Λύση εξπρές για το Κυπριακό με επώδυνες παραχωρήσεις

Μαθήματα λύσης «εδώ και τώρα»

Ο κ. Χριστόφιας επενδύει στη φιλοδοξία του για συμφωνία σε "διζωνική - δικοινοτική ομοσπονδία" εντός του έτους με επώδυνες παραχωρήσεις

«Αφού δεν τους αρέσει ο λαός ας εκλέξουν άλλον», παρατηρούσε σαρκαστικά ο Μπρεχτ στους ιθύνοντες της Ανατολικής Γερμανίας.

Τη περασμένη Δευτέρα, το ΡΙΚ κάλεσε έξι νομικούς να συζητήσουν «τι είναι η διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία». Η κυπριακή κυβέρνηση θέλει να «ετοιμάσει τον λαό» για τη λύση, ο υπουργός Παιδείας, μάλιστα, βάφτισε το επόμενο έτος «χρονιά της λύσης», προαναγγέλοντας ειδικό σχολικό μάθημα.

Του Δημ. Κωνσταντακόπουλου

Η συζήτηση στο ΡΙΚ δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τις μεσαιωνικές αντιπαραθέσεις για το φύλο των αγγέλων. Με αξιοζήλευτη μεθοδικότητα, όχι κατώτερη του πείσματος, όσων προσπαθούν να τετραγωνίσουν τον κύκλο, οι οπαδοί της «διζωνικής» εξηγούσαν ότι θα γυρίσουν όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους, χωρίς να εμποδίσει μια τέτοια επιστροφή τον σχηματισμό δύο αμιγώς εθνικών κρατών, κάτι μαθηματικά αδύνατο, αφού οι Έλληνες ήταν πλειοψηφία σε όλη τη Κύπρο πριν από τη τουρκική εισβολή.

Δεν είχαν το θάρρος να πουν ότι δεν θα γυρίσουν ασφαλώς όλοι. Αυτό εμπόδιζε να τεθεί το κύριο ζήτημα, στο οποίο ουδέποτε απάντησε οποιοσδήποτε πολιτικός:

Τι κράτος θα σχηματιστεί αν κάνουν οι Έλληνες αυτή τη τό οδυνηρή παραχώρηση; Ποιος θα ασκεί εξουσία στην ομοσπονδία;

Ο μόνος που παρουσίασε απάντηση στην ερώτηση αυτή λεγόταν Ανάν: εξίσωσε τη μεγάλη πλειοψηφία με τη μικρή μειοψηφία, διορίζοντας ξένους να διοικούν το κράτος!

Το πρόβλημα περιπλέκεται περισσότερο, γιατί αυτός που θα κάνει κουμάντο θα έχει και την ψήφο της Κύπρου στην Ε.Ε. (Λονδίνο και Ουάσινγκτον δεν έχουν αντίρρηση να βάλουν την Τουρκία στην Ένωση).

Ακαταλαβίστικο

Την πραγματική «είδηση» δεν την έβγαλαν» οι νομικοί, την είπε, μάλλον αμήχανη, η συντονίστρια στο τέλος. Ρώτησε το ΡΙΚ τους τηλεθεατές.

Το 80% απάντησε ότι δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει ν»διζωνική-δικοινοτική», το πολίτευμα, δηλαδή, στο οποίο θα ζουν ενδεχομένως σε μερικούς μήνες!

Το 80% του πληθυσμού δεν αντιλαμβάνεται τι σημαίνει αυτό που η διπλωματία της Κύπρου και Ελλάδας έχει καταστήσει μείζονα εθνικό στόχο και των δύο χωρών, επιμένοντας να συμπεριληφθεί στα ψηφίσματα του ΟΗΕ!

Ή οι Έλληνες χαζέψαμε, ή «κάποιο λάκκο έχει η φάβα». Ο «λάκκος» είναι ο ανεπαρκής ορισμός της κεντρικής εθνικής επιδίωξης – για τους μεν είναι τρόπος λύσης του Κυπριακού, για τους δε υποταγής της πλειοψηφίας σε τρίτους ή τη μειοψηφία.

Αν η Αθήνα «κοιτάει» Ευρώπη – Ρωσία, η Λευκωσία «αλληθωρίζει» προς Λονδίνο – Ουάσινγκτον.

Ο Κύπριος Πρόεδρος πολλαπλασίασε τις χειρονομίες καλής θέλησης προς τη Βρετανία και τους ατλαντιστές της Κομισιόν, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, που προτιμούσε μάλλον Παρίσι, Βιέννη, Μόσχα.

Αντιμέτωπος με την τουρκική σκλήρυνση, ο Χριστόφιας τα «δίνει όλα» για να πετύχει τη φιλοδοξία του (και μείζονα αγγλοαμερικανική επιδίωξη) να λύσει το Κυπριακό το 2008, πολλαπλασιάζοντας μεγάλες παραχωρήσεις προς τον Ταλάτ (Άγκυρα) και Λονδίνο. Ελπίζει ότι θα «φέρει σε αίσιο πέρας» τη διαδικασία που άρχισε και «δεν τα παρατάει εύκολα».

Η Λευκωσία πανηγυρίζει για το μνημόνιο που υπέγραψε με τον Γκόρντον Μπράουν, υποστηρίζοντας ότι το Λονδίνο απορρίπτει τη διχοτόμηση. Δεν συμφωνούν όλοι με την εκτίμηση αυτή. Στην πραγματικότητα, υπογραμμίζουν Κύπριοι διπλωμάτες, το Λονδίνο ούτε θέλει διχοτόμηση (προτιμά όλη τη Κύπρο υπό στρατηγικό έλεγχο) ούτε και μπορεί να την επιβάλει. Είναι, δε, ήδη δεσμευμένο από διεθνείς αποφάσεις, υπέρμετρης νομικής αξίας του μνημονίου.

Πάγια υποδαυλίζει την τουρκική διχοτομική προσδοκία, για να σπρώξει μετά στην απατηλή αγκάλη του τους Έλληνες. Με το μνημόνιο η Λευκωσία έδωσε κάτι που είχε, παίρνοντας κάτι πολύ ουσιώδες για τη βρετανική διπλωματία: την εγγραφή αναγνώριση, στο τέταρτο σημείο του μνημονίου, για πρώτη φορά, από τον εκλεγμένο Κύπριο Πρόεδρο του συνόλου των υποχρεώσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας από τις συνθήκες του 1960, περιλαμβανομένης της εγκατάστασης και κυριαρχίας των βρετανικών βάσεων και δικαιωμάτων επέμβασης – εγγύησης, όπως σημειώνει ο κ. Λουκάς Λουκαΐδης, πρώην δικαστής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

(Οι συνθήκες του 1960 είναι υποχρεωτικές για τις τρεις εγγυήτριες, όχι όμως για την Κυπριακή Δημοκρατία, γιατί αντιτίθενται σε αποφάσεις του ΟΗΕ για την απελευθέρωση των αποικιών, δεν έχουν ποτέ εγκριθεί από τον κυπριακό λαό και η Βρετανία δεν τις τήρησε, επιτρέποντας τα γεγονότα του 1974. Η ύπαρξη της Δημοκρατίας δεν στηρίζεται νομικά σε αυτές, αλλά στην πρακτικά μη ανατρεπόμενη απόφαση αναγνώρισής της).

«Δεν θα ανοίξουμε δεύτερο μέτωπο με τους Βρετανούς, θέτοντας ζήτημα βάσεων», λέει, δικαιολογώνταςτην υπογραφή, κορυφαίο στέλεχος του ΑΚΕΛ, που δεν εξηγεί όμως για ποιο λόγο η Λευκωσία παραιτήθηκε προκαταβολικά από το ένα από τα δύο μεγάλα διπλωματικά χαρτιά που έχει για να πιέσει για αξιοπρεπή λύση: τη δυνατότητα να εγείρει θέμα βάσεων (το άλλο είναι το βέτο).

Χυδαιότητες

Προηγουμένως η αναγνώριση από τον κ. Χριστόφια, για πρώτη φορά, ενός «συνεταιρισμού» ελληνοκυπριακού και τουρκοκυπριακού κράτους επικρίθηκε σφόδρα από τον πρώην Πρόεδρο Παπαδόπουλο και τον «πατριάρχη» του κυπριακού σοσιαλιστικού και αντιαποικιακού κινήματος, Βάσο Λυσσαρίδη.

Αναστασιάδης-Ταλάτ

Το «στρατόπεδο των ανανιστών» απάντησε στην κριτική αυτή με πρωτοφανούς χυδαιότητας δημοσιεύματα εναντίον του «Γιατρού», που θύμισαν σε ορισμένους τις επιθέσεις κατά Μακαρίου – «Μούσκου», οι οποίες προετοίμασαν «ιδεολογικά», για λογαριασμό της CIA, την κατάλυση της Δημοκρατίας το 1974. Μαζί με τον ηγέτη του ΔΗΣΥ, Νίκο Αναστασιάδη, επετέθησαν με σφοδρότητα προ ημερών στον Χριστόφια και στο ΑΚΕΛ, όταν ταλαντεύτηκαν για το αν θα έπρεπε να συνεχίσουν τις συνομιλίες, προειδοποιώντας για το τι τους περιμένει αν παρεκκλίνουν από τα «δρομολογηθέντα».

Παραχωρήσεις

Ο Κύπριος Πρόεδρος, προκαταβολικά, προτού καν αρχίσουν οι κυρίως συνομιλίες, έχει κάνει σειρά σημαντικών παραχωρήσεων:

αποδέχτηκε την παραμονή 50.000 εποίκων.

Απέσυρε οκτώ προσφυγές της Κυπριακής Δημοκρατίας κατά της Κομισιόν, για τις σχέσεις με τους Τουρκοκύπριους.

Αποδέχτηκε την εσαεί παραμονή βρετανικών βάσεων/ στρατευμάτων στην «αποστρατικοποιημένη» Κύπρο.

Αυτή η τακτική μοιάζει να εξαντλεί τα περιθώρια επίδειξης καλής θέλησης της ελληνικής πλευράς. Μέχρι τώρα, όμως, παρατηρείται «σκλήρυνση» των Τούρκων, παραδέχεται μελαγχολικά πηγή που είναι σε θέση να γνωρίζει το περιεχόμενο των συνομιλιών, γεγονός που οδηγεί τον Κύπριο Πρόεδρο σύντομα σε οδυνηρά διλλήματα, αν δεν σημειωθεί μια δραματική μεταβολή (ήδη, η τακτική του έχει προκαλέσει την απογοήτευση και τις διαμαρτυρίες τμήματος της τουρκοκυπριακής Αριστεράς, που τον εγκαλεί για πλημμελή υπεράσπιση της Κυπριακής Δημοκρατίας από τους εποίκους και τα ξένα στρατεύματα!).

Αν η σημερινή κατάσταση δεν τροποποιηθεί ριζικά, ο Πρόεδρος Χριστόφιας θα τεθεί προ του οδυνηρού διλλήματος είτε να παραιτηθεί από το «όνειρό» του (να περάσει στην Ιστορία ως ο «λύσας το Κυπριακό») είτε, όπως ο Μακάριος το 1960, να υπογράψει μια μη εφαρμόσιμη, κακή λύση, που θα διακινδυνεύσει νέο κύκλο αιματηρής αντιπαράθεσης, με ό, τι αυτό συνεπάγεται για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το ερώτημα, όμως, που θέτουν έμπειροι πολιτικοί παρατηρητές είναι το κατά πόσον ο Πρόεδρος και το ΑΚΕΛ έχουν σκεφθεί και προετοιμάσει σε βάθος εναλλακτική στρατηγική, σε περίπτωση αποτυχίας της ακολουθούμενης.

Πηγή:Κόσμος του Επενδυτή
αρ.φυλ.291
σελ.25