AΛEBITEΣ, ΣOYNITEΣ, KOYΡΔOI, TOYΡKOI

Ο πρωθυπουργός Ερντογάν κατά τις ¨δημοκρατικές¨ μέρες που όλος ο κόσμος τον έβλεπε με θαυμασμό και τον χειροκροτούσε έλεγε πως ¨Εγκαταλείψαμε τις πολιτικές της άρνησης¨. Πραγματικά επρόκειτο για σημαντική κουβέντα.

Διότι η Τουρκική Δημοκρατία είχε αρνηθεί την ύπαρξη μεγάλου μέρους των ¨πολιτών¨ της. Δύο μεγάλα τμήματα που θεωρήθηκε πως δεν υπήρχαν ήταν οι Κούρδοι και οι Αλεβίτες. Η Κεμαλική Δημοκρατία θέλοντας να ελέγξει την θρησκεία, αποφάσισε να γίνουν όλοι σουνίτες και έχτισε την Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων πάνω στον ¨σουννιτισμό¨.

Όλοι θα γινόταν Τούρκοι και σουνίτες. Δεν υπήρχε κανένα σύνορο για αυτούς που θελαν να γίνουν Τούρκοι, και γινόταν όσο Τούρκοι θελαν, βρίσκοντας έτσι ένα βαθύτερο νόημα στις φράσεις ¨Ένας Τούρκος αξίζει όσο ο κόσμος όλος¨ και ¨Τι ευτυχία να λες ότι είσαι Τούρκος¨.

Ο Μουσταφά Κεμάλ απομακρύνθηκε από τις απόψεις των μελών του ¨Ένωση και Πρόοδος¨ και μετέτρεψε τον Τούρκο σε χαρακτήρα για εικονογραφημένα περιοδικά, ο Τούρκος δεν φοβόταν, ο Τούρκος τους νικούσε όλους στον κόσμο, ο Τούρκος ήταν πιο έξυπνος από όλους, ο Τούρκος ήταν ένας σούπερμαν.

Μεγαλωμένοι με αυτές τις κομπορρημοσύνες όλοι οι Τούρκοι, ως εκ τούτου υπέστησαν τραύμα αντιμετωπίζοντας την πραγματικότητα και εντέλει πίστεψαν πως ¨Δεν υπάρχει άλλος φίλος για τον Τούρκο από τον Τούρκο¨.

Διότι στην Κεμαλική Δημοκρατία πέραν των Τούρκων δεν πίστευε άλλος στον ¨Τούρκο σούπερμαν¨.

Η εκ μέρους της Κεμαλικής Δημοκρατίας ¨απόδοχή ύπαρξης¨ του σουννιτισμού και του τουρκισμού δεν ήταν δίχως όρια. Θα ήσουν σουνίτης αλλά μέσα στα όρια που σου καθόριζε η Δημοκρατία.

Η τήρηση της νηστείας στο Ραμαζάνι, οι ευχές στο Μπαϊράμι, και η θυσία των ζώων στ Κουρμπάν Μπαϊράμ ήταν ¨επιτρεπόμενες¨ λειτουργίες.

Αν πήγαινες την Παρασκευή στο τζαμί δεν ήταν και πολύ ευμενώς αποδεκτό. Αν ήθελες μπορούσες να πας, αλλά όσοι πήγαιναν δεν διορίζονταν στην ιεραρχία του κράτους. Η μουσουλμανική μαντίλα κατά περίεργο τρόπο ήταν απαγορευμένη. Στις κρατικές υπηρεσίες ήταν ελεύθερη η μαντίλα στο βοηθητικό προσωπικό, αλλά πέραν τούτου δεν μπορούσες να προχωρήσεις, δεν γινόσουν ούτε υπάλληλος και φυσικά δεν γινόσουν βουλευτής.

Ακολούθως η ανοησία κορυφώθηκε όταν είπαν πως ¨με την μαντίλα δεν μπορείς να πας σχολείο¨.

Οι Κούρδοι έσπασαν αυτήν την ¨άρνηση¨ με τα όπλα. Το ΠΚΚ άρχισε πόλεμο και οι διοικούντες του κράτους μετά από 40 χιλιάδες νεκρούς αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν την ¨κουρδική πραγματικότητα¨.

......

Εκατομμύρια Αλεβίτες ζούνε σε αυτή τη χώρα. Οι άνθρωποι αυτοί προσεύχονται στα τζεμεβί τους. Κάνουν τις κηδείες τους στα τζεμεβί. Έχουν τους ιμάμηδες τους θεολόγους και τα εκατοντάδων ετών έθιμα τους. Θέλουν να συνεχίσουν με τα πιστεύω τους και τις προσευχές τους, αλλά οι Σουνίτες που όταν αφορά τα δικά τους πιστεύω είναι δημοκράτες, όταν τίθεται το θέμα των Αλεβιτών δεν νοιάζονται για το δικαίωμα της πίστης. Αλεβίτες βουλευτές ζήτησαν να ανοίξει στην βουλή ένα τζεμεβί. Αυτό ουσιαστικά ήταν ένα αίτημα ¨αποδοχής¨ και ορατής εκπροσώπησης.

Αλλά οι σουνίτες που θέλουν μετζίτ και στις όπερες ως τμήμα της θρησκευτικής ελευθερίας, απέρριψαν το αίτημα των Αλεβιτών για άνοιγμα ενός τζεμεβί στην βουλή.

Ο πρόεδρος της βουλής τους απάντησε πως ¨Ρωτήσαμε την Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων, εσείς δεν αποτελείτε θρησκεία¨.

......

Εφ. Ταράφ 10/7/2012

 Αχμέτ Αλτάν

tourkikanea.gr