Του δρα Ευστάθιου Αβρααμίδη Γνωρίζουμε από πρόσφατα δημοσιεύματα (Φιλελεύθερος 16/1), ότι το κέντρο γεωλογικών μελετών της Αμερικής είχε δώσει στη δημοσιότητα στοιχεία για τα μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην περιοχή μας, το 2000-2002. Παρακολουθώντας αναδρομικά τα γεγονότα, βλέπουμε ότι εκείνη ακριβώς τη περίοδον άρχισε η προσπάθεια οικειοποίησης αυτών των κοιτασμάτων από τα ξένα κέντρα της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Αυτές οι προσπάθειες συγκεκριμενοποιήθηκαν με το σχέδιο Ανάν το οποίο δόθηκε στην πλευρά μας το 2002 μετά από τραγικά λάθη του Γλαύκου Κληρίδη και τις φοβερές του υποχωρήσεις στις συνομιλίες του Παρισιού το 2002.
Ήταν η εποχή που ο Γ. Κληρίδης, άρχισε να μας μιλά ξαφνικά για «παράνομους μετανάστες» αντί για εποίκους και για την «εσωτερική κυριαρχία» των συνιστώντων κρατιδίων. Όπως είναι γνωστό, στο σχέδιο Ανάν-Χάνεϊ προβλεπόταν μεταξύ άλλων φρικτών προνοιών, ότι οι αγγλικές βάσεις θα αποκτούσαν περίπου καθεστώς κράτους και θα είχαν δικά τους χωρικά ύδατα. Το εύρος των χωρικών υδάτων θα το αποφάσιζε βάσει αυτού του σχεδίου ένας Αγγλος εμπειρογνώμονας!! - μόνος του.
Τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Κύπρου θα τα είχαν βάλει στο χέρι οι Άγγλοι και οι Αμερικανοί, δίνοντας στην Τουρκία ως αντάλλαγμα την Κύπρο. Ο κυπριακός ελληνισμός θα είχε μείνει χωρίς αυτούς τους φυσικούς πόρους, και χωρίς τη γεωπολιτική σημασία που έχει σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία, η οποία θα είχε διαλυθεί. Οι Ελληνοκύπριοι θα ήμασταν μια κοινότητα χωρίς δικαιώματα και χωρίς οικονομικές πηγές, πετάμενη στην άκρη αυτή της Μεσογείου.
Οι ξένες αδηφάγες δυνάμεις, είχαν δει στις τότε αφελείς ηγεσίες Κύπρου (Κληρίδης-Αναστασιάδης) και Ελλάδας (Σημίτης-Γιώργος Παπανδρέου) την ευκαιρία να αρπάξουν την ιστορική περιουσία του κυπριακού ελληνισμού (η γη στους Τούρκους, η νότια θάλασσα στους Αγγλοαμερικανούς). Ευτυχώς, οι καλές μοίρες της Κύπρου οδήγησαν το 2003 στην Προεδρία της απειλούμενης Κυπριακής Δημοκρατίας τον Τάσσο Παπαδόπουλο, έναν πολιτικό με σπάνια αξιοπρέπεια και οξυδέρκεια, ο οποίος ανέτρεψε τα σχέδια των ξένων και υπερασπίστηκε τα συμφέροντα και την ύπαρξη του κυπριακού ελληνισμού.
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος, κατανοώντας την ολέθρια φύση του σχεδίου Ανάν, το απέρριψε μαζί με την πλειοψηφία του κυπριακού ελληνισμού, παρά τις πιέσεις και τους εκβιασμούς ξένων καιντόπιων. Ακολούθως προχώρησε αθόρυβα και μεθοδικά, στη δημιουργία των ζωνών αποκλειστικής οικονομικής ζώνης (ΑΟΖ) της Κύπρου. Η Τουρκία βυσσοδομούσε, οι εκπρόσωποι του παγκόσμιου οικονομικοπολιτικού κατεστημένου άφριζαν. Δεν του το συγχώρεσαν.
Ο Τάσσος Παπαδόπουλος αδιαφορώντας για τις κραυγές μίσους ντόπιων και ξένων, προχώρησε κηρύσσοντας διαγωνισμό για την απόκτηση δικαιωμάτων εκμετάλλευσης των θαλάσσιων «οικοπέδων» της Κύπρου από ξένες μεγάλες εταιρείες. Από τότε η κατάσταση δεν είναι πια αναστρέψιμη.
Ο Τάσσος, αφού έσωσε τον ελληνισμό της Κύπρου από το ολέθριο σχέδιο τουρκοποίησης, εισήγαγε την τραυματισμένη Κυπριακή Δημοκρατία στον παγκόσμιο ενεργειακό χάρτη, δίνοντας στην Κυπριακή Δημοκρατία ένα δυνατό γεωπολιτικό χαρτί. Να δούμε πώς θα χρησιμοποιηθεί τώρα αυτό το χαρτί. Ο ελληνισμός της Κύπρου θα έπρεπε να στήσει ανδριάντες στον Τάσσο Παπαδόπουλο στις πλατείες των πόλεων - τόσο πολύτιμη υπήρξε η προσφορά του.
Οι πολιτικοί του αντίπαλοι στην Κύπρο και την Ελλάδα, που το 2004 ταυτίστηκαν με τους ξένους, θα έπρεπε να βγουν στις ίδιες πλατείες, κτυπώντας το στήθος τους και ζητώντας συγχώρεση. Διερωτώμαι αλήθεια: οι πολιτικοί που υποστήριξαν με μανία το σχέδιο Ανάν, που τόσο ωφελούσε τους Τούρκους και τους ξένους και τόσο έβλαπτε τους Έλληνες της Κύπρου, δεν αισθάνονται τύψεις, υπό το φως και των νέων εξελίξεων; Δεν αισθάνονται, λίγη έστω, αμηχανία ή ντροπή, όταν κάνουν τις συνήθεις στομφώδεις πολιτικές αναλύσεις, αφού στο Κυπριακό έδειξαν τόση ανεπάρκεια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου