Η πόλις εάλω

Θα περιγράψω δυο απλά προσωπικά περιστατικά που μου συνέβησαν χθες, και που αποδεικνύουν πως η Ελλάδα όπως την ξέραμε τελείωσε για τα καλά.

Ζω σε μια σχετικά «ήσυχη» περιοχή της ανατολικής Θεσσαλονίκης.

Σήμερα λοιπόν το πρωί, χτύπησε το κουδούνι της εξώπορτας, χωρίς να μεσολαβήσει θυροτηλέφωνο. Ανοίγοντας τη πόρτα βρέθηκα ενώπιος ενωπίω δυο θηριωδών (κατάξανθων) αγριωπών (μάλλον) Σλάβων.

Εγώ τρόμαξα, αλλά ευτυχώς το σκυλάκι μου άρχισε να τους γαβγίζει εξαγριωμένο, ξεσηκώνοντας το τόπο.

Ψέλλισαν κάτι ασυναρτησίες σε σπασμένα ελληνικά, ότι δήθεν έψαχναν κάποιον «Λ…. δικηγόρο»!!! και έφυγαν.

Φεύγοντας, διέκρινα ένα κατσαβίδι στη κωλότσεπη του ενός.

Λόγω χαρακτήρα, αμέσως πήρα τηλέφωνο το 100, τους ανέφερα τη περίπτωση, έδωσα τη περιγραφή τους, έδωσα τα στοιχεία μου, και μάλιστα έτρεξα κάτω παρακολουθώντας τις ύποπτες κινήσεις τους από κάποια απόσταση.

Ε, λοιπόν, όσο ήρθε σε εσάς περιπολικό, ήρθε και σε εμένα.

Κατά τα άλλα, όπου πάω κι όπου σταθώ η ΔΙΑΣ παρούσα. Σε εμένα όμως, όταν τους χρειάστηκα, δεν ήρθαν. Μήπως επειδή ανέφερα στη τηλεφωνήτρια του 100 το κατσαβίδι; Μήπως φοβήθηκαν; Τι να πω;

Δεύτερο περιστατικό το απόγευμα. Βρέθηκα μετά από πολλά χρόνια στη δυτική Θεσσαλονίκη η οποία έχει εξελιχθεί σε οικοδομικό τερατούργημα, με μεγάλο μέρος του πληθυσμού της πόλης να ζει εκεί. Για μένα όμως είναι terra incognita, αφού σπάνια χρειάζεται να πάω κατά κει.

Για να μη τα πολυλογώ, σε κάποια φάση χάθηκα και κατέληξα να τριγυρνάω άσκοπα σε στενά και στενάκια, σε περιοχές όπως η Ξηροκρήνη, ο Εύοσμος, οι Αμπελόκηποι κλπ.

Τρεις φορές σταμάτησα το αμάξι και προσπάθησα να ζητήσω οδηγίες από τρεις διαφορετικούς (κατά τα άλλα νορμάλ) ανθρώπους. Και τις τρεις έπεσα σε ανατολικοευρωπαίους, που δεν ήξεραν λέξη ελληνικά.

Όταν πλέον μπήκα σε πιο βαθιά νερά (κοντά στο Βαρδάρη) όπου οι φάτσες ήταν πιο μελαψές, και σαφώς πιο αγριεμένες, με έπιασε πανικός. Ευτυχώς προσανατολίστηκα, και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια προς … ανατολάς.

Είμαι γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός, και παρακολούθησα την μετάλλαξη της πόλης μου από την αρχή της δεκαετίας του `90.

Τώρα μόνο πείστηκα οριστικά, ότι η Θεσσαλονίκη, αλλά και η Ελλάδα που ξέραμε, τελείωσαν οριστικά.

Η πόλις εάλω.

Strange Attractor

(Κρίμα για τα παιδιά μας)