Προς πολυμερή διάσκεψη οδηγείται το εθνικό θέμα της Κύπρου .Ο όρος “πολυμερής” δείχνει πως σε αυτή τη διάσκεψη δεν θα βρίσκονται κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών , αλλά διάφορα “μέρη”. Με αυτό το τρόπο θέλουν να υποβιβάσουν αφενός την κυπριακή δημοκρατία και να αναβιβάσουν την τουρκοκυπριακή “κοινότητα” ( η λέξη που αποδίδει ορθά την πραγματικότητα είναι μειονότητα και όχι κοινότητα) σε ισότιμη οντότητα με την κυπριακή δημοκρατία.
Η κυβέρνηση Χριστόφια παρά της περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις οδεύει προς την πολυμερή αφού έχει ήδη αποδεχθεί στο greentree 2 τον “οδικό χάρτη” που περιέγραψε ο Μπαν γκι Μουν.
Η κυβέρνηση Χριστόφια καθησυχάζει το λαό ώστε να τον φέρει προ τετελεσμένων γεγονότων και επιλογών την κατάλληλη στιγμή. Τακτική που την εφάρμοσε κατ' επανάληψη το ενδοτικό κατεστημένο.
Πάνω σε αυτή τη γραμμή συντάσσεται και ο Δημοκρατικός Συναγερμός που άλλωστε είχε θέσει προ πολλού το αίτημα για πολυμερή διάσκεψη.
Από τον χώρο του λεγόμενου κέντρου , δεν αποπνέει τίποτα το θετικό , δεν κατατίθεται καμία συγκεκριμένη πρόταση πέρα από τα τετριμμένα αιτήματα για απόσυρση των υπερπροσφορών Χριστόφια οι οποίες πρωτοτέθηκαν επί δικής τους διακυβέρνησης και συγκυβέρνησης.
Το πολιτικό κατεστημένο του τόπου ύστερα από τις πολλαπλές υποχωρήσεις , τις παραχωρήσεις , τις εκπτώσεις και τις προδοσίες που διέπραξε , και αρνείται και αδυνατεί να υποστηρίξει την κυπριακή δημοκρατία και την κυριαρχία της.
Με αυτά τα δεδομένα η παρουσία της κυπριακής δημοκρατίας σε μια πολυμερή διάσκεψη θα θέσει εαυτήν σε διαδικασία αμφισβήτησης και διάλυσης.
Δεν αποκλείεται μάλιστα οι διαδικασίες που θα προκύψουν από την δεδηλωμένη άρνηση υπεράσπισης της κυριαρχίας μας , να επιβάλουν την συμμετοχή του κατοχικού μορφώματος στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ίσως όμως να είναι αυτός ο κρυφός στόχος του πολιτικού κατεστημένου. Να δημιουργήσει νέα τετελεσμένα που να εγκλωβίζουν το λαό στην αποδοχή της λύσης που επιθυμούν οι Τούρκοι , οι Άγγλοι και οι προσκυνημένοι.
Πίσω από το φαινομενικό αδιέξοδο των συνομιλιών υποκρύπτεται η μεθόδευση επιβολής της εμπράγματης λύσης που αποτελεί συνέχεια πολλών υποχωρήσεων που άλλες έχουν προηγηθεί και άλλες έπονται .
Το τίμιο αίτημα της απελευθέρωσης και της στρατηγικής που απαιτείται προς αυτήν , για άλλη μια φορά απορρίπτεται από το σύνολο του ενδοτικού κατεστημένου με την συγκατάθεση βέβαια του λαού.
Γιατί αν ο λαός ήθελε απελευθέρωση και όχι την οδυνηρή λύση που του προτείνουν οι ηγέτες του , θα έβρισκε άπειρους τρόπους να εκφράσει και επιβάλει πολιτικά τη θέληση του .
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος ΕΔΗΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου