Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης για Πίστη, Πατρίδα και Πολιτικούς.“ Όταν μου πειράζουν την πατρίδα μου και θρησκεία μου, θα μιλήσω, θα ‘νεργήσω κι’ ό,τι θέλουν ας μου κάμουν”.
“Αν μας έλεγε κανένας αυτείνη την λευτεριά όπου θα γευόμαστε, θα περικαλούσαμε τον Θεόν να μας αφήση ............εις τους Τούρκους άλλα τόσα χρόνια, όσο να γνωρίσουν οι άνθρωποι τι θα ειπή πατρίδα, τι θα ειπή θρησκεία, τι θα ειπή φιλοτιμία, αρετή και τιμιότη.
Αυτά λείπουν απ’ όλους εμάς, στρατιωτικούς και πολιτικούς. Τις πρόσοδες της πατρίδας της κλέβομεν, από υποστατικά δεν της αφήσαμε τίποτας, σε ‘πηρεσίαν να μπούμεν, ένα βάνομεν εις το ταμείον, δέκα κλέβομεν.
Αγοράζομεν πρόσοδες, της τρώμεν όλες. .... “Δύσκολο είναι ο τίμιος άνθρωπος να κάνη τα χρέη του πατριωτικώς.
“΄Οσοι έχουν την τύχη μας σήμερον εις τα χέρια τους, όσοι μας κυβερνούν, μεγάλοι και μικροί, και υπουργοί και βουλευταί, το ’χουν σε τιμή, το ’χουν σε ικανότη το να τους ειπής ότι έκλεψαν, ότι πρόδωσαν, ότι ήφεραν τόσα κακά εις την πατρίδα. Είναι άξιοι άνθρωποι και τιμώνται και βραβεύονται. “΄Οσοι είναι τίμιοι κατατρέχονται ως ανάξιοι της κοινωνίας και της πολιτείας.“Αυτά δεν τα λέγω εγώ μοναχός, τα λέγει όλο το κοινό και οι ‘φημερίδες. “…ένα πράμα μόνον με παρακίνησε κ’ εμένα να γράψω, ότι τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι, όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσωμεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμεν κι’ όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς «εγώ»;
Όταν αγωνιστή μόνος του και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκειάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε εις το «εμείς» κι’ όχι εις το «εγώ». Και εις το εξής να μάθωμεν γνώση, αν θέλωμεν να φτειάσωμεν χωριόν, να ζήσωμεν όλοι μαζί.
΄Εγραψα γυμνή την αλήθεια, να ειδούνε όλοι οι ΄Ελληνες ν’ αγωνίζονται διά την πατρίδα τους, διά την θρησκεία τους, να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε: «΄Εχομεν αγώνες πατρικούς, έχομεν θυσίες», αν είναι αγώνες και θυσίες. Και να μπαίνουν σε φιλοτιμίαν και να εργάζωνται εις το καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας.
΄Ότι θα είναι καλά δικά τους. Όχι όμως να φαντάζωνται για τα κατορθώματα τα πατρικά, όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν τον νόμον και να ’χουν την επιρροή για ικανότη. “Επειδή τις ολοένα λέγω κατάχρησες, μη στοχάζεστε ότι έχω πάθος εις τους ανθρώπους. Ψάξετε τις ‘φημερίδες, τηράτε και τα πραχτικά των Βουλών, μ’ όλον οπού ’ναι τέτοιες Βουλές όπου ‘περασπίζονται την κλεψιά και ‘διοτέλεια και πολεμούνε την δικαιοσύνη, και μ’ όλον αυτό θα ιδήτε αν αληθινά είναι αυτά όπου σημειώνω.
Είπα σε πολλά μέρη, λέγω και τώρα, εγώ τα ’γραψα αυτά όλα κι’ όποιος απ’ όσους μιλώ προσωπικώς στοχάζεται ότι τον αδικώ και είναι κακία μου κι’ όχι αλήθεια, έχει το ελεύτερον να γράψη κι’ αναντίον μου ό,τι λάθη έκαμα εις τον αγώνα της πατρίδος, όχι όμως παθητικώς, αλλά συντροφεμένος με την αλήθεια, με την παρατήρησιν.
" Όμως δεν έχει κανένας το δικαίωμα να γράψη ούτε υπέρ μου, ούτε κατά αν δεν διαβάση πρώτα όλο τούτο αρχή και τέλος κι’ όλα μου τα’ αποδειχτικά και τα χαρτιά μου – και τότε ας γράψη ό,τι ο Θεός τον φωτίση. Κι’ όταν τα διαβάση, τότε ας κάμη την παρατήρησή του, όχι πρωτύτερα. Κ’ εγώ έκαμα λάθη και κάνω, άνθρωπος είμαι. Και πρέπει να γράφωνται και τα καλά μας και τα κακά μας. ”
Απομνημονεύματα Στρατηγού Μακρυγιάννη-Β’ Τόμος, σελ. 211-229-236-251-2-3
Πολύ θα το ήθελαν μερικοί αλλά προς μεγάλη τους απογοήτευση, ενημερώνουμε πως είμαστε σε εγρήγορση περατούμενης της αγραναπαύσεως και αναμένοντας τις εξελίξεις και τις αποφάσεις των αρμοδίων, στους οποίους έχουμε εμπιστοσύνη ως την ύστατη ελπίδα για την διάσωση της Δημοκρατίας, στην χώρα που την γέννησε, την κοινωνική διακαιοσύνη, τη καταξίωση της Εθνικής Συνείδησης, ασπίδα κατά της επιχειρούμενης επιβολής μιας Παγκοσμιοποιημένης, προς εξάλειψη κάθε έννοιας του Έθνους σε αντίθεση με ότι ορίζει το Σύνταγμα. Η αλήθεια άργησε να λάμψει γιατί την έκρυβε ένα μπαλόνι που αργά και σταθερά ξεφουσκώνει μέρα με την μέρα. Όσο για τις επιτυχίες που λένε κάποιοι ότι συνέβησαν ας κρατήσουν μικρό καλάθι γιατί από το διαδίκτυο ουδέν κρυπτό. Εκτός και αν έχουν το κληρονομικό χάρισμα της πρόβλεψης του μέλλοντος.
Με την παλιά μέθοδο της εκβίασης και της τρομοκρατίας οι επιλεκτικά εύθικτοι ακόλουθοι και πιστοί οπαδοί της νέας τάξης πραγμάτων που δεν έχουν κουράγιο για να αντισταθούν σε ένα πόλεμο αντιενημέρωσης και λογοκρισίας όπου εμφανίζεται το άσπρο για μαύρο, δηλώνουν ότι και η παραμικρή μάχη είναι χαμένη και γιαυτό προσπαθούν να φιμώσουν την ελεύθερη έκφραση μέσα από τα ιστολόγια. Δεν είναι οι αναρτήσεις που ενοχλούν τους πασάδες της εξουσίας. Τα ΣΧΟΛΙΑ είναι αυτά που τους εκθέτουν, πρώτα σε όση συνείδηση τους απέμεινε και μετά σε όλους τους υπόλοιπους.
Η επικοινωνιακή αυτή ένταση δεν απέδειξε τίποτα άλλο παρά πόσο μας υπολογίζουν σαν παιδιά τους, όπως λένε. Πόσο πολύ τους ενοχλεί όταν μας βρίζουν μέλη της κυβέρνησης, παρακρατικοί και αναρχικοί. Καθόλου. Μεγαλώσαμε με την εντύπωση ότι είμαστε μια οικογένεια και οι μεγαλύτεροι μας προσέχουν και μας προστατεύουν. ΟΧΙ εδώ και καιρό. Μας έχουν γραμμένους και κοιτάνε μόνο την δική τους την ανέλιξη και τα παιδιά που τους βοηθούν κάθε μέρα είναι αποπαίδια που θεωρούνται εκ φύσεως και πεποιθήσεως άλαλα.
Καταλάβαμε πολύ καλά πόσο αντιπαθούν κάθε τι το αγνό, το γνήσιο, το πατριωτικό, έστω και περιορισμένο, αποκλεισμένο μέσα στο διαδίκτυο γιατί στο δρόμο κυριαρχούν οι προοδευτικοί που καίνε οτιδήποτε ιδιωτικό παρά τον επικαλούμενο στόχο τους, το κράτος. Το πατριωτικό κίνημα δέχεται ένα χτύπημα μετά το άλλο από όσους θέλουν να αγαπήσουμε τον βιαστή και τον λωποδύτη, τα πορνίδια, τους ντιντίδες. Από όσους αφήνουν ασύλληπτους, τους κλέφτες, τους παιδεραστές, τους εμπόρους του θανάτου και τους δολοφόνους, από όσους προβάλουν για πρότυπο το κάθε τ-ζ-ουλί που πουλάει περισσότερο από το καλύτερο βιβλίο Όταν έγινε αδίκημα να φέρεις την ελληνική σημαία δεν θα αργούσε και η στιγμή να διωχθεί και η ελεύθερη άποψη του φιμωμένου στρατιωτικού (φίμωτρο χρειάζονται μόνο τα σκυλιά που δαγκώνουν, γιατί δεν ανταλλάσουν την ελευθερία τους με την καλοπέραση και αντίτιμο την στείρωσή των, και όχι αυτά του σαλονιού που μόνο γαυγίζουν) που το μόνο δικαίωμα που έχει είναι να απολαμβάνει τις ύβρεις και την κοροϊδία των κρατούντων.
Τα εθνικά ζητήματα πάλι είναι πλέον ένα ταμπού που θα σε καταστρέψει εάν αναφερθείς σε αυτά. Είναι υποχρεωτικό να αποδεχτούμε την απομείωση της εθνικής μας υπόστασης και αξιοπρέπειας και την γνώση της τουρκικής μέσω των τηλεοπτικών σειρών. Δεν αντέχουμε άλλο και εκφραζόμαστε μέσα από εδώ εναντίον των προδοτών τους έθνους και της πατρίδας.
Το βήμα που έχει βρει το στέλεχος για να διεκδικήσει κάτι από την αδικία που πρέπει να υποστεί κάθε μέρα που ξυπνά για πάει στην υπηρεσία του, είναι αυτό που τους ενοχλεί όπως καταλάβαμε από την πορεία των πραγμάτων. Η ενημέρωση εκ των έσω δεν τους άρεσε. Το ότι ξυπνάει ο Έλληνας στρατιωτικός και ξεκινάει να λέει την γνώμη του δεν είναι αρεστό. Ο στόχος τους δεν είναι τα μεμονωμένα άτομα ούτε οι μικρές συντακτικές ομάδες. Ο Συνταγματάρχης Σπύρος Σταματόπουλος και το army alert ήταν το πρώτο θύμα, ο πρώτος που πάτησε στο πεδίο της μάχης. Και διαμέσου πυρός και σιδήρου επιβίωσε για να ανασυνταχθεί, χάριν στη δύναμη της θελήσεως του η οποία αντλείται από τις ιδέες και τις αξίες του Ελληνισμού και όχι από οφελιμιστικά κίνητρα. Η μάχη της παραπληροφόρησης εναντίον της ενημέρωσης που θα διεξαχθεί εντός του 2011 θα ενταθεί και θα μετρήσει πολλές απώλειες εκατέρωθεν. Θα μπορούσε να τύχει στον καθέναν. Η σημασία των γεγονότων για το blogging στην Ελλάδα δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητή στον βαθμό που ίσως θα άρμοζε στην περίπτωση.
Ο ΣΤΟΧΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΩΡΑ ΤΟ @rmy@lert και όλα τα μη εξαρτημένα από αντεθνικά κέντρα blogs του διαδικτύου. Στόχος είναι οι 10.000 επισκέψεις την ημέρα και οι αναρίθμητες αναδημοσιεύσεις των αναρτήσεων σε άλλα blog και site. Στόχος είστε εσείς που μας διαβάζετε φανατικά και τα καυστικά, ειλικρινά, και ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ αγανακτισμένα σχόλια σας που πονάνε γιατί είναι αληθινά. Είναι μέσα από την ψυχή σας και την καθημερινή ρουτίνα που σε πεισμώνει πιο πολύ όταν δεν καταφέρνει να σε ισοπεδώσει. Δεν έχει πλέον σημασία τι λέει και τι γράφει ο καθένας. Ούτε οι φωτοβολίδες των γνωστών αγνώστων υπερασπιστών των βεζίρηδων. Αξία έχει η αλλαγή της ραγιάδικης νοοτροπίας και η πορεία προς τον εκδημοκρατισμό των ΕΔ που ακόμη να νιώσουν και να απολαύσουν την όποια μεταπολίτευση σαν πολίτες αυτής της χώρας. Ο φόβος τους είναι το νέο ΓΟΥΔΙ που διακρίνουν ότι τους επιφυλλάσει ο Ελληνικός Λαός!
Μη φοβάστε και συνεχίστε να στέλνετε τα σχόλια σας. Η λογοκρισία ανήκει στο παρελθόν και το τσουνάμι της αγανάκτησης παρασέρνει ακόμη και όσους από τον καναπέ είχαν περάσει στην ασφάλεια του κρεβατιού τους, μόνο που κρατάνε το κεφάλι τους στα δυο τους χέρια για να κρυφτούν από το αθώο βλέμμα των παιδιών τους.
Η ισοπέδωση της συνείδησης των στελεχών είναι ο στόχος και όχι ότι άλλο έχει γραφτεί από όσους συνεχίζουν να διαδίδουν ψευδή στοιχεία ως τάχα ειδήσεις. Είμαστε γέννημα της δικής σας αναρχίας και αδικίας. Ότι και να κάνετε δεν θα σταματήσουμε. Δεν θα σταματήσει το ποτάμι της αγανάκτησης όσο δεν ενδιαφέρεστε για τον καθημερινό μας αγώνα για να φέρουμε εις πέρας τα καθήκοντά μας με τα πενιχρά μέσα που περισσεύουν από τις δεξιώσεις σας.
Εάν είχατε ενδιαφερθεί για την πατρίδα μας και τα στελέχη όπως ουδέποτε πράξατε, παρά μόνον κατόπιν εορτής όταν πλέον σας έπνιγε η οργή και η αγανάκτηση μας μη μπορώντας να πράξετε εκ των πραγμάτων διαφορετικά, θα είχε αλλάξει η όψη του στρατεύματος και η νοοτροπία της κοινωνίας μας. Επειδή είμαστε και εμείς της δουλειάς παρακαλούμε τους έγκριτους να μας γνωστοποιήσουν ποιό παράπονο στελέχους, ποιός πόνος αφιερωμένου στελέχους εργαζόμενου αμέτρητες ώρες, ποιες πληροφορίες μας είναι λανθασμένες. Αυτές που βλέπουμε με τα μάτια μας κάθε μέρα που περνάει ή ότι σας λένε οι εκμισθωτές σας μέσω τηλεφώνου λόγω διαπλεκομένων συμφερόντων. Η αλήθεια σώζει.
Όσο για τα τρωκτικά, τα ερπετά, τα μαλάκια τα σκυλάκια των συναινούντων και κατ΄ ευφημισμό διαφωνούντων, τα είδη pet shop με κατάληξη blogspot.com, τους σε επιφυλακή κοιμώμενους παραπληροφορημένους από τους ύποπτους συνδικάλες της πλάκας μαζί με τα διάφορα Κέντρα Ελέγχου του Ψώνιου και της Έπαρσης τους λέμε: Μείνατε με την χαρά ή την μπουκάλα (όπως αγαπάτε) και τους μεγάλους τίτλους των άρθρων. Το τέλος δεν ήλθε και ο ανασκολοπισμός με συνοπτικές διαδικασίες ματαιώθηκε. ΤΩΡΑ τι να πείτε και που να βάλετε την μπουκάλα ή την χαρά (όπως σας αρέσει). (Ζητώ συγνώμη από τους αναγνώστες αλλά με πνίγει το άδικο)
Εκτός από την επιλογή σας να μας αντιμετωπίζεται ως εχθρούς των φίλων σας, επιθυμείτε την αποκλειστική και μονόπλευρη ενημέρωση και για το λόγο αυτό μάθαμε πως θεωρούμαστε κατά κάποιο τρόπο ανταγωνιστές. Έτσι σκέφτονται μόνο οι επαγγελματίες της προπαγάνδας και εμάς η δουλειά μας είναι άλλη. Ο Αναγνώστης δεν είναι πελάτης αλλά φίλος. Στο διαδίκτυο μόνο σαν ερασιτέχνες εμφανιζόμαστε γράφοντας στο ιστολόγιο μας και όχι σαν καλαμοκαβαλάρηδες κουταλοκρατούντες ΟΦΑτζίδες σάλιαγκες.
Θα το ξαναγράψουμε για να το καταλάβετε. Η δημόσια ΘΕΣΗ συνεπάγεται αναπόφευκτα και δημόσια έκΘΕΣΗ.Η δημόσια επίΚΡΙΣΗ είναι δικαίωμα και δεν αποτελεί επίΘΕΣΗ. Εσείς νομίζετε ότι όταν η νέα τάξη δεν θα σας χρειάζεται, εσάς και τα παιδιά σας, θα σας αφήσει να υπάρχετε; Για δείτε τα σχόλια σε άλλα blog και site για το ίδιο θέμα. Πόσους θα κυνηγήσετε μέχρι να καταλάβετε ότι δεν κυνηγάτε τίποτε άλλο από το φάντασμα ενός σφαγμένου γυναικόπαιδου της επανάστασης του 1821, την φωνή της βιασμένης ελληνίδας, του κρεμασμένου από τους κομητατζήδες και τους τσάμηδες, την μορφή ενός στρατιώτη της Πίνδου, τους εκτελεσμένους πατριώτες από γερμανούς και αντάρτες, έναν αγνοούμενο της ΕΛΔΥΚ, έναν αεροπόρο στον υγρό τάφο του; Θα σας κρίνουν όμως τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα όσων θυσίασαν την νιότη τους για να καμαρώνετε τώρα εσείς με όλα τα σιρίτια, τα σιδερικά τα εφήμερα αξιώματα σας, και την προσωρινή σας ασυλία . Αξιώματα τα οποία σας έδιναν την δυνατότητα να προσφέρετε και δεν το πράξατε, έστω δια της καταγγελίας ή της παραιτήσεώς σας, αλλά απλά τα απολαύσατε.
Το army alert από το πουθενά ήρθε και κάλυψε το ¨κενό” που εσείς αν και γνωρίζατε αδιαφορούσατε και απαξιώνατε. Η ΜΟΝΗ λύση πλέον είναι όχι η πλήρωση του κενού αλλά η πλήρης ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ του. Τότε μόνο θα πάψει να έχει αξία, λόγο και υπόσταση και εκ των πραγμάτων θα αναγκασθεί να μην υφίσταται. Έχετε την διάθεση έστω;
Προς όλους τους προοδευτικούς και συμπονετικούς ένστολους και μη συντρόφους: Εάν τα πιστεύετε στα αλήθεια όσα λέτε και υποστηρίζετε, σας προσκαλούμε με την όποια επίσημη στολή προβλέπει το όποιο αξίωμα φέρεται για καφεδάκι μετά τις 10 το βράδυ στον Άγιο Παντελεήμονα ή την Ομόνοια ή τα Εξάρχεια, όχι στο Μοναστηράκι δίπλα στο ΜΕΤΡΟ μέρα μεσημέρι. Κερνάμε εμείς. Για να δούμε εάν εφαρμόζονται όλες αυτές οι θεωρίες στην πράξη. Αναμένουμε και Επιμένουμε.
Για την συντακτική Ομάδα του army alert
Σπύρος Σταματόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου