Από www.adena.grΠριν μερικά χρόνια, μόνο μερικοί "διαβασμένοι" Αρχαιολόγοι γνώριζαν ότι, η Γαύδος είναι το νησί που έχει ταυτιστεί με την Ωγυγία, όπου η Καλυψώ κρατούσε τον Οδυσσέα αιχμάλωτο. Ίσως και μερικοί εν ζωή παλιοί Αριστεροί, γιατί στη δεκαετία του 1930 το νησί υπήρξε τόπος εξορίας για τους κομμουνιστές. Περισσότεροι από 250 άνθρωποι εξορίστηκαν στη Γαύδο, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων ηγετικών μελών του Κομμουνιστικού κόμματος, όπως ο Μάρκος Βαφειάδης και ο Άρης Βελουχιώτης.
Το 1996, η Γαύδος "αναδείχθηκε" στους Έλληνες, χάρις στη τουρκάλα πρωθυπουργό Τανσού Τσιλέρ . Σε μια άσκηση του ΝΑΤΟ, η Γαύδος υπήρξε εστία αμφισβήτησης, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Το 2002, το νησί ξανάρθε στο προσκήνιο, "χάρις" των συλλήψεων κάποιων μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη, που είχαν την βίλα τους κάπου στον λόφο της φωτογραφίας.Τον Ιούνιο του 2010 το Γαλλικό Ινστιτούτο Γεωφυσικών Ερευνών δημοσιοποίησε διεθνώς μια έρευνα – μελέτη του, που αφορά τα κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Γαύδο. Η έρευνα έγινε σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Η μελέτη αυτή ανέφερε ότι υπάρχει πλούσιο κοίτασμα μεθανίου καθαρού 99%, δηλαδή δεν χρειάζεται καν επεξεργασία.
8 Νοεμ. 2010 ... Η Ηπειρωτική Ελλάδα (δηλαδή Αθήνα) ακούει ξανά στα ΜΜΕ για την Γαύδο, λόγω της Αποχής από της Εκλογές που κήρυξαν οι κάτοικοι σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την ακτοπλοϊκή τους απομόνωση (ελλείψει πλοίου) . Μόνον τρεις Γαυδιώτες σε σύνολο 162 εγγεγραμμένων, ψήφισαν για τις περιφερειακές εκλογές. ...Σήμερα το www.adena.gr σας παρουσιάζει την διχοτομημένη αφίσα που "κοσμεί" το λιμάνι Καραβέ της Γαύδου, δείχνοντας ίσως το μέλλον του νησιού που καθόρισαν κάποιοι δίχως τους (ντόπιους) ξενοδόχους.
Σε επόμενες αναρτήσεις θα σας παρουσιάσουμε τους πρωταγωνιστές και τα χαϊρια -μηχανοραφίες τους, που έχουν μετατρέψει το νοτιότερο σύνορο της Ελλάδας και της Ευρώπης, γκρίζο οικόπεδο σε τιμή ευκαιρίας .
2 σχόλια:
Αγαπητά μου παιδιά, γέρων εγώ 86 Αυγούστων, σάς παρακαλώ να αναρτήσετε το άρθρον του Στεφάνου Κασιμάτη (πρώην "Πανδώρας" του "Βήματος") εις την προχθεσινήν "Καθημερινήν" διά την Μαρκησίαν Άννα Νταλάρα. Πρέπει να το πληροφορηθούν οι πολυπληθείς αναγνώσται σας
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_09/01/2011_428128
Με πατρικάς ευχάς
ΠΑΛΑΙΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ
Hμερομηνία δημοσίευσης: 09-01-11
Ιδεολογικές διαφωνίες μιας Μαρκησίας
Tου Στεφανου Kασιματη / kassimatis@kathimerini.gr
H υφυπουργός Εργασίας, αρμοδία για θέματα μεταναστών Μαρκησία Αννα νταλ Αρα (διότι το απλό «Νταλάρα» νομίζω ότι της πέφτει πολύ λίγο...), δήλωσε, σχετικώς με την πρόθεση της κυβέρνησης να ανεγείρει τείχος για την αποτροπή της λαθρομετανάστευσης σε συγκεκριμένο σημείο των ελληνοτουρκικών συνόρων στον Εβρο, τα εξής περισπούδαστα: «Ιδεολογικά δεν συμφωνώ με τα τείχη, αλλά ως μέτρο πίεσης προς την Τουρκία το δέχομαι». Σοβαρά;
Η Μαρκησία πρέπει να καταλάβει δύο τινά: Πρώτον, ότι το ζήτημα δεν είναι ιδεολογικό, αλλά πραγματικό και, συνεπώς, απαιτεί πρακτικές λύσεις. Με άλλα λόγια, το ζήτημα αφορά το πώς η Ελλάδα θα υπερασπιστεί τα σύνορά της από την εισβολή (αν δεν σας αρέσει, την λέτε και εισδοχή...) των λαθρομεταναστών. Επομένως, οι ιδεολογικοί προβληματισμοί της δεν ενδιαφέρουν κανέναν, πλην της ιδίας και του στενού κύκλου της. Δεύτερον, κάποιος πρέπει να της υπενθυμίσει ότι η κυβερνητική αρμοδιότητά της αφορά τη διαχείριση του μεταναστευτικού από την πλευρά των συμφερόντων των Ελλήνων πολιτών και όχι των μεταναστών. Διότι, είτε της αρέσει είτε όχι, εκλέγεται από τους έχοντες πολιτικά δικαιώματα, όχι από τους παρανόμως διαβιούντες στη χώρα.
Η διαφωνία με το τείχος στον Εβρο, για ιδεολογικούς λόγους, είναι μια στάση χαρακτηριστική του ημεδαπού radical chic, το οποίο γεννήθηκε στη Μεταπολίτευση από τη συνεύρεση ευζωίας και αριστερής ιδεολογίας. Οι εκφραστές αυτών των αντιλήψεων έχουν την τάση να προβάλλουν τις επιθυμίες τους για τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι έναντι της πραγματικότητας. Ισως νομίζουν ότι έτσι συμβάλλουν στην προσέγγιση του ιδεατού με το πραγματικό, αν και μου φαίνεται πιθανότερο ότι απλώς ικανοποιούν τον ναρκισσισμό τους. Κατ’ ανάλογο τρόπο, αντιδρούν στη μείωση των δαπανών του δημοσίου τομέα και στην περιστολή του κράτους προνοίας, αγνοώντας πλήρως τις αλλαγές που συντελούνται σε διεθνή κλίμακα και επιβάλλουν στην Ευρώπη την προσαρμογή με τα νέα δεδομένα.
Διερωτώμαι ειλικρινώς πώς θα φαινόταν στη Μαρκησία των Δημοσίων Σχέσεων αν αύριο ξυπνούσε στο σπίτι της (κάπου στα βόρεια προάστια, δεν αμφιβάλω...) για να ανακαλύψει ότι στο χωλ έχουν κατασκηνώσει διάφοροι φουκαράδες από το Πακιστάν. Ο σύζυγός της –τροβαδούρος εγνωσμένης κοινωνικής ευαισθησίας, σε βαθμό επαγγελματισμού– φαντάζομαι ότι θα τους προσκαλούσε στο σαλόνι και ίσως έκανε για χάρη τους και μια συναυλία στην Κύπρο, προκειμένου να απαλλαγεί από αυτούς. Η ίδια τι θα έκανε; Θα διέταζε το υπηρετικό προσωπικό να επιληφθεί του θέματος;
Δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα;
Δημοσίευση σχολίου