Βίοι παράλληλοι

Του Βία Λειβαδά

Οι Έλληνες είναι ατίθασοι και δύσκολα χειραγωγούνται. Γι αυτό το λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες, τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τα πολιτισμικά και ιστορικά τους αποθέματα, ώστε να ουδετεροποιήσουμε τη δυνατότητα τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους, ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν......

Χένρι Κίσσινγκερ, Υπ. Εξωτερικών ΗΠΑ. Οικονομικός Ταχυδρόμος, 14/8/1997 ( δήλωση Σεπτέμβρης 1974).

.....αν συνεχιστούν οι πατριωτικές κορόνες στο όνομα της θρησκείας, της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, των ηρώων μας, θα καταστραφούμε τελείως.

Δημήτρης Χριστόφιας, Συνέδριο Αποδήμων,19 Αυγούστου 2008.

Εύκολα μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει την ταυτοσημότητα της έννοιας των δύο αυτών προτάσεων. Με μια αλλά ουσιαστική σημαντικότητα: ο μεν Κίσσινγκερ έχει στόχο το έθνος των Ελλήνων προς όφελος της Αμερικής, ο δε Χριστόφιας και πάλιν έχει στόχο την αποδήμηση του κυπριακού Ελληνισμού προς όφελος της Αμερικής! Ταυτόσημοι επομένως οι στόχοι και των δύο με τη διαφορά ότι ο Κίσσινγκερ παίρνει από την αποδόμηση, ενώ η Κύπρος αποδομείται εθνικά

Ας δούμε αναλυτικά το βαθύτερο νόημα των λέξεων που επέλεξε ο πρόεδρος στο Συνέδριο των Αποδήμων. Αν συνεχιστούν οι πατριωτικές κορόνες... η λέξη «πατριωτικές» πρωτακούγεται, έστω και αρνητικά, ύστερα από αρκετά χρόνια από τότε που το ΑΚΕΛ αυτό-ονομαζόταν «πατριωτικές δυνάμεις».Όταν πια πήρε την απόφαση να συνταχθεί με το σχέδιο Ανάν και τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης, που του γεννούσαν την υποχρέωση να ενεργήσει ισοπεδωτικά σαν «οδοστρωτήρας», εγκατέλειψε τον όρο πατριωτικές, γιατί μάλλον απέπνεαν άρωμα ρατσισμού και εθνισμού, πράγμα απαγορευμένο για τον ίδιο και το κόμμα του αλλά και τις οργανώσεις του κόμματός του.

Πράγματι ο πατριώτης δεν δέχεται την άλωση της πατρίδας του από τούς οποιουσδήποτε ξένους, αλλά την υπερασπίζεται και με τη ζωή του ακόμη. Γιατί το έθνος και η πατρίδα είναι έννοιες τόσο δυνατές ανάμεσα στους αιώνες και χιλιετηρίδες, που έσωσαν το Έθνος των Ελλήνων από την εξαφάνιση. Ποταμοί αίματος χύθηκαν όπου χρειαζόταν για την υπεράσπιση της πατρίδας. Στον Αγώνα της ΕΟΚΑ, νεαρά παιδιά ανέβαιναν στην αγχόνη τραγουδώντας τον Εθνικό μας Ύμνο, άλλοι έπεφταν στο πεδίο της μάχης και άλλοι υπέφεραν για χρόνια την κακομεταχείριση των αποικιοκρατών στον τόπο των βασανιστηρίων, των φυλακών, των κρατητηρίων και της φυλακής- εξορίας.

Το αίσθημα του πατριωτισμού ανυψώνει τον άνθρωπο πάνω από τον εαυτό του και τον κάνει να δέχεται τη θυσία για την Πατρίδα. Τον κάνει να συμπεριφέρεται με Αξιοπρέπεια, του δίνει δυνάμεις να μη υποκύψει, να μη ταπεινώνεται, να μη δέχεται να παραδώσει τα δίκαια της πατρίδας του στον ισχυρό.

Αυτή η λέξη λοιπόν, κατά την ηγεσία του ΑΚΕΛ, έπρεπε να εγκαταλειφθεί και να χαρακτηρισθεί ως ρατσισμός. Ακόμη χειρότερα η λέξη για την εθνική καταγωγή είναι «φασιστικός ρατσισμός», νέο-ναζιστικής προέλευσης, που ο σύγχρονος άνθρωπος πρέπει να αποφεύγει. Κι αυτό γιατί δεν αρέσει στους ισχυρούς της παγκοσμιοποίησης. Ο πατριώτης αντιστέκεται και υποστηρίζει τα συμφέροντα και τα δίκαια της δικής του πατρίδας, ενώ ο οπαδός της παγκοσμιοποίησης, αφού εγκατέλειψε αυτές τις έννοιες, προσχώρησε στην υποταγή που επιβάλλουν οι ισχυροί για να ταιριάζουν στη Νέα Τάξη πραγμάτων, όπως η Νέα Αριστερά ή η ανανεωτική αριστερά.

Τότε η πατρίδα τι γίνεται; Μα η λέξη «πατρίδα» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο τής Νέας Αριστεράς της παγκοσμιοποίησης, γιατί δεν την δέχεται η κυρίαρχη χώρα. Καλά οι ίδιοι οι Αμερικανοί δεν μιλούν για την πατρίδα τους σε κάθε ευκαιρία; Αυτό είναι σωστό, αλλά άλλο εκείνοι που είναι ισχυροί, διατείνονται οι υποταγμένοι εθελόδουλοι και άλλο εμείς που είμαστε μικροί.

Κι ας λέει ο ποιητής πως «δεν μετριέται πατρίδα, λευτεριά με τον πήχη». Κι Αξιοπρέπεια, προσθέτω, ατομική και εθνική. Κι ας με πουν ρατσιστή, θα εξακολουθώ να δηλώνω εθνική ταυτότητα, ΈΛΛΗΝΑΣ.

2 Σεπτεμβρίου 2008