Η Θράκη χρειάζεται τον ίδιο θρυλικό σφυροκόπο που έδρασε στο Πουατιέ τον Οκτώβριο 732. Αλλιώς δίχως τον ανάλογο του Κάρολου Μαρτέλου οι προσπάθειες για την επίτευξη της συνεκτικότητας που ήθελαν όλοι οι Σουλτάνοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα πετύχουν. Τώρα υπάρχουν ραγιάδες που θεωρούν ότι είναι αναπόφευκτη αυτή η κατάληξη. Βέβαια οι ίδιοι δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει να δώσεις μάχη και να θυσιαστείς για τα ιδανικά της πατρίδας σου, ούτε τι σημαίνει αποτελεσματικότητα της στρατιωτικής στρατηγικής. Διότι τίποτα δεν είναι αναπόφευκτο, όταν υπάρχει θέληση αντίστασης και ύπαρξη ανθεκτικότητας. Πρέπει επιπλέον να υπενθυμίσουμε σε μερικούς ότι όταν ο Κάρολος Μαρτέλος χρειάστηκε χρήματα για να βοηθήσει στη μάχη της Τουλούζης το 721 αναγκάστηκε να λεηλατήσει τα εκκλησιαστικά οικόπεδα. Οι επίσκοποι όμως που κατάλαβαν την ανάγκη λόγω του πολέμου δεν τον αφόρισαν ποτέ. Με άλλα λόγια, αν παραμείνουμε ο καθένας μας στις θέσεις του δίχως να υπάρχει μία κοινή προσπάθεια και απλώς μοιρολογούμε τότε θα νικήσει σε πρώτη φάση ένας απλοϊκός ραγιαδισμός που υποστηρίζει την ύπαρξη ενός προξενείου εκεί πού δεν υπάρχουν ξένοι. Ενώ ο σφυροκόπος συνέχισε το έργο του με τη μάχη της Ναρβόννης το 736 με το πιο σύγχρονο εργοστάσιο της εποχής του: σιδηρό ιππικό και φάλαγγα.
Εκείνη την εποχή οι Φράγκοι δεν είχαν ακόμα την κρατική οργάνωση που γνωρίζουμε κι όμως αντιστάθηκαν όλοι μαζί ενάντια στον κοινό εχθρό δίχως να χάσουν τον κεντρικό τους στόχο με τις συνηθισμένες μικρότητες. Όλοι αντιλήφθηκαν τη δυσκολία και το εύρος του αγώνα. Αν δεν υπάρχει αυτή η συνειδητοποίηση τότε τα χτυπήματα του εκφυλισμού είναι τόσο ύπουλα που κανένας δεν αντιλαμβάνεται τις επιπτώσεις αυτών των εξελίξεων. Δίχως αναδιοργάνωση του κράτους δεν μπορεί να υπάρξει σοβαρή και αποτελεσματική άμυνα, ενώ υπάρχει ξεκάθαρα το πλαίσιο της επίθεσης. Γι’ αυτό το λόγο πρέπει να φανταστούμε ότι για την Ευρώπη και όχι μόνο την Ευρωπαϊκή Ένωση η Θράκη είναι το ανάλογο της Ακουιτανίας! Αν δεν το αντιληφθούμε στρατηγικά, γεωστρατηγικά και τοποστρατηγικά, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας κι αν κρυβόμαστε πίσω από ένα εκλογικό φράχτη, τότε δεν πρόκειται ν’ αντισταθούμε στη θέληση της υλοποίησης του τόξου. Η τοποστρατηγική της Θράκης είναι ξεκάθαρη και γι’ αυτό το λόγο πάρθηκε η Ανατολική Θράκη την ώρα που ο Ελληνισμός είχε επικεντρωθεί στη Σμύρνη. Τώρα το αποτέλεσμα είναι απλό, με πληγωμένο στρατηγικό βάθος πρέπει πάλι να θωρακίσουμε αυτήν την περιοχή, για να δημιουργηθεί το πλαίσιο το ευρωπαϊκό και όχι οι επιπτώσεις μιας συνθήκης Λωζάνης που συνεχίζει να μας πιέζει διότι δεν προβάλαμε αποτελεσματική αντίσταση. Ενώ τώρα έχουμε τη Βουλγαρία και την Ρουμανία που μας ενισχύουν στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Δεν χρειαζόμαστε όνειρα, αλλά οράματα που έχουν σφυρηλατήσει οι δικοί μας εδώ και αιώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου