"Έχει ζήτηση το προϊόν σου; Φόρος!"

Του Ηλία Γ. Μπέλλου

Για ενταφιασμό ενός εκ των ελάχιστων ελληνικών προϊόντων που πηγαίνουν καλά στην διεθνή αγορά αλλά και για ευρωπαϊκές διελκυστίνδες αθέμιτων συμφερόντων, που άθελα της ενδέχεται να εξυπηρετήσει η κυβέρνηση, κάνουν λόγο επιχειρηματίες της ελληνικής βιομηχανίας κρασιού, αντιδρώντας εντόνως στις πληροφορίες για ενδεχόμενη επιβολή ειδικού φόρου κατανάλωσης στο κρασί.

Η μεγάλη υστέρηση των φορολογικών εσόδων έχει οδηγήσει το υπουργείο Οικονομικών στην αναζήτηση πόρων και μετά από σχετικό αίτημα της πολιτικής ηγεσίας του, υπηρεσιακά στελέχη υπέβαλαν προτάσεις μεταξύ των οποίων και η  επιβολή φόρου κατανάλωσης στο κρασί. Όμως

  μια τέτοια ενέργεια -σύμφωνα με τεχνοκράτες που έχουν γνωμοδοτήσει επί του θέματος- εκτός από το μεγάλο κόστος με το οποίο θα επιβάρυνε τον τελικό καταναλωτή, θα έπληττε την αγορά περιορίζοντας τις πωλήσεις, θα πυροδοτούσε την παραοικονομία και θα έπληττε τις οινοποιητικές επιχειρήσεις και την προσπάθειά τους να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους, οι οποίες αυτή τη στιγμή αποτελούν έναν από τους βασικούς εξαγωγικούς μοχλούς της χώρας.

Και αυτό διότι ένα μεγάλο πλήγμα στην εσωτερική αγορά θα επιβάρυνε την οικονομική θέση των επιχειρήσεων του κλάδου, υπονομεύοντας τη δυνατότητά τους να στηρίξουν τις εξαγωγές τους οι οποίες σημειώνεται γνωρίζουν τα τελευταία λίγα χρόνια μεγάλη άνθηση τόσο προ την Δύση όσο και προς την Ασία -και κυρίως την Κίνα- βοηθώντας έτσι να  περιοριστεί το εμπορικό έλλειμμα της οικονομίας.

Έτσι εάν ο ειδικός φόρος επιβληθεί «θα πρόκειται για μια βλακώδη ενέργεια που θα σημάνει τον ενταφιασμό της οινοποιητικής βιομηχανίας» σημειώνει μιλώντας στο Capital.gr ο επιχειρηματίας Πάρις Σιγάλας της Κτήμα Σιγάλας - Οία Σαντορίνη. «Το ελληνικό κρασί είναι ένα από τα λίγα ελληνικά προϊόντα που τα πάει καλά στο εξωτερικό ενώ παράλληλα  αποτελεί  έναν από τους πρεσβευτές  της χώρας σε μια στιγμή που η θετική δημοσιότητα είναι ζητούμενο για την χώρα». Εξηγεί δε πως τα σενάρια αυτά αγνοούν τον πόλεμο συμφερόντων που όπως περιγράφει μαίνεται μεταξύ του ευρωπαϊκού Βορρά -που δεν έχει σημαντική οινοποιητική βιομηχανία- και του ευρωπαϊκού Νότου με επίκεντρο το εάν το κρασί αποτελεί αλκοολούχο ποτό, όπως ισχυρίζονται οι μεγάλες χώρες του Βορρά ή αγροτικό προϊόν.

Τίθεται δηλαδή και θέμα αθέμιτου ανταγωνισμού στην εσωτερική ευρωπαϊκή αγορά ενώ στην Ελλάδα κινδυνεύουν και χιλιάδες θέσεις εργασίας στην παραγωγή αλλά και τα σημερινά φορολογικά έσοδα αφού ζημιογόνες επιχειρήσεις και συρρικνωμένη αγορά σημαίνει και πολύ χαμηλότερα έσοδα.

Η χώρα εμφανίζεται έτσι πως ετοιμάζεται να αυτοπυροβοληθεί για μια ακόμη φορά σημειώνουν στο Capital.gr οικονομολόγοι της αγοράς, εξηγώντας πως η υπερ-φορολόγηση οδηγεί σε ύφεση και άνθιση της  παραοικονομίας και γεννάται το ερώτημα εάν οι «υπηρεσιακοί παράγοντες» κάθε φορά γνωρίζουν τις επιπτώσεις του τι εισηγούνται.

Το Κτήμα Σιγάλας - Οία Σαντορίνη έχει επιτύχει να έχει τοποθετήσει το κρασί Σαντορίνη στα wine list πολλών εκ των καλύτερων εστιατορίων της Νέας Υόρκης, μια επιτυχία που αντανακλά σε όλη τη χώρα, ενώ το πρώτο εξάμηνο όπως αποκαλύπτει στο Capital.gr  ο επιχειρηματίας έχει διπλασιάσει τις εξαγωγές του.

Στο ίδιο μήκος κύματος και η οινοποιία  Κτήμα Τσέλεπου έχει οδηγήσει στο 45% των συνολικών πωλήσεων του το κύκλο εργασιών στο εξωτερικό με την συμφωνία εξαγωγής προς την Κίνα που υπογράφηκε στα τέλη του προηγούμενου έτους να υλοποιείται ήδη με αρκετά container να έχουν πάρει το δρόμο για την αχανή αγορά. Ο διευθυντής και υπεύθυνος παραγωγής Τάκης Σμυρνιώτης τονίζει πως η επιβολή ειδικού φόρου κατανάλωσης θα σημάνει το τέλος για όλη αυτή την αναπτυξιακή δυναμική που καταγράφεται σε πείσμα της ύφεσης της οικονομίας και προσφέρει διεθνή θετική αναγνωρισημότητα στη χώρα.

Οι πρώτες συζητήσεις για επιβολή φόρου πρωτοακούστηκαν προ εξαμήνου περίπου, εξηγούν κύκλοι της αγοράς, και άμεση ήταν τότε η αντίδραση του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου και των υπολοίπων ενώσεων του κλάδου. Μεταξύ άλλων έχουν επισημάνει ότι το κρασί είναι αυτούσιο τοπικό γεωργικό προϊόν, και ως εκ τούτου βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με την έννοια του ΕΦΚ. Η Κεντρική Συνεταιριστική Ένωση Αμπελοοινικών Προϊόντων (ΚΕΟΣΟΕ) αναφέρει πως: «Ο οίνος, αν και μεταποιημένο προϊόν, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, θεωρείται αυτούσιο αγροτικό προϊόν, του οποίου η παραγωγή συνδέεται με 200.000 οικογένειες αμπελουργών οι οποίες εισκομίζουν τα σταφύλια τους στα ελληνικά οινοποιεία».

Το ελληνικό κρασί έχει ήδη πληγεί από την αύξηση του ΦΠΑ στο  23%. Οποιαδήποτε σκέψη για επιπλέον οικονομική του επιβάρυνση «θα το έκανε απαγορευτικό στον Έλληνα καταναλωτή και θα ενίσχυε την ανεξέλεγκτη παραοικονομία που εμποδίζει τα Ελληνικά Οινοποιεία να δυναμώσουν και να κερδίσουν τις ξένες αγορές». Ταυτόχρονα «θα οδηγήσει σε κατάρρευση της Ελληνικής αμπελουργίας πλήττοντας άμεσα την Ελληνική Περιφέρεια».

Η Ελλάδα βρίσκεται έτσι ακόμη μια φορά αντιμέτωπη με τον εαυτό της. Κανένα μέτρο, αυτή την περίοδο περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, δεν θα έπρεπε να στρέφεται εναντίον της επιχειρηματικότητας, των εξαγωγών και εν τέλει του εθνικού συμφέροντος. Στην ελληνική γη καλλιεργούνται αμπέλια και παράγεται κρασί εδώ και χιλιάδες χρόνια. Η προσπάθεια της Πολιτείας θα έπρεπε να είναι προς την κατεύθυνσης της τόνωσης της ανταγωνιστικότητας του και στο πως θα εισπράξει μερικά εκατομμύρια επιπλέον φορολογικών εσόδων πυροβολώντας έναν ακόμα κλάδο ενώ αποφεύγει -και αυτή είναι η κατάλληλη λέξη- να μειώσει η ίδια τις δαπάνες της.

capital.gr