Dropa Stones: Ένα εξωγήινο παζλ 12.000 ετών από το Θιβέτ!
Σε έναν από τους ανώνυμους πλανήτες ζούσε ένα έθνος που ονομαζόταν «Dropa». Ζούσαν ευτυχισμένοι με ειρήνη. Ο πλανήτης τους ήταν τόσο πράσινος όσο η γη μας.
το νερό είναι μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την εμφάνιση της ζωής σε αυτό το σύμπαν. Δεν υπήρχε έλλειψη νερού σε αυτόν τον ανώνυμο πλανήτη. Όπως ο μικρός μας πλανήτης Γη, αυτός ο πλανήτης έσφυζε από ζωή σε αφθονία.
Σταδιακά προχώρησαν πολύ στη γνώση και στην επιστήμη. Σύμφωνα με τις τεχνολογικές εξελίξεις, μεγάλοι μύλοι, εργοστάσια και τεράστια έργα έχουν κατασκευαστεί σε διάφορα σημαντικά μέρη σε όλο τον κόσμο. Ο καθαρός αέρας του πλανήτη έγινε πολύ γρήγορα μολυσμένος και τοξικός.
Μέσα σε λίγους αιώνες, ολόκληρος ο πλανήτης γέμισε με αστικά σκουπίδια. Τελικά, κατάλαβαν ότι για να επιβιώσουν έπρεπε να ψάξουν για εναλλακτική κατοικία και να βρουν αμέσως έναν νέο πλανήτη. Εάν αυτό δεν ήταν δυνατό, ολόκληρο το είδος θα εξαφανιζόταν από τους κόλπους του σύμπαντος σε λίγα χρόνια.
Οι Dropers διάλεξαν μερικούς γενναίους ανάμεσά τους.Αυτοί επιβιβάστηκαν σε ένα εξελιγμένο διαστημόπλοιο και ξεκίνησαν να αναζητήσουν έναν νέο κατάλληλο πλανήτη. Κάθε μέλος της αποστολής κρατούσε ένα ημερολόγιο για να καταγράφει την εξέλιξη των γεγονότων.
Το ημερολόγιο του Droper είναι επίσης αρκετά περίεργο. Είναι απλώς ένας δίσκος από συμπαγή πέτρα. Δεν θυμίζει σε τίποτα τα πολύχρωμα ημερολόγια τυλιγμένα στο απαλό χαρτί του κόσμου μας.
Πέταξαν από γαλαξία σε γαλαξία. Επισκέφτηκαν χιλιάδες πλανήτες, αλλά κανένας πλανήτης δεν ήταν κατοικήσιμος. Τελικά ήρθαν στο ηλιακό μας σύστημα. Ο αριθμός των πλανητών ήταν επίσης μικρότερος εδώ. Έτσι δεν χρειάστηκε να μπουν στον κόπο να βρουν την πράσινη γη, την πηγή της ζωής. Το τεράστιο διαστημόπλοιο διείσδυσε στην ατμόσφαιρα της γης και προσγειώθηκε σε μια ακατοίκητη περιοχή. Το όνομα αυτού του μέρους στην καρδιά του κόσμου είναι «Θιβέτ».
Οι Dropers άφησαν την τελευταία τους πνοή στον καθαρό αέρα αυτού του κόσμου. Είδαν επιτέλους το πρόσωπο της επιτυχίας σε αυτό το ταξίδι δισεκατομμυρίων ετών φωτός.
στους βραχώδεις δίσκους- ημερολόγια τους είναι χαραγμένο το οδοιπορικό τους.
Το 1938 ψηλά στα βουνά BayanKara-Ula , στα σύνορα της Κίνας και του Θιβέτ , μια ομάδα αρχαιολόγων διεξήγαγε μια πολύ λεπτομερή έρευνα ρουτίνας μιας σειράς αλληλοσυνδεόμενων σπηλαίων. Το ενδιαφέρον τους μεγάλωσε από την ανακάλυψη ευθυγραμμισμένων σε σειρά τακτοποιημένων τάφων που περιείχαν τους σκελετούς μιας φυλής ανθρώπων. Φαινόταν να έχουν ατρακτοειδή σώματα και μεγάλα υπερανεπτυγμένα κεφάλια.
Αρχικά θεωρήθηκε ότι οι σπηλιές ήταν το σπίτι ενός άγνωστου μέχρι τώρα είδους πιθήκου . Αλλά καθώς το είδος φαινόταν να θάβει τους νεκρούς του, απέκλεισαν ότι επρόκειτο για μια φυλή πιθήκων.
[Ο Τσι Που Τέι , καθηγητής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου , οδήγησε μερικούς μαθητές του σε μια αποστολή για να ερευνήσουν μια σειρά αλληλοσυνδεόμενων σπηλαίων στα βουνά των Ιμαλαΐων. Σύμφωνα με μια αναφορά, οι σπηλιές μπορεί να ήταν τεχνητά λαξευμένες και έμοιαζαν περισσότερο με ένα περίπλοκο σύστημα σηράγγων και υπόγειων αποθηκών. Οι τοίχοι ήταν τετράγωνοι και λείοι, σαν να ήταν κομμένοι στο βουνό με μια πηγή υπερβολικής θερμότητας. Μέσα στις σπηλιές υπήρχαν αρκετοί αρχαίοι, αλλά τακτοποιημένοι χώροι ταφής, και μέσα τους τα σκελετικά λείψανα ενός παράξενου λαού. Οι σκελετοί, με ύψος λίγο περισσότερο από τέσσερα πόδια, ήταν εύθραυστοι και ατρακτοί με δυσανάλογα μεγάλα κρανία.
Αρχικά. προτάθηκε από ένα μέλος της ομάδας ότι αυτά μπορεί να είναι τα υπολείμματα ενός άγνωστου είδους ορεινού γορίλλα. Ο καθηγητής Τσι Που Τέι λέγεται ότι απάντησε: « Ποιος άκουσε ποτέ για πιθήκους να θάβουν ο ένας τον άλλον; » Ωστόσο, τι είδους άνθρωπος ήταν αυτός; Περισσότερες ανακαλύψεις που έγιναν περαιτέρω στις σπηλιές απέκλεισαν την ιδέα ότι πρόκειται για πίθηκους. Στους τοίχους ήταν σκαλισμένα εικονογράμματα των ουρανών: ο ήλιος, το φεγγάρι, τα αστέρια και η Γη με γραμμές κουκκίδων που τα συνδέουν. Τότε η ομάδα έκανε την πιο απίστευτη ανακάλυψη όλων. Μισοθαμμένος στο χωμάτινο πάτωμα της σπηλιάς ήταν ένας περίεργος πέτρινος δίσκος, προφανώς φτιαγμένος από το χέρι ενός ευφυούς πλάσματος.
Ο δίσκος είχε διάμετρο περίπου εννέα ίντσες και πάχος τρία τέταρτα της ίντσας. Στο κέντρο ακριβώς υπήρχε μια τέλεια στρογγυλή τρύπα 3/4" και στο πρόσωπό του ήταν χαραγμένη μια λεπτή αυλάκωση που έβγαινε σπειροειδή από το κέντρο προς το χείλος, κάνοντας τον δίσκο να μοιάζει σε όλο τον κόσμο σαν κάποιο είδος πρωτόγονου δίσκου φωνογράφου.χρονολογείται μεταξύ 10.000 και 12.000 ετών -- παλαιότερο κατά πολύ από τις μεγάλες πυραμίδες της Αιγύπτου ]
Ενώ μελετούσε τους σκελετούς ένα από τα μέλη της ομάδας σκόνταψε πάνω σε έναν μεγάλο στρογγυλό πέτρινο δίσκο μισοθαμμένο στη σκόνη στο πάτωμα της σπηλιάς.
Ο δίσκος έμοιαζε με δίσκο της Λίθινης Εποχής . Υπήρχε μια τρύπα στο κέντρο και μια λεπτή σπειροειδής αυλάκωση που είναι μια συνεχής σπειροειδής γραμμή στενά γραμμένων χαρακτήρων. Κανείς δεν κατάλαβε το νόημα του μηνύματος. Ο δίσκος επισημάνθηκε και αρχειοθετήθηκε μεταξύ άλλων ευρημάτων στην περιοχή. Για 20 χρόνια πολλοί ειδικοί στο Πεκίνο προσπαθούσαν να μεταφράσουν τον δίσκο.
Οι αινιγματικές πέτρες δίσκου ονομάστηκαν για πρώτη φορά «Dropa» από τον Tsum Um Nui, έναν μυστηριώδη ερευνητή στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου.
Τελικά ο Δρ. Tsum Um Nui (Τσουμ Ουμ Νούι) μετά από σχεδόν τέσσερα χρόνια έρευνας, έσπασε τον κώδικα και άρχισε να αποκρυπτογραφεί τα " ομιλούντα αυλάκια ".
Υποστήριξε σε ένα περιοδικό ότι το οδοιπορικό μιας εξωγήινης φυλής που ονομάζεται «Δρόπα» «Dropa» ήταν γραμμένο στον βράχο με ιερογλυφικά γράμματα. Μόλις ακούστηκε η λέξη «εξωγήινος» τράβηξε την προσοχή όλων. Όλοι ενδιαφέρθηκαν για αυτόν τον βραχώδη δίσκο.»
Σύμφωνα με τον Tsum Um Nui, είναι το ακριβές έργο εξωγήινων. Μετέφρασε πλήρως ένα από τα γραφόμενα. Το νόημα της μετάφρασής του είναι:
Εμείς (Dropers) προσγειωνόμαστε σε ένα διαστημόπλοιο πάνω από τα σύννεφα. Εμείς, με τα παιδιά μας, κρυβόμαστε σε αυτή τη σπηλιά μέχρι τις δέκα ανατολές του ηλίου. Όταν συναντήσαμε τους ντόπιους λίγες μέρες αργότερα, προσπαθήσαμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Βγήκαμε από τη σπηλιά γιατί μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε με χειρονομίες.
Από τότε οι δίσκοι έγιναν γνωστοί ως Dropa Stones. Η πλήρης έκθεση της μελέτης που διεξήχθη από τον Tsum Um Nui δημοσιεύθηκε το 1962. Αλλά τα αποτελέσματα της έρευνάς του δεν έγιναν αποδεκτά από άλλους επικρατέστερους ερευνητές.
Σύμφωνα με αυτούς, υπάρχουν σημαντικές ασυνέπειες στη μετάφραση του Tsum Um Nui της Dropa Stone. Δεν απάντησε σε διάφορες ερωτήσεις ιστορικών και αρχαιολόγων.
Η Ακαδημία Προϊστορίας του Πεκίνου του απαγόρευσε να δημοσιεύσει τα ευρήματά του.
Πιστεύεται ότι ο Tsum Um Nui πήγε εξόριστος στην Ιαπωνία με το βάρος της αποτυχίας στο μυαλό του. Λίγο αργότερα πέθανε. Πολλοί θα σοκαριστούν και θα λυπηθούν όταν μάθουν για τις φαινομενικά τραγικές συνέπειες του Tsum Um Nui. Αλλά το μυστήριο του Sum Um Nei δεν έχει τελειώσει ακόμα. Στην πραγματικότητα, μόλις ξεκίνησε!
Το 1965, 716 ακόμη αυλακωτοί πέτρινοι δίσκοι αποκαλύφθηκαν στις ίδιες σπηλιές. Είπαν την ιστορία ενός « διαστημικού ανιχνευτή » από τους κατοίκους ενός άλλου πλανήτη που ήρθαν στην οροσειρά Baya-Kara-Ula . Είχαν υποστεί συντριβή κατά την προσγείωση. Οι ειρηνικές προθέσεις τους είχαν παρερμηνευτεί. Πολλοί από αυτούς είχαν κυνηγηθεί και σκοτωθεί από μέλη της φυλής Χαν, που ζούσαν στις γειτονικές σπηλιές.
Αυτοί αναφέρονταν ως Dropers. Είπαν ότι κατέβηκαν από τα σύννεφα με το διαστημικό σκάφος τους. Συνετρίβη και προσγειώθηκε σε απομακρυσμένα και απρόσιτα βουνά. Δεν υπήρχε τρόπος να κατασκευαστεί ένα νέο σκάφος. Ο θρύλος στην περιοχή μίλησε για μικρούς άνδρες με κίτρινα πρόσωπα που ήρθαν από τα σύννεφα πριν από πολύ καιρό. Οι άνδρες είχαν τεράστια διογκωμένα κεφάλια και αδύναμα σώματα. Ήταν τόσο άσχημοι που κυνηγήθηκαν και σκοτώθηκαν. Αυτή η περιγραφή είναι παρόμοια με τα πτώματα που βρέθηκαν στις σπηλιές. Στους τοίχους των σπηλαίων οι αρχαιολόγοι βρήκαν ακατέργαστες εικόνες του ανατέλλοντος Ήλιου, της Σελήνης, απροσδιόριστων αστεριών και της γης, όλα ενωμένα μεταξύ τους με γραμμές κουκκίδων μεγέθους μπιζελιού. Τα σχέδια των σπηλαίων έχουν χρονολογηθεί περίπου 12.000 χρόνια πριν.
Η περιοχή του σπηλαίου εξακολουθούσε να κατοικείται από 2 semi-troglodyte (ημι-τρογλοδυτικές) φυλές γνωστές ως Hans και Dropas . Αυτές οι φυλές έχουν παράξενη εμφάνιση. Είναι εύθραυστα όντα και καθυστερούν στην ανάπτυξη με μέσο όρο μόνο περίπου 5 πόδια σε ύψος. Δεν είναι ούτε τυπικά Κινέζοι ούτε Θιβετιανοί.
Περαιτέρω έρευνα από Ρώσους επιστήμονες
Παράξενες ιδιότητες
Το 1968, οι πέτρες Dropa ήρθαν στην προσοχή του W. Saitsew , ενός Ρώσου επιστήμονα που επαναδημοσίευσε τα ευρήματα του Tsum Um Nui και έκανε δοκιμές στους δίσκους που αποκάλυψαν μερικές πολύ περίεργες ιδιότητες. Φυσικά, οι πέτρες γρανίτη περιείχαν υψηλές συγκεντρώσεις κοβαλτίου και άλλων μετάλλων -- μια πολύ σκληρή πέτρα πράγματι που θα δυσκόλευε τους πρωτόγονους ανθρώπους να χαράξουν τα γράμματα, ειδικά με τόσο λεπτούς χαρακτήρες. Κατά τη δοκιμή ενός δίσκου με έναν παλμογράφο , καταγράφηκε ένας εκπληκτικός ρυθμός ταλάντωσης σαν, είπαν οι επιστήμονες, να ήταν κάποτε ηλεκτρικά φορτισμένοι ή να λειτουργούσαν ως ηλεκτρικοί αγωγοί.
Το 1986, η πέτρα Dropa μεταφέρθηκε στο εργαστήριο του Ρώσου επιστήμονα Vyacheslav Saizev. Διεξήγαγε αρκετά πειράματα σχετικά με τις εξωτερικές ιδιότητες του δίσκου. Σύμφωνα με τον ίδιο, η δομή της πέτρας Dropa διαφέρει από άλλες πέτρες που είναι κοινές στη Γη. Τα πετρώματα είναι βασικά ένας τύπος γρανίτη στον οποίο η περιεκτικότητα σε κοβάλτιο είναι πολύ μεγαλύτερη.
Η παρουσία κοβαλτίου έχει κάνει την πέτρα ιδιαίτερα άκαμπτη. Τώρα το ερώτημα παραμένει, πώς ακριβώς οι κάτοικοι εκείνης της εποχής χάραξαν σύμβολα σε αυτό το σκληρό ροκ; Το μικρό μέγεθος των συμβόλων καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την απάντηση. Σύμφωνα με τον Saizev, στην αρχαιότητα δεν υπήρχε μέθοδος με την οποία να χαράσσονται τέτοιες πέτρες!
Ένα ειδικό τεύχος του σοβιετικού περιοδικού Sputnik αποκαλύπτει ακόμη πιο περίεργες πληροφορίες για αυτήν την πέτρα. Ρώσοι επιστήμονες εξέτασαν το βράχο με έναν παλμογράφο για να επιβεβαιώσουν ότι κάποτε χρησιμοποιήθηκε ως ηλεκτρικός αγωγός. Αλλά πότε ή πώς; Δεν μπορούσαν να δώσουν μια σωστή εξήγηση.
(δοκιμάστηκαν αρκετοί από τους βραχώδεις δίσκους. Οι δίσκοι βρέθηκαν να περιείχαν μεγάλες ποσότητες κοβαλτίου και άλλων μεταλλικών ουσιών. Όταν τοποθετούνταν σε ένα ειδικό πικάπ, δονούνταν ή βούιζαν με ασυνήθιστο ρυθμό, καθώς νόμιζαν ότι περνούσε ηλεκτρικό φορτίο από μέσα τους. Είναι σαν να αποτελούσαν μέρος ενός ηλεκτρικού κυκλώματος.)
Όποια και αν είναι η πραγματική τους φύση, προέλευση ή σημασία, οι πέτρες Dropa παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον παζλ για τους αρχαιολόγους και τους ανθρωπολόγους. Ήταν πραγματικά οι Dropa επισκέπτες από κάποιον μακρινό πλανήτη , ή η ιστορία τους είναι απλώς ένας μύθος δημιουργίας [(ή κοσμογονικός μύθος) δηλ. μια συμβολική αφήγηση του πώς ξεκίνησε ο κόσμος και πώς οι άνθρωποι άρχισαν να τον κατοικούν] που φαντάζεται έναν πρωτόγονο πολιτισμό; Εάν το τελευταίο ισχύει, προσθέτει έναν ακόμη τέτοιο «μύθο» στον μεγάλο αριθμό ιστοριών από αρχαίους πολιτισμούς που ισχυρίζονται ότι οι απόγονοί τους ήρθαν στη Γη από τους ουρανούς. Και αν ισχύει το πρώτο, οι πέτρες Dropa θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν την πρώτη καταγεγραμμένη επίσκεψη ενός εξωγήινου πολιτισμού στον πλανήτη μας. Προς το παρόν, οι πέτρες Δρόπα παραμένουν ανεξήγητες.
Ένα άλλο αμφίβολο περιστατικό συνέβη το 1984. Ένας Αυστριακός μηχανικός ονόματι Ernst Wegerer επισκέφτηκε το Μουσείο Banpo στην Κίνα. Εκεί είδε δύο δίσκους των Dropa Stones.
Με άδεια των αρχών κατέγραψε τους δύο δίσκους με την κάμερά του. Αργότερα επέστρεψε στην Αυστρία για να εξετάσει τις εικόνες της κάμερας. Δυστυχώς, οι ιερογλυφικές επιγραφές του δίσκου δεν αποτυπώθηκαν καθαρά από το φλας της κάμερας.
Λίγο αργότερα όμως, ο τότε γενικός διευθυντής του μουσείου απολύθηκε χωρίς να υπάρχει αιτιολόγηση και οι δυο δίσκοι καταστράφηκαν. Το 1994, ο Γερμανός επιστήμονας Hartwig Hausdorf επισκέφτηκε το Μουσείο Banpo για να μάθει περισσότερα για τον δίσκο. Οι αρχές του μουσείου είπαν ότι δεν ήταν σε θέση να του δώσουν καμία πληροφορία σχετικά με αυτό.
Αργότερα εξέτασε έγγραφα της κινεζικής κυβέρνησης. Ο Hausdorf έψαξε τα έγγραφα της κινεζικής κυβέρνησης και δεν βρήκε πουθενά όνομα του έθνους Dropa! Τελικά, δεν βρέθηκε καμία λογική εξήγηση για αυτό το μυστηριώδες γεγονός.
Διαμάχη για το «Τσουμ Ουμ Νούι».
Ο παροιμιώδης άνδρας της έρευνας Dropa Stone είναι μπλεγμένος στο μυστηριώδες «Tsum Um Nui» . Αλλά οι επιστήμονες εξοικειώθηκαν με τον Tsum Um Nui μέσω ενός περιοδικού που δημοσιεύτηκε το 1972. Δεν εθεάθη ποτέ δημόσια. Δεν υπάρχει άλλο όνομα του Tsum Um Nui εκτός από την πέτρα Dropa.
Υπήρχε μια εποχή που υπήρχε μια φήμη ότι το Tsum Um Nui (Τσουμ Ουμ Νούι) δεν είναι ένα κινέζικο όνομα. Πιθανότατα είναι γιαπωνέζικο όνομα. Έτσι, αμφισβητήθηκε η ύπαρξη του Tsum Um Nui και αμφισβητήθηκε η μετάφρασή του. Ο Tsum Um Nui, που είχε γεννήσει το Μυστήριο από την αρχή, τελικά έφυγε ως Μυστήριο.
Αλλά σταδιακά το μυστήριο της Δρόπας έγινε πιο συμπυκνωμένο. Οι αρχαιολόγοι ήταν κατά καιρούς δύσπιστοι σχετικά με την έρευνα και την ύπαρξη μορφών όπως ο καθηγητής Chi Puti, ο Vyacheslav Saizev και ο Ernst Wegerer. Την εποχή της ανακάλυψης της πέτρας Dropa, δύο φυλές ζούσαν στα σύνορα του Θιβέτ, η "Drokpa" και η "Summen" .
Αλλά πουθενά στην ιστορία τους δεν αναφέρεται τέτοια εξωγήινη εισβολή. Και οι Drokpas είναι αναμφίβολα άνθρωποι, όχι εξωγήινο είδος! Αν και έχει γίνει πολλή έρευνα για τις πέτρες της Δρόπας, λόγω διαφόρων έντονων αντιπαραθέσεων, η πρόοδος της έρευνας είναι πολύ αμελητέα ή ανύπαρκτη.
Όταν δεν υπάρχει σωστή απάντηση στο αίνιγμα των Dropa Stones, πολλά σημαντικά γεγονότα παραμένουν τυλιγμένα σε ένα ανεξήγητο μυστήριο. Και αν το όλο θέμα είναι φτιαγμένο, τότε το μυστήριο θα πρέπει να τελειώσει με συγκεκριμένα στοιχεία.
πηγή 30-8-2021 https://mysteriesrunsolved.com/de/2021/08/dropa-stone.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου