Σε βαρύ κλίμα πένθους, αλλά και
περηφάνιας, κηδεύτηκαν χθες, μετά από 38 χρόνια καθυστέρησης, τα λείψανα
των τριών αγνοουμένων Αλέξανδρου Γερμανού, Ανδρέα Γερμανού και Αιμίλιου
Μιλτιάδους.
Επικήδειο εκφώνησε ο υφυπουργός παρά τω προέδρω Τίτος Χριστοφίδης, ο οποίος ανέφερε ότι στις 2 Αυγούστου 1974, μια ομάδα ενόπλων Τούρκων στρατιωτών, συνοδευόμενοι από επώνυμο Τουρκοκύπριο και Τουρκοκύπριο αξιωματικό συνέλαβαν τον Μιλτιάδους και τους δύο κουνιάδους του, τον Αλέξανδρο και τον Ανδρέα, λέγοντας ότι τους παίρνουν για ανάκριση και θα επιστρέψουν. Την επόμενη μέρα της σύλληψής τους, άγνωστος Τούρκος στρατιώτης ζήτησε από τον πεθερό του Μιλτιάδους να επισκεφθεί τον Αστυνομικό Σταθμό Κερύνειας γιατί ήθελαν να τον δουν τα παιδιά και ο γαμπρός του. Οταν, όμως, έφτασε στο Σταθμό, του είπαν ότι δεν έχουν τίποτα υπ’ όψιν για κράτηση εκεί των παιδιών του και του γαμπρού του.
Ενας κάτοικος Κερύνειας, που επίσης είχε συλληφθεί από τους εισβολείς στις 7 Αυγούστου και την επόμενη μέρα αφέθηκε ελεύθερος, ενημέρωσε τον Ερυθρό Σταυρό για την κράτηση αιχμαλώτων στον Αστυνομικό Σταθμό Κερύνειας δίνοντας τα ονόματα του Μιλτιάδους και των αδελφών Γερμανού, με τους οποίους κρατήθηκε στο ίδιο κελί. Δύο μέρες αργότερα, ο Ερυθρός Σταυρός μετέβη στον Αστυνομικό Σταθμό, αλλά οι Τούρκοι αρνήθηκαν την κράτηση αιχμαλώτων εκεί.
Σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες, οι Τούρκοι στις 11 Αυγούστου 1974, απομάκρυναν τον Μιλτιάδους και τους δύο γαμπρούς του, μαζί με αριθμό άλλων αιχμαλώτων προς άγνωστη κατεύθυνση και έκτοτε δεν έδωσαν σημεία ζωής. Είναι φανερό, τόνισε ο Τ. Χριστοφίδης, ότι οι εισβολείς εκτέλεσαν εν ψυχρώ τα δύο αδέλφια και τον γαμπρό τους. Η περίπτωση των αδελφών Αλέξανδρου και Ανδρέα Γερμανού και του Αιμίλιου Μιλτιάδους, αποτελεί ακόμα ένα κρίκο στην αλυσίδα των εγκλημάτων πολέμου που διέπραξαν οι Τούρκοι εισβολείς στην Κύπρο.
Ανθρωποι βιοπαλαιστές με οικογένεια
Ο Αιμίλιος Μιλτιάδους ήταν παντρεμένος με τη Μαρούλλα με την οποία απέκτησε τρία παιδιά: την Παναγιώτα, τον Γιώργο και τον Μιλτιάδη. Πριν την εισβολή εξασκούσε το επάγγελμα του αρτοποιού και με τιμιότητα έβγαζε το ψωμί της οικογένειας.
Ο Αλέξανδρος Γερμανός ήταν επίσης έγγαμος με τη Δώρα και πατέρας ενός παιδιού, του Ανδρόνικου, ο οποίος γεννήθηκε μερικές μόνο μέρες πριν την εξαφάνιση του Αλέξανδρου. Εξασκούσε το επάγγελμα του οικοδόμου. Οταν εκδηλώθηκε η εισβολή ο Αλέξανδρος και ο Αιμίλιος κατατάχθηκαν έφεδροι στο 251 Τάγμα Πεζικού η έδρα του οποίου βρισκόταν στη Γλυκιώτισσα Κερύνειας. Το τάγμα, που επάνδρωνε τη γραμμή άμυνας στη Γλυκιώτισσα, δέχθηκε μεγάλη επίθεση από τους εισβολείς, οι οποίοι διέθεταν βαρέα όπλα, άρματα μάχης, αεροπορία και ναυτικό. Η υπεροπλία τους, ανάγκασε το τάγμα, προ του φάσματος του εγκλωβισμού, να οπισθοχωρήσει. Κάτω από τα συνεχή πυρά των εισβολέων, ένας αριθμός στρατιωτών του τάγματος εγκλωβίστηκε σε περιοχές οι οποίες καταλήφθηκαν από τις τουρκικές δυνάμεις. Ανάμεσά τους, ο Αιμίλιος Μιλτιάδους και ο Αλέξανδρος Γερμανός που κατέληξαν στο χωριό Καράκουμι όπου συνάντησαν τις οικογένειές τους. Ολοι μαζί μετακινήθηκαν στην Πάνω Κερύνεια, στην οικία του Γιώργου Μιλτιάδους, πιστεύοντας ότι εκεί θα έχουν μεγαλύτερη ασφάλεια. Η τραγική συνέχεια είναι γνωστή.
Ο Ανδρέας Γερμανός ήταν άγαμος όταν άρχισε η εισβολή. Διέμενε με την οικογένειά του στην Κερύνεια και εξασκούσε το επάγγελμα του οικοδόμου. Με τον αδελφό του Αλέξανδρο και τον γαμπρό του Αιμίλιο, βρέθηκαν μαζί στο Καράκουμι και μαζί μετέβηκαν στην Κερύνεια, όπου και συνελήφθηκαν.
Με την προσδοκία της επιστροφής για 38 χρόνια
Για τριάντα οκτώ χρόνια, οι οικογένειές τους ζούσαν με το άγχος και την αγωνία της προσμονής, με την προσδοκία της επιστροφής των προσφιλών τους προσώπων. Η ελπίδα για επιστροφή τους δεν έσβησε ποτέ, έστω κι αν η παρέλευση του χρόνου μείωνε τις ελπίδες. Μέχρι που μέρος των λειψάνων των δύο αδελφών και του γαμπρού τους, εντοπίστηκαν σε ομαδικό τάφο σε περιοχή του κατεχόμενου Αγίου Ιλαρίωνα, σε εκταφή που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του σχετικού προγράμματος της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων Κύπρου.
Οι αδελφοί Γερμανού και ο Μιλτιάδους δεν επιστρέφουν ζωντανοί. Επιστρέφουν νεκροί. Και δεν επιστρέφουν στο δικό τους τόπο, στο δικό τους σπίτι. Επιστρέφουν στον τόπο που οι οικογένειές τους βρέθηκαν εκτοπισμένες μαζί με χιλιάδες άλλους πρόσφυγες. Παρά ταύτα, έστω και στην προσφυγιά οι οικογένειες, οι συγγενείς και οι φίλοι, θα μπορούν τώρα να επισκέπτονται τον τάφο των προσφιλών τους προσώπων για να εναποθέτουν τα λουλούδια και τα δάκρυα της εκτίμησης και της αγάπης τους.
Xαραυγή
infognomonpolitics
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου