Όχι από τους άτολμους ηγέτες μας, αλλά από τον πανικό των προσκυνημένων. Ο Δούρειος ίππος τσακίζεται κι απ όλες τις τρύπες πέφτουν φοβισμένα ποντίκια.
Είχαμε προειδοποιήσει έγκαιρα πως είναι θρασύδειλοι, και πως με τη μηδενική πολιτική τους αξιοπρέπεια, μόνο στους μηχανισμούς καταστολής μπορούν να στηρίζουν τον πολιτικό τους τσαμπουκά. Οι εξελίξεις στο 24ωρο που βρίσκεται σε εξέλιξη, μας δικαίωσαν πλήρως.
Α.ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
1.Το πολιτικό σύστημα πλήρως παραδομένο στην υποταγή και την ενσυνείδητη εθελοδουλία, «πνίγηκε» κυριολεκτικά μέσα στα βοθρολύματα της τελευταίας προδοτικής και εθνοκτόνου πράξης του.
Η μοίρα του ήταν προδιαγεγραμμένη…
2.Τα ποντίκια που μήνες τώρα ροκανίζουν τα πόδια της χώρας και μαζί τους την περηφάνια και την αξιοπρέπεια αυτού του λαού, νιώθουν το τέλος να πλησιάζει και άρχισαν τρομαγμένα να πηδούν στο νερό λίγο πριν βουλιάξει ολοκληρωτικά το σαπιοκάραβο.
Κανένα έλεος ούτε και γι αυτούς που το μόνο που έμαθαν σ αυτή τη ζωή, είναι να υπηρετούν αμετανόητα την πολιτική και προσωπική τους υποκρισία.
Γι ακόμη μια φορά κάνουν αυτό που έκαναν πάντα. Αναζητούν τη σανίδα της προσωπικής τους σωτηρίας στο στρατόπεδο του ισχυρού.
Κι αυτή τη φορά ο ισχυρός είναι η μαχόμενη Ελληνική κοινωνία…
3.Το επίπλαστο «κύρος» των ανδρείκελων που υπηρετούν αυτό το πολιτικό σύστημα, αποκαθηλώθηκε για πρώτη φορά από τους μαχόμενους πολίτες της Θεσσαλονίκης που τους έβγαλε τη μάσκαρα της υποτιθέμενης ευπρέπειας, και τους πέταξε στο δρόμο σαν βρώμικες πατσαβούρες...
4.Οι κινητοποιήσεις της σημερινής μέρας που κουρέλιασαν την ταπεινωτική τους ομοφωνία, και κυρίως η διαφαινόμενη δυναμική τους των επόμενων ημερών, έφεραν ανεπανόρθωτα ρήγματα στον «Τιτανικό» της ντροπής.
Τώρα απ όλες τις τρύπες βγαίνουν ποντίκια και πέφτουν στο νερό με μοναδικό κίνητρο την προσωπική τους σωτηρία. Η «σωτηρία» της πατρίδας μόλις ξεχάστηκε από τους χθεσινούς ένθερμους τιμητές της.
Το μαζικό λαϊκό κίνημα, που υπό προϋποθέσεις μπορεί και πρέπει να καταστεί αποφασιστικός τιμωρός, σήμερα κέρδισε μια σοβαρή πολιτική μάχη.
Ήταν η μάχη του εργαζόμενου και εξοργισμένου λαού που δείχνει να χειραφετεί την αποφασιστικότητά του…
Η μάχη της οργανωμένης αντιπαράθεσης με την εξουσία και τις αποφάσεις της…
Η μάχη της κοινωνίας που μαχόμενη και επίμονη, υποχρέωσε ακόμη και συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, να έρθουν σε ευθεία ρήξη και αντιπαράθεση με την κυβέρνηση των υποτακτικών…
Η μάχη των πολιτικοποιημένων αιτημάτων, που δεν αφήνεται να διαχέεται μέσα σε μια γενικόλογη αγανάκτηση, αλλά επιχειρεί να προσδιορίσει συγκεκριμένο πλαίσιο στόχων, με καινούριο στοιχείο την ποιοτικά αναβαθμισμένη δυναμική και αποφασιστικότητα.
Και αυτή ακριβώς η προοπτική είναι που τρόμαξε τους χθεσινούς «θριαμβευτές» της γιαλατζή διαπραγμάτευσης.
Δεν τους τρόμαξαν τα πληκτρολόγια (χωρίς να υποτιμάται η συμβολή τους), ούτε βεβαίως και οι ακαθόριστες ιαχές της «αγανάκτησης» (και αυτών η συμβολή δεν υποτιμάται) που απεικονίζουν μεν τη διάθεση, αλλά στερούνται οποιασδήποτε πολιτικής προοπτικής.
Και αυτό είναι το πρώτο αβίαστο συμπέρασμα που μπορούμε να καταλήξουμε…
Β.ΕΚΡΗΚΤΙΚΟ ΜΕΙΓΜΑ
Πολλοί θα ισχυριστούν πως οι εξελίξεις της σημερινής μέρας, είναι αποτέλεσμα της δημοσκοπικής καταβαράθρωσης των πρωταγωνιστών στο σκηνικό του δοσιλογισμού και των γενίτσαρων που ξεπουλούν αδίστακτα τον τόπο.
Πρόκειται για εύκολη και βιαστική προσέγγιση που είναι ίδιον των αφελών και των ανθρώπων του μισθολογίου. Γιατί???
Γιατί η δημοσκοπική καταβαράθρωση, είναι αποτέλεσμα και συνέπεια των επιλογών και των πρακτικών εκείνων τους οποίους αφορά, και εν πολλοίς είναι και προδιαγεγραμμένη.
Γι αυτό και αυτό που τους φοβίζει πραγματικά, δεν είναι οι συνέπειες των επιλογών που έκαναν (αφού άλλωστε τις έκαναν έχοντας απόλυτη συνείδηση των πραττομένων τους), αλλά η πιθανότητα να ακυρωθούν στην πράξη οι πολιτικές τους επιλογές, να ανακοπεί το σχέδιο που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, να ανατραπεί η νέα τάξη που επιχειρούν να εδραιώσουν.
Και αυτό δε θα είναι συνέπεια της πολιτικής που τη δημιουργεί, αλλά καρπός ενός κινήματος που θα έχει δυναμική να τις ανατρέψει.
Κι αυτό το δεύτερο συμπέρασμα αξίζει τον κόπο να το «κρατήσουμε φρέσκο» τις δύσκολες μέρες που έρχονται…
Γ.ΕΦΤΑΣΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ
Και αυτή η σύγκρουση πρέπει να είναι αποφασιστική και ασυμβίβαστη.
Ας το πούμε καθαρά. Μπαίνουμε στο κρίσιμο 48ωρο της καθολικής εξέγερσης του λαού μας.
Αυτό ίσως που πολλοί από μας δε συνειδητοποιήσαμε, αυτοί το φοβούνται όπως ο διάβολος το λιβάνι και επιχειρούν να το αναστείλουν με κινήσεις εντυπωσιασμού αλλά και απόγνωσης.
Αυτή την πολυτέλεια δεν πρέπει να τους τη δώσουμε.
Δεν πρέπει να τους αφήσουμε το περιθώριο της πολιτικής ανασύνταξης.
Δεν έχουμε λόγο να διατηρούμε καμία επιφύλαξη για τις πραγματικές τους προθέσεις.
Η κατάληξη της μοίρας μας, αν την αφήσουμε στα δικά τους τα χέρια, είναι γνωστή.
Οφείλουμε να σηκώσουμε ψηλά τη ζωή μας… την αξιοπρέπειά μας… την τιμή και την περηφάνια της πατρίδας μας.
Το οικοδόμημα των γενίτσαρων και των δοτών τρίζει. Και την πόρτα της αβύσσου που θα τους καταπιεί, έχουμε ιερή υποχρέωση να την ανοίξουμε εμείς.
Ίσως είναι η πρώτη φορά, στη νεότερη Ελληνική ιστορία, που η πολιτική εξουσία μπορεί να χειραγωγήσει από λίγο έως ελάχιστα τους μηχανισμούς της καταστολής. Και αυτό το δεδομένο δεν πρέπει να το υποτιμήσουμε.
Είναι στο χέρι μας να αντιστοιχίσουμε αυτή τους την εν δυνάμει αδυναμία, με μια ρωμαλέα πολιτική δράση που θα τους παραλύσει εντελώς.
Δ,Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥΣ
Κι αυτό δεν είναι ευσεβής πόθος, αλλά μια απόλυτα ρεαλιστική πολιτική επιδίωξη. Αρκεί να την οργανώσουμε και να πιστέψουμε σ αυτήν.
Μετά τη Θεσσαλονίκη που τους κουρέλιασε την αξιοπρέπεια, η σκυτάλη περνά πλέον σε κάθε γωνιά της Ελλάδας που οφείλει και μπορεί να αμφισβητήσει έμπρακτα την εξουσία τους.
Τα δημόσια κτίρια θα πρέπει να τεθούν υπό κατάληψη σε κάθε γωνιά της χώρας και πάντως σίγουρα σε όλες τις πόλεις από ασυμβίβαστους διαδηλωτές. Κομβικές πόλεις θα πρέπει να αποκλειστούν και να τεθούν υπό τον έλεγχο των διαδηλωτών.
Η εκκλησία θα πρέπει να μετατρέψει αυτή την Κυριακή από ημέρα μνημοσύνων και διανομής συσσιτίων, σε ορόσημο που θα ευλογήσει αυτόν τον αγώνα και θα αναλάβει ουσιαστικά το μέρος της ευθύνης που της αναλογεί για τον ξεσηκωμό των πολιτών.
Τα παιδιά και τα αδέρφια μας από τα σώματα ασφαλείας, οφείλουν να συμπαραταχθούν ανοικτά με το φυσικό τους σύμμαχο, που είναι η ίδια η οικογένειά τους, αρνούμενοι να υπηρετήσουν εντολές δοτών και κατοχικών κοτζαμπάσηδων.
Ε.Η ΑΘΗΝΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΕΠΙΣΦΡΑΓΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ.
Κι αυτό το καθήκον μπορεί και πρέπει να το αναλάβει αύριο κιόλας πολιτική επιτροπή που θα συντονίσει αυτόν τον αγώνα.
Το Ελληνικό κοινοβούλιο θα πρέπει να αποκλειστεί, να καταληφθεί, να εκκενωθεί απ όλους εκείνους που δεν τίμησαν με τη στάση τους την Ελληνική ψυχή. Να συλληφθούν οι πρωταίτιοι και να παραδοθούν στο λαό για τη συνοπτική τους δίκη και την παραδειγματική τιμωρία τους.
Στο ραντεβού του με την πιο σοβαρή πρόκληση της ιστορίας, ο Ελληνισμός οφείλει και μπορεί γι ακόμη μια φορά να λυτρώσει την υφήλιο από το σχέδιο της παγκόσμιας διακυβέρνησης, μπολιάζοντας με αυτοπεποίθηση και με το ζωντανό του παράδειγμα τους λαούς.
ΣΤ.ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ
Θα είναι περίπατος αυτή η εξέγερση???
Όχι… Αυτή η μάχη δε θα είναι εύκολη. Αλλά ο κερδισμένος δεν μπορεί παρά να είναι η ψυχή και η αξιοπρέπεια μας, όσο θα συνειδητοποιούν ότι αυτή και μόνο αυτή είναι η μοίρα τους στη ζωή.
Θα παραδοθούν αμαχητί οι δοσίλογοι???
Όχι δε θα παραδοθούν αμαχητί. Θα προσπαθήσουν με λύσσα να γλυτώσουν. Σημασία όμως δεν έχει μονάχα η λύσσα τους, αλλά και η δύναμη της ψυχής μας. Το δικαίωμά μας στην αξιοπρέπεια. Το δικαίωμα αυτής της πατρίδας να έχει μέλλον.
Ποιος ορίζει άραγε ότι η λύσσα τους είναι πιο ισχυρή απ όλα αυτά??? Μήπως η δική μας η ατολμία???
Θα υπάρξουν θύματα από αυτή την εξέγερση???
Ναι θα υπάρξουν. Και θα είναι οι αυριανοί μας ήρωες.
Δεν θα είναι ταπεινωμένοι συμπολίτες μας που τους δολοφονεί η απόγνωση και η απελπισία.
Δε θα έχουν κρεμάσει την αξιοπρέπειά τους στο σκοινί αλλά εκείνους που πρόδωσαν την πατρίδα μας και την τιμή μας.
Τι θα κερδίσουμε αν κάνουμε κι άλλη υπομονή???
Ότι ακριβώς κερδίσαμε μέχρι τώρα. Ταπείνωση, ανέχεια, δυστυχία, απελπισία, εθνική και κοινωνική απαξίωση.
Και το σημαντικότερο απ΄όλα, θα είναι το οριστικό διαζύγιο με την περήφανη ιστορία αυτού του τόπου, που θα έχει μετατραπεί σε όνειδος της Υφηλίου, αφού θα είμαστε ο μοναδικός λαός που προσβάλλοντας χιλιάδες τόμους περήφανης ιστορίας, κατέληξε εν έτει 2012 να παραδοθεί αμαχητί και να σκύψει οριστικά ταπεινωμένος το κεφάλι. Αυτό μας αξίζει???
Ή θα πάρουμε στα χέρια μας τη ζωή… ή θα μας πληρώσει με το νόμισμα που μας πρέπει…
Βλέπει κανείς να υπάρχει Τρίτη επιλογή???
Αν όχι, τότε ας ετοιμαστούμε όλοι για τη μεγάλη μάχη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου