Όλοι μαζί και ο …Μπουτάρης χώρια

Μέχρι πριν από κάποιους μήνες, τον κυρ-Γιάννη τον γνώριζε κανείς κυρίως για τρία πράγματα. Το πρώτο ήταν φυσικά τα κρασιά, μερικά από τα οποία είναι όντως αρκετά ενδιαφέροντα. Το δεύτερο ήταν οι αρκούδες και γενικότερα η οικολογική δράση που ανέπτυξε με ορμητήριο τον τόπο καταγωγής του, το Νυμφαίο. Το τρίτο ήταν η ευκολία με την οποία μετακινούνταν από παράταξη σε παράταξη, χωρίς καν να νοιώθει την ανάγκη να εξηγήσει τους λόγους που επέβαλαν αυτές τις μετακινήσεις. Έτσι, από την αριστερά από την οποία ξεκίνησε την ενασχόλησή του με τα θέματα τοπικής αυτοδιοίκησης βρέθηκε στην Δράση του Στέφανου Μάνου και από εκεί στο «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ ως επικεφαλής της δημοτικής παράταξης που διεκδίκησε και κέρδισε το Δήμο Θεσσαλονίκης κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι και στη νεοφιλελεύθερη Ντόρα. Μάλιστα, δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την περίοδο που οι θαμώνες στα καφέ της Κούσκουρα και της Ικτίνου, όταν εξαντλούνταν η συζήτηση για το ποδόσφαιρο και για να ελαφρύνει η ατμόσφαιρα, ρωτούσαν με νόημα «με ποιον είναι σήμερα ο Μπουτάρης;»

Αυτά βέβαια συνέβαιναν μέχρι κάποιους μήνες πριν την 14^η Νοεμβρίου που ο κυρ-Γιάννης έγινε Δήμαρχος. Έκτοτε έγινε γνωστός για πολλά περισσότερα από τα αρχικά του trademarks. Έγινε λοιπόν γνωστός καταρχήν για τα σκουλαρίκια και τα τατουάζ και κυρίως για τη χαριτωμένη σαύρα που ξεπροβάλει στο χέρι του μέσα από το μανίκι του σοβαρού blazer που φοράει σχεδόν καθημερινά. Έγινε γνωστός και από τις εκμυστηρεύσεις του σε τηλεοπτική εκπομπή για καταχρήσεις, εξαρτήσεις, αλκοόλ, ουσίες και ναρκωτικά. Ευτυχώς, κατάφερε να τα ξεπεράσει όλα αυτά και να «αφοσιωθεί» στα ζητήματα που απασχολούν τους συμπολίτες του. Τέλος ο Μπουτάρης έγινε γνωστός και για την κόντρα του με τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο, που για αρκετούς – εάν όχι για πολλούς – η κόντρα αυτή έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επικράτησή του στο δήμο. Όλα τα παραπάνω, καθώς και τις ιδέες του για μνημεία νεότουρκων, σκοπιανούς και αποτεφρωτήρια φρόντισε να τα κάνει γνωστά ο κυρ-Γιάννης στην πορεία της εξέλιξής του ως τηλεπερσόνα πρώτης γραμμής, μέσα από τις αναρίθμητες εμφανίσεις του σε εκπομπές, στις οποίες τοποθετείται επί παντός επιστητού.

Επί παντός επιστητού εκτός φυσικά από τα θέματα του δήμου. Ήδη, στη μικρή διάρκεια της μέχρι τώρα θητείας του, η Θεσσαλονίκη πνίγηκε δύο φορές από σκουπίδια, η Τσιμισκή, ο κεντρικότερος δρόμος, μετατρέπεται καθημερινά σε πάρκινγκ, ξηλώνονται παρτέρια με δέντρα και λουλούδια για να απλώσουν τα τραπεζοκαθίσματα οι κουμπάροι και οι κολλητοί, ενώ παράλληλα σχεδόν σε όλα τα φανάρια λειτουργεί μόνο μία από τις δύο λάμπες, ή το πράσινο, ή το κόκκινο. Φυσικά το παραεμπόριο όχι απλά ανθεί, αλλά ίσως είναι και ο μοναδικός δείκτης με θετικό πρόσημο μέσα στην εποχή του μνημονίου. Στο μεσοδιάστημα πρόλαβε να μαλώσει με τον Μίκη Θεοδωράκη για την πλατεία Αριστοτέλους, με τον πρύτανη του ΑΠΘ, Γιάννη Μυλόπουλο για το νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου και με όλα τα blogs της πόλης γιατί ενοχλείται από τα δημοσιεύματα και τις αποκαλύψεις τους για τον ίδιο και τους αντιδημάρχους του.

Τελευταίο κατόρθωμα του κυρ-Γιάννη ήταν να βάλει απέναντι όλους τους φορείς της Θεσσαλονίκης για τον εορτασμό το 2012, των εκατό ετών από την απελευθέρωση. Χωρίς να ενημερώσει κανέναν και πάντα λειτουργώντας με την ιδιοκτησιακή αντίληψη που έχει για τη Θεσσαλονίκη, ο κατά τα άλλα εκ Νυμφαίου ορμώμενος Δήμαρχος, αποφάσισε να γιορτάσει μόνος του τη σημαντική επέτειο και επέλεξε μάλιστα έναν επιχειρηματία που δραστηριοποιείται κυρίως στη Χαλκιδική και αντιμετωπίζει και κάποια ζητήματα με το ΣτΕ για μια δασική έκταση, ως υπεύθυνο για τα δρώμενα. Άραγε δεν υπάρχει κανείς κολλητός να ενημερώσει το Δήμαρχο ότι η παράδοση της πόλης έγινε στη Γέφυρα που δεν ανήκει καν στο Δήμο Θεσσαλονίκης, αλλά στο δήμο Δέλτα, οπότε η λογική «ο καθένας μόνος του» υποβαθμίζει τη σημασία της επετείου. Ή μήπως αυτός είναι, για κάποιους ο στόχος;

Για τα εκατό χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, έστω τυπικά-συμβολικά, η πρόταση της Θεσσαλονίκης έπρεπε να είναι να ηγηθεί ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο κ. Παπούλιας και ίσως να ακολουθούσαν ακαδημαϊκοί, ιστορικοί, άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων και όχι ένας επιχειρηματίας του τουρισμού. Η σημασία της επετείου είναι εθνική, ιστορική, κοινωνική και όχι απλώς τουριστική. Βγάζουμε μινιατούρες «λευκοπυργάκια», στήνουμε εξέδρες, πουλάμε και κανένα τουριστικό πακετάκι και καθαρίσαμε. Δεν είναι έτσι όμως κυρ-Γιάννη και γι’ αυτό τους έχεις όλους απέναντί σου. Τον Περιφερειάρχη, τον Αντιπεριφερειάρχη Θεσσαλονίκης, τους Δημάρχους, τους Βουλευτές, τους φορείς, τους δημοσιογράφους. Το να κάνεις έστω και τώρα την κίνηση να το μαζέψεις δε θα στο χρεώσουν πολλοί και κάποιοι θα στο αναγνωρίσουν, το να το αφήσεις όμως όπως είναι και να διχάσεις τη Θεσσαλονίκη ακόμα και σ’ αυτή την επέτειο θα το βρεις μπροστά. Σε τρία χρόνια, όταν θα είσαι 75 χρονών και όπως λες τελευταία – μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες το απέκλειες – θα είσαι και πάλι υποψήφιος Δήμαρχος.

Casper