στα περίχωρα της πόλεως να αποχωρήσει καταδιωκόμενος από το αυτοκρατορικό ιππικό προς τη Μεσοποταμία.
Έτσι, την Τρίτη 23 Δεκεμβρίου του 962, η περίφημη πόλη του Χαλεπιού έπεσε στα χέρια των Βυζαντινών. Αξίζει βέβαια να σημειωθεί πως η ακρόπολη αυτής δεν κατελήφθη σε πρώτη φάση αλλά έπεσε αργότερα. Η πτώση του Χαλεπιού, πέραν της σημειολογίας της εποχής – η οποία είχε τρομακτικό αντίκτυπο στον μουσουλμανικό κόσμο – αφού επρόκειτο για το πλέον σημαντικό κέντρο συγκέντρωσης εισβολέων προς τη Βυζαντινή Μικρή Ασία είχε και σημαντικότατα γεωπολιτικά οφέλη αφού στην ουσία «σφράγισε» τη μοίρα της βόρειας Συρίας για τις επόμενες δεκαετίες, και «ασφάλισε» το σύνορο των Βυζαντινών προς νότο.
Πράγματι, το Χαλέπι (Αλέπο) από στρατηγική άποψη αποτελεί σημείο αναφοράς για τη δύναμη που βρίσκεται προς βορρά, δηλαδή τη Τουρκία (είτε αυτή θα ήθελε να εισβάλει στη Συρία, είτε θα ήθελε να αποτρέψει μία συριακή εισβολή προς τη Μικρά Ασία), αποτελεί πόλη σύμβολο για τη Συρία και τον Ισλαμικό κόσμο ενώ σίγουρα ένας «διαβασμένος» νεοθωμανός, όπως ο Τούρκος πρωθυπουργός, θα αντιλαμβανόταν την ευρύτερη διάσταση της πόλης αυτής σε αυτούς που γνωρίζουν.
Είναι σίγουρο λοιπόν πως ότι συμβεί στο Αλέπο θα επηρεάσει τόσο τη Δαμασκό όσο και την Άγκυρα. Το θλιβερό βέβαια στη περίπτωσή μας είναι πως ουδείς από τους μεγαλορρήμονες πολιτικούς ταγούς μας δεν γνωρίζει καν το ελληνικό όνομα της πόλεως, το να μιλήσουμε για τη γεωπολιτική της σημασία ή τον συμβολισμό της θα ήταν αστείο βέβαια. Εδώ είναι σίγουρο πως ακόμα και το όνομα του μεγάλου αυτοκράτορα, Νικηφόρου Φωκά, θα τους ξένιζε και κάποιοι ίσως ρωτούσαν σε ποια πίστα τραγουδάει…
defence-point
«Δεν γνωρίζουμε τι θα συμβεί απόψε», ανέφερε γεμάτος ανησυχία ο Τούρκος πρωθυπουργός – για αυτό άλλωστε βρίσκεται στην έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων – και συμπλήρωσε πως βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τις αρμόδιες υπηρεσίες της χώρας του.
Δεν παρέλειψε να επιδώσει και πιστοποιητικά φυλετικής καθαρότητας αφού υπογράμμισε τη βεβαιότητά του πως «οι πραγματικοί γιοι της Συρίας πρόκειται να δώσουν την κατάλληλη απάντηση στο καθεστώς της Συρίας». Προφανώς εννοεί πως οι διάφοροι ανά τον πλανήτη περιπλανώμενοι μισθοφόροι, μετά τη Λιβύη πήραν και την υπηκοότητα της Συρίας.
Και επανερχόμεθα στην αρχική «παρομοίωση» του Ρ. Τ. Ερντογάν με τον μέγιστο αυτοκράτορα (963-969) του Βυζαντίου Νικηφόρο Β’ Φωκά (912-969) τον επονομαζόμενο και «Λευκό Θάνατο» των Αράβων (ο «Ωχρός θάνατος των Σαρακηνών») του οποίου η στρατηγική σκέψη οδήγησε στην άποψη πως ο μόνος τρόπος για να σταματήσει τις «ετήσιες» (με τελετουργική επιμονή) επιδρομές των Αράβων στη Βυζαντινή «καρδία» – τη Μικρά Ασία, θα έπρεπε να καθυποτάξει το Αραβικό εμιράτο το οποίο είχε ως πρωτεύουσα το Χαλέπι στη βόρεια Συρία, δηλαδή το σημερινό Αλέπο.
Έτσι, τα Βυζαντινά στρατεύματα, υπό την ηγεσία του αδάμαστου ηγήτορά τους, ενώ δεν βρισκόταν ακόμα στον θρόνο (962) και λίγο μετά την απελευθέρωση της Κρήτης, πέρασαν τις Κιλίκιες Πύλες και διέρρηξαν ολόκληρο το αμυντικό σύστημα των Σαρακηνών στη μεθόριο. Η εκστρατεία υπήρξε κεραυνοβόλα, σύμφωνα με Άραβες ιστορικούς ο Αυτοκράτορας κατέλαβε 55 (!) φρούρια και πόλεις σε ένα διάστημα 22 ημερών (δηλαδή δύο με τρία ανά ημέρα). Η κατάληξη αυτής της μεγάλης εκστρατείας μετά από ένα… «πιτ στοπ» για τον εορτασμό του Πάσχα, ήταν η πολιορκία του Χαλεπίου το οποίο αντιστάθηκε υπό την ηγεσία του περιβόητου εμίρη Σαίφ-Αλ-Ντάουλα ο οποίος όμως στο τέλος δεν κατάφερε να υπερασπιστεί τη πρωτεύουσά του αφού αναγκάστηκε σε μία από τις μάχες στα περίχωρα της πόλεως να αποχωρήσει καταδιωκόμενος από το αυτοκρατορικό ιππικό προς τη Μεσοποταμία.
Έτσι, την Τρίτη 23 Δεκεμβρίου του 962, η περίφημη πόλη του Χαλεπιού έπεσε στα χέρια των Βυζαντινών. Αξίζει βέβαια να σημειωθεί πως η ακρόπολη αυτής δεν κατελήφθη σε πρώτη φάση αλλά έπεσε αργότερα. Η πτώση του Χαλεπιού, πέραν της σημειολογίας της εποχής – η οποία είχε τρομακτικό αντίκτυπο στον μουσουλμανικό κόσμο – αφού επρόκειτο για το πλέον σημαντικό κέντρο συγκέντρωσης εισβολέων προς τη Βυζαντινή Μικρή Ασία είχε και σημαντικότατα γεωπολιτικά οφέλη αφού στην ουσία «σφράγισε» τη μοίρα της βόρειας Συρίας για τις επόμενες δεκαετίες, και «ασφάλισε» το σύνορο των Βυζαντινών προς νότο.
Πράγματι, το Χαλέπι (Αλέπο) από στρατηγική άποψη αποτελεί σημείο αναφοράς για τη δύναμη που βρίσκεται προς βορρά, δηλαδή τη Τουρκία (είτε αυτή θα ήθελε να εισβάλει στη Συρία, είτε θα ήθελε να αποτρέψει μία συριακή εισβολή προς τη Μικρά Ασία), αποτελεί πόλη σύμβολο για τη Συρία και τον Ισλαμικό κόσμο ενώ σίγουρα ένας «διαβασμένος» νεοθωμανός, όπως ο Τούρκος πρωθυπουργός, θα αντιλαμβανόταν την ευρύτερη διάσταση της πόλης αυτής σε αυτούς που γνωρίζουν.
Είναι σίγουρο λοιπόν πως ότι συμβεί στο Αλέπο θα επηρεάσει τόσο τη Δαμασκό όσο και την Άγκυρα. Το θλιβερό βέβαια στη περίπτωσή μας είναι πως ουδείς από τους μεγαλορρήμονες πολιτικούς ταγούς μας δεν γνωρίζει καν το ελληνικό όνομα της πόλεως, το να μιλήσουμε για τη γεωπολιτική της σημασία ή τον συμβολισμό της θα ήταν αστείο βέβαια. Εδώ είναι σίγουρο πως ακόμα και το όνομα του μεγάλου αυτοκράτορα, Νικηφόρου Φωκά, θα τους ξένιζε και κάποιοι ίσως ρωτούσαν σε ποια πίστα τραγουδάει…
defence-point
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου